ღ Zehlia
Rustig stapte haar sneeuwwitte lichaam over de vlakte, Haar hoeven lieten een spoor achter in dit gebied.. Maar als je keek naar de bodem zag je dat deze al duizende keren gelopen was. Het was een groote kudde vondt ze. Maar opzich wel fijn of misschien niet. Zehlia was het nog niet helemaal zeker van. Ze voelde hoe de zon langzaam daalde maar nog steeds brande op haar lichte vacht. Enkel haar lange witte manen konden haar hoofd koelen. Haar fell blauwe ogen staken eronderuit. In de verte zag ze weer enkele bomen staan. In dit berg gebied was ze toch liever in de buurt van de bossen en het meer. Misschien niet altijd de veiligste plek. Maar het scheelde haar maar weinig. Als er iets met der zou gebeuren dan was dat maar zo... Nadat ze haar hoofd weer voor zich uit richte, voelde ze al de lange grassprieten haar benen kietelen. Het nodigde haar dan ook uit om eens een hap ervan te nemen.

ღ Zehlia
In haar ooghoeken ziet ze iets bewegen en ze heft haar hoofd op met een flinke snelheid, Ze briest eens als ze merkt dat Duidelijk een hengst wat dichterbij komt, Maar toch op een afstand. Ze grinnikt zacht. "Ik bijt heus niet"zegt ze met een breede glimlach rond haar lippen

ღ Zehlia
Ze luisterd naar de woorden die met de wind worden mee genomen en haar oren berijken. Langzaam met geheven hoofd zet ze enkele stappen richting zijn kant. Het was ietsjes windig geworden en haar manen sierde haar hals . "Dat betwijfel ik" zegt ze met een breede glimlach. "Zehlia is de naam" zegt ze dan maar.

ღ Zehlia
Luisterend naar zijn zwaardere stem, "Na een kleine week "zegt ze met een glimlach. Ze richt haar ogen rond de hengst en knikt tevreden. "En jij ? "vraagt ze dan om verder een gesprek houdend te houden.

ღ Zehlia
Ze grinnikt kort als ze het hoord en dan zijn charmes lichtelijk te spel zet. Ze gooit even haar hoofd omhoog en stapt dichterbij. "Zin in een ommetje ? "vraag ze dan maar. want ze hield wel van de beweging. Meer dingen ontdekken was haar doel zeker. en dat deed je niet door enkel te blijven staan en te kletsen. Ze staat met haar staart een vlieg weg en laat deze dan weer netjes hangen.

table align="center" bgcolor="000000"][tr][td]

'Zin in een ommetje' hoorde hij haar vragen. 'Jahoor, altijd.' lachtte hij. Rimero zette een stap voorwaarts met zijn zware hoeven. Hij was ongeduldig, altijd al geweest. Maar nu er een beeldschone merrie bij hem stond werd hij extra nerveus.

[/td][/tr][/table]

EWn glimlach sierde haar lippen na het horen van zijn woorden, Ze vondt het hier overduidelijk erg gezellig. De paarden die ze nu was tegen gekomen waren aardig en hadden overduidelijk gevoelens. Het totaale andere beeld dan ze had verwacht na alle verhalen die ze gehoord had. Ze volgt Rimero te voet en komt al gauw langs hem stappen. Ze geniet de uitzicht en het bijzijn van een begleider .

Ze kijkt naar de prachtige kleuren die de lucht sierde en ze zuchte tevreden. Genietend van deze wereld maar stiekem miste ze ook de oude wereld, De lange grassprieten die toen haar beenderen in de lente en zomer streelde en in de winter vol met sneeuw waren. Maar deze landschap was ook prachtig. Nadat ze haar even weer had wakker geschud uit haar fanta wereld van een enkele tijd voorheen voelde ze hoe de ogen van de hengst op haar lichaam brande. Ze grinnikte kort. "Niet zoveel kijken naar mn schoonheid"zegt ze wat overdreven en ze kon er zelf zacht om lachen. Ze tikt plagend haar neus tegen zn hals en stapt sierlijk verder, Genietend hoe de zachte warme wind haar manen met zich mee neemt , genietend van de zomerlucht die haar neusgaten te binnen komen en haar longern goed deden.

Ze lache kort na het horen van zijn stem, Ze kon er wel om lachen. en ze vondt het mooi dat andere haar ook mooi vonden (hoezo dubbele zin _o-) Ze zette een drafje in en grinnikt. "Kom op Sprintje trekken !! " Zegt ze uit volle borst en ze schiet vooruit. Met de wind langs haar hals en haar lange witte manen die op en neer vlogen door de snelle bewegingen. Haar oren half in haar nek en haar blauwe ogen tot spleetjes getrokken,

Ze maakt een kleine spongetje en maakt haar passen langer als Hij langs haar in galop zat. Zehlia had een uithoudings vermogen van een zwaar getrainde hengst, Dit medemogelijk gemaakt door haar beste vriend. Ze had een flinke snelheid opgebouwd maar liet niet alles uit haar lichaam komen. Niet dat ze over vermoeid zou zijn. Wat als er nou echt gevaar was en ze helemaal totelos was van een wedstrijdje ? Of hij .. en iets hun zou gebeuren ... neee daar zou ze met haar leven niet mee kunnen leven. Ze laat een vrolijke hinnik horen en zet ineens haar hoeven in de grond om met een snelle tempo tot stilstand te komen. Ze voelde hoe haar ademhaling sneller was en haar bloed goed haar aderen doodpompte, De klopping in haar keel deed haar even lachen.

Zehlia

Ze luisterd naar zijn woorden en een grijns vulde haar gezicht, "Lui dier !" zei ze grappend. Ze was dan niet aan toe om te slapen. maar om even te gaan liggen en te genieten van het weer kon ze wel doen. Ookal was het niet haar ding om te gaan liggen want zo waren ze al helemaal een makkelijke slachtoffer. Rustig laat Zehlia haar zakken tot het gras en laat haar warme adem het gras strelen. Even keek ze naar de hengst langs haar met een glimlach aan maar al gauw richte ze haar ogen tot het gras waarvan ze een hap nam.