Zoals je waarschijnlijk al hebt gemerkt is het de laatste tijd erg stil op BMH, en ook onder de leiders. Waarschijnlijk is het ook zo inactief omdat de leiders niet actief zijn, dus worden er nieuwe leiders gekozen. De spelers die hiervoor een leider hebben gespeeld hebben alsnog een goede kans om hun titel weer terug te krijgen, zolang je daarna maar weer goed actief bent. Maar nu geven we ook andere spelers weer de kans om een poging te doen om leider te worden. De spelers die een leider speelde hiervoor zijn allemaal van hun rang ontheven, en zijn in rang twee geplaatst, als een kleine beloning voor de moeite. Wil je je leiderspositie terug? Meld je dan opnieuw aan, de mensen die het meest actief zijn en goed kunnen rpg'en zullen de beste kansen hebben. De volgende rollen zijn vrij • LEIDER RANG EEN • LEIDER RANG TWEE • ONDERLEIDER RANG EEN • ONDERLEIDER RANG TWEE • ONDERLEIDER RANG DRIE • ONDERLEIDER RANG VIER Vul het onderstaande lijstje even in en plaats deze in een reactie op dit bericht. Alleen reacties met het lijstje ingevuld zullen worden bekeken, voor vragen over het leider zijn etc. moet je zijn op het board Questions, of door even een PB naar mij te sturen. Invullen NAAM PAARD: - GEWILDE LEIDERSPOSITIE: - KARAKTER: - VOORBEELD POST: - Liefs, Het Beheer

Invullen
NAAM PAARD: Lerav
GEWILDE LEIDERSPOSITIE: Leider rang twee
KARAKTER: Wisselvallig || Koppig || In strijd met het verleden || Strict
VOORBEELD POST:
Hier sta ik dan, op het hoogste punt waar ik me ooit geschat heb. Zowel letterlijk als figuurlijk. Ik sta op een heuvel en kijk over een menigte paarden heen. Mijn blik houdt ieder organisme nauwlettend in de gaten. De plek waar ik me bevind, voelde nooit eerder zo vertrouwd. Ik was hierheen gekomen om mijn vader, Avareth, opnieuw te ontmoeten. Na al die jaren twijfel en strijd, heb ik hem eindelijk ontmoet. Hij was groots, ik was trots op hem. Trots om zijn zoon te mogen zijn. Nu was dit alles van mij, zowel het gebied als de kuddedieren. Een zekere verantwoordelijkheid rustte nu op mijn schouders. Maar ik vond het prima. Mijn jonge leeftijd beroofde me niet van mijn ervaringen. Ik was een jonge leider, maar mijn capaciteiten waren groot. In mijn verleden had ik genoeg doorstaan om dat nu met zekerheid over mezelf te kunnen zeggen. Mijn moeder, haar verafschuwde ik. Waar ik vroeger altijd onder haar had gestaan, als nietig verklaard werd, daar sta ik nu dubbel zo hoog bóven haar. Ik keek nu met trots op haar neer, en kon met diezelfde trots bewijzen wat er van me was geworden, zónder haar hulp.

Drie jaar geleden heb ik BMH verlaten. Ik was hier nochtans heel graag. Ik speelde met de andere veulens, leerde Axis kennen en experimenteerde met de natuur. Maar telkens lukte het mijn moeder om me daarbij te saboteren en me van mijn eigen wil te doen afwijken. Ze wilde me zodanig kleineren en beheren dat het een omgekeerd effect bij me teweeg had gebracht. Net omdát ze het me allemaal verboden had, heb ik alles gedaan wat ik maar wilde. En mijn vertrek, dat heb ik me al meerdere malen beklaagd. Nooit meer, echt nooit meer, laat ik me nog door een ander wezen beïnvloeden. Niets zal me nog in de weg staan nu ik hier op deze plek sta. Het is ligt me te nauw aan het hart dat ik ooit voor een doodsbange merrie stond. De blik in haar ogen sprak voor zich. Ze vertrouwde me. We speelden samen als veulens. We knuffelden. Ontdekten de wereld. Tot op een moment waarop alles in duigen viel. Alles wat we opgebouwd hadden spatte uiteen. Ik werd opgeleid waarvoor ik daar gekomen was. Ze maakten van mij iemand die geen medelijden kende. En toch, bij het zien van die machteloze blik van Kayleigh, werd ik weer dat jonge veulen. Ik kon het niet. Mijn lieve Kayleigh kon ik geen kwaad doen. Zo was ik niet. Dat was de laatste keer dat iemand me wilde beïnvloeden. Uiteraard kwam het snel aan de oren van de leiders. Ik werd als een zwakke verklaard. Niemand zag me nog staan, andere hengsten lachten me uit. Om me te kleineren pijnigden ze Kayleigh voor mijn ogen. Zelfs toekijken kon ik niet. Na enkele martelingen van de leiding werd mijn koppigheid nog steeds niet gebroken. Ik ging mijn eigen gang, deed geen vlieg kwaad. Sindsdien heb ik Kayleigh nooit meer gezien. En verdomme, wat mis ik haar.

Het is een plek die ik verdien. Dit leiderschap doet me goed, nu kan ik eindelijk mezelf zijn en bewijzen wat ik in me heb. Ik doe dit voor mijn moeder, om met veel deugd in haar gezicht te kunnen kijken en haar te zien wegkijken. Uit schaamte, wellicht. Maar het meest van al doe ik dit voor Kayleigh. Om ook aan haar te bewijzen dat ik nooit een hengst zal zijn die andere merries kwaad doet. Zij niet, een ander ook niet. Was ze maar hier, dan zou ze weer van mij zijn. Dan kon ik ze beschermen, tegen al het kwaad.

OMG! IK LIEFT DEZE POST! <3

NAAM PAARD: Kayleigh
GEWILDE LEIDERSPOSITIE: (Onder)leider Rang .... (maakt niet uit)
KARAKTER: Kayleigh is erg stoer. Bij nieuw terrein en nieuwe paarden is ze vaak wat verlegen. Maar als ze eenmaal bekend is kan ze brutaal uit de hoek komen. Ze vaak zeker van haar zaak en wil graag haar gelijk hebben. En soms wat arrogant dit is alleen enkel als ze een slecht humeur heeft. Anders is ze altijd vriendelijk en beleefd.
VOORBEELD POST: Ze was nu al ene paar dagen in dit gebied en had al enkele paarden gezien. Zelfs een schim! De naarste herinnering van haar leven! Maar dat was nog geen rede voor haar om weg te gaan hier. Ze had eigenlijk alles... Maar toch... Er was iets wat ze miste... een leegte.

Langzaam had ze zich door haar knieën laten zakken en was ze onder de boom gaan liggen. Ze dacht na, dat was niet zo raar, want je denk altijd na,.. toch? Maar niet zomaar ergens aan. Nee, ze dacht aan haar moeder. Of nee, aan dat andere paard.. Hoe heette die nou toch? eh.. Lerav, de naam schoot ineens door haar hoofd. Lerav die mooi hengst.

Ze had Lerav al in jaren niet gezien. Lerav was bijzonder voor haar. 3 jaar heeft ze met hem doorgebracht. Tot hij werd als de anderen. Zo'n afschuwelijk monster. Toen ze hem voor het laatst zag had ze hem wanhopig aangekeken, ze had zich afgevraagd waar hij mee bezig was. Hij was toch anders? Toen was hij zonder pardon weggelopen, en had hij toegekeken zonder een woord te zeggen terwijl ik werd verkracht en mishandeld. Een pijnlijke scheut ging door haar lichaam toen ze er aan terug dacht. Hoe kon hij zo zijn?

Ze voelde het water in haar ogen lopen. Gevolgd door een traan over haar wang. Ze schuurde haar hoofd lang haar been om de traan weg te vegen. Ze stond op en liep naar de bomen toe en gooide haar hoofd in de lucht om wat bladeren uit de boom te trekken, of nouja, de takken. Ze voelde het jonge boompje helemaal naar beneden buigen door de kracht waarmee ze aan de bladeren trok. Maar opeens liet ze los. De boom schoot overeind. Ze spitste har oren en keek om zich heen.

NAAM PAARD: Theron
GEWILDE LEIDERSPOSITIE: (onder)leider rang 2
KARAKTER: vriendelijk, loyaal, eerlijk, terughoudend
VOORBEELD POST: Zijn ogen staarde koud over het water wat zich voortbewoog. Rollende golven op het gelige strand. Schuim dat achter bleef om vervolgens weer meegenomen te worden door een andere golf. Het leven leek door te gaan, doch kon Theron zich er niet helemaal in vinden. Ja, hij was geweldig gelukkig met zijn leven zoals het nu leek. Maar doch bleven herrineringen achter. Haar schitterende licht bruine vacht. De herrineringen aan die merrie staken hem en leken hem telkens toch pijn te doen. De eerste wie haar hart ooit aan hem overdraagde, de zijne om te beschermen.. Hij had gefaalt, maar wie had ooit kunnen denken dat het zijn vader zou zijn tegen wie hij zou falen.. Dat het zijn vader zou zijn die een einde maakte aan zijn droom en hem terug bracht naar de werkelijkheid. Het wit in haar ogen toen ze angstig hinnikte. De haat van zijn vader toen hij de merrie vermorzelde onder zijn o zo machtige hoeven.. Tijden had de pinto hengst zichzelf afgevraagd of het waar was geweest. De tijd dat hij had rondgezworven met een schuldgevoel.. Na die dag was het zo snel gegaan, was Theron zo snel naar de afgrond van zijn eigen zelfbeheersing gegleden.. Zijn leven hangend aan de woorden die zij tegen hem had gesproken voor het te laat was geweest. Hij wist als enigste de waarheid achter de dood van die lieve merrie.. En hij had zich stil moeten houden terwijl zijn vader hem de schuld gaf.. Het ergste was nog wel geweest dat de kudde zijn vader leek te geloven.. Dat lieve zachtaardige ontschudlige Theron een moordenaar was en dat hij in koele bloeden de merrie had vermoord omdat die had gezegt dat ze meer van zijn broer hielt.. Zijn broer. Hunter, tja dat was nog een verhaal apart.. Maar ja, wat was nou geen verhaal apart.. Nu hij er zo over dacht werd Theron bijna misselijk. Ja daarom had hij nooit een sprong naar de macht van de kudde gedaan.. Zijn broer had hem daarvan weerhouden. Hunter was dolverliefd geweest op die merrie, net als Theron, hij had het al niet kunnen hebben dat Whisper zo veel naar hem toe trok.. En haar dood zette geen zoden aan de dijk. Als Theron dan nog eens de macht had gegrepen zou zijn leven over zijn.. Zijn broer had veel gelult maar alsnog vertrouwde Theron het niet. Het klopte niet maar ja, zijn broer was het schatje van zijn vader geweest dus die was harstike ingepraat door zijn vader..

Zachtjes zuchtte de hengst.. Zijn broer.. Wat zou hij er voor over hebben om hem een keer het echte verhaal te mogen vertellen, of juist nooit meer te zien.. Hij vertrouwde het niet.. Want liefde maakt blind en liefdesverdriet moordlustig.. Dat had Theron wel geweten toen hij tijden had rondgelopen met de zin zijn vader af te maken. Theron had het zelfrespect gehad zich in te houden en Whisper in herrineringen te nemen, of zijn broer daar zo goed in zou zijn geweest had Theron geen weet van. Maar eigenlijk mocht hij niet meer denken aan deze dingen, mocht hij zich niet druk maken om dingen uit het verleden. Hij leefde nu in dit gebied, naast Thowra die de plek van Hunter leek in te hebben genomen.. De band die Theron ooit met Hunter had gehad leek hij nu met Thowra te hebben. Het voelde goed en zacht zuchtte Theron terwijl hij weg keek van de oceaan en haar eeuwige kalmerende golven. De glimlach speelde zacht op zijn lippen terwijl hij zich van de klif af bewoog. Rustig en kalm zette hij zijn hoeven voort richting zijn deel van de kudde, zijn rang twee..

Sorry maar ik wil gewoon erg graag Theron op onder leader rang 2 houden, het feit dat ik posts zelf niet heel actief ben heeft gewoon te maken met school. Maar ik doe wel mijn best zo veel mogelijk bij te blijven met de overgangs topics. Er komt nu een rustigere tijd voor me dus dan kan ik weer volledig actief worden. En geloof me ik doe niets liever als hier posten.

NAAM PAARD: Flight
GEWILDE LEIDERSPOSITIE: Onderleider rang 3 of 4
KARAKTER: -
VOORBEELD POST: Flight met zijn schitterende goudzwarte ogen en zijn schitterende, maar ohzo gevaarlijke temperament. Flight met zijn vele maskers en steeds veranderende doelen. Flight die soms van je hield en je het volgende moment genadeloos de afgrond in duwde. Flight die in al zijn wispelturigheid altijd zijn verraderlijke en veranderlijke zelf was. Die Flight, die tuurde nu uit over de kudde. Niet dat hem dat echt interesseerde - afgezien van één zwarte merrie -, maar het was wat hij verwacht werd te doen ... en voor de verandering deed hij dat. Het gaf hem rust in zijn hoofd om iets doen waar hij zijn voltallige aandacht voor nodig had. Zeven lange jaren had hij elke dag tegen zichzelf gevochten, zichzelf losgelaten en zichzelf weer opgezocht. Nu lukte het in ieder geval om een deel van zijn geest stabiel te houden. Misschien durfde hij zelfs te zeggen dat hij het leuk vond om wat paarden aan te sturen en te zorgen dat de kudde veilig was. Hij zag dingen die niet voor ogen van anderen bestemd waren en die anderen nooit zouden mogen zien en hij vond het niet erg. Het paste thuis in zijn rumoerige en eeuwig wisselvallige geest. Het voelde als een thuis dat hij nooit gehad had: het rondtrekken, het zoeken, het vechten. Het was prettig, het bood voldoening.

Maar er was meer. Iemand was sterker geweest dan de continue storm in zijn hoofd, dan de onrust in zijn bloed. Zij had hem enigszins tot rust gebracht, en alhoewel hij niet wist, kon weten, waar zij nu was, was zij misschien wel de oorzaak van het feit dat hij zich hier en nu bevond. Het idee dat ze hier zou kunnen terug keren, maakte dat hij voor het eerst niet de drang voelde om opzoek te gaan naar vreemde, verre landen. Sterker dan de storm in haar hoofd was de drang om op haar te wachten, om haar gelukkig te maken. Als hij haar ooit terug zou vinden, dan zou dat hier zijn, dus wachtte hij hier. Dat was waarom hij een snauw weg slikte wanneer een jonge hengst een fout maakte en hem slechts met een humeurige blik corrigeerde. Het was prettig om ergens voor te zorgen, om iets op te leiden en anderen om hem heen lessen te leren. De eerste keer dat het kleine hummeltje met de blauwe aftekening op haar rug naar hem toegehuppeld was, was hij geërgerd geweest. Nu was hij trots op de jonge merrie die ze onder zijn zorgen was geworden. Onder zijn zorgen.

Hij wilde dat deze jonge hengsten onder zijn toeziend oog opgroeiden tot volwassen mannen die in staat waren om datgene te beschermen waar hij van was gaan houden, omdat hij wist dat er een dag zou komen dat de Noorderwind hem zou roepen en hij weer zou verdwijnen naar landen vol uitgestrekte zeeën en onherbergzame landschappen. Geen merrie, geen veulen, geen land, geen taak en geen liefde kon hem uiteindelijk binden: hij was als de wind, met de eeuwige drang om te gaan en staan waar hij wilde. Hoe ver dat in tijd en plaats ook zijn mocht.

Als t nodig is schrijf ik wel een karakter, maar ik denk zomaar dat jullie Flight wel kennen inmiddels Ik weet datik op het moment niet heel actief ben, maar zou met Flight toch graag zijn positie houden (: Ik hoor t wel!

Zoals aangegeven was hadden de vorige leiders de mogelijkheid om hun oude positie weer op te eisen, en dat is nu gebeurt. Alle meldingen hier na zijn te laat, er is meer dan genoeg tijd geweest. Iedereen is nog vrij zich aan te melden, maar oude leiders krijgen nu geen voorrang meer. Vanaf nu krijgt iedereen een zelfde behandeling. De volgende rollen zijn vrij • ALPHA RANG EEN • BETA RANG EEN • BETA RANG TWEE • BETA RANG VIER Bezet • ALPHA RANG TWEE, Theron • ALPHA RANG DRIE, E'vesdar • BETA RANG DRIE, Flight • ALPHA RANG VIER, Serano Laat het duidelijk zijn dat er geen groot verschil is tussen de Alpha en de Beta, de Beta is in principe niet ondergeschikt aan de Alpha en mag op zichzelf keuzes maken. Bij belangrijke dingen zal de Alpha uiteindelijk de knoop door hakken of de kudde aanspreken. Alpha's zijn altijd hengsten, maar Beta's kunnen evengoed merrie's zijn. Liefs, Het Beheer

@ Amber & Pipvl, zouden jullie beide een stukje kunnen typen waarin jouw hengst/merrie oog in oog staat met een schim en je één van de kudde paarden probeert te redden. Hoe leuk de geschiedenis ook is tussen Kayleigh en Lerav, ik zou graag wat van hun leiderscapaciteiten willen zien voordat er beslissingen worden gemaakt.

Liefs

Wow Ali thanks, Jennifer en Waz natuurlijk ook als die hebben meebeslist, jullie zullen hier geen spijt van krijgen, dat beloof ik, Theron en ik zullen jullie niet teleurstellen :3
Zodra ik thuis ben antwoord ik op alles <3
Thanks

Jep of course

Naast de rest van het leven was er ook nog wat anders, iets met groot gevaar. De blauwe maan. Elke avond keek ze wanhopig omhoog, was het al weer zover? Elke dag werd de maan een stukje voller, en kon je zien dat de blauwe maan eraan kwam, met de gevaren die hij mee bracht. Dit merkte je ook direct aan de andere paarden. Zij zijn constant op hun hoede en letten heel goed op. De sfeer is ook niet vrolijk meer. Dit komt meestal pas terug na de blauwe maan. Maar eronder zijn zwarte tijden, het is lastig om telkens weer aan te moeten zien hoe bang jonge paarden toekijken bij hun moeder. Maar dat rukte bij enkele paarden wel het beschermingsinstinct op. Deze paarden zijn de redding voor de andere. Kayleigh was er zelf zo een. Niet dat het altijd even leuk was! Want Kayleigh vindt ze zelf ook eng. Hun ogen, waar je geen persoon in kan vinden. De beesten hebben geen gevoel. Dat was iets wat ze maar niet kon begrijpen. Hoe kan zo'n moordenaar iets bij een paard aandoen en dan geen medelijden voelen...

De tijd was aangebroken. Je merkte het direct. Enkele vogels vlogen en het was doodse stilte. Alle ogen stonden angstig naar het bos, de plek waar de beesten vandaar komen. Snel sloop Kayleigh naar de bosjes, zodat ze niet zo in het zicht stond. Ze werd gevolgd door een merrie en haar veulen, die haar wanhopig aankeken. Zelf glimlachde ze alleen maar naar ze. Maar het was zichtbaar dat ook zij zich niet op haar gemak voelde. Daar.. Daar was hij... Groot , sterk, gemeen, gevoelloos. Was het enige wat ze dacht. Een moment stond haar hart stil. Maar dit schudde ze snel van zich af. Ze moest zorgen dat hij niemand pakte. Ze tuurde richting het beest. Hij liep richting de kudde die nog steeds doodstil stond. Toen rende enkele paarden weg. Wat en soort teken was voor de schim om er heen te rennen.In een grote ruime drafpas draafde hij erheen.Kayleigh dacht geen moment na en ging er zo snel ze kon naartoe. Het was een magere merrie die hij als slachtoffer had uitgekozen. Ze voelde de angst van de merrie. "Laat haar met rust!" Sprak Kayleigh tegen de schim. Maar die leek zich er niet veel van aan te trekken. Kayleigh maakte zich groot en steigerde eens voor zijn neus waarna ze het nogmaals zei. Ze keek de schim strak aan. Wat haar eigenlijk wel een akelig gevoel gaf. De schim had de merrie blijkbaar niet zo fel verwacht, want hij verplaatste zijn grote hoef een stap naar achter. "Waarom doe je dit? Waarom vermoord je paarden voor je plezier?" Vroeg ze kalmpjes nu hij op een veilige afstand stond. Kayleigh stond nog steeds dwars voor de angstige merrie. Ze keek om naar de merrie en knikte. Ze zag dat blijkbaar als een sein. Want zo snel als ze kon schoot ze er vandoor. Dan stond Kayleigh daar nog, alleen met de schim. Ze was absoluut niet van plan hem zijn gang te laten gaan.

Ze dan wel een gewone merrie, maar ze kon hem niet zomaar laten moorden. Er moest toch iemand wat aan doen?

NAAM PAARD: Patriot
GEWILDE LEIDERSPOSITIE: Beta leider rang vier
KARAKTER: Eerlijk | Zelfverzekerd | Loyaal | Doorzettingsvermogen | Vriendelijk | Ziet soms het goede in een paard, ook als het er niet is, dus soms wat naïef.
VOORBEELD POST:
Mijn passen groot en krachtig, mijn imposante grote lichaam dat wit flikkerde in het licht van de felle zon, mijn goud gele manen die dansen om mijn hals en mijn hoofd hoog geheven. Ik wist wie ik was, mijn goede en mijn slechte kanten, ik had ze geaccepteerd en het er vrede mee. Zelfkennis, een van de belangrijkste dingen in mijn ogen, weten wie je bent en wetend hoe je daarmee om moet gaan. Pas als je dat weet en dat kan, kan je verder, kan je liefde kennen en je capaciteiten zo benutten dat je andere kunt beschermen en een veilig gevoel kan geven. Lang had ik gevangen gezeten in een web van raadsel en vragen, een zoektocht naar mijn broer, maar teven een zoektocht naar mezelf. Een geslaagde tocht, zonder dat ik mijn echte doel had bereikt. Iets wat ik graag nog af zou willen maken, maar voor voorlopig niet verder zou kunnen. Toch was het leerzaam geweest, ik wist wie ik was en waar mijn plek was.

Het gras dat langs mijn benen strijkt, wat knerpt onder mijn hoeven, manen en staart die meedansen met het ritme van galop en de spieren die rollen onder mijn huid. De paarden in mijn ooghoeken en met rust ga ik terug in tempo, steeds meer tot ik stil sta, mijn overzicht heb ik over de kudde. Niet zomaar een kudde, niet zomaar een plek, een thuis. Voor het eerst in jaren, in mijn reis, een plek waar ik me goed voelde, waar ik me thuis voelde, hier hoorde ik, net als vele andere paarden en die moesten zich net als ik veilig voelen en een kans krijgen om hier hun plek te vinden, elke ziel verdiende dat, iedereen hoorde die kans te krijgen en als ik dat kon, dan zou ik ze die kans geven. Een doel in het leven is het ontdekken van wat je te bieden hebt, een zin in het leven is dat geschenk weg te geven. Iets waarvan ik zeker bereid ben dat te doen.

Een klein lachje op mijn gelaat, dit was iets waarvoor ik wou strijden, een nieuw doel in mijn leven had zich voorgedaan, een die ik met beide hoeven wou aanpakken. Veel had ik geleerd in mijn reis, vele wijsheden had ik meegenomen, veel geleerd van mijn fouten, hoe vaak ik wel niet op mijn bek was gegaan, iets wat veel was gebeurd en vaak had ik lopen tobben over of ik het wel kon. Ik had geleerd kracht te halen uit de kleine dingen en alles positief te bekijken, iets wat niet altijd ging, maar m'n best deed ik zeker. Bijna alles had ik wat mijn hartje begeerde, mijn broer zou ooit komen, het laatste raadsel wat ik ooit hoopte op te lossen, was echte liefde. Iets wat mijn pad nog nooit gekruist had en wat bij mij tot jaloezie kon trekken, omdat ik het niet kende. Dit drukte ik dan ook graag naar de achtergrond en het doel was ik nu had maakte dat ik mijn aandacht op iets anders kon uiten. Dit was wat ik wou en waar ik voor zou gaan.

Tweede keer een post voor BETA RANG 2:

Ik voel me goed. Heel goed, eigenlijk. Mijn neus houd ik netjes in de lucht, opdat ik iedere vreemde geur meteen op zou merken. Ook mijn oren laten me geen moment in de steek. Normaal ben ik een volstrekt ontspannen iemand, maar sinds kort rust een grote verantwoordelijkheid op mijn schouders. Vroeger werd ik door mijn leider beschermd, nu heb ik zelf de positie als leider ingenomen en ben ik het die de anderen voor gevaren moet beschermen. Het is een grote verandering, een soort van keerpunt in mijn leven. Van mijn jeugd probeer ik me nu zo weinig mogelijk te herinneren, op Kayleigh na. Maar nu ik haar hier terug bij me heb, hoef ik daar ook niet meer aan herinnerd te worden. Ze is dicht bij me, ik kan haar beschermen, en ik weet dat ze veilig is. Want ik ben er, samen met Theron.

Net wanneer mijn gedachten toch weer naar Kayleigh willen drijven, vangen mijn oren een plotseling geluid op. Gekraak van takken gevolgd door een bruuske beweging en een pijnkreet. Als is het een reflex, zo snel draait mijn lichaam zich in de richting van het opgemerkte geluid. Ik vind dit best spannend, de eerste keer sinds ik betaleider van rang twee ben, moet ik tussenkomen in een conflict. Ik vermoed dat het wel weer een schim zal zijn die met zijn hoeven en hoektanden niet van mijn dieren af kan blijven. De snelheid van mijn hartslag neemt toe, waardoor mijn adertjes duidelijk zichtbaar op mijn schouders en dijen liggen. Mijn neusgaten staan wijd opengesperd, nog steeds alert voor iedere onverwachtse wending.

"Blijf met je vuile fikken van haar af", zeg ik grommend. Ik lijk eerder een wolf dan een paard, al zeg ik het zelf. Mijn keel produceert vreemde, dreigende geluiden terwijl mijn ogen gevaarlijk blinken. Het is inderdaad een schim die voor één van mijn merries staat. Ik zie een bloedstraal over haar schouder lopen, haar oogjes kijken angstig in mijn richting. Ze smeken me om hulp, om verlossing van dat verschrikkelijke monster. En dat is precies wat ik ga doen, ik hou er niet van dat iemand in angst moet leven. Niet als ik daar de leiding over heb, en daar met mijn krachten en verstand een eind aan kan maken.

Het verwondert me niet dat hij niet naar me luistert. Een schim houdt geen rekening met ons, de levenden. Hun hart was doordrenkt door haat en lust naar moorden. Ik had geen sympathie voor hen, ik kon me niet inbeelden dat het ooit in mijn hoofd op zou komen een merrie kwaad te doen. God weet wat van mij zou zijn geworden als ik destijds niet weg was gelopen van die vreselijke manipulators. Maar ach, aan mijn verleden mag ik nu niet denken. Het is allemaal voorbij, en van mij wordt nu verwacht bescherming te bieden aan een doodsbange merrie. Met nog steeds diezelfde blik staarde ze naar mij, en dan naar het andere gedaante. Hij stond in de schaduw, ik kon hem niet goed zien. Enkel zijn paarse ogen waren zichtbaar. Ik keek afwisselend naar de paarse ogen, en dan naar de merrie om haar duidelijk te maken dat ze mocht gaan. Het was nu enkel nog een tweestrijd tussen de schim en ikzelf.

Wanneer de merrie uit het zicht verdwenen is, komt het gedaante uit de overlappende schaduwen gesprongen. Dan zie ik dat het Avanti is, de machtigste van allemaal. Ik deins niet voor hem terug en druk mijn oren diep in mijn hals. En dan, zonderdat ik het verwacht, haalt hij naar me uit. Ik kan net op tijd achteruit springen en mezelf van een diepe wond besparen. In plaats daarvan heeft enkel het puntje van zijn hoektand mijn vel kunnen raken, waardoor er enkel een klein schrammetje zichtbaar is. Daarna draait het gedaante zich om, gooit nog een laatste keer een kwade blik in mijn richting en verdwijnt dan in het duister. Daar waar het thuishoort. Ik beschouw dit als een waarschuwing, en realiseer me zeer goed dat hij de volgende keer lang niet zo zachtaardig zal blijven.

Ehm ja, ik heb Kayleigh opgegeven, maar ik heb nu me nieuwe char Amor, en ik denk dat hij hier beter geschikt voor is.
NAAM PAARD: Amor III
GEWILDE LEIDERSPOSITIE: ALFA RANK 1
KARAKTER: Amor is soms een tikkeltje brutaal en pittig. Maar dit brengt met zich mee dat hij heel dapper is en niet snel bang is. Uitgezonderd van dat blijft hij wel beleefd.
VOORBEELD POST:

Elke dag tuurde hij steeds weer naar de maan. Die met de dag voller werd en blauwer. En dan was het zover. Amor was dan altijd goed op zijn hoede. Zij oren strak in zijn nek. En met zijn heldere blauwe ogen nam hij de omgeving in zich op. Voor elke geritsel spitste hij zijn oren en keek hij of het tijd was voor paniek. Je zag zijn spieren onder zijn zwarte vacht zich aanspannen. Hij beet op zijn lip en tuurde door het donkere bos. Ze zouden zeker komen. Hij voelde dat een paar merrie's dekking bij hem zochten. Hij keek snel achterom en knikte goedkeurend. Maar direct daarna stond hij weer strak gespannen.

Toen het geritsel. Amor schoor om en keek met zijn heldere ogen in het bos. Je zag een silhouet van de schim. Hij briesde wild en keek in zijn richting. Hij tuurde naar de grote hoeven die zich verplaatste. De schim knikte hem toe maar vond hem verder geen blik waardig. Het was Avanti zag Amor. Hij was te herkennen aan zijn paarse ogen. Avanti liep door naar de zwakke merrie's en keek ze uitdagend aan. Amor hoorde niet wat hij zij, maar in een keer schoot hij uit naar een van de merrie's. Zonder dat Amor het doorhad liet hij een wilde schreeuw los, en rende er heen. Hij duwde zijn forse lichaam tussen beide paarden in. Hij gooide zijn oren in zijn nek en hapte in de richting van Avanti. Wat Avanti een stap naar achter deed doen. Strak keek Amor hem aan. "Laat ze met rust" Sprak hij sterk tegen Avanti. Avanti reageerde niet, en veroerde zich niet. Opeens schoot hij uit. Amor reageerde zo snel dat hij steigerde. Met zijn hoef trapte hij hard tegen de neus van Avanti. Een harde brul verliet zijn lippen.Hij schoot achteruit en keek nog een keer Amor strak aan maar draaide zich toen om.

Amor wist dat hij geluk had gehad. Avanti zou wraak willen. Maar hij was niet van plan hem zijn gang te laten gaan. Het was een verplichting voor Amor om andere paarden te beschermen.

Danku!

Oe gefeliciteerd jullie <33

Ik ga zeiken, sorryyyy haha. Voor de rest: Gefeliciteerd. Mr laat Pat anders maar zitten, hij zit nu in rang 3 en anders moet ie weer een stap terug. Dan neem ik liever doel rang 4

Yaay~ Thankies ;D

Even Ragnar registreren dan :']

Poeh, dan zitten we met een groot probleem want rang twee heeft juist een actieve leider nodig.. Ik zal Pat dan geen leider maken. De rest ga ik nu in orde maken, en zal eventueel dan met Libertad de tweede rang doen totdat we een ander actief persoon hebben.

Owh jammer Melissa! We zagen Patriot echt al een deel van de leidersgroep.
Okey, maar zoals Ali zegt, we vinden wel een oplossing, ik kan ook nog altijd met Axis
invallen als het te druk word of als Ali even niet kan. ^^

Ik wil wel anders met Treasure ofzo op de plek van Patriot als jullie er niet uit komen

Nee, we komen er makkelijk uit, dat is geen probleem, ik ben actief genoeg (:
Vind het erg jammer, vind Patriot erg leuk en had hem graag gezien als leider.