No love like yours..

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Aleera, een beeldschone verschijning, haast witter dan de sneeuw. Haar lichaam had er de afgelopen jaren verwoekerd en onverzorgd uitgezien. Maar vanaf de dag waarop ze zeker was dat ze naar BMH zou terugkeren, voelde ze zich beter, wat duidelijk zichtbaar was aan haar uitstraling. Met brede, haast zwevende passen bewoog ze zich voort, er zich van bewust dat de grond onder haar voeten glibberig was en heel gevaarlijk kon zijn. Haar oren schoten onrustig alle kanten op en iedere hengst zou hieraan merken dat de merrie erg onzeker was.
Het is pas wanneer ze deze gedachte ook effectief in haar hoofd stak, dat een flashback zich in haar hoofd afspeelde. Wat ze zag bracht haar in verwarring, en voor even leek haar zicht ook troebel te worden. 'Nee, Aleera, nee! Je bent hem vergeten..' Ze beet op haar onderlip en dwong de waterige substantie terug in haar ogen te dringen. Na een eind gefocust verdergedraafd te hebben, zag Aleera klaarder. Ze slaakte een zucht.
Een licht briesje deed haar wit met roze gemengde manen opdansen wanneer ze haar hals strekte om een gulzige slok water te drinken. Een druppel valt van haar kin in het water en maakt alsmaar groter wordende kringen van haar spiegelbeeld. Aleera bleef afwezig kijken, maar verstarde wanneer een duister iets naast hethare verscheen..

Aleera
No love like yours <3

Gast **Profile**

Eerlijk gezegd wist Avareth nog vrij weinig van de periode met Aleera. Het was lang geleden geweest, en hij had nooit echt van haar gehouden. Ze was de eerste merrie geweest die hem had geaccepteerd nadat hij was aangevallen door zijn eigen 'vader'. Nadat Avareth het gebied van zijn voorouders was uitgevlucht kwam hij terecht in een kudde, een grote kudde. Waar hij makkelijk kon verdwijnen, en op krachten kon komen. Zijn lichaam heelde nooit helemaal, en zijn oog was volledig nutteloos geworden. Avareth zag er niks meer doorheen.

Zijn gedachtes maakte overuren, hij zou waarschijnlijk nooit begrijpen waarom zijn eigen vader zich tegen hem had gekeerd. Misschien wilde hij het ook niet weten. Hij was nu hier. Zijn ogen doordrongen van woede, en zijn lichaam getekent door littekens. Van de hele kudde was er slechts één merrie die tot hem door kon dringen, en dat was de kleine tengere Aleera geweest. Ze was een verschrikkelijke kwebbelkont, en was totaal niet bang voor de imposante shire-hengst. Dat heeft ze dan ook geweten toen Avareth daar misbruik van maakte, en haar opzadelde met hun dochter Aeriss. Toch verloor Aleera haar vertrouwen niet in de hengst, iets wat ze misschien beter wel had kunnen doen, wilde ze een normaal leven leiden met een gelukkig einde. Avareth vertrok echter al snel weer en liet Aleera voor dood achter. Avareth zou nooit van haar houden. Echter kreeg hij later te horen van iemand dat zijn broer zich aan Aleera had vergrepen, en zij enkele dagen later was gestorven. Avareth wist echter niks van een broer dus liet hij dit als een lachertje aan zich voorbij gaan. Hij trok verder, steeds verder richting het Oosten, de paarden werden steeds ranker, en de kleuren steeds kleurrijker. Hij vergreep zich aan de graag-willende merrie's, en deed zich te goed aan het rijke landschap. Het duurde echter niet lang voor er weer een eigenwijze merrie was die er op stond om zijn leven voor eens en voor altijd te veranderen.

Maar dat was al lang geleden, en de echte feiten wist hij al lang niet meer. Het enige dat hij nog goed van haar wist, was dat ze goed kon huilen, en dat deed ze ook erg vaak. Een kleine grijns verschijnt op zijn lippen, en heel kort likt hij zijn korstige lippen af. Ze was een mooie merrie geweest, maar ze had nooit echt gelukkig uit haar ogen gekeken, het maakte hem altijd een beetje depressief als ze bij hem in de buurt was. Niet dat hij ooit zijn best had gedaan, maar hij zou toch nooit goed genoeg zijn om haar gelukkig te maken. Hij schud zijn lange zwart/rode manen en laat de spieren rollen over zijn imposante grote lichaam. Ook al had hij een mismaakt gezicht aan de linkerkant, de rest van zijn lichaam was nog even mooi als altijd.

Het duurt niet lang voordat hij de witte merrie met de roze manen ziet, een brede grijns verschijnt op zijn gezicht, en een zachte grinnik verlaat zijn lippen. Wat een toeval dat hij zojuist aan haar dacht. Hij zet zijn lichaam in een stap en nadert haar vanachter, zijn brede zwarte schouder schuurt langs haar kleine tengere lichaam. Hij brengt zijn lippen bij haar oor, en laat een zachte gefluisterde 'boe' horen, 'heb je me gemist schoonheid?'

I have the tendency of getting very physical,
So watch your step cause if I do you'll need a miracle

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Aleera stond nog steeds verstard naar het silhouet van zowel zijzelf als hetzijne te kijken. Ze kon zijn naam haast niet over haar lippen krijgen zonderdat haar stem beefde. Voor enkele seconden kneep ze haar ogen dicht, om ze dan weer te openen in de hoop dat hij dan verdwenen zou zijn. Dat zou erop duiden dat Aleera haar hengst, de enige liefde in haar leven, nog steeds niet uit haar hoofd had weten te zetten, ondanks het feit dat ze het zichzelf had voorgenomen. Helaas, daar stond zijn imposante, met littekens bezaaide lichaam, nog steeds.

In tegenstelling tot Avareth, had Aleera meer gevoel. Ze had van hem gehouden van het begin tot het eind, gaf simpelweg om hem, hoe hij ook was. Zijn verleden kende ze uit haar hoofd, en hij hethare. Aleera had hem al die jaren in vertrouwen genomen, al haar geheimen, al haar problemen, en niet uit te sluiten; haar zwaktes. Totaal onverwacht zag ze Avareth veranderen, van een liefhebbend iemand in een monster. Zij zag hem daarvoor niet minder graag, maar hij keek haar vanaf dat moment vol afgunst aan. Geen straaltje glans, enkel dofheid en.. haat. Voor haar.

Meerdere keren moest de arme merrie aan zijn streken geloven. Als hij iets niet pikte, kwam ze er met enkele schrammen vanaf. Wilde hij zijn hengstenstatus weer eens bewijzen, dan viel hij zonder schaamte op haar terug om misbruik van haar te maken. Daaruit kwamen twee arme veulens voort. Aleera zag ze opgroeien vanop een afstand, ze kon niet naar haar dochter en zoon kijken zonder diep binnenin gekwetst te worden, al was het maar omdat ze wist dat het geen veulens waren zoals zoveel andere. Ze waren niet voortgekomen uit de schoonheid van de liefde, maar uit de pure lust van hun vader en het tedere verdriet van hun moeder. Pas later, wanneer ze elk spoor van hen verloor, realiseerde ze zich dat ze zich had moeten optrekken aan hen, in plaats van hen aan hun lot over te laten.

Zijn stem klinkt schel, vroeger was ze daar gewend aan geraakt, maar na zo een lange periode was het best weer wennen. 'Ava..' Haar stem sloeg over, ze moest proberen zich kalm te houden en niet zenuwachtig over te komen. Al wist ze ergens dat het daarvoor al telaat was, hij kende haar tot in de kleinste details. Ook al wilde ze dat, geheimen voor hem kon zij niet hebben. 'Avareth.. Jou gemist? Euh, even denken.. Nee.' bracht ze dan zo kort mogelijk uit, al wist ze al van op voorhand dat dit Avareth niet kon raken. Een hengst van staal, ondoordringbaar. Haar Avareth.

Aleera
No love like yours <3

Gast **Profile**

Een charmante grijns siert zijn lippen. De lieve Aleera had hem niet gemist, het arme ding, ze wist niet wat ze mistte, als hij het zich goed herinnerde had ze hem vroeger altijd aanbeden. Waarschijnlijk was ze gewoon boos omdat ze hem niet langer meer in bezit had. Nee, Aleera moest zich niet voor doen alsof ze een engel was, Avareth was nooit vreselijk gemeen tegen haar geweest. Hij had haar geen liefde gegeven zoals een ander koppel zou hebben gedaan, maar over de paar jaren die zijn samen hadden gedeeld was hij haar meer en meer gaan respecteren en gaan waarderen. Iets wat hij in het begin niet had gedaan. Wanneer het hem echter te veel werd en hij niks meer van al die gevoelens begreep was hij verdwenen, Aleera was niet achter hem aan gekomen en daarmee had hij afscheid van haar genomen. Iets wat hij haar nooit had vergeven, en waaruit hij een soort haat had gegroeid voor de witte merrie.

En het feit dat ze zich nu nog gedroeg alsof hij altijd de slechterik was geweest in hun relatie maakte dat hij tandenknarsend van de ergernis zich in moest houden om haar niet een klap te verkopen. Ze moest niet doen alsof ze niet had genoten van de nachten waarin hun twee veulens waren verwekt, misschien waren deze niet uit liefde geboren. Maar Avareth had later nog veel met hun dochter opgetrokken, haar lief gehad als een vader. Hun zoon echter had een bloedhekel aan zijn vader, en Avareth kon het hem niet kwalijk nemen met al die smoesjes van Aleera. Hij likt zijn lippen af en laat zijn neus over haar zachte manen gaan, zijn lippen zachtjes tegen haar vacht drukkend. 'Waarom is je ademhaling zo onrustig lieverd?' Hij sluit zijn ogen voor een korte tel en drukt een zachte kus op haar warme hals. Hij draait zijn oren in zijn hals en neemt afstand van de merrie, cirkelt een halve cirkel om haar heen, en zet zijn grote lichaam dan tot stilstand. Zijn brede nek gebogen, en zijn hoofd op haar neer kijkend. Zijn gouden oog vernauwd zich en bekijkt de merrie ongegeneerd van top tot teen. Verlekkerd zet hij weer een stap naar haar toe en schud zijn lange zwarte manen voor zijn littekens. 'Zeg nou niet zulke nare dingen, schat. Ik weet dat je me gemist hebt.. Ik heb jou ook gemist. Je heerlijke geur, je nooit stoppende gezeik..' Grijnzend laat hij zijn ogen naar de hare glijden. Opnieuw duwt hij zijn neus weer tegen haar lichaam, snuift haar geur zijn longen binnen en herinnerd direct weer enkele nachten met de witte merrie. Een grinnik verlaat zijn lippen en hij neemt weer afstand, veel afstand, wetend dat de witte merrie zou hunkeren om zijn warmte weer te voelen na al die jaren, als ze hem nog steeds zo zou aanbidden.

I have the tendency of getting very physical,
So watch your step cause if I do you'll need a miracle

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Over het feit dat Aleera veel nare dingen over Avareth in haar hoofd had zitten, viel niet te discussieren. Maar nooit had Aleera ook maar duidelijk gemaakt dat ze alles wat verkeerd was gelopen, in zijn schoenen wou schuiven. Ook de kleine merrie knarsetandde van opwinding en trappelde zachtjes met haar hoeven.

Avareths gestroomlijnde, perfect afgewerkte lichaam wond haar nog steeds evenveel op als vroeger. Zijn verblindde, gouden oog zag zij niet eens. Ook zijn littekens wist zij perfect te negeren. In haar ogen was hij perfect. Hun zoon had datzelfde gespierde lichaam, hun dochter had het slanke lichaam van Aleera. Misschien was het beter andersom geweest, want nu kon Aeriss alleen maar worden wat van haar was geworden. Ze kon misschien sterker zijn dan Aleera, maar aan haar lichaamsbouw zal het niet hebben gelegen. Als moeder wist ze ook dat haar dochter een goede band had met Avareth, en dat vond ze ook strikt normaal. Daar had ze niets op tegen. Dat Lerav een zekere afstand van hem hield, was deels door de verhalen die Aleera hem had verteld. Maar ze had hem de kans gegeven die verhalen te verwerken op zijn manier. De manier waarop hij had gereageerd kwam misschien hard aan. Maar geen enkel verhaal was gelogen, evenals de gevoelens die ermee gepaard gingen. Van het begin tot het eind.

Aleera wist dat haar veel kwalijk werd genomen, wist dat Avareth hard was geweest maar haar wel respecteerde. Weliswaar op zijn manier, want een merrie wil meer dan dat. Hij was er niet altijd voor haar, maar achteraf bekeken was dat beter zo. Ze kon dan uitkijken naar zijn terugkomst, kon hem blijven missen, en des te gelukkiger zijn bij zijn terugkeer. Toch keerde hij die ene keer niet terug, en pas na een eind durfde ze zich te realiseren dat dit een afscheid van hem was geweest. Ze ging hem niet achterna, al wilde ze dit al te graag. Hij kon dit opvatten als een belediging, maar zo heeft zij het nooit bedoelt. Aan zijn uitdrukkingen van de dagen ervoor had ze kunnen afleiden dat hij er even genoeg van had, dat hij op een andere maniet verder wou. En dat wilde ze hem gunnen, zijn vrijheid. Maar vanbinnen ging ze eraan kapot.

Het werkte enigzins op haar zenuwen dat hij zo vezelend om haar heen wandelde. Ze volgde hem met haar oren, en probeerde zo zelfzeker als mogelijk te zijn. 'Avareth liefje..' Ze zuchtte kort en keek hem met haar ijzig blauwe oogjes aan. 'Hoe zou ik jou niet kunnen missen? Je hoeft die vraag niet te stellen om dat te weten. En.. Dat je mijn gezeik hebt gemist, daar twijfel ik geen seconde aan.' Een lichte grijns hing rond haar lippen, al bedoelde ze dit eerder grappend dan aanvallend.

Aleera
No love like yours <3

Gast **Profile**

Hij rolt ongeïnteresseerd met zijn ogen wanneer ze sarcastisch op zijn opmerking probeert in te gaan. De lichte grijns rond haar lippen maken dat Avareth zijn ogen van haar af wend, die merrie irriteerde hem mateloos. Waaraan ze zijn ergernis te danken had hield hij liever voor zichzelf, niemand hoefde te weten wat er in zijn hoofd had afgespeeld als die jaren dat ze samen waren geweest. Niemand hoefde zijn diepste geheimen te kennen. En ondanks dat Aleera een deel van zijn geschiedenis kende, wist ze niks van het feit dat Avareth zijn eigen ouders het graf in had gejaagd, om zijn broer bijna had vermoord. Hij was hier pas later zelf achter gekomen.

Het enige dat Aleera zou weten over haar o zo lieve Avareth, was dat hij moorden had gepleegd in de naam van zijn leider, dat hij merrie's had misbruikt om over het verlies van Eleanor te komen. Dat zijn eerste zoon was overleden in een bosbrand, en zijn tweede veulen was gegrepen door een leeuwin. Aleera kende hem niet goed genoeg om hem te bestempelen, te zeggen of hij slecht was of niet. Maar Avareth kende haar ook niet goed genoeg meer om te weten wat haar volgende stap zou zijn. Er was een dag geweest dat Avareth haar woorden kon weten alleen al aan de blik in haar ogen, ze was naïef geweest, ze had gedacht dat ze Avareth kon veranderen. Later was hij ook veranderd, maar niet door haar, door een andere merrie.

Het opgewonden witte merrietje werd nerveus, en bewoog zich zachtjes heen en weer op haar kleine hoeven. Zijn lippen krullen zich opnieuw in een grijns, en hij houdt halt voor haar aangezicht. Zijn grote lichaam tegenover het hare, zijn borst maar enkele centimeters van de hare verwijderd, zijn blik gevangen door de hare. Aleera was nooit een lelijke merrie geweest, absoluut niet zelfs. Ze had een witte vacht, een vacht alsof je er door heen kon kijken, waardoor je de paarse en roze aderen door haar huid kon zien. Alsof er een sterrenhemel in haar vacht zat. Eveneens was de kleur roze te vinden in haar manen, een ding dat ze samen hadden gedeeld. Hij zijn rode manen, zij de roze. Hij had haar op het eerste gezicht vreselijke merrie achtig gevonden, maar na verloop van tijd vergat hij het roze en richten zijn aandacht op haar kleine ranke lichaam met precies de goede rondingen. Je kon zeggen wat je wil, maar ze was een mooi klein ding om te zien.

Avareth drukt zijn neus ruw tegen haar hals en duwt haar manen opzij, hij schuurt met zijn tanden langs haar schoft en likt zijn lippen af. 'Ik dacht dat mijn lieve Aleera al lang hopeloos verliefd met een stel veulens mij vergeten was' Grijnzend duwt hij met zijn neus tegen haar flank. 'Maar mijn lieve schat staat nog steeds te stotteren in mijn bijzijn' hij grinnikt zacht. Hij had een zware, ruige stem, maar deze was warm en eigenlijk best fijn om te horen. Als een stem van een cowboy, ruig en laag, maar met een dergelijke charme die niet te ontkennen viel.

I have the tendency of getting very physical,
So watch your step cause if I do you'll need a miracle

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Ze ziet zijn interesse verdwijnen, al was de interesse daarvoor ook al niet zo groot. Dat hij met zijn ogen rolde, kon haar eigenlijk ook niet veel schelen. Hij moest maar eens beseffen dat Aleera in veel opzichten sterker en verstandiger was geworden. Al wist hij dat zowiezo waarschijnlijk al, van haar spottende opmerking had ze geen spijt. Integendeel. Ze voelde zich er misschien wel sterker door.

Zijn verleden had Aleera altijd met zich meegedragen. Er waren uiteraard enkele gaten, je kan niet eeuwig alles blijven onthouden. De grote lijnen wist ze wel nog steeds op te noemen. Uiteraard wist ze niet zeker of hij haar wel alles had verteld, maar dat hoefde ook niet. Iedereen heeft recht op zijn geheimen, zijn eigen gekoesterde dingen. Dat had eveneens zijzelf, al was ze nogal makkelijk te doorgronden. En zeker door Avareth.

Bij het voelen van zijn ruwe neus gaat een lichte huivering over haar lichaam. Ze rilt zachtjes en drukt haar neus in de lucht. Ze voelt meteen zijn warme ademhaling en huivert nog meer. Ze kijkt nog steeds met haar ijzig blauwe ogen in de zijne, al weet ze dat voor hem alles onzichtbaar is in het gouden oog. 'Lieverd, je bent dan ook nog steeds even sexy. Welke merrie zwicht daar niet voor?' Een twinkel was zichtbaar in die o zo onweerstaanbare blik van haar.

Aleera
No love like yours <3

Gast **Profile**

Eerlijk gezegt wist Avareth helemaal niks van Aleera haar geschiedenis, hij wist de jaren die zij gedeeld hadden nog wel, maar de jaren daar voor? Het had hem waarschijnlijk ook niet veel uitgemaakt, veel bijzonders had er toch niet met haar gebeurt kunnen zijn. Behalve dat hij haar leven volledig had verpest, zoals zij beaamt. Hij voelt de huivering die door haar lichaam trekt als hij haar aan raakt en zijn mondhoeken krullen omhoog. Na al die tijd huiverde ze nog steeds onder zijn aanraking. Haar neus gaat de lucht in, en heel even grijnst hij breed uit, ook al begreep hij er niks van, de merrie had nog steeds een zwak voor hem. De charmerende opmerking over dat hij sexy was negeert hij lichtjes, maar doet hem wel goed. De twinkel in haar onweerstaanbare blik echter, die negeert hij niet. Hij laat zijn neus langs haar wang glijden en duwt deze zacht tegen de zijkant van haar neus. Zij daagde hem uit, hij ging er op in.

Toch kon hij er natuurlijk niet om heen dat hij geen vrijgezel meer was, althans.. Myou was al in geen tijden meer te bekennen geweest en ergens was er een vlam opgeflakkerd die maakte dat hij zijn woede niet kon onderdrukken. Op wie hij zozeer boos was deed er echter niet toe, hij was kwaad omdat hij haar al lang niet had gezien, omdat hij hunkerde naar haar geur en ze hem gek maakte met alleen de gedachten aan haar lieve ogen. Het ergerde hem mateloos dat ze hem zo makkelijk in haar greep kon houden, vroeger was hij nooit langer dan enkele dagen bij een merrie blijven hangen, nu zat hij geestelijk voor eeuwig aan dezelfde vast. Eén die hij al tijden niet had gezien, noch aangeraakt.

Hier wist Aleera enkel niks van, in haar ogen was hij waarschijnlijk nog altijd de eeuwige vrijgezel, en eerlijk gezegd zag hij zichzelf ook liever op die manier. Maar hij kon het niet ontkennen dat hij hield van de zwarte merrie met de sterren in haar ogen, hij wilde het liefst alle dagen van zijn leven met haar door brengen, maar zij was er niet. Nee enkel Aleera was hier, en zij speelde met zijn gedachten. De grijns trekt over zijn lippen en hij komt weer tot stilstand. 'Jij bent ook makkelijk, het valt me tegen dat je geen horde veulens om je heen hebt, hoe veel hengsten hebben je wel al niet ingepalmd?' een blik van afgunst siert zijn ogen, het zou hem niet verbazen als de naïeve lieve Aleera menig hengst op haar rug had toegelaten. Als ze al zo snel met hem liep te flirten na jaren van niks laten horen.

I have the tendency of getting very physical,
So watch your step cause if I do you'll need a miracle

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

De enige innige band die Aleera met een hengst gehad had in de afgelopen jaren zonder Avareth, was die met Romano. Met hem kon ze altijd praten, er was geen reden voor, maar bij Romano voelde Aleera zich veilig. Maar dat ze liefde had gevoeld, of ooit maar een hengst had verleid? Nee. Net zoals zij niet kon verwachten dat hij een 'vaste' merrie had gevonden, kon hij vast ook niet verwachten dat zij nog steeds geen nieuwe liefde in haar leven had. Het mocht immers wel gezegd worden dat Aleera een mooie verschijning was voor het hengstenoog. Maar hier wist de parelwitte merrie uiteraard nog steeds niets vanaf, en mischien was dit maar beter zo. Ze zou er geen verdriet voor hebben, ze zou er zich wel ongemakkelijk bij voelen. Waarover je niets weet, kan je ook niet oordelen.

Ze knipperde meerdere malen met haar ogen, daar ze nog steeds niet besefte dat Avareth daadwerkelijk naast haar stond en nu met zijn neus zachtjes over haar wang gleed. Ze besefte dat de twinkel in haar ogen op een verkeerde manier overgebracht was. Zij bedoelde het ter verduidelijking om wat ze had gezegd; namelijk dat hij nog steeds even aantrekkelijk was als toen. Ze wilde er mee zeggen dat ze gerust terug gevoelens voor hem zou kunnen krijgen, in de toekomst. Niet nu, Avareth stond voorlopig veel te ver van haar verwijderd qua inhoud.

Aleera twijfelde even en zette toen een stapje opzij, en verbrak zo ook het contact met de impossante, gitzwarte hengst. Als hij het over veulens heeft, gaat een lichte pijnsteek door haar hart. Ze vroeg zich tevens ook af hoe dat verdomde orgaan al dat verdriet van de afgelopen jaren kon verwerken, en er niet gewoon aan kapot was gegaan. Aleera zag een beeld voor zich van haar zoon, Lerav. Ze kon zich nog steeds zijn reactie voor de geest halen bij het vertellen van vele verhalen over zijn vader. Angst, twijfel, verdriet. Ze had het allemaal in zijn ogen kunnen aflezen. Het was ook nooit zijn bedoeling geweest om het contact met zijn vader volledig te verbreken, dat wist de merrie zeker. 'Als ik mijn eerste twee veulens al niet correct heb kunnen opvoeden, hoe zou ik het dan aankunnen om er nog meer op de wereld te brengen? Nee, zo ben ik niet. Het spijt me.' Even wendde ze haar hoofd af, beet op haar onderlip en keek Avareth dan diep in zijn ogen aan.

Aleera
No love like yours <3

Gast **Profile**

Wanneer Aleera zijn aanraking negeert en zelfs een stap bij hem vandaan doet gaan zijn oren diep zijn hals in. Zijn ogen laaien op van woede, en hij heft zijn hoofd de lucht in. De kromming in zijn hals is rond, en de spieren rollen onder zijn vacht. Ze kon hem beter niet kwaad maken, dat zou wel het laatste zijn wat ze nu zou willen. Net als dat Avareth nu niet wilde na denken over de relatie tussen Romano en Aleera, wat had hij haar veracht dat ze zo door zijn broer was ingepalmd. Romano zou nooit van haar houden, net als dat Avareth nooit zou doen. Maar het feit dat ze Romano boven Avareth verkoos was de grootste fout die ze ooit zou maken. Avareth had altijd een hekel gehad aan witte merrie's, en deze haat werd met de minuut groter. Het was de eerste merrie Eleanor geweest die hem dit gevoel had gegeven, ze had Romano verkozen boven Avareth. Avareth was ingestort en had zich met een gebroken hart terug getrokken, hij had een muur gebouwd en was niet van plan om iemand ooit nog binnen te laten. Er was maar één andere witte merrie geweest die hij had lief gehad ondanks al zijn bevooroordelen, en dat was de lieve Icecube geweest. Lief was natuurlijk niet de beste omschrijving, de witte merrie was opwindend, mysterieus en ontzettend moeilijk in te palmen. Allemaal eigenschappen die er voor zorgde dat Avareth haar alleen maar meer wilde. Helaas was ze enkele jaren geleden over leden, en dat was het moment geweest om nooit meer iets te willen met een witte merrie, in zijn ogen brachten ze allemaal ongeluk. Nog een goede reden dat hij nu samen was met Myou, voor zover het er nu uit zag alsof hij überhaupt bezet was.

Wanneer Aleera hem een preek geeft dat ze niet zo een merrie is, en hij blijkbaar wel zo een slechte hengst, laat hij een vreugdeloos lachje klinken. Ze was niet zo, ze had zichzelf zo ongeveer voor zijn voeten geworpen, ze was de makkelijkste merrie van de hele kudde geweest. Hij snuift de koude lucht zijn longen in, en briest een nijdig geluid naar buiten. 'Onze veulens, je laat het klinken alsof we een liefhebbend koppel zijn met een stel prachtige kinderen, lieverd' Een charmante grijns hangt rond zijn lippen, en opnieuw zet hij een stap richting haar, haar warmte op zoekend. Heel even wend ze haar blik af, om hem vervolgens weer diep in zijn ogen aan te kijken. 'Wat is er schat, voel je je niet op je gemak? Word je zenuwachtig van mij' hij grijnst en duwt zijn neus tegen haar achterhand. 'Ik word ook behoorlijk zenuwachtig van jou hoor, schoonheid' hij draait zijn lichaam bij haar vandaan en laat zijn blik over haar heen glijden, een grijns siert zijn lippen als hij zijn hoofd weg draait.

I have the tendency of getting very physical,
So watch your step cause if I do you'll need a miracle

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Ze zag de ergernis die ze bij hem teweeg had gebracht meteen. Je zou wel stom moeten zijn het niet te zien. Toch kon het Aleera op de een of andere manier niet zoveel schelen, wat voor haar toch een bewijs was dat ze hem op de een of andere manier toch al had weten los te laten. Laten we zeggen losser dan vroeger, volledig los kon ze niet en zou ze wellicht ook nooit kunnen. Hij zou voor de rest van haar leven aan haar verbonden zijn, omdat hij de belangrijkste periode in haar leven had gevuld. Ze had hem een plaatsje in haar hart gegeven, en misschien had ze er nu veel minder om geleden als ze dat gewoonweg nooit had gedaan.

Aleera had Romano nooit boven Avareth verkozen. Ze vond het best normaal dat ze meer dan een hengst liefhad, beiden op een andere manier. Romano was nooit meer dan een goede, misschien wel beste, vriend van haar geweest. Avareth daarentegen was de hengst die haar leven door liefde had doen overstromen. Ze nam het hem al lang niet meer kwalijk dat ze tegenwoordig niet zoveel meer voorstelt. Misschien is het wel de liefde die haar kapot heeft gemaakt, en niet Avareth die die liefde had veroorzaakt.

De nijdigheid van Avareth leek ook op haar overgeslagen te zijn. Het was voor haar geen geheim meer dat hun veulens niet uit liefde geboren waren, en in tegenstelling tot vroeger kon ze er zich nu ook bij neerleggen dat Avareth geen vaderfiguur was. Hij was het niet en zou het ook nooit zijn, daar eindigde het. Zijn stem doet haar oren half haar nek in gaan, ze voelt tevens hoe hij zijn stem kalm houdt terwijl hij binnenin zindert van woede. 'Av, ik bedoelde het niet zo. Ik heb me erbij neergelegd, het is wel goed.' Ze zuchtte zachtjes en was bij dat ze het hem eindelijk had kunnen zeggen. Aleera had dit wel meer, dat we een boodschap over wou brengen, maar nooit echt de juiste woorden daarvoor kon vinden. Ze kijkt hem nog steeds aan en ziet hoe hij afstand van haar neemt om haar in zich op te nemen. Zachtjes snuift ze en kijkt hem met een neutrale blik aan. 'Ik ben niet zenuwachtig door jou, maar je weet best dat we altijd op elkaars nek zitten te zeiken. Altijd maar dat gekibbel over vanalles en nog wat.. Waarom maken we er gewoon geen eind aan, Avareth? We kunnen heus alles achter ons laten en vriendschappelijk verder gaan.'

[Aleera is goedgezind vandaag xD]

Aleera
No love like yours <3

Gast **Profile**

Het is wel goed. Avareth briest nijdig en legt zijn oren dieper in zijn hals. Hij draait zijn hoofd bij haar vandaan, en laat zijn ogen over de kudde glijden. Vriendschappelijk verder gaan? Nee, dat nooit. Zijn ademhaling is een tikje onrustig, en de spier bij zijn kaak rolt onder zijn vacht. Het zachte geluid van zijn tanden die over elkaar schuren is te horen, en zijn gehele kaak verstrakt. 'Ik hoef je vriendschap niet' briest hij verontwaardigt. Hij boort zijn ogen weer in de hare, ze stonden fel, en wilde niks liever dan Aleera neer halen. Hoe hij ooit deze haat tegen haar had gecreëerd was niet geheel duidelijk. Hij had nooit van haar kunnen verwachten dat ze achter hem aan zou komen, en toch had hij het haar kwalijk genomen toen ze dat niet deed. Misschien had ze hem al die jaren van hopeloze relatie's en vluchtige romances kunnen besparen. Misschien zou Avareth dan niet zo zijn geworden als hij was. Maar het was nu eenmaal zo gelopen, en niks kon daar meer aan veranderd worden. Hoe graag hij het verleden ook wou veranderen.

Avareth ziet de serieuze blik in haar ogen en heft zijn hoofd verder omhoog, om op haar neer te kijken. 'Best, ik ben al weg' hij draait zijn lichaam van haar weg en spant zijn lichaam aan om weg te stappen. De spieren rollen onder zijn glanzende gehavende vacht, hij krult zijn hals kort in een boog, en schud deze dan weer los om zijn lange krullende manen op hun plek te krijgen. Als Aleera hem niet meer hoefde, dan zou hij vertrekken, hij kon haar leven wel op een andere manier zuur maken, bijvoorbeeld haar lieve Lerav verpesten. Een grijns siert zijn lippen en hij werpt een blik achterom naar de witte merrie, ach hij zou haar maar met rust laten.

I have the tendency of getting very physical,
So watch your step cause if I do you'll need a miracle

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Aleera liet haar hoofd hangen en haar oren lagen nog steeds half in haar hals gedrukt. Ze wilde hem niet op de zenuwen werken met wat ze had gezegd, maar wilde hem duidelijk maken dat ze genoeg had van dat eeuwige gekibbel tussen hen beide. Ze vond het zonde van hun tijd, ze konden best betere momenten hebben met elkaar dan enkel dit. Maar hij wilde dit duidelijk niet appreciëren en Aleera was te klein en machteloos om hem te doen stoppen.

Nog heel lang bleef ze daar zo staan, zijn lichaam volgend, tot hij enkel nog maar een kleine stip in de verte vormde. Ze had het weer eens voor elkaar gekregen om hem weg te jagen. Het deed haar denken aan het moment waarop hij haar had verlaten. Toen had ze daar ook zo gestaan, met een laaghangend hoofd en helemaal alleen, zonderdat ze iets aan de situatie kon veranderen. Want nu nam hij het haar kwalijk dat ze nooit achter hem aan was gegaan, maar Aleera wist zeker dat als ze het wel had gedaan, het resultaat gewoon hetzelfde zou zijn geweest. 'Het is wat jij wilt. Ik zal je niet langer tot last zijn.' De merrie draaide zich toen maar de andere kant op, liet zich door haar benen zakken en krulde zich in een zo klein mogelijk bolletje. Nu zijn warmte weer verdwenen was, moest ze proberen om zichzelf warm te houden..

[ Nu al einde disc ö ? ]

Aleera
No love like yours <3

Gast **Profile**

Wel, Av draait zich niet om, dus ja dan einde disc, open je een nieuwe xD

**Profile**

» love me
» 'cause you cannot love the sun
» love is everything I want. [Zehlia]
» Love me like as I am please # Trevor
» Glow love

No love like yours..

No love like yours..

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen