Er is een verschil tussen onze 'aardse' paarden en de paarden van de wereld van de blauwe maan. Het zit in de opvallende kleur van hun vacht, en hun vermogen om intens lief te hebben, het uit zich door het dragen van sieraden of bijzondere aftekeningen. De paarden op de wereld van de blauwe maan zijn niet helemaal gewoon, niet helemaal doorsnee.

De kudde waar Mirë vandaan komt, is daar geen uitzondering in. Laten we deze paarden voor het gemak de Venann noemen, de gevleugelden. Deze wezens lijken in eerste instantie op normale paarden, hetzij paarden met lange benen, een korte, compacte rug, een smalle hals en grote ogen. Hun kleuren variëren van heel licht goudbruin vos tot heel donker bruinzwart, wit, zwart en andere variaties als palomino, valk en isabel komen niet voor. Het uiterlijk van de Venann is gekenmerkt door de aftekening van twee kleine vleugels aan weerszijden van de schoft in de al dan niet opvallende kleur van hun ogen.

Wat deze paarden echter anders maakt dan de rest, is hun karakter, hun geest. Ze leven niet zoals normale paarden leven, ze zien dingen op een andere manier. Ze kunnen niet lief hebben zoals wij lief hebben, omdat ze niet in die maatstaven denken. Voor hun is de aarde, het water, de bergen, het woud, net zo levend als voor ons andere wezens zijn. Ze leven dan ook praktisch van lucht, omdat ze gras en water als ademend en levend zien en geen einde willen en kunnen maken aan dit leven. Het kiezen van een partner gebeurt dan ook door middel van verstand: welke partner geeft het veulen de grootste overlevingskans? Het is een puur rationele beslissing waarin het hart geen inspraak heeft. Een enkele keer gebeurt het echter wel dat een Venann verliefd wordt, omdat ze niet geheel ontdaan zijn van emoties, al ervaren ze deze anders dan andere paarden. Vaak ontluikt zo'n verliefdheid langzaam, maar wordt heel intens ervaren en verdwijnt vrijwel nooit meer. Omdat de Venann van alle paardenrassen het meest rationeel is zullen ze zich net zo makkelijk binden aan merries als aan hengsten: ware liefde is immers niet gebaseerd op de drang om voort te planten, maar op een veel diepere en intensere emotie.

Hoewel de Venann zich vrijwel nooit binden aan gewone paarden, gebeurt het een enkele keer dat er een kortstondige romance opbloeit waardoor er meestal nieuw leven ontstaat. De veulens uit een dergelijke verbintenis bevatten eigenschappen van beide werelden: soms in uiterlijk, soms in karakter. Ze zien er anders uit dan de Venann of hebben een groter vermogen tot het ervaren en begrijpen van emoties. Meestal zijn ze minder 'goddelijk', meer aards. Daar staat tegenover dat ze vaak bij de Venann vandaan trekken omdat ze zich daar alleen en onbegrepen voelen: ze worstelen met wie ze werkelijk zijn en waar ze vandaan komen. Vaak zijn het eenzame en gepijnigde paarden die maar moeilijk een thuis kunnen vinden in de ene of de andere wereld, ze maken deel uit van beide werelden en toch van geen van beiden.