I remember you~ Vanth

**Profile** Number of posts : 628 Status : Active

De zon ging onder en de maan scheen op haar rug. Luna keek naar de sterrenhemel en zocht de maan op. 'Gelukkig geen volle maan meer.' fluisterde ze. Niet dat iemand haar kon horen aangezien ze een stuk verder van de kudde was. Ze liep naar een klein beekje waar je de weerspiegeling van de maan zag. Je hoorde het beekje stromen en een kikker kwaken. Ze bewoog haar hoofd naar beneden waardoor een plukje haar voor haar oog kwam. Ze keek naar de weerspiegeling van de maan, bijna rimpelloos. Daarna keek ze naar zichzelf in de weerspiegeling. Ze zag een zwart paard met witte manen. De meeste merries waren egaal wit of egaal zwart, behalve Luna. Aan de ene kant is ze jaloers op die classic mooie merries, maar aan de andere kant niet. Ze wilde vrienden hebben die om haar gaven hoe ze was en niet hoe ze eruit zag. Ook denken veel merries dat ze beter zijn dan andere. En dat kan ze niet uitstaan. Ze begon te drinken en haar weerspiegeling werd rimpelig. Ze hoorde wat bosjes bewegen en ze stopte met drinken. Ze keek in de weerspiegeling en zag een zwart verschijnsel tussen de bosjes vandaan komen. Ze hief rustig haar hoofd op waardoor beide ogen weer tevoorschijn kwamen.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Vanth haar mond stond droog en wou echt iets gaan drinken. Al gauw zet ze haar lichaam in beweging en was op weg naar het beekje dat het dichtste bij lag. Ze liet haar hoofd wat zakken, maart heft het weer snel op als ze door had dat ze een gestalte had zien staan. Het was lang geleden, toch herkende ze deze merrie. Zoals ze al dacht was het haar oudere zus Luna. Haar witte ogen staren de merrie aan. Vanth was niet meer zoals vroeger, de kilheid was in haar ogen te lezen en een emotieloze uitdrukking stond op haar gezicht gedrukt. Haar achterbenen brengt ze onder haar lichaam en ze springt over het water. Toch laat ze zichzelf expres nog in het water landen, dat hoog opspatte. Een gemene grijns stond op haar lippen geschreven. Ze grinnikt eens.

Van bouw en uiterlijk leken Vanth en Luna best hard op elkaar. Alleen was Luna zwart en Vanth heel donkerbruin en Luna had witte manen en Vanth zwarte met een blauwe schijn.

**Profile** Number of posts : 628 Status : Active

~Oja eigenlijk heet ze in het echt geen Luna(die heeft E'vesdar haar gegeven omdat ze haar geheugen kwijt is). Dus haar echte naam is ... doe maar gewoon Kyali haha Razz

weet het ff niet.

Luna keek in de witte ogen van de merrie die tegenover haar stond. De ogen van de merrie leken zo op die van haar. Maar in haar ogen heerst een leegte en dat zorgt een rilling over haar zwarte vacht. De merrie kwam haar zo bekend voor maar ze kon het zich niet herinneren. Ze leken op elkaar, alleen bevatten ze niet dezelfde kleuren.

Ze ziet dat de merrie gaat springen en Luna doet een paar stappen naar achter. De merrie land in het water en de kikker wordt bruut verstoord in zijn gekwaak en springt beledigd weg. De weerspiegeling van de maan verdwijnt en het water komt omhoog. Een deel van het koude water beland op Luna haar zwarte vacht. Luna blijft stil staan en laat de druppels van zich afglijden. De merrie grinnikt. Luna snapt er niets van, wat zijn haar bedoelingen? Ze krijgt geen hoogte van de merrie en wacht een reactie af.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Vanth grinnikt eens. Wat was er met haar zus. Ze leek haar aan te kijken alsof ze een zombie was. "Wat is er Kyali? Je tong kwijt." Zegt ze spottend en draaft nog wat rond de merrie. Toch maakt ze zich wat zorgen. Luna kijkt zo raar en ze weet precies niet goed waar ze is en wat er aan de hand is. "Gaat het wel? Ik ben het, Vanth, je jongere zus" zegt ze met een bezorgde toon. Wat moest ze doen. Haar zus was altijd belangrijk voor haar geweest en nu? Nu is ze precies van de wereld af geveegd.

**Profile** Number of posts : 628 Status : Active

Ze wist niet wat ze moest zeggen. De merrie leek haar te kennen en noemde haar Kyali. "Kyali?" herhaalde ze zacht, De merrie vertelde dat ze Vanth heette en haar zus was. Ze leken inderdaad veel op elkaar. Maar ze kon het niet geloven. Al die jaren had ze gezocht naar haar verleden. En nu, juist nu ze het achter zich had gelaten, stond de oplossing voor haar neus. "Vanth" herhaalde ze weer zacht. Ze wilde het zich herinneren, maar het lukte haar niet. " Ik kan je niet herinneren. Het spijt me. " zei ze op een droevige toon. "Vertel me wat over jou of ons. Onze familie? Misschien kan ik me dan weer wat herinneren." ze volgde de blik van Vanth.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

De verbazing was in haar ogen te lezen. Kende ze me nu niet meer? We waren vroeger altijd de beste maatjes en zij was de enige waar ik mee mocht spelen van mijn vader. Ze kon het gewoon niet geloven.

"We speelde vroeger altijd samen, ik ben je jongere zusje. Onze vader had een grote kans om betha te worden tot de wolven onze kudde binnendrongen en onze ouders vermoorde. Toen zijn we gevlucht en ik was je kwijt geraakt op weg naar hier." Zegt ze en een traan rolt over haar wang. Samen zoveel meegemaakt en het nu vergeten? Achter deze taaie tante zat een gevoelig hartje en haar zus zou dat moeten weten, het moest gewoon! Weet je ook niet meer dat je me redde toen ik van die berg afschoof of toen ik roekeloos in het meer sprong waar krokodillen leefde?" Als ze dit niet meer wist, was het hopeloos. Dat waren hun spannendste avonturen, die Vanth nog zo levend meemaakt in haar gedachten.

**Profile** Number of posts : 628 Status : Active

Ze luistert naar het verhaal van de merrie aan met grote ogen. Over haar vader en moeder die dood zijn gegaan. Over wat voor avonturen ze hebben beleefd. Dat Luna, nee, Kyali haar jongere zusje beschermde. Alles wat de ranke merrie verteld ziet ze in haar hoofd. Ze weet niet of ze het moet geloven en ze raakt in de war.

Haar hoofd doet pijn en ze ziet hoe twee jonge paarden aan het spelen zijn in de mooie weide met prachtige bloemetjes totdat de vrede wordt verstoord door paniek in de groep. Wolven die op de paarden afgerend vergrepen zich aan sommige paarden. Ze ziet Vanth als veulen angstig wegrennen van de wolven en ze ziet.. haar jongere zelf ernaast rennen. Ze voelt het gehijg van de hongerige wolven. Éen wolf nam een sprong bovenop Vanth die luid hinnikte van angst. Ze keek achterom hoe haar zus op de grond terecht kwam met de wolf bovenop haar. Ze rende terug en ze gaf de wolf een schop om de wolf van Vanth te krijgen. Vervolgens grijpt de wolf zich aan haar been en ze.. ik hinnikte luid. Toen kwam een grote sterke hengst aanrennen die ook zulke blauwe ogen heeft als zijzelf. De hengst greep de wolf woest beet en hij begon te vechten. Ik stond op en keek angstig naar hem. De hengst keek me aan en zei: "Bescherm je zusje Kyali!" Vervolgens rende ik weg en ze nam haar zusje mee. Ze zag paarden die vochten en paarden die vluchten. Vanth keek opzei en stopte ineens. ze riep: "maaam!!" Ik keek de richting op waar haar zusje op keek en zag een mooie merrie die vocht voor haar leven. Ze had de ogen van Vanth. "Maak dat je wegkomt kinderen! " riep de mooie merrie angstig uit. Kyali keek om naar haar angstige zusje en ze trok haar mee om weg te komen.

"Ik.. Ik .. Ben in de war, ik weet het niet." ze houd haar hoofd naar beneden want hij doet verschrikkelijk zeer. Al die verhalen.. herinneringen. Ze heeft tijd nodig om alles recht te zetten in haar hoofd. Ze keek even op naar de ogen van Vanth en ziet dan de ogen van de mooie merrie voor zich. Zouden ze echt familie zijn? Zou de hengst hun vader zijn en de merrie hun moeder? Opeens schiet het verdriet omhoog, maar ze probeert zich sterk te houden. Zoals ze altijd heeft gedaan.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Ze ziet Kyali verstrooid kijken en merkt dat haar het haar pijnigt niet precies te weten wat er allemaal is gebeurd. Vanth opent haar mond, maar sluit die al snel. Ze wil nog meer herinneringen oproepen, maar haar zus had nu te veel pijn. Vol medeleven staart ze Kyali aan. Zelf heeft ze geen idee hoe ze haar kan helpen en laat haar gewoon haar gang gaan en laat haar bekomen van shock. "Neem je tijd maar." Zegt ze met een rustgevende stem die klinkt als een vogelenzang.

**Profile** Number of posts : 628 Status : Active

Luna hoort de stem van Vanth die haar nu bekend voor komt. Ze herinnert zich het moment dat de ramp gebeurde. Ze kan niet alles helder voor zich zien maar het begin is er. Ze leefde gelukkig als een gezinnetje totdat de wolven hun gezin uit elkaar scheurde. Ze heeft toen zelf voor Vanth moeten zorgen in de wouden. En die tijden zijn angstig geweest. Vooral de tijd dat de volle maan haar gezicht toonde. Nu weet ze hoe ze haar geheugen is kwijt geraakt. Op een nacht liepen ze door het woud. De volle maan scheen op hun ruggen. Ze hoorde geritsel in de bomen en er kwam een schim tevoorschijn. De schim deed alsof ze ons kende en deed vriendelijk. Vanth was blij om een ouder paard te zien en ze vertrouwde het paard. Ze zag niet het duistere in haar blik dat de schim met zich meedroeg. Die nachten hebben we bij de schim geslapen, maar ik kon geen oog dicht doen. Toen hoorde ik de schim opstaan en weglopen. Ik zag Vanth vredig slapen en ben de merrie achterna gegaan. De schim praatte met een hengst. Ze vertelde dat ze zojuist twee jonge achteloze merries in haar greep had en ze vroeg de hengst wat ze kon doen met de twee jonge merries. Hun ideeën waren vreselijk en daar moest ik iets aan doen. Toen de hengst klaar was met het gesprek liep hij weg. De merrie wilde terugkeren en ik probeerde weg te vluchten maar tevergeefs. Ze ontdekte me en ze werd woest. Ze greep me bij de manen en duwde me naar een rotswand. Er brak een gevecht uit en ik viel van de rots. Die dag daarna werd ik wakker zonder me te herinneren wie ik was. Alles valt nu in een stuk. Luna vroeg zich af hoe het met Vanth is afgelopen die nacht. Ze kijkt haar weer in de ogen aan. "Ik kan me iets herinneren. Ik herinner me jou." zei ze hoopvol. Ik heb je die nacht in de steek gelaten. Ik moest voor je zorgen, maar ik viel van een rots en ik was mijn geheugen kwijt. Het spijt me." Haar rolt een traantje over haar wang. Ze hoopt dat Vanth goed terecht is gekomen na al die jaren.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Het doet haar deugt dat haar zus het weer deels weet. "Het geeft niet, ik leef toch nog, niet?" zegt ze lachend en kijkt de merrie voor haar lief aan. "Laten we wat bijpraten en wat rond wandelen." vervolgd ze en wandelt verder.

*Weet echt niks --'*

**Profile** Number of posts : 628 Status : Active

Opeens stond haar zusje die ze eerst niet herkende voor haar neus na haar jaren niet te hebben gezien. Haar herinneringen over haar zus en haarzelf kwamen in een flits terug. En ze heeft geen vader en moeder meer. Ze wist niet wat ze ermee moest doen. Luna werd wat rustiger. Ze begrijpt het nu wat beter, maar ze vroeg zich af hoe haar zusje het heeft overleefd toen ze van de rots viel.

De wind was wat frisjes en het woud wat schemerig. Ze liep enige tijd stilzwijgend naast haar zusje. "Nadat ik was verdwenen, hoe heb je... jezelf weten te redden?' ze kijkt Vanth bezorgt aan.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Vanth keek de merrie liefdevol aan en glimlachtte. ”Ik was bang en had geen idee wat ik moest doen , ik heb nog naar je zitten roepen, maar kreeg geen antwoord. Een schim hield me tegen, maar ik ben kunnen ontsnappen, hij heeft me achtervolgd. Toen ik me had kunnen verbergen zocht ik verder naar jouw, toch vond ik je niet. Ik liepen dagen en nachten rond op zoek naar jouw. Tot ik in het water viel, een hengst had me gered, ik heb alleen geen idee wie. Hij heeft me aan de oever van dit gebied gebracht. Ik was zo ongerust, ik dacht dat je dood was ne had de hoop opgegeven en zocht dus niet mee verder.” Een traan rolde over haar wang. Ze was zo blij dat ze haar zus we zag. Haar hoofd legt ze over haar rug en meer tranen vloeien. Haar enige echte zus was hier nu weer bij haar na als die jaren. Twee goede vriendinnen en beste zussen weer herenigd.

**Profile** Number of posts : 628 Status : Active

Luna keek haar meelevend aan. Het moest zwaar voor haar zijn geweest om die nachten alleen door te komen. Maar Luna is blij dat ze er nog staat, dat ze nog een zusje heeft. Ze zag dat Vanth moeite had haar emotie in de hand te houden en er rolde een traan over haar wang. En meerdere volgden. Luna was ook verdrietig maar moest zich sterk houden. Ze was immers haar grotere zus. Ze duwde haar zachte neus teder tegen haar wang om de tranen weg te vegen. 'Je hoeft niet meer verdrietig te zijn, we zijn weer bij elkaar.' een liefelijke glimlach kwam tevoorschijn. 'Ik ben blij dat je nog leeft.' zegt ze op een zachtere toon. Ze keek haar in haar ogen aan.

**Profile**

» Remember who you are.
» remember black skies
» Vanth
» C'mon, who's next. ~ Vanth.
» Dear aunt, just don't kill me or my little foal. ~ Vanth

I remember you~ Vanth

I remember you~ Vanth

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen