mare, rank 1 Darlica's dikke, drachtige lichaam had zich in een draf gezet. niet langer zwevend en dansend over het gras als een veertje, maar slepend en zwaar. de zwangerschap eiste zijn tol, de eens zo lenige merrie zou nu niet eens meer kunnen vluchten bij gevaar, wat haar extra oplettend en voorzichtig maakte. om de zoveel passen hapte ze nijdig naar haar buik, het veulen actief en bewegend. Darlica had het totaal onschuldige veulen al voor zijn leven verdoemd, ze haatte het, wilde het niet en gaf het de schuld van alles wat fout was gegaan in haar leventje. Plots stond er een zwarte merrie voor haar. Ze was ingevallen, mager, precies zoals Darlica was geweest toen ze BMH in was gekomen. Ze wilde de merrie negeren, doorlopen, kwaad op alles. plots ging een steek van pijn door haar lichaam, een rilling over haar rug volgde en haar ogen gingen dicht. ze stond recht tegen over de zwarte merrie, haar oren nijdig in haar nek door de pijn die door haar lichaam golfde, haar ogen dicht tegen de sterretjes die ze op haar netvlies zag dansen, niet in staat ook maar iets te doen.

mare, rank 1 zonder te antwoorden laat Darlica zich door de merrie, die dus Omniel heette, meevoeren naar een boom. Uitgeput zakt ze neer, niet in staat om het water wat de merrie haar komt brengen aan te nemen. ze puft, haar lichaam bezweet, haar ogen rood en opgezet, de tranen stromend over haar wangen. 'Darlica' puft ze zacht, terwijl ze de merrie hulpeloos aan kijkt. een nieuwe pijnscheut schiet door haar lichaam, en instinctief weet ze dat ze moet persen. al snel komt er een vruchtblaas onder haar donkere staart vandaan, en darlica schreeuwt het uit van de pijn. 'HET KOMT!!' schreeuwt ze, niet in staat zich nog normaal te gedragen. de pijn is onuitstaanbaar, en haar hoeven trappen naar haar buik, machteloos ligt ze onder de boom, haar hoofd vertrokken van de pijn, puffend om adem te happen, persend om het veulen uit zich te krijgen.

mare, rank 1 Omniel hielp haar prachtig, ze wist precies wat te zeggen en wat te doen. Darlica kalmeerde wat en liet haar lichaam verder het werk doen, het zou wel weten wat te doen. ze perste nog een maal, en plots was de pijn weg, haar buik minder opgezwollen en voelde ze de drang om op te staan. ze keek achter zich, waar een prachtige gevlekte hengst lag. hij was al uit het vlies met zijn hoofd, gebroken door darlica's bewegingen in haar paniek, en ze keek hem aan, vol ongeloof dat zoiets prachtigs uit haar kon komen, maar tegelijk vol emoties doordat dit het gevolg was van haar stomme fouten, haar spelletje met E'vesdar. ze draaide haar hoofd weg van de gevlekte hengst, haar lichaam stond moeizaam op, de nageboorte gleed uit haar en ze draaide zich om, snuffelend aan het diertje voor zich. 'sta op dan.' brieste ze bars terwijl haar neus hem zacht een tik tegen zijn donkere hoofd gaf.

ROQUE Pain inside is rising, I am the fallen one I'll turn off the light, and murder the dawn Opeens was alles anders. geen warmte, geen zacht geklop van zijn moeders hart meer om hem heen. hij lag in het gras, zijn neus gekriebeld door de zachte lucht om hem heen. hij opende voorzichtig zijn ogen, en zag de merrie die hem het leven had geschonken. een zachte hinnik verliet zijn welgevormde mond, wachtend op haar liefde, haar aanraking en haar goedkeuring. in plaats daarvan kreeg hij een tik tegen zijn hoofd van haar en beval ze hem op te staan. hij brieste, viezigheid uit zijn neus blazend en zijn hoofd schuddend. dit was niet hoe hij er al die tijd over had gedroomd, hoe het hoorde te zijn.. hij zette zijn lange benen onder zijn gevlekte lichaam en duikelde meteen voorover, niet in staat te voldoen aan zijn moeders opdracht voelde hij zich een mislukkeling, en tranen stonden al in zijn inteligente ogen te blinken terwijl hij om zich heen keek, zijn ogen nu de zwarte merrie ontdekken en opnieuw probeerde hij op te staan, zoals zijn instinct hem vertelde.

mare, rank 1 ze brieste verontwaardigd om Omniels woorden. het was háar veulen toch niet? 'Als je zo graag moedertje wil spelen zorg je maar voor je eigen veulen.' haar ogen stonden kwaad en ook haar lichaamstaal gaf dat aan. haar oren lagen in haar nek en haar lichaam stond volgepompt van de adrenaline te shaken voor Omniel. ' Deze is van mij, ik kan er mee doen wat ik wil.' ze brieste en keek naar het veulen dat nog steeds moeite had met op staan.

ROQUE Pain inside is rising, I am the fallen one I'll turn off the light, and murder the dawn hij luisterde naar de woorden van de zwarte merrie die blijkbaar kwaad was op zijn moeder. vervolgens legde ze haar neus onder zijn kin, waardoor hij opeens op 4 benen stond. nog ietwat wankel draaide hij zich om, in de richting van zijn moeder. voetje voor voetje bereikte hij haar. hij stootte met zijn neus tegen haar flanken, opzoek naar eten. hij brieste en schudde zijn hoofd toen hij de zachte vacht aanraakte van zijn moeder. toen liet hij een hoog, schril hinnikje horen en zijn grote zwarte ogen zochten die van de zwarte merrie, die duidelijk meer steun aan hem gaf dan zijn eigen moeder. vragend keek hij haar aan. hoe werkte dit allemaal? hij had honger, maar geen idee hoe te eten.

mare, rank 1 het gevoel van het veulen zijn mond om haar uier doet haar even in een krimpen, maar haar ogen blijven vuurspuwend op Omniel staan. tuurlijk was ze trots, en héel diep van binnen, verweg, wist ze ook dat ze liefde had voor dit veulen, dat ze verkeerd bezig was. maar dat kon ze niet laten zien. niet nu haar emoties nog zo hoog waren, ze zo kwaad was, op zichzelf, op E'vesdar, en op dit moment op Omniel die het in haar hoofd haalde de baas te spelen over de merrie die vroeger de dochter van de leider was geweest in haar oude kudde, kon staan en gaan waar ze wilde.. terwijl ze er over nadacht voelde ze het litteken in haar nek prikken. haar vijandige houding veranderde. ze keek Omniel nu iets rustiger aan, maar nog altijd met de kwaadheid op de achtergrond. 'hij heet Roque.' alsof dat een teken was van de trotsheid die ze volgens Omniel moest voelen, zo zei ze het, triomfantelijk. Roque was klaar met drinken, en voor de eerste keer, en waarschijnlijk ook de laatste keer in zijn leven, raakte Darlica even zijn neus aan. 'Roque, dat ben jij.' een gespeelde glimlach zat op haar lippen gekleefd terwijl ze het veulen kort aan keek en toen haar aandacht weer op Omniel richtte.

ROQUE Pain inside is rising, I am the fallen one I'll turn off the light, and murder the dawn Dankbaar voor Omniels hulp glimlachte hij. toen viel hij aan op zijn moeders uier, die duidelijk op knappen stond. de verse, dikke en lauwe melk stroomde zijn mond binnen en smakkend slikte hij slok na slok door. zijn staartje zwiepte genietend achter zijn tevreden etende lichaam. dan is hij klaar, hij stapt naar achter, zijn lippen aflikkend en de resten melk die om zijn mond kleven nog doorslikkend. zijn moeder geeft hem een neusje. zijn ogen lichten op, zijn vrolijk. zie je wel, de zwarte merrie vertelde onzin; tuurlijk hoefde zijn moeder zich niet te schamen, en tuurlijk was ze trots. ze had alleen een rare manier om dat te laten zien. 'Roque' hij proefde de naam die hem gegeven was op zijn tong, zijn schrille, hoge stemmetje onzeker uit zijn mond rollend. 'Roque, Roque, ik ben Roque.' babbelde hij verder terwijl zijn ogen een steen aankeken, waar hij zich aan voorstelde. hij vond zijn naam leuk en zou hem met eer dragen.

mare, rank 1 Darlica schudde verbijsterd haar hoofd toen haar kleine bonte zoon zichzelf voor stelde aan een steen. `Debiel` grijnste ze lachend terwijl ze naar hem keek. Dan richt ze zich weer tot Omniel. `wij moeten zo gaan, we hebben nog een lange tocht voor de boeg voor de kleine man.` ze brieste laagdunkend. `zn vader zal hem ook willen ontmoeten.` ze knikte en richte toen haar ogen weer op de kleine Roque die onverstoorbaar doorging met zijn spel.

ROQUE Pain inside is rising, I am the fallen one I'll turn off the light, and murder the dawn Als de steen niks terug zegt briest hij verontwaardig. ´Hee!´ zijn schrille stem klonk kwaad en zijn kleine oortjes lagen in zijn nek. ´ik praat tegen je hoor!´ hij hield zijn hoofd scheef en wachtte, maar er kwam geen antwoord. hij briest en gooit speels zijn voorbenen de lucht in en maaide naar de steen terwijl hij hinnikte.

*mn toetsenbord doet vet irritant =s

Topic gestopt ??

is goed.

Lijkt me wel leuk om, als Roque`je groter is, dat ik hem dan nog een keer naar Ommie laat komen, dan kan die dr bedanken voor haar hulp enzo.. =p
(of is ommie dan al dood? =( )

Neen !! Omnie blijft wrs het langste leven..
Speel haar zo zot graag !!