Storyline, my life has a superb cast, but I can't figure out the plot

Het was een lange nacht geweest. Het was koud en telkens als Illicite dreigde te ademen werd ze vergezeld door een wolkje rondom haar neus, geproduceerd door haar eigen ademhaling.
Illicite had zojuist haar pleegfamilie - de roedel wolven - vaarwel gezegd. Het is tijd om mijn eigen verhaallijn te beginnen schrijven, zei ze dan altijd. En gelijk had ze. Illicite wou aan een nieuw leven beginnen, het oude vergeten. Niet dat ze al heel haar leven nattigheid kenden. Ze werd net zoals alle anderen geboren en had een moeder en een vader. Illicite's vader had nu wel geen idee van haar bestaan en Illicite's moeder had haar voor godweetwat achtergelaten als veulen, maarja.. dat even ter zijde. Illicite was altijd van het principe geweest dat alles voor een reden gebeurde, en dat leek tot voor kort ook zo te zijn. Ze werd gevonden door een roedel wolven die haar uiteindelijk, in plaats van te verslinden, hebben opgevoed met veel liefde en tederheid. Een -lucky charm- werd ze ookwel genoemd, dé merrie met het oneindige geluk. Illicite zelf voelde zich allesbehalve zo. Ze was eerder iemand die het glas half leeg zag dan half vol. De tegenslag in haar leven, in haar ogen, had dat gevoel enkel maar versterkt, en zo zijn we bij de Illicite van nu gekomen.

Haar lange donkere manen maken een sleepspoor in de sneeuw. Lang zullen ze haar aanwezigheid echter niet opmerken gezien de donkere lucht die deze tijd vol sneeuwvlokjes zat, op uitbarsten stond. Het was een mooi plaatje, maar ergens paste Illicite er niet in. Sneeuw kon zo vredig zijn, zo sereen, terwijl Illicite alles behalve dat was, nuja langs de buitenkant gezien misschien wel, maar vanbinnen woede er een oorlog. Steeds meer begon Illicite wraakgevoelens te koesteren tegenover haar familie, haar échte familie dan. Om nog maar te zwijgen dat ze eigenlijk geen familie had, aangezien ze uit een aanrading was voortgekomen.

Een getergde zucht verliet haar duistere lippen, ze betrapte zich er altijd op dat ze weer eens te veel aan het nadenken was en dat maakte haar alleen maar kwader. Voortaan zou ze haar hoofd afsluiten, voor alles en iedereen.