Chasing the sun&the moon.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

Darlica was uitgemaakt voor van alles en nog wat in haar korte leven, maar nu ze een moeder was, was dat het ergste wat iemand tegen haar kon zeggen. ze was dan wel een moeder, maar niet echt. in bloedvorm ja, Roque was haar biologische zoon, ontstaan uit een fout tussen haar en E'vesdar, totaal niet ontstaan uit liefde. ze voelde zich daarentegen géen moeder. ze haatte alles wat met veulens te maken had, zag ze er lopen, dan gingen haar oren haar nek ik en ging ze de andere kant uit. ze was er nog niet klaar voor om geconfronteerd te worden met haar fouten, haar zoon die ze had gedumpt bij zijn vader omdat ze zelf haar problemen niet de baas kon.

ze was gewaarschuwd geweest, gewaarschuwd door iedereen. tijdens de blauwe maan moest je in je eigen gebied zijn. daarom had ze Roque gister afgeleverd bij E'vesdar, zijn vader, in Anderfels, waardoor ze zelf genoeg tijd had om terug te komen in Minanter voordat de hel los zou barsten. ze had een hele nacht en dag er over gedaan om terug te komen, puur en alleen omdat ze met haar zelf in de knoop lag. had ze de juiste beslissing gemaakt door Roque achter te laten? had ze hem goed behandelt? ja. ze brieste. natuurlijk had ze hem goed behandeld. het was háar veulen, daar had niemand anders wat over te zeggen, en tja, als hij zich zo gedroeg en niet naar woorden luisterde, dan moest hij maar voelen wat er zou gebeuren als hij zijn jonge moeder niet gehoorzaamde.

Eindelijk was ze weer in haar eigen gebied gekomen. ze stapte flink door, vastbesloten om voor het griezelige donker midden tussen de andere paarden te staan, waar ze zich op dit moment met de blauwe maan aan de hemel, veiliger voelde dan zoals normaal, afgelegen en alleen van de rest slapend.

Haar slanke lichaam bewoog zich gracieus en zonder moeite voort. haar benen leken te dansen met het waaiende gras terwijl haar hoofd ontspannen naar beneden hing en ze voortdraafde over de vlaktes van Minanter, hier en daar wat gras happend.

**Profile** Number of posts : 279 Status : Active

Zircon stond kalm op een verhoging afgezonderd van de rest van de paarden, zijn hoofd hoog in de lucht geheven. Zijn gitzwarte manen wapperen op de aanzettende wind met slierten om zijn gespierde hals, zijn ogen, nietszeggend als ze waren, staarden in de verte. Het was een bonte merrie waarop de gigantische gitzwarte hengst zijn aandacht had gevestigd. Ze kwam overduidelijk van het ene gebied naar het andere lopen, en om daar te komen moest je eerst de kale, niet bevolkte vlakte over waar Zircon stond te wachten. De blauwe maan won zijn kracht en zij zou daar niet alleen moeten lopen, hij zou hier ook niet alleen moeten staan maar dat was weer een heel ander verhaal. Nog even blijft hij daar staan, zijn silhouet vormde een grillige schaduw op de grond en even liet hij zijn blik daarop glijden. De merrie, inmiddels dichtbij genoeg, wandelde nog steeds in een straf tempo naar de rest van de kudde die nog vele galoppassen weg waren van waar ze nu waren.

Zircon zet zijn gespierde, atletische lichaam in beweging. Bij elke pas die hij zet rollen de spieren over zijn schouders en wapperen de manen rond zijn hoog geheven hals. Zircon was absoluut prachtig om te zien zo in de invallende schaduwen van de avond. Op gepaste afstand van de merrie zet hij zijn lichaam weer stil en bóren zijn ogen zich in die van haar. Het was niet zozeer zijn lichaam maar zijn ogen die je de rillingen bezorgden, ze waren gitzwart en nietszeggend als een put waaruit de bodem lijkt te ontbreken. En als je zou kijken, te lang zou kijken dan zou je vallen. Vallen in het eindeloze niet van vergetelheid die Zircon zo eigen was. Even plots als hij het oogcontact had gemaakt verbrak hij het weer om zijn ogen tergend langzaam over het lichaam van de merrie te laten glijden alsof ze een levende vleeskeuring moest ondergaan. Daarna brak een grijns door op zijn gelaat en sprak hij 'Het is geen tijd om alleen rond te lopen over een vlakte als deze" Spreekt Zircon vervolgens met een stem die voor een 2e verrassing zorgt. Want zo levenloos als zijn ogen waren, zo warm, zo honingzoet met een gouden randje is zijn stem. Het waren zijn ogen, zijn stem en zijn schitterende voorkomen dat zorgde voor totale verwarring. Het gaf hem iets anders dan anders, iets exotisch, iets spannends, iets levensgevaarlijks..

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

Haar gedachten waren bij Roque, haar kleine, bonte zoon die op dit moment bij zijn vader was, achtergelaten door zijn moeder, toen hij nog geen week oud was. haar lange, donkere manen lagen over haar ogen, en in haar nek beschermden ze het litteken uit haar verleden, aangebracht door de leider van haar oude kudde, nadat haar eigen vader afgetreden was en was overleden.

ze dacht aan hoe ze Roque achtergelaten had. Hoe hij had geschreeuwd, geroepen om zijn moeder, en zij was ijskoud door gestapt, had niet eens omgekeken, haar oren in haar nek uit kwaadheid. toch was ze nog altijd blij dat ze van het mormel af was. hij bezorgde haar niets dan last, en op haar jonge leeftijd, ze was immers nog maar net 4, was ze zelf ook nog totaal niet klaar voor een veulen, en al helemaal niet als dat veulen niet uit liefde was ontstaan. ze moest eerst verder zelf opgroeien, zichzelf leren begrijpen, leren van haar fouten, er niet van wegrennen zoals ze was weggerend van haar zoon. misschien dat ze dan, in de toekomst, haar excuses kon aanbieden, aan iedereen die ze gekwetst had, Zehlia, Omniel, E'vesdar, en als laatste en belangrijkste, haar zoon Roque.

Ze brieste, haar ogen op de grond voor haar gericht terwijl ze rustig door liep. haar excuses aanbieden? never nooit niet. ze had niks fout gedaan, en als Roque haar miste kwam die haar maar opzoeken. zij hoefde niks met hem te maken te hebben.

Deze merrie had 1001 karakters, duizend en 1 ideeën, maar voerde ze geen van allen uit.
Plots merkte ze de aanwezigheid op van een ander paard. ze stond al bijna neus aan neus met hem toen ze hem opmerkte, en ze gooide haar hoofd de lucht in, haar oren naar achter. ze had geen zin in zoete stemmetjes en vriendelijk gepraat. ze keek de hengst aan, en wist meteen dat ze in de problemen zat. die ogen, ze leken wel doods.. darlica brieste, haar ogen nog altijd verborgen onder haar voorlok, waar ze rustig lagen te wachten op de zet van de hengst. ze was niet bang. alles had een reden, en tot nu toe had ze zich overal uit kunnen kletsen.

De stem van de hengst was honingzoet, totaal niet wat ze verwacht had. haar oren schieten naar voren terwijl ze hem aandachtig bekijkt en luisterd naar zijn stem. er was iets vreemds met hem, maar ze kon er nog niet achterkomen wat. ze had geen zin om te kletsen en brieste dan ook kwaad naar hem. 'Daarom ook dat ik onderweg ben naar de kudde.' ze knikte naar hem, liet haar ogen nog eenmaal over zijn gespierde lichaam glijden en zet dan een pas op zij, met de intensie om hem gewoon te passeren en door te lopen.

**Profile** Number of posts : 279 Status : Active

Wanneer de merrie een pas opzij zet om hem te passeren doet hij precies dezelfde pas opzij om haar de weg te blokkeren, hij was absoluut niet van plan haar door te laten lopen, nog niet. 'De kudde zou inderdaad een stuk veiliger zijn, ik bedoel maar. Iedereen die zichzelf niet kan verdedigen vlucht er immers heen' hij suggereerde met deze opmerking direct ook waarom hij niet zelf in de kudde stond. Zircon was prima in staat zichzelf te verdedigen, zijn lichaam telden maar weinig littekens. Her en der een dunne lijn die een onaangename confrontatie met een wolf suggereerde maar geen grote halen of witte plekken. Dit was niet omdat hij nooit vocht, dit was ook niet omdat zijn tegenstanders niet meer als veulens waren. Dit was puur en alleen om de reden dat als hij vocht, hij meestal als winnaar door de bus kwam, winnaar met vlag en wimpel. Sommige paarden vonden vele littekens een teken van kracht, Zircon niet. Hij vond het lelijk en een teken van zwakte, zo kwam het dus dat zijn gespierde, gitzwarte lichaam nog redelijk in tact was.

Opnieuw haken de ogen zich in die van de merrie die haar eigen ogen onder haar maantop had verborgen. 'Wat ontzettend onbeleefd van me' spreekt Zircon vervolgens met die honingzoete stem. 'Ik sta hier voor je, te praten zonder dat je ook maar enig idee hebt wie ik ben' Een grijns siert opnieuw zijn lippen terwijl hij zijn naam uitspreekt 'Ik ben Zircon, nog niet zo lang geleden wedergekeerd naar BMH.' Zircon's ogen houden die van haar vast als een wurgslang zijn prooi en evenmin als die wurgslang was hij van plan zijn prooi te laten ontkomen. Maar Zircon was geen wurgslang, oh nee veel te bruut. Zircon had meer klasse, meer gratie als de meeste hier in BMH.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

zijn woorden laten haar schamper lachen terwijl haar oren in haar nek liggen. ookal was ze maar een kleine, ranke merrie, ze bezat enorm veel kracht en spieren. suggereer je nu dat ik mezelf niet kan verdedigen? haar ogen vliegen over zijn donkere lichaam, zijn spieren en het minime aantal littekens. zijn stem kietelt haar door zijn zoetheid, en een kleine rilling schiet over haar lichaam terwijl ze haar spieren aanspant, iets minder ontspannen dan net kijkt ze hem aan.

ze was bang voor hem, maar had geen idee waarom. zijn naam Zircon, paste bij hem. charmant en stoer, met een ruige rand erom. zijn donkere, haast levenloze ogen boorden in de hare en ze slikte even voor ze haar hoofd afkeerde en om zich heen keek, opzoek naar andere paarden. ze had nog al het gevoel dat dit wel eens anders kon aflopen dan haar idee. ze brieste even en keek Zircon weer aan toen ze door had dat er waarschijnlijk geen ander levend wezen in de buurt was. de kudde was mijlen ver, en ookal konden haar sterke benen haar in een noodtempo daar vlug heen dragen, ze wist dat áls de hengst het wilde, hij haar simpelweg makkelijk bij kon houden. 'Darlica is de naam.' een waterige glimlach lag over haar charmante gezicht. haar oren lagen nog steeds half in haar nek, ten teken dat haar ontspannen gelaat vanbinnen op het punt stond te ontploffen.

**Profile** Number of posts : 279 Status : Active

"Darlica" Spreekt Zircon haar na en vervolgens herhaalde hij nogmaals "Darlica" alsof hij de naam als een goede wijn een aantal keer door zijn mond wilde laten spoelen om hem goed te proeven. Even knikte hij kort en spreekt vervolgens "Ik suggereer niet dat je jezelf tegen niets kan verdedigen, ik suggereer wel dat je jezelf niet tegen alles kunt verdedigen" Even knikt Zircon zijn hoofd iets richting zijn borst om zijn knappe gestalte nog meer body te geven, daarna laat hij haar blik weer los en kijkt hij links er rechts om zich heen. "Of heb ik het mis Darlica, kun je jezelf tegen alles verdedigen, heb je geen hulp nodig?

Zircon doet twee stappen terug om wat meer ruimte te creëren tussen de merrie en hem "Want als je geen hulp nodig hebt, dan ben ik denk ik ook nutteloos" Opnieuw schieten zijn ogen naar opzij waar een paarse gloed leek te reflecteren, een zachte ritseling en een klein gedaante draaft weer uit het zicht. Duidelijk in het voordeel door de invallende duisternis. "Darlica, mijn gevoel zegt me dat ik momenteel een welkome aanwezigheid bent, en het jouwe? Een licht spottende grijns trekt rond zijn lippen, zijn ogen haken zich weer vast in de hare. Zircon was niet als andere, bruut en kil. Oh nee hij hield van het spel, en telkens weer wilde hij het hoe dan ook in zijn geheel uitspelen.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

De kleine ranke merrie was totaal niet op haar gemak bij de grote hengst. ze wist dat hij de overhand had, dat hij de sterkere was van hun 2. ze keek hem aan, haar ogen samengeknepen om tegen de ondergaande zon in te kijken die achter de hengst de grond naderde. haar oren lagen tegen haar nek aan gedrukt. ze schudde haar hoofd. 'nee, ik heb geen hulp nodig. ik wil gewoon terug naar de kudde.' zijn ogen stonden opnieuw in de hare gericht. opnieuw vloog er ook een rilling over haar jonge lichaam. ze schudde zichzelf even uit, waardoor de rilling niet te zien was. haar dikke, donkere manen vlogen alle kanten op en het litteken er onder was duidelijk zichtbaar voor een moment, tot ze haar manen terug slingerde en alleen haar ogen nog zichtbaar waren omdat haar lange voorpluk nog wel half naar achter hing.

**Profile** Number of posts : 279 Status : Active

Het was maar een korte tijd dat de manen van de merrie het litteken op de hals bloot gaven maar direct flitsten Zircon zijn inktzwarte ogen naar de gehavende plek en schut hij even haast betuttelend zijn hoofd "Maar wat zie ik daar, wie heeft je pijn gedaan?" Vraagt hij vervolgens met zijn glasheldere, gouden stem. Hij zet vliegensvlug een pas naar voren en duwt zijn neus tegen haar hals zodat zijn snoet de verdikking van het litteken voelt om het contact daarna te verbreken en zijn ogen weer recht in de hare te boren. "Wie was er zo onbeschoft een merrie als jouw pijn te doen?" Vraagt hij opnieuw, zijn stem aangenaam als hij was gebruikte hij nu iets dwingender om duidelijk te maken dat hij een antwoord verwachtte.

Zircon had het zo het liefste, wat jagen betreft was hij net een kat. Hij speelde graag eerst met zijn voedsel alvorens hij het daadwerkelijk de genadeslag toebracht. Hetgeen wat hij nu uitspeelde was niet veel meer dan het kat en muis spelletje. De merrie was overduidelijk niet op haar gemak maar voorlopig had ze nog niets te vrezen van Zircon, zijn spelletjes waren complexer dan dat zij deed vermoeden.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

Darlica besloot zich over te geven, mee te spelen in zijn spel, net als ze had meegespeeld in het spel van haar en E'vesdar, wat uiteindelijk afliep met Roque, haar zoontje wat ze nu bij zijn vader had achtergelaten. de aanraking van de hengst liet opnieuw een rilling door haar lichaam schieten, en ze deed een pas naar achter, van hem af, zijn bewegingen nauwlettend in de gaten houdend. ze liet haar ranke hoofd schudden, waardoor haar donkere, lange manen weer op hun plek vielen en het roze, dikke litteken in haar hals weer verborgen.

'Dat heeft de leider van mijn oude kudde gedaan toen ik hem niet gehoorzaamde.' ze brieste, keek Zircon recht aan, ietwat uitdagend. iedereen die darlica probeerde te temmen, haar naar zijn hand probeerde te zetten, kon een gevecht op leven en dood verwachten. deze merrie had alles over om haar eigen leven te kunnen leven. ze gehoorzaamde aan niemand, behalve aan zichzelf.

haar angst was verdwenen. ze berustte in haar lot en gaf er verder niet veel om. ze zou direct zijn, zijn vragen naar waarheid beantwoorden en hopen dat ze hier heelhuids vandaan kwam, waar ze, kijkend naar zijn donkere, onstembare ogen, nog niet heel zeker van was.

**Profile** Number of posts : 279 Status : Active

Even schudde Zircon zijn hoofd, een kort en straf gebaar dat zijn manen om zijn hals deed wapperen. "Het is ook niet verstandig ongehoorzaam te zijn naar iemand die vele malen sterker is als jij" Zircon kijkt de merrie even kort, spottend aan om te kijken of de boodschap is doorgekomen. Dan siert een grijns zijn lippen terwijl hij opnieuw een pas dichterbij zet. "Maar ik moet zeggen, het is een teken van weinig respect als een leider een merrie dit aandoet" Zircon strekt zijn hals tot zijn mond dicht bij haar oren bevinden en fluistert vervolgens met zijn honingzoete stem "Ik zal je nooit met zo'n litteken rond laten lopen" het was een dubbelzinnige opmerking zoals wel vaker het geval was bij Zircon en nadat hij haar dit toegefluisterd had nam hij weer een pas naar achteren om weer wat ruimte tussen het te scheppen.

Zircon hield zijn ogen strak op de merrie voor hem gericht, dit betekende echter niet dat hij de omgeving uit het oog verloor. Oh nee, Zircon was zich 100% bewust van wat er om hem heen aan de gang was en dat was momenteel nog vrij weinig. Ergens verderop liep er nog een eenzame wolf die in een drafje rondjes om hen heen cirkelde, niet van plan dichterbij te komen omdat het wezen maar in zijn uppie was. Dichterbij komen zou ook het stomste zijn wat het wezen kon doen, want een actie als dat zou het met de dood bekopen.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

De uitdagende blik in haar ogen bleef staan, niet van plan het plekje op te geven wat hij zojuist veroverd had. Darlica bleef Zircon dan ook aankijken, tot hij zijn neus bij haar oren brengt, zijn zoete stem en warme adem haar kietelend sloot ze haar ogen om niet te giechelen. ze hield haar tanden op elkaar gedrukt, niet van plan ook maar iets te zeggen wat aanleiding kon zijn voor de hengst om haar verder te trekken in zijn spel, aangezien ze wist dat ze er zo in kon opgaan dat het voor haar niet goed af zou lopen.

Net als Zircon hield ook zij de omgeving in de gaten. ze hoorde inderdaad een wolf, maar nog beter, ze hoorde verop de kudde. ookal waren ze een heel eind verder, ze wist dat als ze maar genoeg lawaai zou maken, ze haar echt wel zouden horen. voorlopig was het echter nog niet nodig. ze had er wel wat lol in om de uitsloverige hengst zijn best te zien doen om haar in te palmen, terwijl zij zich juist steeds verder voor hem afsloot.

ze knikte naar hem toen hij haar vertelde dat hij haar nooit een litteken zou bezorgen. haar ogen stonden nog altijd uitdagend in de zijne, maar van binnen wist ze dat de gespierde hengst voor haar loze beloftes maakte.

**Profile** Number of posts : 279 Status : Active

.Shade »» With your hands held High into a sky so blue, till the moon opens up to swallow you.

Zircon doet een aantal passen dichterbij en duwt zijn neus tussen de manen van de merrie om vervolgens haar geur diep te inhaleren, een siddering schiet door zijn lichaam. Het was eeuwen geleden dat hij in de buurt van een merrie was geweest en haar aanwezigheid deed hem goed, haar niet, maar hem wel. Zircon hapt een paar keer door haar manen, niet zo hard dat het pijn deed, eerder zoals twee paarden dat op een genegen manier bij elkaar deden. Gentle, voorzichtig. Hij sluit voor een moment zijn ogen en stapt vervolgens weg van de merrie. 'Vergeef mijn brutaliteit, je hebt mij niets misdaan.' Een korte knik richting de kudde maakt duidelijk dat ze de ruimte kreeg om de mijlen richting de kudde af te leggen zonder dat hij haar zou achtervolgen. Even liet de hengst schichtig zijn ogen van links naar rechts glijden, bang dat Avanti of een andere schim deze actie zou bemerken. 'Loop, en zwijg over onze ontmoeting' zegt de hengst volgens met zijn honingzoete stem terwijl hij zijn blik voor een moment op de grond gericht houdt.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

mare, rank 1

Kon ze hem vertrouwen? zou hij haar niet vanuit haar kwetsbaarste positie aanvallen, op het moment dat ze van hem weg zou lopen? Darlica besloot te gokken op zijn eerlijkheid en duwde kort haar fluwelen neus tegen de zijne, haar donkere ogen starend in zijn levenloze kijkers. 'Bedankt.' haar stem was niet meer dan een fluistering, voortgedragen door de wind tot zijn donkere oren. ze was enorm blij, maar durfde dat niet verder te uiten.

Haar leven zou verder kunnen gaan, ze had nu de kans gekregen het te beteren. ze brieste zacht, keek Zircon nog eenmaal aan, en deed toen een pas van hem opzij, de vrijheid voor haar neus liggend, de vlakte zich uitstrekkend waar de laatste zonnestralen de aarde nog lieten opwarmen om vervolgens de langgerekte schaduwen van de nacht prijs te geven.

ze zette langzaam enkele passen vooruit, haar oortjes naar achter gedraaid, zijn bewegingen en geluiden in de gaten houdend. ze was er nog altijd op haar hoede dat deze hengst, deze schim, haar zo zou kunnen pakken. ze wist dat dit een one chance was, geen enkele andere schim zou haar zo laten gaan. en ze was nog steeds niet zeker of Zircon dat wél zou toelaten..

**Profile** Number of posts : 279 Status : Active

.Shade »» With your hands held High into a sky so blue, till the moon opens up to swallow you.

Zircon sluit even zijn ogen wanneer de merrie zachtjes haar neus tegen de zijne duwt, wanneer ze voorzichtig een paar passen wegloopt knikt Zircon haar na.. "Zie ik je nog eens?" vraagt de hengst haar een tikkeltje hoopvol. Hij bleef verder staan waar hij stond, zette zijn ene achterbeen op rust om te laten merken dat hij niets meer van plan was. Hij zou haar laten gaan alhoewel hij zag dat de merrie daar sterk aan twijfelen, en waarom zou ze niet twijfelen nadat hij zich zo schofterig had gedragen. De kans dat ze hem nogmaals zou opzoeken was, zo dacht Zircon, vrij gering maar hij kon het niet later er toch hoopvol naar te vragen. Zijn atletische, goed gespierde lichaam was in totale ontspanning, zijn hals een tikkeltje lager als normaal en zijn gitzwarte voorpluk viel over zijn voorhoofd naar beneden waar hij ook grote delen van beide ogen bedekte. Zo op het tweede gezicht, met die kalme, vriendelijk heldere stem die hij had en zijn ogen niet te zichtbaar zag hij er niet anders uit dan vele andere paarden hier op de kudde, er ging niets kils van hem uit. Wel ging er iets van hem uit dat vertelde dat hij hier niet thuis hoorde, eerder exotisch dan dreigend.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

mare, rank 1

De donkere schim, of hengst, achter haar, haar ranke nek omgedraaid om hem te kunnen zien. er ging niks dreigends van hem uit. ze had niet het idee dat de hengst lang schim zou blijven als Avanti er achter zou komen dat hij haar had laten gaan, en sowieso, wat hij zojuist tegen haar had gezegd. Darlica wist dat ze niet zomaar hem kon opzoeken, dat zou haar dood betekenen door alle andere schimmen. toch voelde ze zich gevleid, ietwat opgewonden, omdat deze bijzondere hengst, normaal een moordmachine, haar zou laten gaan, en haar zelfs vroeg om hem nog een keer op te zoeken.

ze glimlachte vriendelijk naar hem. 'weet je dat ik altijd dacht dat alle schimmen het zelfde waren?' hij liet haar zien dat dat niet zo was. ze ontspande wat toen ze zag dat hij zijn lichaam ook op rust had staan. het was misschien weer een van haar domme acties, maar ze begon een schim te vertrouwen. 'Misschien zie ik je nog wel, met de volgende blauwe maan ofzo..' ze knikte naar hem, knipoogde toen met twinkelende ogen, en zette haar lenige, ranke maar ietwat gespierde lichaam in een drafje bij hem vandaan, in de richting van de kudde.

**Profile** Number of posts : 279 Status : Active

.Shade »» With your hands held High into a sky so blue, till the moon opens up to swallow you.

Zircon zucht even en schut kort zijn hoofd, 'Niet alles is wat het op eerste oog lijkt' mompelt Zircon meer tegen zichzelf dan tegen de merrie alhoewel hij er zeker van was dat ze hem wel zou horen. Toen ze weg draafde schut Zircon zijn manen los van zijn hals die daar onmiddellijk weer met slierten omheen wapperde. Hij kijkt de merrie na met zijn gitzwarte, nietszeggende ogen en wanneer ze echt weg lijkt te gaan draven draait Zircon zijn lichaam om en stapt hij in een lome stappas weg. Rustig wandelt hij richting het riviertje om daar zijn neus in te dopen en een aantal slokken te drinken. 'Ik hoop eerder Darlica' Mompelt de gitzwarte hengst, niet meer dan een fluistering met zijn honingzoete stem tegen zichzelf.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

whoohoo. over ;p

**Profile**

» Moon
» Blue moon won't get me down.
» | Luna | eyes like the moon in the night sky
» Stopping with Blue Moon Horses
» Look up and what do you see? The blue moon is laughing at you ~Tresaure

Chasing the sun&the moon.

Chasing the sun&the moon.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen