Flowers around

**Profile** Number of posts : 72 Status : Absent

Ze was hier nu al twee dagen. Ze had haar nichtje ontmoet. En het was leuk geweest. Eindelijk iemand gevonden om op te zoeken wanneer ze alleen was. Wanneer ze behoefte had aan gezelschap. Elonié glimlachte en begon te rennen. Ze was hier nog maar kort, en ze wou wel eens zien waar ze nou werkelijk was. Hoe dit gebied er uit zag. Wat er allemaal rond zwierf. De jonge merrie begon weer te rennen en keek goed rond naar wat ze zag. Wat hier allemaal leefde. Ze wist nog lang niet alles van het leven. Enkel dat je zwak en kwets baar was wanneer je nog maar een eerste rang was. Ze had iets gehoord over Shades. Slechte paarden die je dood konden worden. Ze wist niet precies hoe het zat. En over die territoriums. Hoe zaten die territoriums in elkaar. Waar was ze welkom en waar niet? Ze zou er wel achter komen. En dan nog iets. Waarom had haar trainer haar niks verteld over hoe het hier in elkaar stak? Elonié schudde met haar kop. Ze keek op en haar ogen werden groot van vreugde. Ze zag allemaal bloemen. Alleen máár bloemen, planten, gras, en in de verte bomen. 'Wauw!' zei ze met een zachte stem.

--Maya--

Gast **Profile**

MAYALYNDE
I've got a secret, it's on the tip of my tongue,
it's on the back of my lungs, and I'm gonna keep it

Waarschijnlijk moest Maya een keer van haar hoge troon komen, maar ze kon het niet uitstaan met wat voor gore blikken ze werd aangestaard. Het was wel duidelijk dat de merrie's haar haten, en dat de hengsten bijna kwijlend in de rij stonden. Gefrustreerd heft ze haar fijn gevormde hoofd en legt haar oren plat in haar nek. Vandaag had ze even geen behoefte aan hengsten om haar heen, ze wilde geen medelijden of hongerige ogen, voor even was ze haar leven zat. Het eeuwige dragen van maskers begon haar te vervelen, ondanks dat ze diep van binnen wist dat er niks van haar werkelijke persoonlijkheid over was. Een zucht verlaat haar lippen en ze krult haar ranke hals, de lange golvende manen vallen als een waterval van satijn over haar schouders en haar heldere blauwe ogen volgen de vele paarden die in de verte lopen.

Ze was zo erg verzonken geweest in gedachten dat ze Minanter had verlaten en zich nu bevond in de bloemenvelden van Anderfels. Ze was hier al vaker geweest, toch probeerde ze het gebied zo veel mogelijk te ontwijken. Er was maar amper schaduw hier en op een warme dag brandde Maya weg met haar diep zwarte vacht, niet een al te plezierige gedachte als ze al niet in een goede bui is. De wind slaat om haar lichaam en haar manen slaan striemend als zweepslagen tegen haar hals aan. De zon streelt haar zacht glanzende vacht en langzaam gaan haar oren naar voren, misschien was het nog niet eens zo een vreselijke dag. Een klein waterig lachje siert haar lippen, echter is deze al lang weer weg als een jonge merrie in haar aanzicht verschijnt. Maya haar heldere blauwe ogen verfijnen zich en volgen de lijnen van het lichaam van de merrie, waar kende ze haar van?

**Profile** Number of posts : 72 Status : Absent

Het was een mooie dag. Elonié keek om zich heen. Het was écht een mooie dag. Elonié grijnsde en steigerde om dat het de wind lekker door haar korte vacht heen liet glijden en haar wanen er ook frisser van werden; en om dat ze blij was. En toen merkte ze een geluid op. Het doffe geluid van hoeven in het gras. Elonié ging normaal staan en draaide haar hoofd om naar waar het geluid vandaan kwam. Een zwarte merrie kwam in beeld. En zo te zien leek ze haar te bekijken. Elonié deed een paar stappen in haar richting en bleef toen staan. 'Ehmm, hallo,' probeerde ze langzaam. Elonié was hier in feite nieuw. Dus ze kende niemand; op Sylar na. Wie wist was dit helemaal niet het soort paard die op "ehmm hallo," zat te wachten. Ze wou wel zien. Elonié was nu dan nog wat onzeker; ze was zeker niet zwak en slap. Ze wist best hoe ze zich zelf moest verdedigen; daar in tegen was de merrie voor haar al aan de oude kant; nog meer voordeel voor Elonié, mocht deze paard niet zo'n lieverdje wezen.

Gast **Profile**

MAYALYNDE
I've got a secret, it's on the tip of my tongue,
it's on the back of my lungs, and I'm gonna keep it

Mayalynde mocht dan al 10 zomers hebben meegemaakt, ze was alles behalve oud. Haar lichaam was nog soepel en haar benen droegen haar nog naar verre gebieden. Ze heeft nooit ouders, of vrienden gekend, ze is altijd op zichzelf geweest en heeft in haar eentje moeten zien te overleven. Maya haar lichaam mocht dan ouder zijn dan de merrie voor haar, maar haar geest was wijzer, ze zou het langer uithouden in een droogte, ze kende meer trucjes om te overleven. Ze wist meer technieken om de ander onderuit te houden. Ze zeggen dat wijsheid met de jaren kwam en dat was iets waar Maya het voor één keer mee eens zou zijn. Hoe langer je deze wereld aan schouwde, achter hoe meer geheimen je kwam.

Ze heft haar slanke hoofd en boort haar blauwe ogen in de van de jonge merrie tegenover zich, ze wist zeker dat ze haar eerder had gezien, maar er was geen glimp van herkenning op haar gezicht. Maya draait haar oren naar achter en kijkt de merrie aan met haar fonkelende helder blauwe ogen. De woorden die haar worden toegesproken maakt dat er één oor twijfelend naar voren word gepriemt en Maya haar spieren opspant. Ze mocht dat een ranke merrie zijn, ze bezat een stel gezonde spieren en had haar lichaam goed getraind. 'Hallo' Haar stem is hees en donker, met een zwoele tint die haar van nature was.

**Profile** Number of posts : 72 Status : Absent

Oké, wist Elonié dat ze oude paarden ook niet moest onderschatten, want ze kende de gezegde, "wijsheid komt met de jaren," en Elonié was nog maar nét drie jaartjes oud. Ze had nog maar drie zomers mee gemaakt. En dat betekende dat ze niet heel ervaren was; ook al was Elonié twee en een half jaar alleen geweest; zonder ouders die er voor haar waren om voor haar te zorgen. Oké, helemaal alleen is ze niet geweest, ze was de trainer echt niet vergeten. Hij had haar alles geleerd, en uiteindelijk had Elonié er toch alleen op uit moeten gaan. Ook al was haar trainer er nooit altijd geweest; en was ze soms wel weken alleen geweest. Elonié keek naar de zwarte merrie de duidelijk íets in haar zag, maar god mocht weten was. Was het weer een familie lid die háár wel kende, en zij niet? Elonié wist het niet. De zwarte merrie groette haar terug. Elonié wist bij god niet wat ze moest zeggen. Zou ze vragen naar wie ze was? Of zou Elonié zich zelf eerst voor stellen? Elonié nam nog even de tijd om na te denken, en maakte uiteindelijk een besluit. 'Ik, eh, ik ben Elonié,' zei ze rustig.

**Profile**

» Look at the flowers, the nature
» There are always flowers for those who want to see them-Fire-OPEN.
» When the flowers fade [Epona]

Flowers around

Flowers around

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen