Minerva

Haar schouderlange bonte manen sierde haar borst, haar vacht glansda in de felle zon alsof er duizende diamantjes op haar lichaam waren. De glimlach op haar lippen liet iedereen weten dat ze een merrie was die trots opzichzelf was. Ja ze was eidel, en nee ze was geen kreng ze was altijd een van die aardige geweest, vriendelijk en behulpzaam, Ookal wist ze zelf dat ze niet perfect was. niemand was dat.

Haar zeeblauwe ogen glijden over de andere paarden , bij sommige paarden bleef ze even hangen maar uiteindelijk liet ze haar hals zakken tot de grond om van het gras een hap te nemen. Wanneer ze hoefstappen hoord kijkt ze op en kijkt de hengst aan. Ze kon dit vooral zien aan zijn stevige bouw en zijn uitstraling. Maar lateraf rook ze het ook overduidelijk. Een charmante glimlach vulde haar lippen en ze draait zich naar hem toe. ze tuit haar lippen wat omdan te spreken. "Hallo jongeman" zegt ze met een zachtzoete stem.

ღ Minerva

Haar glimlach rond haar lippen was charmant en uitdagend, de fonkeling in haar ogen spraken duizende talen. ze volgde zijn bewegi9ng om haar heen en zodra hij weer langs haar stond duwde ze haar fluwelen neusje tegen zijn kaaklijn aan. "Hoi Gazardiel, Minerva is mijn naam. "zegt ze bijna fluisterend maar honingzoet in zijn oren. Ze laat haar staart over zijn lichaam zwaaien terwijl haar nog steeds charmante glimlach op haar lippen dansde

Minerva

Wanneer de jonge man zijn neus tussen haar benen laat gaan zwiept ze plagend tegen zijn hoofd aan. Wanneer ze haar periode zou hebben zou ze niet te genieten zijn, koppig en een ware kreng. En dat was deze jonge dame nog niet. Ze kijkt hem aan met haar blauwe ogen en duwt normaals plagend haar neus tegen zijn kaak aan. dan draait ze sierlijk een rondje rond hem . "En schone jonge , Ben je van plan om nog wat voor te stellen ??"Ze had wel verwacht dat deze gentlemen wat te bieden had. Om misschien te gaan wandelen naar een meertje os een ander plekje ...

Minerva

Rustig stapt ze hem te voet. afwachtend tot de creatie van schoonheid die haar ogen maar steeds meer plezier deed. Ze verwachte van deze honk van hengst dat ze hun naar an afgezonderde plek bracht. Maar voor de hengst wat minder geluk dat ze niet haar periode had. Misschien ook wel beter zo als je net een nieuw gebied in stormde als een indringer. De jonge merrie had haar ogen gericht op de hengst. Ze bekeek hem van top tot teen en bleef even hangen rond zijn ogen en duwde haar neus speels tussen zijn manen om er dan even speels aan de zacht aan te knabbelen. terwijl ze de uitdagende fonkeling in haar ogen had.

Minerva

Haar passen versnelde zich als zijn passen zich ook vernelde. Eenmaal aangekomen snoof ze de geur goed in zich op. De versbloeiende bloemen die zich overal bevonden maakte de plek bezonder. Met de dennengeur erbij maakte de geur apart , Maar het rook heerlijk. Haar bonte manen zweevde met de wind kort mee en ze schud haar manen. dan kijkt ze de hengst aan, Stapt met kleine wat sierlijke passen op hem af met een speelse glimlach rond haar lippen gesierd. " Prachtig"kon ze enkel haar mond laten verlaten met een zacht fluisterende stem..

Minerva

Haar blauwe ogen volgde de hengst , en al gauw volgde ze zijn hoefstappen het water in springend. haar manen vlogen in het rond en met een klap vlogen de waterdruppels als duizende kleine diamantjes de lucht . ze geniet van de betasting van het water. haar lichaam afkoelend van de warme dagen die al een tijdje waren geweest.

Minerva

Ze moes lachen om de hengst die ineens weer de water uit schoot tussen enkele bomen door schoot en terug kwam in het water. In die kort tijd bezefte ze dat de hengst een goed snel met zijn benen kom omgaan waardoor hij een goede tempo kon maken, een getrainde hengst, Ze zag even hoe de druppels weer naar beneden vielen en volgde er enkele en zag daarbij toe hoe de sterk gebouwde hengst zich liet zinken in het heldere water. ze moes kort lachen en keek hem lief aan ..

Minerva

Ze hapte speels in zij hals als hij zich zo speels gedroeg. dan volgde ze de hengst uit het water en sprongt kort speels tegen hem op. Nadat hij stijgerde hemelde de merrie de hengst aan. Waarom wist ze niet. Hij was een beetje zoals haar maaar ook weer niet. Ze grinnikte kort en duwde haar neus verlangend tegen zijn neus aan als hij weer met zijn benen op de grond zou komen...