Ergens diep in de azuurblauwe zee leeft het volk van de meermensen. Al duizenden jaren hebben ze zich weten te verbergen voor mensen, maar inmiddels haalt de techniek hun in en staan ze op het punt om ontdekt te worden.

Vele kilometers boven de woonplaats van dit meervolk wonen de mensen. Mensen die een techniek hebben ontwikkeld om de diepste zeeën te onderzoeken en die een onderzoekscentrum hebben opgezet op de bodem van de oceaan.

De twee volken botsen: de meermensen willen zich niet laten onderzoeken, noch de geheimen van hun leefgebied prijsgeven. De mensen weigeren zich te laten afschepen en bouwen ingenieuze, kleine onderzeeboten om toch tot het territorium van de meermensen te kunnen doordringen.

Zo ontstaat er langzaam maar zeker een sluimerende oorlog tussen de twee volkeren. De meermensen beschikken over krachten die de mensen compleet onbekend zijn, terwijl de techniek van de mens voor het meervolk een machtige vijand is.

Daartussen staat een groep jongeren die voor het beschermen van de meermensen is: ze sluiten zich aan bij het onderzoeksteam, maar saboteren ondertussen de helft van de onderzoeken en proberen het centrum van de oceaanbodem weg te krijgen.

Voor iedereen is het een race tegen de klok. De regering weigert meer dan een bepaalde tijd, geld en moeite te investeren in het project, de meermensen willen hun leven – en alles wat ze ooit bezeten hebben en zullen bezitten – niet verliezen en tot slot zijn er daar de rebellen: zij vechten voor een volk die niet de hunne is, maar als ze gepakt worden, weten ze dat ze zullen verdwijnen. De onderzoekers kunnen geen mensen gebruiken die te veel weten, maar hun niet goed gezind zijn en wie niet te gebruiken is, verdwijnt.

Los Angeles, Disunited States of America, 1 januari 2013
Ik schrijf dit naar aanleiding van een bizarre gebeurtenis op de datum van 21 december 2012. Voor mijn ogen zijn duizenden en nog eens duizenden mensen verdwenen. Weggevoerd, als je het mij vraagt. Exact 65 seconden later was iedereen terug. Ik heb het getimed, ik heb het terug gekeken op tapes. Zesenvijftig seconden, maar niemand anders lijkt iets van deze verdwijning gemerkt te hebben. Iedereen heeft zijn leven hervat, maar niemand lijkt nog hetzelfde te zijn. Ze lijken wel … doods. Alsof iets het leven uit hun heeft gehaald. Het is bizar, angstaanjagend.

Het Vaticaan claimt dat ze bezeten zijn en dat deze duivel absoluut uitgedreven moet worden. De regering doet alsof haar neus bloedt en claimt dat er nooit wat gebeurd is. Opnames zijn gewist, andere ooggetuigen zijn verdwenen. Maar ik ben er nog en ik zie en hoor dingen die ik nog nooit gezien of gehoord heb. Mensen – als ze al menselijk zijn – die elementen kunnen beheersen, mensen die gedachten kunnen lezen en schilden kunnen oproepen. Mensen met vleugels en vissenstaarten. Mensen met gloeiende ogen en een wonderlijke spraak. Mensen die dwars door je heen kijken en plotseling weten wat jij weet en je daarvoor willen vermoorden.

Ik ben bang en ik ben gevlucht, ondergedoken, maar ik weet dat ik niet meer lang zal leven. Dit zijn mijn laatste gedachten, opgeschreven voor iemand die er raadt mee weet. Iemand die deze wereld nog kan en wil redden van deze bizarre gebeurtenissen.

In het LA van 2013 bevinden zich verschillende groepen mensen (of misschien is wezens een beter woord): de bezetenen (I), de magiërs (II), de mensen (III), de gelovigen (IV), de regering (V) en zij zonder naam (VI). Allemaal hebben ze hun eigen taak in een wereld die terecht lijkt te zijn gekomen in een ongelooflijk en angstaanjagend siencefiction verhaal.

I. Divahar
Zij zijn de 'verdwenen' mensen uit het verhaal: hun herinnering lijkt compleet gewist te zijn en ze functioneren zonder enige emotie en aandacht. Ze doen wat nodig is om in leven te blijven (eten, werken, slapen), maar meer ook niet (zitten hele dagen in stilte voor zich uit te kijken): ze functioneren als het ware als robots. Deze rollen kunnen niet gespeeld worden, maar zijn wel belangrijk voor het verhaal, omdat je geliefden, familie en vrienden hier tussen zitten (het grootste deel van de bevolking is immers verdwenen geweest).

II. Devs
Alhoewel ze al vele en vele eeuwen op onze wereld leven, hebben de magiërs zich altijd verborgen houden, want het is van iedere tijd dat zij die anders zijn met spot en haat bejegend worden. Hun magie kan zich in elke mogelijke vorm uiten, maar ze hebben doorgaans allemaal gemeen dat ze zich verborgen houden voor mensen. Toch zijn er ook magische wezens die zich niet verborgen willen houden voor de mensen en hun maar al te graag zouden willen overheersen. Doorgaans zijn zij ook degenen die er door de Arrajnord worden uitgepikt en ingewijd worden in de geheimen van Zij Zonder Naam

III. Mardik
Dit zijn de gewone mensen die aan de verdwijning zijn ontsnapt en niet teruggekeerd zijn als een soort zombies. Zij duiken nu overal onder en zoeken elkaar op om te voorkomen dat ze opgepakt worden en ook zullen verdwijnen. Soms worden ze gevonden door de Havat en vinden ze daar een unieke bescherming. Soms lopen ze Devs tegen het lijf en lopen ze het risico gedood te worden … of een zeer bijzondere vriendschap te ontwikkelen. Sommige van de Mardik werken echter voor de Arrajnord en proberen hun positie zeker te stellen door met Zij Zonder Naam mee te werken en naar hun gunsten te dingen. In deze tijd tot het gewone, ongecontroleerde mensenras te horen is mogelijk de gevaarlijkste positie die je hebben kunt.

IV. Havat
De kerk is niet meer wat het geweest is: in huidige tijden zijn de meeste mensen niet langer gelovig en trekken ze hun neus op voor de kerk en het geloof. Toch zouden ze er beter aan doen om hun vertrouwen in de kerk terug te winnen, want deze heiligen weten meer en kunnen meer doen dan de gewone mensen ook maar kunnen vermoeden. De kerk weet precies wat er speelt in de wereld en is er op gericht om de mensen te helpen en de wereld te helpen om de vrede te behouden. De Havat bestaat uit zowel Mardik als uit Dev die gedreven zijn om de Arrajnord tegen te houden.

V. Arrajnord
Net als de kerk weet ook de regering precies wat er speelt in de wereld, alleen zien zij het nut er niet van in om de vrede behouden te laten: zij hebben het zelfde doel voor ogen als Zij Zonder Naam en laten hun dan ook gang gaan. Ten koste van velen en nog eens velen mensenlevens. Net als de Havat bestaat de Arrajnord uit zowel Mardik als uit Dev. Voor de Mardik geldt dat dit mensen zijn die hopen hun leven veilig te stellen door de Ananun te behagen. De Devs spelen dit 'spel' vooral omdat zij vinden dat de Ananun gelijk heeft en dat zij beter verdienen dan een leven waarbij ze zich moeten verbergen.

VI. Ananun
In de volksmond wordt de Ananun de ZZN genoemd: Zij Zonder Naam. Er zijn echter maar weinig mensen die kennis hebben van de Ananun en nog minder die hun zou durven te noemen. De ZZN komen uit de toekomst: tweehonderd jaar van nu zal de wereld overheerst worden door een soort superras, enkel bestaand uit magische wezens. Van de mensheid is slechts de Divahar nog over en zij functioneren als niets meer dan slaven. Alhoewel tijdreizen in de toekomst verboden is, gebeurt het in het grootste geheim toch en is de Ananun hier om te voorkomen dat er magiërs uit het verleden naar de toekomst komen en daar de Divahar bevrijden. Zowel de Arrajnord als de Havat is hiervan op de hoogste. Waar de Havat probeert om de Ananun tegen te werken en zowel de Devs als de Mardik en de Divahar te beschermen, werkt de Arrajnord met de Ananun samen en proberen ze nu al een rijk op te zetten waarbij slechts de magie zal over heersen.