De donkere hemel is gevuld met enkele heldere sterren, de ene ster klein de ander groot. En dan de maan. De maan die prachtig scheen en weerkaatste in haar ogen. Haar zeeblauwe ogen vielen zowiezo op, maar nu met de maan in haar ogen nog meer. Ze genoot de aanzicht. De jonge merrie stapte wat rond, Satp voor stap zette ze haar hoeven voorzichtig in het gras. De meeste paarden sliepen. Enkele waren nog wakker maar toch deed ze alsof ze een muis was, De gloed van de maan zat om haar vacht gespannen, wat het duidelijk maakte dat er een volslanke merrie aanwezig was in deze kudde. Even laat ze haar hals zakken tot de grond en neemt een hap van het vochtige gras, Dan gooit ze haar hals omhoog na het horen van een geluid. Haar ogen zoeken rond, Een enkele paard kon ze zien die verderop stond. Rustig ontspand ze dan weer en kijkt rustig in de ronde. Rustig zet ze haar nacht wandeling door. wetend dat over enkele uren de zon weer zou opkomen maakte voor har niet het nut om weer een poging te doen om te slapen. Zelf de moeheid was niet te vinden in haar ogen.. Een zachte zcht verlaat haar keel als ze zat te denken aan enkele jaren geleden, Wat had ze toch een leven. Geliefd te zijn en verliefd te zijn. Enkel was het nog maar het perfecte beeld in haar gedachtes om terug te gaan naar het verleden. Maar alles was geweest voor een reden anders you het nooit gebeuren. En nu ... Nu zat ze hier waar het gevaar achter elke boom kon schuilen. Maar dit gebied trok haar aan, enkel was dat de reden waarom haar stop hier al zo lang was.. Maar of ze hier oud zou willen worden , ze zou het allemaal op zich af laten komen. want alles stond in de sterren geschreven....

Gazardiel -> Kader in de maak !!
Ik hield er van om in het diepste van de nacht door de vallei te wandelen en te genieten van de maan die mijn vacht bijna wit maakte. Toch bleef de prachtige gouden schijn op zijn vacht liggen. De spieren rolde bij elke stap onder zijn vacht en een briezend geluid dat gelijkmatig met zijn stappen gingen maakte veel geluid tussen de vele slapende paarden. Zonder enig geluid wandelde ik verder. Ik was een stevig gebouwde hengst met lange witte manen en staart die hingen aan een glanzende en goudkleurige vacht. Wanneer mijn oog valt op een prachtige witte merrie die naar de sterren aan het kijken was span ik mijn spieren en wandel er nonchalant op af. Ik kijk wat rond en loop 'perongelijk' bijna tegen haar neus. "Ooh... Het spijt me." Zeg ik verontschuldigend. Mijn zware stem klonk dof in het ijl van de nacht.

Haar sierlijke oortjes hadden alles in de gaten, Haar oren was het die de hengst al gehoord had, Ze voelde in de lichte trilling van de grond dat er iets zwaarders op haar af kwam, wanneer ze zich wilde draaien had ze de gespierde goudkleurige hengst voor haar staan. Een glimlach vult haar lippen bij de aanzicht van de hengst en na het horen van zijn stem zat dezelfde glimlach nog steeds op haar lippen geplakt, ' Voortaan beter opletten. ' Zegt ze met haar honingzoete zachte stem. Ze schudde even haar hoofd om de voorpluk die haar zicht beleberde weg te krijgen en haar zeeblauwe ogen kwamen naar voren. afwachtend wat de hengst zou doen ...

Gazardiel
Ik lach eens lief bij haar woorden. Wanneer ze haar zeeblauwe ogen laat ziet zou mijn mond open kunnen vallen. mijn ogen waren in die van haar verdronken en ik was even mijn kluts kwijt. Ik schud een tijdje later even met mijn hoofd en mijn spierwitte manen golven over mijn gespierde hals. Mijn lichaam draai zich even om en mijn tanden halen een prachtige licht roze bloem uit de grond die ik vervolgens tussen haar manen steek. "Staat je mooi licht roze. Ik ben Gazardiel, Aangenaam." Zeg ik met dezelfde verleidelijke en zware stem.

Gazardiel
Hij luistert naar haar stil gefluister. "Wat een mooie naam heb je." Zeg hij ook op een iets wat stillere toon. "Gaan we wat rond wandelen ?" Vraag ik op een charmante toon. Ik wandel al eventjes weg en draai dan mijn hoofd om te kijken of ze meegaat.

[INSPIRATIE !! WAAR BEN JE ??]

[omg wordt ziek van deze laptop ..... ]

Zehlia,
Met haar oortjes naar voren gericht luisterd ze naar de woorden van de hengst, Een wat verlegen glimlach sierde haar lippen, maar veranderde al snel weer in haar glimlach die ze dagelijks draagde. Die sierlijke mooie glimlach die vaak nog charmant over kwam. Ze knikte na het horen van zijn vraag en stapte achter hem aan. Nadat ze langs de hengst was stapte ze rustig verder. Haar passen waren sierlijk zoals gewoonlijk terwijl haar hoeven zacht de grond aanraakte bij elke stap.

Gazardiel
Ik lach eens charmant en wandel dan verder. In de verte hoorde ik een beekje en naar daar was ik dan ook op weg. "Kom je mee?" Vraag ik en wandel naar het beekje. Wanneer ik bij het beekje kom steek ik mijn neus in het koele water en neem een pre slokken. Als ik Zelhia weer in het oog kijk doe ik het teken dat ze mag gaan liggen. Ik vond dat ze moest uitrusten. Wie weet hoelang ze al wakker was. Ik vond dat ze moest gaan slapen.

Stap voor stap volgde ze de hengst, al gauw merkte ze het al op dat hij richting het beekje ging.Het plekje waar zehlia ook graag was. Niet dat er een plek was waar ze niet graag was. maar water was haar element. Het kleurde dan ook altijd zo mooi met haar helderblauwe ogen. Wanneer de hengst denkt dat ik zou moeten liggen keek ze hem wat vragend aan. Wat dacht die hengst nu . dat ze nou echt stond te wachten op een hengstje die haar wilde opvoeden ? Bij die gedachtes sierde er een breede glimlach haar lippen. Ze kon alsnog wel voor zich zelf bepalen wat ze deed. En ze liet het zich dan ook niet vooraschrijven . niet door zoon hengst die zelfs waarschijnlijk jonger was als dat zij was. Zehlia rukte even de gedaches weg en liet zich verleiden door het water voor haar. Voorzichtig alsof ze nog nooit water had gezien stapte ze er in en genoot van de koelte die aan haar lichaam vast klemde. Ze keek naar het water waar enkele sterren en de maan zichbaar is was. haar lange witte manen zwemde al enkele centimeters op het water. alsof het kleine slangetjes waren.

Ik ga naast haar staan, maar wacht langs het water. Daar leg ik me neer Ik had al 2 dagen niet geslapen. Dat ging ik nu ook niet doen, maar mijn benen begonnen behoorlijk pijn te doen. Ik kijk hoe Zehlia van het water genoot.

Sorry !! Ik zit echt vast

Bij haar vraag moest ik goed nadenken. Ik dacht er niet graag aan maar ja. "Ik ben geboren in de bergen. Daar hebben mijn ouders me achtergelaten als veulen. Een merrie van daar heeft me opgevoed. Maar wanneer ik oud genoeg was en ik zonder melk kon heeft ook zij me achter gelaten." Zeg ik. Ik laat niks van het verdriet van vanbinnen zien en kijk haar gewoon strak aan.

[Weet echt niks. Kan me niet concentreren hier beneden. Grrr..]

Ze had haar blauwe ogen steeds op de hengst gericht en luisterde naar zijn verhaal. Nog zoon drama verhaal dacht ze, ze vroeg zich dan ook af of er paarden waren die hier leefde zonder rara verleden verhalen. Of was zehlia zo speciaal ? of kwam het omdat ze er zelf niet zo dramatisch over deed .. ze wist het niet, Toch had zehlia een meelevende blik in haar ogen. er bleef even een stilte hangen nadat hij klaar was met vertellen. " Maar nu en je sterk , "ze kon het enkel uitspreken met een zachte stem.

[/quote][/quote][/quote]

"Zo erg vind ik het helemaal niet. Net dankzij dat ben ik nu hoe ik ben." zeg ik trots en leg mijn hoofd op de grond. Het werd licht, maar toch had ik eventjes slaap nodig. ik sluit mijn ogen en val in een slaap die elk moment onderbroken kon worden door het minste geluid.

Ze luisterde naar zijn woorden, ze knikte enkel en een doodse stilte volgde.. zelf de vogels sliepen nog. heel soms hoorde je in de verte enkel een nachegaal en de ademhaling van de hengst die erg langzaam was. Ze keek naar hem en glimlachte kort. Hij sliep. Zehlia keek hoe de zon langzaam tevoorschijn kwam. alsof de maan zich nu ging verstoppen kwam de zon tevoorschijn,

Weet eindelijk ff helemaal niks meer..
Ik zet hier nog wel iets als ik ergens op kom

nog steeds niks ??

Zehlia

Ze zag hoe de hengst zenuwachtig op en neer tippelde.
Ze irriteerde zich er een beetje aan. "Waar heb jij last van ?? "Vraagt ze met een zachte stem.

Ze lachte kort om zijn antwoord. ' Lente kriebels .. hmmm ' zegt ze dan op een uitdagend toontje die langzaam weg stierf. ' Je komt er wel overheen. ' zegt ze dan als volgt. Ze had nou echt geen behoefte aan hengstjes die hun hormonen niet in grip hadden. Niet dat het was dat hij het enkel was. Dat hadden die jonge hengsten eenmaal vaak last van, ze grinnikte kort en rukte een hap gras uit de grond terwijl ze hem met haar kaak schuivend over elkaar heen aankeek.

Ze lachte om zij antwoord, "Indruk op mij ?!"het kon licht bespottend overkomen maar toch wilde ze het zo niet zeggen. indruk om deze merrie ? die eigenlijk al een geliefde had, het gaf haar even een rilling over haar huid heen. Ze keek even naar de lucht en graaft haar zeeblauweogen na één enkele korte minuut weer in die van hem. even was ze sprakeloos. Even niet wetend wat ze ermee moest doen ..