Look up and what do you see? The blue moon is laughing at you ~Tresaure

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

. V A N T H .

Vanth was eindelijk een schim geworden, ze was eindelijk dat wezen, dat monster dat ze wilde zijn. Met een grimas op haar gezicht en haar ogen zo kil en koud als deze winter draafde ze door, stevig door. Ze was bereid Tresaure te laten weten dat ze een schim was, haar gevoelens voor deze hengst waren nog niet helemaal weg, maar eenmaal ze het schim zijn door had, zou dit wel veranderen, anders zou Avanti er wel voor zorgen dat ze hem kon bewonderen van daarboven. Nog steeds branden zijn tanden in haar vacht, het gif sijpelt nog steeds door haar aderen en branden enorm. Nog steeds is ze onhandig met haar hoektanden die van lengte zijn verdubbelt. Dit duurde gewoon te lang, al gauw zette ze haar lichaam in een vlotte galop en ze raasde richting de plek waar ze elkaar voor het laatst zagen. Geruisloos wandelt ze door de bossen en gluurt om een boom. Hier was hij niet. Ze loopt verder, dikke sneeuwvlokken vallen op haar rug en de gure wind blaast door haar manen. Een soepele galop brengt haar dieper Minanter in. Deze keer had ze wel geluk. Haar lichaam maakt een sliding stop in het laagje sneeuw, ze draait zich om en gaat vanuit een draf naast Tresaure staan. "Nou, dat is een tijdje geleden, is r nog iets boeiend gebeurt." Haar stem was neutraal, enkel een kille ondertoon, zonder emotie was te horen.

Ze keek naar hetzelfde als Tresaure, maar al gauw word haar aandacht afgeleid. Afgeleid door zijn lichaamsgeur, het schim zijn en de blauwe maan hadden haar gek gemaakt. Iets hield haar tegen om hem zo maar te vermoorden. Dat zou ze nooit doen, ze was een speelvogel en zou altijd eerst haar voedsel folteren. Maar hier was het Tresaure zelf dat haar tegenhield. Als Avanti het zou vragen, was ze verplicht het te doen, maar nu was het zo ver nog niet. Als die moment kwam moest ze een keuze maken, haar eigen leven of dat van een simpel paard dat toch ooit sterft. Zo lijkt het simpel te beslissen, maar als er ook liefde bij betrokken is, is het plots een stuk lastiger.

"Ik heb gehoord dat je gamma bent geworden. Proficiat. Nou betha of alpha was beter geweest niet?" Ze grinnikte eens. Even kon ze zich niet bedwingen door de stevige geur en ontblote ze haar hoektanden. Al gauw trok ze deze weer in. Zolang Tresaure er niet achter vroeg moest hij er ook niets van weten. Schaamteloos laat ze haar blik eens over hem glijden alsof het een heerlijk buffet was. Ze likt haar lippen eens, maar kijkt dan weer voor zich uit. Zonder enige twijfel was Vanth bereid zich volle 100% toe te wijden aan Avanti, maar dan zou hij redelijk moeten blijven. Dit waren haar eerste dagen als schim en moest ze zich dus nog een beetje gedragen om niet te hard op te vallen. Shylar en Luna mocht nog niet al te veel verwachten, ze zou hen verrassen en ze kon niet wachten om dat te doen. Bij deze gedachten verschijnt er een gemene glimlach rond haar lippen, ook Tresaure zou haar nu liever kwijt dan rijk zijn. Hij vond zijn rang belangrijker dan haar en dat zou ze niet zo heel snel vergeten en hij nu ook niet meer.

SHADE

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

TREASURE
Beauty is in the eye of the holder

Hij was zichzelf niet meer. Het prachtige gouden paard met manen zo licht als de maan was gebroken. Zijn hart was gebroken. Hij had nooit liefde gekend. Maar wel gevoelens voor de merrie Vanth. Hij was zijn hart verloren zoals het altijd ging met de liefde. Maar hij voelde zich bedrogen. Verleid door haar prachtige zoete stem. Hij had geen kwaad gezien in haar felle gedrag. Hij had erom gelachen, zo lekker fel. Zo naïef was hij geweest... Het was een rustige blauwe maan, wat wel fijn was nu hij er niet bij was. Hij kon ook niet veel verwachten van de jonge, onverantwoordelijke, kleine, nietswetende, Beta. Hij had hem willen helpen maar het enige wat hij dacht was dat hij goed genoeg was. En dat hij zomaar vriendjes kon zijn met ZIrcon. Hij had überhaupt al niet begrepen waarom een jaarling de zware taak op zijn schouders kreeg.

Zijn ogen priemen door het donkere bos met een blauwe gloed erin. De geur van de dood, de geur van de schimmen kon je van meters afstand ruiken. Zijn lichaam opgespannen om elk moment weg te rennen. Wanneer hij Vanth in het oog kreeg ontglipte een zucht zijn lippen. De merrie had hem stuk gemaakt en was vrolijk doorgegaan met schimmen plannetjes. Hij negeerde de merrie volkomen, rustig liep hij door de bomen verder. Wanneer ze begon te praten gooide hij zijn oren resoluut in zijn nek. ”Klopt, het kan altijd beter. Helaas maken ze het je makkelijk door een kwetsbaar beestje als Morax hoger te stellen...” Zijn stem was koud, hard en bot. Emotieloos, geen enkele vorm van emotie was te horen. Alweer had hij het allemaal weggestopt. Hij nam de merrie in zich op. De geur van de dood bleef niet buiten schot. Hij schudde zijn hoofd afkeurend. ”Elk paard maakt zo zijn fouten...” Sprak hij zachtjes, haast mompelend op een koude toon.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

. V A N T H .

Vanth grinnikte en liep naar de goudkleurige hengst. Ze kon het niet laten om een verleidelijk te glimlachen en hem eens recht in de ogen aan te kijken. "Ach, Tresaure, ze hebben me het niet gemakkelijker gemaakt." Haar stem wat spottend. "Ik ga nog niet moorden, ik ga martelen, tot ik de pijn in paarden hun ogen kan lezen en tot ik ze hoor smeken om genade." Bij deze woorden klapt ze haar tanden opeen en heeft daarbij Tresaure's oor lichtjes mee, maar toch zat haar tand erdoor. "Wie ze ook als Betha zetten, wij zijn toch sterker." Een gemene lach verlaat haar keel en haat tanden schrapen zachtjes langs zijn hals en wanneer ze er meer kracht op zet en haar tand in zijn vacht schiet trekt ze terug en kijkt weg. Ze kon het niet en dat wist ze, toch had ze Avanti gezegd dat ze er toe in staat was Tresaure te doden. Ze draait zich en zet een paar passen weg van hem.

Haar oren in haar nek en haar tanden ontbloot gaat ze weer naast hem staan. Een aanhoudende grom verlaat haar keel, ze moest zich bewijzen aan Avanti, alleen ging ze nu nog niet moorden. Ze boort haar tanden rond zijn manenkam en ze voelt haar ogen waterig worden. Dat negeert ze en gromt nog luider om het eventuele geluid van haar gevoelens te verbergen.

SHADE

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

TREASURE
Beauty is in the eye of the holder

Met zijn ogen volgde hij rustig het lijf van de merrie. Een zachte grinnik verliet zijn lippen bij de grom die haar lippen verliet. Treasure wist diep van binnen wel dat Vanth hem nog niets zou doen. Wanneer haar zoete stem , waar hij zo van het genoten, weer begon te praten trok hij zijn gezicht serieus. Gooide zijn oren in de nek. ”Je bent net als de andere. Je veraad je eigen soort....” Siste hij uit. Zijn stem was koud en bot. Zijn ogen volgde het lichaam van de merrie dat grommende geluiden maakte en zich langs hem beweegt. Hij schudt zijn hoofd afkeurend. Wat Vanth blijkbaar niet vond kunnen. Plotseling sprong ze in de aanval. Ze boorde haar vlijmscherpe tanden door zijn manenkam. De verschrikkelijke pijscheut negeerde hij. Evenals de kleverige vloeistof die uit de wond stroomde. Hij draaide zijn lichaam resoluut om. Met een hoef duwde hij haar ruig van zich af. Dit kon zo niet. Ze moest niet denken dat ze alles kon maken.

Ze had hem zoveel pijn gedaan. Ze had zijn hart gestolen terwijl ze en monster was. En vervolgens deed ze dit? Hoe diep zijn gevoelens ook zaten. Begripkon hij niet voor Vanth hebben. In tegendeel zelfs. Woede stroomde door zijn aderen. ”Wat heb jij?” Vroeg hij met een trilling erin van woede.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

. V A N T H .

Vanth grinnikte gemeen, nou, dacht deze hengst nou echt dat hij haar zwakke plek kon raken door dat? Dat zal moeilijk gaan, aangezien ik geen zwakke plek meer heb. Misschien was hij een zwakke plek, door haar gevoelens die ze voor hem had en misschien nog heeft toen ze nog een normaal paard was. ”Treasure, Treasure, Treasure toch. Ik verraad mijn soort net niet, ik ben niet zo een zwak, nutteloos beest als jij.” gaat ze voor hem staan en zet haar tanden rond zijn neusvleugel. Ze siste kwaad en keek hem recht in zijn ogen aan, terwijl kleverig bloed haar mond binnen loopt. Ze had plots gaan medelijden meer, ze was wie ze was, een schim en ze zou dat niet laten veranderen of op het spel laten zetten door een miezerige hengst, die denkt dat hij veel weet.

”Dit is nog niet over, volgende blauwe maan kom ik terug, en die daarna, en die daarna, en die daarna,…” Ze trok eerst haar hoofd wat weg voor ze haar tanden loste. Ze boorde al die tijd door zijn luchtpijpen, of toch duwde ze die bijna dicht. Ze draaft weg en gromt nog eens luid, diep en gevaarlijk. Nog voor ze vertrok likte ze nog eens traag en genietend van het bloed dat uit zijn wonde kwam, uit zijn manenkam.

SHADE

**Profile**

» | Luna | eyes like the moon in the night sky
» Under the cold blue light.
» I wonder how, I wonder why. Yesterday you told me of the blue, blue sky.
» ღ Zehlia - Blue Moonlight...
» Chasing the sun&the moon.

Look up and what do you see? The blue moon is laughing at you ~Tresaure

Look up and what do you see? The blue moon is laughing at you ~Tresaure

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen