For God's sake, we need a talk. - AMOR III

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Mijn lichaam beweegt zich met zwevende passen door het lange gras. Op het ritme van de wind dansen mijn manen op en neer, evenals mijn glanzend witte staart die achter me mee zweeft. De grastoppen strelen lichtjes de onderkant van mijn buik, waardoor mijn passen zich alsmaar vergrootten. Dat doen ook mijn pupillen wanneer mijn oren een ongewone schreeuw om hulp opvangen. Abrupt, alsof het een automatisme is, draait mijn lichaam zich in de richting van het geluid. Bij iedere beweging die mijn benen maken voel ik mijn gapende wonde weer openscheuren. Telkens voelt het alsof Avanti mijn lichaam voor de zoveelste keer met zijn vlijmscherpe tanden doorboort. Maar dat doet me niet op mijn beslissing terugkomen, je bereikt slechts een doel door te lijden. Dat is wat ik in gedachten houd terwijl ik twee ruziënde paarden in het vizier heb.

Een hengst en een merrie, duidelijk in ruzie gevallen om een onbenulligheid. Ik draai met mijn ogen en duw de hengst langzaam maar zeker naar achteren met mijn neus. 'Houdt je manieren, ik weet dat het moeilijk is je tegen je hormonen te verzetten in deze periode van het jaar, maar geloof me.. Je verzet er je liever tegen dan achteraf met de wrok te moeten leven dat je een merrie hebt verkracht.' De hengst zweeg, kreeg precies opeens geen woord meer over zijn lippen, en verdween snel uit het zicht. Ik draaide me weer in de richting van de merrie, knipoogde, en maakte vervolgens rechtsomkeert. Haar geur dringt ook mijn neusgaten binnen, maar ik zet mijn verstand op nul en laat me er niet door leiden, zoals ik bij Kayleigh heb gedaan.

Terwijl ik rustig verder stap, mijn schouder sparend, realiseer ik me dat ik geluk heb gehad dat ik niet weer een gevecht met een schim aan moest gaan. In het vervolg zou ik bezwijken onder de pijn in mijn schouder, dat weet ik nu al. Daarom beslis ik Amor III op te zoeken, een hengst die ik nog nooit eerder heb ontmoet, maar wel mijn onderleider blijkt te zijn. Mijn stem weerklinkt en zijn naam laat zich meevoeren met de wind. Ik ben er zeker van dat het zijn oren zal bereiken.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Trots stond de hengst boven aan het heuveltje. Zijn ogen gleden langs de paarden. De spelende veulens en de meeste grazende paarden. Maar hij zag wel dat iets anders werd in deze tijd van het jaar. Sommige hengsten konden zich moeilijk rustig houden. Het fijne weer had gezorgd voor hengstigheid bij veel merrie's. Dit zorgde voor sommige chagrijnige merrie's of andere wat baldadig. Hij hoorde wat onrust uit een hoek komen. hij spitste zijn oren en keek er aandachtig naar. Maar hij zach al snel dat het werd opgelost daar een palomino mix hengst. Nieuwsgierig bekeek hij hem van een afstandje. Zou dat dan Lerav zijn? De nieuwe leider.

Langzaam kwam de bonk spieren in bewegen. Zijn lange manen golfde met de wind mee terwijl de hengst afdaalde. In een draf met knieeën hoog opgeheven liep hij in ze richting van de hengst. Ook hij leek een bonk vol spieren , een en al kracht. "Goede dag! Ik ben Amor" Sprak de hengst rustig uit. Hij nam de hengst die voor hem stond goed in zich op. "En jij was Lerav, toch?" Hij keek de hengst met zijn blauwe ogen vragend aan. Hij kende de hengst nog niet echt, maar het voelde goed. Hij mocht hem wel. Deels omdat hij leider was. Maar ook vooral omdat hij vriendelijk eruit zag. Dat kon natuurlijk nog niets zeggen.

For God's sake, we need a talk. - AMOR III Amoriii

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Ik houd halt en staar met een brede glimlach rond mijn lippen voor me uit. Ik zie hoe een zwarte hengst, sterk van bouw en duidelijk gespierd, op me af komt gelopen. De beschrijvingen die ik in mijn hoofd heb, komen perfect overeen met het lichaam die op me af komt gerend. Amor III, de hengst die vanaf nu aan mijn zijde zou vechten. Vechten voor de kudde, vechten voor zowel anderen, als ons eigen leven. Vreemd genoeg bespeur ik geen littekens op zijn lichaam, al ziet hij er wel een vechter uit. Snel schud ik de gedachte van me af, het zou niet de eerste keer zijn dat ik het bij het verkeerde eind heb. Schijn bedriegt maar al te vaak.

'Dat vermoedde ik al, ja,' breng ik zelfzeker uit, mezelf een positie gevend. Ik grijns bij de woorden van de hengst, en kan een ironische opmerking niet onderdrukken. 'Ik was Lerav niet, dat bén ik gewoon' Mijn mondhoeken krullen langzaam maar zeker omhoog, mijn oogjes blinken plezierig.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Hij nam de hengst in zich op. Elk deel van zijn lichaam sloeg hij diep in zijn hersens op. Hij had een aparte kleur was het eerste dat hem opviel. Iets wat mooi stond bij zijn helder blauwe ogen. Zijn manen waren niet zo lang als die van hem. Maar ook zeker niet kort. De hengst had een vriendelijk uiterlijk. Iets wat hij zelf minder had. Wat waarschijnlijk ook deels komt doordat hij zo zwart is. Amor glimlacht bij de opmerking van de hengst. Maar voelt verder geen aandring om erop in te gaan. "Aangenaam, collega." Sprak hij met een officiële toon uit. "Dan zal ik aan u zijde moeten vechten" Sprak hij net zo plechtig uit als zijn vorige zin. Langzaam trok hij zijn mondhoeken omhoog. "Zullen we een stukje lopen? Door de kudde heen?" Vroeg hij maar. Hij hield nooit zo van stil staan. Hij praatte dan ook het fijnst op een fijne wandeling.

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Mijn ogen glijden nog steeds over het imposante hengstenlichaam van Amor. Zijn zwarte huid weerkaatst het felle licht van de zon, zijn borst staat lichtjes in het zweet. Golvende manen en staart, beharing aan de benen, diepzwarte ogen. Ik zet alles op een rijtje en blijf dan voor enkele seconden vastgehaakt in zijn blik. Amor leek me een vriendelijke hengst, tenzij schijn zou bedriegen. Wanneer hij me zijn collega noemt, kan ik een vaag glimlachje niet onderdrukken. Het klinkt allemaal zo vreemd, daar ik enkele dagen geleden nog één van de kuddedieren was, en nu gewoon boven hen allemaal sta, samen met Amor. 'Ik hoop dat genoegen te mogen hebben, want ik kan alle hulp gebruiken..' Langzaam draai ik mijn lichaam een negentigtal graden in de andere richting, zodat de gapende snijwonde op mijn schouder zichtbaar zou worden voor hem. Ik glijd met mijn natte tong over de wonde, om het proper te houden. Vrijwel meteen daarna moet ik al mijn spieren opspannen en hard op mijn tanden bijten om de pijn te onderdrukken. 'Avanti, hij komt me zonder twijfel weer opzoeken bij de volgende blauwe maan. Daarom vind ik het uitermate belangrijk dat we elkaar ontmoeten, enkel dan kan onze samenwerking optimaal zijn.' Zijn idee vind ik geniaal, het bewijst van enig initiatiefnemend karakter. Ik knik, en spoor mijn lichaam aan tot een stevige stap.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Aandachtig luisterde hij naar de woorden van de hengst. Dat hij hulp kon gebruiken snapte hij natuurlijk wel. Je kon moeilijk de hele kudde in je eentje rustig houden en beschermen voor de schimmen. 'Avanti, hij komt me zonder twijfel weer opzoeken bij de volgende blauwe maan. Daarom vind ik het uitermate belangrijk dat we elkaar ontmoeten, enkel dan kan onze samenwerking optimaal zijn.' Amor dacht hier even over na. "Dat snap ik. Maar jij red je wel. Als jij je meisje onder je hoede neemt en wat andere misschien kan ik op de rest letten. Het is niet handig om ons beide op dezelfde paarden te storten." Sprak hij beleefd uit. Hij had zelf de schimmen nog niet in actie gezien. Maar wel wijze lessen gehad. Hij wist dan ook hoe hij moest spelen. Ondanks dat zag hij ontzettend tegen de blauwe maan op. Hij hoopte adt misschien een paard uit rang 4 besloot te komen helpen. De kudde in Minanter was erg groot. Het was dan ook niet simpel al deze paarden met zijn 2en te beschermen.

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Ik neem zijn woorden rustig in me op en denk er grondig over na. Ietsjes later kom ik tot de conclusie dat zijn uitspraak helemaal nergens op lijkt. Waarom zou ik enkel op Kayleigh moeten letten, en hij op de rest van de kudde? Realiseert hij zich niet hoe onrealistisch dat is? Het is onmogelijk als individu een kudde paarden van op z'n minst vijftig leden, te beschermen tegen de moordlustige troepen van Avanti. Dat is onlogisch, en ik begrijp niet hoe dat ook maar een seconde in hem op kan komen. Acht hij me trouwens als zwak, doordat ik deze gapende wonde op m'n schouder heb? 'Omdat ik een wonde heb, wil niet zeggen dat ik niet op eigen benen kan staan, hoor,' lichtelijk geïrriteerd breng ik mijn woorden uit, maar ben er me van bewust dat ik best niet overreageer. Hij mag blij zijn dat ik tegenwoordig een kuddeleider ben, als dat niet zo was geweest, had hij negen kansen op tien moeten geloven aan mijn onvermijdelijke razernij. 'Samen zorgen we voor alle paarden, samen zullen we tegen dezelfde gevaren strijden. Dat lijkt me nogal logisch..'

**Profile**

» You wanna talk with me Theron ??
» Thowra we need to talk!
» [Looking for]Manip Amor.
» {ENG} Amor-y-odio
» Randomless Talk

For God's sake, we need a talk. - AMOR III

For God's sake, we need a talk. - AMOR III

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen