Twee kil blauwe ogen staarden doods in de verte. Ronduit verveeld. Er waren tijden voorbij gekropen. Tijden zonder enige actie, eindeloos observeren leek het enigste wat er in de gedachte van de schimmenhengst om ging. Toch waren er acties vanuit zijn kant geweest, hij was op bezoek geweest bij de General Pilgrim, en had informatie gewonnen. Zeer interessante informatie. Reducto zou afgeleid zijn, samen met één van de councillors in het speciaal. Zijn bloed was doorgestroomd en bracht een nog kleine merrie: Spectre.

Zijn ogen hadden het stel dan ook gevonden en voor het eerst had Faylice niet het hoofd van de aandacht. Zijn gedachten waren onverstoord verder gegaan, hadden plannen gekweekt, gezocht naar de nieuwe zwakke plekken van dit land, want een veulen zou meer invloed hebben dan vele misschien zouden denken. Thriumph had gezien hoe ze met Pilgrim op trok, wat opties opende. Een kleine glimlach verscheen over zijn bloederige lippen terwijl hij toe keek hoe ze vertrok naar Rhyntem, en alleen het landschap aan het verkennen was. Het liet zijn hoeven uit de vertrouwde moddergaten stappen en volgde de jonge merrie ongemerkt totdat er geen enkel paard te bekennen was.

Thri opende zijn neusgaten toen hij de assige vlakte deed bereiken. Hij snoof de lucht van verbrande zielen en nam die diep in zich op. Wetend wat er zich twee jaar terug had afgespeeld op precies deze plek. Het had een groot contrast om zijn kleinkind die nog zo onschuldig was over de verbrandde overblijfselen van verschillende paarden te zien lopen. Terwijl hij in alle stilte langzaam dichterbij kwam gooide hij zijn manen over de andere kant en verborg zijn slachttanden. Hij was benieuwt wat de jonge merrie zou doen en besloot er daarom een spelletje van te maken...

Terwijl hij de achterflank van de merrie naderde maakte hij zijn stem op die waarschijnlijk roestig zou beginnen. 'Welkom.' Begon hij, terwijl er een kleine grijns over zijn lippen hing. Hij wachtte totdat ze zou omdraaien en keek quasi verbaast. 'Well, hebben we hier met de grote prinses Spectre temaken?' Vroeg hij daarna waarna hij een buiging maakte. 'Het is mij een eer.' Maakte hij af, zonder de killheid in zijn stem te laten horen. Met gemak kroop hij een fractie van een seconde in haar kleine hoofd waar hij wat verbindingen deed verbuigen. 'Laten we afspreken dat je je na ons gesprek hier niks meer van herinnerd, goed?' Het verzekerde zijn succes, want hij wist dat als zijn dochter, of de grote Empire hier achter zou komen hij niet meer loyaal kon zijn aan Avanti.

❧

Het kleine wezen was gelijk op haar hoede, wat een goed teken was. De meeste veulens en jaarlingen hadden geen benul van wat er allemaal wel niet gevaarlijk zou kunnen zijn. Het liet zien dat ze een stel hersenen had meegekregen en dat was iets waar Thri maar al te goed iets mee kon. Hij had toegekeken hoe ze haar eerste meters verkende, en hoe ze Pilgrim al gelijk om haar vinger had gewonden. Gezien hoe ze langzaam behendiger werd met de lange stelten die ze bezat, hoe ze stukje bij beetje minder afhankelijk was van Skyfall. Hoe ze zich al afzette tegen de nodige bescherming van haar ouders, alles waar de jonge schim zijn plannen op kon smeden. Want hij had lang stil gestaan, te lang. Ondanks de afwezigheid van het grootste gedeelte van zijn kudde had deze situatie teveel voordelen en opties gegeven om er niks mee te doen. In zijn eindeloze observeren was hij uitgebroken, en zijn mind lag maar op één ding, gebruik maken van de perfecte omgeving die onbewust voor hem was gecreëerd.

"hoe ken jij mijn naam?" Vroeg het gelijk terwijl ze haar neus fier op stak. Het liet hem grinniken, zoveel was terug te zien vanuit haar moeder en tante. 'Wie kent nou de naam niet van de grote Spectre?' Sprak hij zoetig speels, waarbij zijn maag omdraaide. Tevreden keek hij toe hoe ze antwoord gaf op zijn kleine manipulatie en herstelde net zo snel het gesprek weer. Nu hij vrijheid had stapte hij nog wat dichter naar de kleine merrie toe en vormde zijn zinnen. 'Laat me mijzelf voorstellen, ik ben Thriumph,' Hij pauzeerde zijn zin even en keek haar direct aan. 'Pappa van Skyfall.' Geamuseerd keek hij naar de merrie, wachtend naar hoe snel zijn woorden haar zouden vallen. Ondanks dat ze zich niks van het gesprek zou herinneren, zouden er diep van binnen kleine veranderingen plaats vinden. Niet dat daar nu wat van te zien was, maar het zal hem later helpen.

❧