Lovely the beach

**Profile** Number of posts : 179

Devantium was al in het noorden geweest het zuiden, en nu was het strand aan de beurt. Hij had alles snel doorzocht, grotedeels kende hij al, dus hij was eigenlijk puur opzoek naar contacten. En hij had er wat gevonden, nieuwe paarden maar ook oude bekende. Devantium was nu weer nar het strand toegekeerd. Zijn favoriete plekje van heel bmh. Devantium stak zijn zwarte neus in de lucht en rook het zeewater. Hij priemde zijn zwarte oren en hoorde het zeewater tegen de waterkant op botsen en schuimen. En keek voorzich uit. Maar nee hij zag geen water. Duinen, dat was wat hij nu zag. Maar vaak achter de duinen is het stille water. Deamon leunde op zijn achterhand en gooide zijn voorhand omhoog. Zijn voorbenen maaiend door de lucht waarna hij alles in zijn hele lichaam kracht zette om zo snel mogelijk naar de duinen te galloperen. Zijn manen dansde in de wind. Zijn oren vooruit en zijn ogen vooruit. Toen hij boven op de duinen stond hield hij weer snel halt. En snoof hij even weer het frisse zeelucht in en ademde uit. Met een rare bokkende beweging kwam hij in beweging en gallopeerde richting het koude water. Het kon hem allemaal niet schelen.

Met zijn grote hoeven splesjte hij het water omhoog voor even was hij een speelse veulen. Op een of andere manier is hij zo blij dat hij weer terug is op bmh. Hij kon het iet geloven. Even stond hij stil en keek hij naar de verbrede horizon van het water het was prachtig. Helemaal in de vroege ochtend zoals nu. De zon die langszaam opkomt. En je kunt zeggen of denken wat je wil. Maar als de wind weg is en het is helder, en de zon schijnt volop, dan kon je al zeker merken dat het voorjaar er aankwam.

Devantium stond even lekker uit te puffen van het uitrazen van zo net en sloot even zijn ogen terwijl hij even genoot van het voorjaars zonnetje wat vanachter het water omhoog kwam. De vacht van devantium veranderde dankzij deze zon even van kleur. Hij leek nu meer oranje maar dat kwam natuurlijk door de gloed van de zon. Devantium legde zijn lichaam in het koude zand. En vanaf hier gingen zijn gedachte's verder. Over hoe bmh was. En wat er misschien van gaat worden. Een diepe zucht verliet zijn keel. En rustig lag hij daar in de zon. Op het strand.

**Profile** Number of posts : 24 Status : Active

De dag dat haar broer verbannen uit de kudde was had de bruine merrie zeer aangedaan. Soms piekerde ze er nog vaak over, maar dat moest ze af leren. Na een tijdje nog tussen de paarden te hebben geleefd zonder eens weg te gaan om haar benen te strekken had ze in die tijd nog niet gedaan. Lea was van plan om even naar de zee toe te gaan zodat ze daar even zou kunnen afkoelen en haar gedachten even beter te orderen! Haar lichte hoef tred werd niet op gemerkt en toen ze eenmaal buiten gehoor afstand was begon Lea te draven. Ze wilde maar even snel nog voor de zon weer hoog aan de hemel stond terug te zijn. Een beetje angstig was ze toch nog wel en hielt alle verdachten geluiden goed in de gaten met haar oren die steeds op en neer wapperden. Haar hoeven maakten bijna geen geluid op de harde zanderige ondergrond waar ze nu nog op galopeerde.

Het ritmise geluid van de golven trokken haar aandacht en ze was er best nog door opgelucht dat ze nog geen vreemde paarden was tegen gekomen of en vooral geen schimmen die zeker overdag ook rond liepen zonder de blauwe maan. Ze waren gevaarlijk en Lea was het liefste nog tussen de kudde gebleven bij die gedachten. De duinen omhoog Galoperend en weer af was zowel inspannend als ontspannend. Het zwarte paard had Lea nog niet zien liggen, want van haar zicht lag hij verborgen achter een van de duinen die aan het strand grensde. Lea vertraagde en stapte het water rustig in tot haar hele rug onder water verdween, maar ze nog gemakkelijk met haar hoofd boven het zilte water uit bleef steken. Lea genoot van de golven die zich tegen haar lichaam aandrukte en al het vuil en spanning van haar schouders af namen. Ze draaide zich na rrn paar minuten om en ontdekte het zwarte paard die in het zand lag. Hij was toch niet ziek?

Lea stapte door het water tot ze weer op het strand stond en keek voorzichtig richting de hengst die zwak te ruiken was door de zeewind die het strand op geblazen werd. Als deze ziek was dan moest Lea uitkijken want dan kon ze die ziekte meenemen naar haar kudde, maar als hij niet ziek was dan kon ze hem van dichterbij kunnen benaderen. Lea rook geen zieke geur en ze deed een paar vertwijfelde tappen richting de hengst. Toen Lea op een paar meten afstand van de hengst was bleef ze stil staan. De zwarte vacht van de hengst was net zo nat als die van haar maar dan alleen vanaf zijn benen. Lea droop van het zeewater en ze bleef nieuwschierig naar hem kijken, maar bleef voorzichtig. 'Hallo gaat het wel met je, je... Je bent toch niet ziek of zo?' vroeg Lea voorzichtig en ze bleef hem nieuwschierig aan kijken.

Sping is the most lovely season of the year.

**Profile** Number of posts : 179

Devantium lag even lekker weg te dromen toen hij in de verte door het gekraak van het zand een paard hoorde naderen. Zijn oren bewogen even om te kijken waar het geluid ongeveer vandaan kwam. Zijn ogen opende hij even en hief zijn hoofd van het zand waarna hij zijn voorbenen opkrulde en zijn achterbenen onder zijn buik legde, hij zag een merrie aankomen en hield haar even in de gaten als ze het water n ging. Devantium kreeg er een rilling van als hij er naar keek. Was het water dan niet heel koud nu? Maar ze zal het wel lekker vinden. Devantium zag de merrie twijfelend zijn kant op komen. Een vriendelijke glimlach verscheen op zijn zwarte lippen en zijn oren stonden naar voren op haar gericht.

Toen de merrie haar eerste woorden zei over of hij niet ziek was lachte hij even en keek haar vriendelijk aan. " nee, ben niet ziek. Haha. Ik lag even lekker te genieten van het voorjaars zonnetje " sprak devantium toen. Toen hij merkte dat hij nog lag in het zand en hij dat niet erg beleefd vond zette hij snel zijn voorbenen voor zich uit en kwam snel maar stram overeind. Twee diepe wonden waren te zien op zijn achterhand. Devantium was schimmen tegen gekomen, op die vreselijke avond. Maar het deed geen zeer meer, en er zat al een redelijke dikke korst op. " excuus voor mijn onbeleefdheid " sprak devantium toen en zocht haar ogen op. Toen hij die had gevonden keken ze vriendelijk in die van de merrie. " de naam is devantium " stelde hij zichzelf voor waarna hij een kleine charmante buiging maakte voor de merrie.

**Profile** Number of posts : 24 Status : Active

Het paard begon te lachen en Lea voelde een zekere opluchting in haar doorstromen toen hij zei dat hij geen zieke was. 'Oh gelukkig, we kunnen ook geen ziekte gebruiken hier er zijn al zieke zielen genoeg in dit land.' zei Lea en zwiepte even met haar staart voor zij zich uitschudden en het zeewater uit haar vacht schudden. Eigenlijk was het wel een knappe hengst ook al sierde er lelijke wonden op zijn achterwerk, maar verder mocht hij er best zijn n stelde zich voor als Devantium en maakte een vriendelijke indruk en met een charmante buiging maakte hij haar laatste twijfel aan het verdwijnen. 'Mijn naam is Lea aangenaam kennes met je te maken Devantium. De blauwe maan heeft je lelijk te pakken gehad is het niet?' vroeg Lea op haar hoede na zichzelf voorgestelt te hebben. Ze kende de sporen van de scherpe hoeven van de schimmen maar al te goed. Het gekke was dat ze niemand vermoord hadden. Lea keek even rond, want ze was nog steeds niet op haar gemak zonder de kudde rond zich te hebben. 'Hoe ben je hier terecht gekomen, ik kende je nog niet, of zit je in een andere kudde?' vroeg lea en bekeek Devantium nog eens wat beter door een rondje om hem heen te lopen en zich weer voor hem te plaatste waar ze begonnen was alleen wat dichterbij.

**Profile** Number of posts : 179

Devantium luisterde naar de merrie die opgelucht was dat devantium niet een of andere ziekte verwekkend paard was. Hij brieste weer eventjes ontspannen toen de zon weer even een knipoogje gaf om daarna weer achter een dikke pak wolken te verdwijnen. Hij hoorde de woorden en glimlachte even. De merrie begon een rondje om Devantium te lopen. devantium keek alleen mee met zijn hoofd, en draaide zijn brede hengstenhals mee. Toen ze aan de andere kant liep draaide hij weer zijn nek. Ze vroeg of de blauwe maan hem te pakken had gehad. Devantium keek even naar de diepe wonden. Waarna zijn ogen weer in de ogen van de merrie viel. Hij knikte. " ja, ze hebben echt geen genade. Maar gelukkig was het einde van de periode, en verloor de schim al wat krachten. En ja ze hebben zeker scherpe hoeven, maar dit waren zijn tanden " zuchtte Devantium en moest weer even aan die avond denken. Hoe hij eigenlijk die schim dankbaar was. Omdat hij misschien zo nooit zo dichtbij calliope was geweest.

Devantium werd weer uit zijn gedachtes gewekt toen de merrie een vraag had. Of hij ook in deze kudde zat of een andere. Weer knikte Devantium " ja, ik kom ook uit rang 1. De rang waar we allemaal beginnen. De rang dat je het kwetsbaarst ben voor schimmen. " sprak Devantium rustig uit. Devantium was er niet bang voor geworden. Als het moest dook hij er zo weer voor. Toen hij de naam hoorde van de merrie kwam er weer een vriendelijke warme glimlach op zijn lippen. " aangenaam lea , leuk je te ontmoeten. " sprak Devantium eerlijk en oprecht. Waarna het zijn beurt was om een rondje om de merrie heen te lopen. Zijn ogen gleden over haar lichaam. Ze zag er glad uit met de natte vacht, maar wel erg mooi ontwikkeld. Devantium stopte naast de merrie. Hij was duidelijk wel wat groter. Hij keek haar even aan. " wat wou je gaan doen?, heb je überhaupt wel zin om wat te gaan doen met mij? " vroeg hij vriendelijk. Hij genoot van dit landschap. Misschien wou ze wel een rondje strand galloperen. Genieten van het weer. Devantium wachtte af.

**Profile** Number of posts : 24 Status : Active

Devantium was dus ook een rang 1 paard en ze knikte begrijpend. Hij zei ook dat de wonden van de tanden van een schim waren. 'Dan heb je geluk gehad, de schimmen hebben alleen de buiten rand van de kudde aangevallen, zodat de midde ring beschermt bleef leven, niet dat iemand gedood is alleen verwond.' zei Lea en stelde de hengst meteen gerust zodat hij zich geen zorgen hoefte te maken en ze luisterde naar de vraag die hij stelde nadat hij een rondje om haar heen had gelopen. Lea keek hem met haar sierlijke draaidende hals na en toen hij bij haar achterwerk was draaide ze haar hoofd de andere kant op om hem weer aan te kunnen kijken. Haar vacht lag plat tegen haar lichaam en de lente frisheid begon bezit van haar ledematen te nemen. Ze wilde niets liever dan zich warm rennen en dan weer terug keren naar de kudde om er te zijn nog voor de leider wakker zou worden? 'Wat ik wilde doen was een frisse duik halen en dan weer terug gaan naar de kudde, maar je hebt me zolang op gehouden dat ik me eerst warm zal moeten rennen voor ik terug zou kunnen gaan, maar je mag mee gaan als je wilr?' zei Lea en keek de wat grotere hengst vragend aan. Lea kon erg charmant zijn wanneer ze dat wilde en hapte vriendelijk naar Devantium voor ze weg galopeerde en al snel halverwegen het strand was voor ze zijn hoeven stappen achter zich aan hoorde komen. Lea was een van de snelste van de kudde en had tot nu toe alleen de schimmen op afstand gehouden door met snelle schijnbewegingen hen te ontwijken en die in een onsamen hangend partroon te houden zodat ze nooit meteen uit konden vogelen waar de bruine merrie heen ging. Lea bokte vrolijk, maar zonder iemand te raken en hielt zich in door een sliding te maken en zich daarna om te keren en zag een zwarte schim aan haar voorbij gaan. Lea werd even bang, maar toen herkende ze Devantium en stoof weer de weg terug waar ze vandaan was gekomen.

**Profile** Number of posts : 179

Devantium luisterde naar de woorden van de merrie. Ook al wist devantium over de woorden van de merrie knikte hij toch " oke, bedankt voor je tip " glimlachte hij naar de bruine merrie met de smalle bles die best wel ver doorliep over haar hoofd. Begroetend drukte hij even zijn zwarte neus tegen de hare en blies vriendelijk warme lucht. Waarna ze weer begin te praten. Waarna devantium het nog half kon volgen hapte ze naar hem op een speelse manier en galopeerde er vandoor. Devantium steigerde even hoog en zette een kracht op zijn achterhand naar voren. Met zijn dikke staart in de lucht gallopeerde de zwarte hengst imposant aan. Elke stap liet de aarde onder de hoeven even denderen. Devantium was nou eenmaal sterk en zwaar gebouwd.

Eenmaal bij de merrie aangekomen te zijn drukte hij even imposant zijn kin op zijn borst en zette even zijn hengsten nek op, waarna de krul doorging naar zijn rug en uitte als een vreugdebok waarna hij wat speels slingerde en weer krachtig afzette. Zand vloog om de oren van de twee. En een glimlach stond op zijn zwarte lippen. Even sloot hij zijn ogen en vulde zijn longen met verse zeelucht. Waarna hij het met zijn mond uitblies en de merrie uitdagend van zij aankeek. " heerlijk zo vind je niet? " schreeuwde hij. Hij moest wel. De sterke wind maakte een hoop lawaai en keek de merrie onder het galloperen afwachtend aan terwijl hij ondertussen ook lekker genoot.

**Profile** Number of posts : 24 Status : Active

Devantium had Lea al weer snel ingehaalt en bokte wat zand in het rond en Lea hinninkte van plezier. Haar ledenmaten werden al lekker warm en ze hoorde de vraag van de hengst. 'Het is zeker heerlijk, al mag de wind wat minder zijn!' riep Lea terug en beukte opzettelijk tegen de linkerkant van Devantium en stoof tot haar hoeven door het zeewater zodat de druppels in het rond vlogen. Lea voelde een gelukzalige moment in haar op komen en zou dit moment net zo koesteren als die tijd dat ze hier samen met haar broer langs de zee hadden gegalopeert. Ze had het altijd heerlijk gevonden en hoopte dat Devantium het net zo zou vinden? Lea keek even omhoog en genoot van de wokelloze hemel die een heerlijke dag zou beloven. Ze richten haar blik weer voor haar en galopeerde de duinen in waar ze na de vierde duin even boven aan op adem wilde komen en keek rond.

**Profile** Number of posts : 179

Devantium gallopeerde nog steeds en genoot ook van het heerlijke weer, de opspattingen van het zeewater. Devantium liep vlak achter de merrie. Nadat hij een beukje kreeg van de speelse merrie zetten hij zijn gallop nog iets steviger uit in de passen en hapte speels in haar achterhand waarna hij snel uitweek naar links zodat hij niet per ongeluk op haar hakken wou staan.

Eenmaal de duinen op zette devantium grote sprongen in en was met een paar sprongen boven op. Devantium keek vanaf de duin even over het prachtige water. Hoe het golfde. Het was super om te zie . Toen de hengst zich weer op de bruine merrie richtte keek hij haar vriendelijk aan. Waarna hij achter de duin, aan de voet iets groens zag tussen de sneeuwlagen. Devantium priemde zijn oortjes omhoog en liet zijn zware lichaam voorzichtig van de duinen afglijden, die erg stijl waren. Hij was bij het groene stuk aangekomen, hij wurmde met zijn bovenlip was sneeuw weg, en een grote vlakte vers groen gras kwam er onder vandaan. Devantium n zijn geluk niet op. Hij keek even omhoog richting lea. " lea,kom gauw hier, vers gras " sprak devantium toen terwijl hij al zij eerste hap had genomen. Hij had al wel wat sprietjes kunnen eten, maar zown grote pluk gras in een keer was lang geleden.

**Profile** Number of posts : 24 Status : Active

Lea voelde zijn speelse beet nog zachtjes na bonzen, maar dan nam ze voor lief, want zij had hem ook speels gebeten gehad en zag hem ook op een duin staan naar het water te kijken voor hij de duin afgleed en iets onder de sneeuw vandaan wurmde. Lea hoorde hem roepen en ook zij gleed van haar duin af en zag dat Devantium de waarheid had gesproken. Snel nam Lea een grote hap vers gras en genoot van de volle smaak ervan. Het was nog geen zomer gras dat soms erg sappig kon zijn, maar dit was ook erg lekker. Lea at net zo veel als dat ze wilde omdat ze ook gras voor Devantium over liet. Het zou anders onbeleefd zijn tegenover de vinder ervan. 'Hopelijk zal de sneeuw snel genoeg smelten, dan kunnen de anderen van de kudde ook snel van het verse gras genieten. Dat kunnen we wel goed gebruiken na de blauwe manen in de sneeuwseizoen.' zei Lea en ze likte haar lippen af. Ze moesten nu echt naar d ekudde toe gaan en het strand achter zich laten, anders zouden de andere misschien wel denken dat er iets mis met haar zou zijn?

**Profile** Number of posts : 179

Devantium keek even in de ogen van de bruine merrie. Het leek wel alsof ze haast had ofzo. Wie had er nu haast? Wie kon er haast hebben op dit prachtig rustige gebied? Devantium snapte er niet zo veel van maar besloot te doen wat de merrie wou. Tenslotte had devantium toch niks anders te doen. Zijn zwarte oortjes waren op de merrie gericht als ze begon te praten. Devantium knikte. Hij wierp een blik op zijn brede achterhand waar een litteken op zat. Waarna hij de merrie weer aankeek. " bijna hadden ze me vermoord " sprak hij alleen. Want het was zo, het scheelde niet veel of calliope en devantium waren een maaltje geweest van de schim en hadden ze niet meer geleefd. Hij briesde en snoof eventjes.

" ik merk dat je haastig bent, waar wil je heen? " vroeg devantium vriendelijk en warm en keek haar met een vriendelijke blik aan. Want dat had devantium nou eenmaal, ren vriendelijk en warme blik. Hij zag er goed uit. Gespierd, lange zware manen, breed gebouwd alles waar een merrie vaak op lette had hij. Hij keek de bruine merrie voor hem aan en bleef rustig staan wachten op haar reactie

X sorry voor de late reactie... Maar dacht al dat ik gaw had hier haha.. Bi deze.. Sorry

**Profile**

» Lovely Beauty and the Beast. ~ Zehlia.
» Oooh all the insanity, this could be a lovely night - Achilles
» So you dare to talk with me my lovely mare? ~ Liana

Lovely the beach

Lovely the beach

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen