Achilles ~ Kill me.

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

Rakanto draafde bang door de donkere bossen, hij was hier alles behalve veilig. Maar of het hem wat kon schelen? Nee. Hij ging liever nu dood onder de voeten van een schim dan weg te lopen.
Hij was zijn dochter Omniel gevolgt, verkracht tot Avanti ertussen kwam. Dit dreef Rakanto tot waanzin, nog even en hij had Avanti gezegd waar het op stond

De tijd daarna werd hij niet meer aangekeken, dus hij besloot om zichzelf te laten omkomen zodat zijn dochter geen last meer van hem zou hebben en hij geen last meer van zichzelf. Toen hij in het midden aankwam liet hij zachte hinnik horen, gericht naar een van de schimmen..

flutterigeflutpost D:

Gitzwarte ogen staarde verwilderd richting de kudde. Tanden die afstaken tegen de zwarte vacht in een lichte grijns gelegd. Witte manen met bloedrode uiteinden dansde op de kalme wind terwijl de kollosale gestalte zich voortbewoog. Hij was machtig en dat zou hij laten merken ook. Hij had zo zijn methodes. Niet zoals de andere schimmen. Hij bezat pure kracht en kon daar zo nu en dan niet mee omgaan. Hij was een bonk spieren. Twee meter groot en bijna meer als een meter breed. Hij was enkel niet sterker als Avanti al zou hij dat niet willen ook. Doch was hij groter als de hengst en breder. Avanti bezat een kracht die Achilles nooit zou kunnen bezitten.

De gedachte aan zijn leader bracht Achilles weer terug bij de taak van die avond. De hengst met de naam Rakanto, Avanti had hem al lange tijd in de gaten gehouden en vandaag was de dag dat zijn leven beëindigd zou worden. Het was zijn enige taak van deze blauwe maan. Alsof Avanti hem voor geen meter vertrouwde. Wat wellicht ook op zijn plaats was. Amosis bestond en was zijn zoon. Recht tegen de wil van Avanti in had hij een merrie verkracht en had er voor gestaan dat zijn zoon bleef leven. Hij had nog geen idee of het hengstje nuttig zou zijn. Maar hij zou er voor zorgen dat het beest kil en koud werd. Een slaaf naar Avanti's wil en Avanti zou blij met hem worden. Hoe dan ook.

Achilles bewoon zijn lichaam voort met krachtige passen en zodra hij een lichte hinnik hoorde begon hij te grijnzen. Zoals Avanti al had verwacht, Rakanto was hier. Een lage lach weergalmde door de donkere bossen waarna Achilles zichzelf zichtbaar maakte voor de hengst. Een bonk spieren en niets meer. Kracht was zijn sterkste punt. Zijn meest dodelijke wapen, en deze nacht zou Rakanto dit ook ondervinden. "Wel.. Wel.. Wel.." Sneerde hij zacht en grijnsde zijn scherpe hoektanden bloot. "Besloot je het me makkelijk te maken?" Hij eindigde zijn zin in een kille harde lach en staarde de hengst aan met ogen waar geen puntje licht in te herkennen was.

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

Een doodse lach vulde de ruimte en de minstens twee meter hoge hengst verscheen. Zelf was hij ook niet echt klein, maar Achilles was minstens 30 centimeter groter. 'Wel.. Wel.. Wel..' zei zijn harde stem terwijl zijn hoektanden glinsterden. Een rilling gleed over Rakanto's rug, hij kon niet meer terug, hij wóu niet meer terug. Hij had al gehoord wat Achilles misdaan had, een merrie verkracht zonder toestemming, dus ze konden beiden elkaar een stukje helpen.. 'Besloot je het me makkelijk te maken?' zei de hengst met de doodse ogen. Rakanto verzamelde de moed om hem recht in zijn ogen te kijken. 'We kunnen elkaar een dienst bewijzen..' zei hij met een lichte grijns rondom zijn lippen. Achilles zou hem in één trap kunnen doodslaan als je die spieren bekeek. Maar ergens voelde hij, dat zelfs deze hengst ooit voor die ene speciale merrie zou vallen, net zoals hij toen Omniel weggelopen was..

De blauwe maan gaf hem de kracht die hij nodig had. Achilles voelde hoe de adrenaline door zijn aderen stroomde en het liefst wou hij nu meteen deze hengst van kant maken, zijn manen onderdompelen in het verse bloed van Rakanto en terug gaan naar Avanti om hem te laten zien waar Achilles werkelijk toe in staat was. Hoger kruipen op de ongeschreven ranglijst van hun wereld was nu absoluut zijn hoogste doel. De laagste rang was niets voor hem. En hij weigerde al helemaal om onder Sythka te staan. dat mochten Torak, Aleera, Mitch en Zircon maar lekker zijn. Hij niet. Hij was nu op Ayana en Avanti na de oudste schim die nog zijn trouw bewees aan Avanti. Sythka was weliswaar dezelfde blauwe maan Schim geworden, maar hij was eerder als haar geweest. En dat maakte hem het meest woedend. De merrie zou nooit hoger als hem hebben mogen staan. En desnoods zou Achilles het dode lijk van Rakanto en vervolgens nog zo veel andere terug slepen naar Avanti, allemaal binnen die ene maan om zijn rang terug te krijgen. Achilles had het voor zichzelf besloten. Misschien wou hij niet proberen voorbij Ayana te komen. Maar Sythka, ja Sythka zou nooit hoger als hij mogen zijn.

'We kunnen elkaar een dienst bewijzen..' zei hij met een lichte grijns rondom zijn lippen. De woorden deden hem hard snuiven en Achilles keek met zijn zwarte poelen van ogen de hengst recht aan. Was hij nu echt serieus of was dit een zielige vertoning om zijn hachje te redden? Enkele secondes na Rakanto's woorden barste hij in lachen uit. Hij gooide zijn hoofd in de lucht en strekte zijn volle nek terwijl hij een kille harde lach uitstootte naar de blauwe maan. Echter was zijn lach verdwenen zo snel als hij gekomen was. Met een lichte grinnik trok hij zijn hoofd een beetje schuin terwijl hij Rakanto recht aankeek. "Een dienst zeg je?" Nogmaals grinnikte hij en schudde zijn lange witte manen met hun rode bloed vlekken heen en weer. Zijn zwarte ogen zochten langzaam die van de hengst op wie overduidelijk kleiner was als hij.. Wat geen verassing was met zijn twee meter groot en een meter breed en een nogsteeds groeiende spiermassa. "Wel onbenullige ziel.. Tenzij je iets heel goeds te bieden hebt.. Is er geen enkele deal te maken hier." Zijn stem was ijskoud en hard als een donderslag. Hij deed een stap naar voren en gromde laag waarna hij met zijn hoef op de grond stampte waardoor de gehele grond om hen heen trilde. Hij had geen geduld en hij zou absoluut geen genoegen nemen met een slap praatje. Avanti wou bloed en bloed zou hij krijgen.

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

ForeverUnknown schreef:

Rakanto had al het gevoel dat Achilles zou snuiven. 'Een dienst zeg je?' zei hij lachend. De grijns om zijn lippen werd groter. Achilles zou hem doden, hij blij, Avanti blij, Omniel blij, iedereen blij. Hij wist bijna zeker dat de grote hengst dacht dat hij zich hier wou uitpraten om zijn leven te redden. 'Wel onbenullige ziel.. Tenzij je iets heel goeds te bieden hebt.. Is er geen enkele deal te maken hier.' Zijn stem was kil, ijskoud en liet iedereen rillen. 'Ik denk dat je deze deal wel leuk gaat vinden, zou vooral goed zijn voor je status bij Avanti..' begon Rakanto met een smerige stem. Niet dat hij Achilles er op wou drukken dat hij een fout begaan had, zijn bedoeling was om hem kwaad te maken, heel erg kwaad zodat die paarsoog zou zien hoe hard hij zou vechten voor zijn geliefde rangetje. 'Waar ik over aan het praten ben, kleintje. De reden waarom ik het je gemakkelijk maak door alvast hierheen te komen is omdat ik zelf geen reden meer heb om te leven. Jij zou me een dienst bewijzen door me te vermoorden, en ik bewijs jou een dienst om dood te zijn.' zei hij nogsteeds met die smerige grijns rond z'n gezicht. 'Dus wat zeg je, mister My little pony.' Rakanto kon het niet laten om zijn laatste dag strontirriterend te doen.

De hengst werkte hem op zijn zenuwen en zijn massieve hoef landde nogmaals op de harde ondergrond. 'Ik denk dat je deze deal wel leuk gaat vinden, zou vooral goed zijn voor je status bij Avanti..' begon Rakanto met een smerige stem. Achilles snoof en trok even zijn hoofd weg. Wel had je.. Hoe wist dit beest alles van zijn status? Zijn ogen versmalde zich langzaam waarna hij dichter naar de hengst toe stapte. Zijn lage passen rond hem heen. Een lichte grijns op zijn lippen. 'Waar ik over aan het praten ben, kleintje. De reden waarom ik het je gemakkelijk maak door alvast hierheen te komen is omdat ik zelf geen reden meer heb om te leven. Jij zou me een dienst bewijzen door me te vermoorden, en ik bewijs jou een dienst om dood te zijn.' zei hij nogsteeds met die smerige grijns rond z'n gezicht. En Achilles bleef stil staan en schudde langzaam zijn hoofd met nogsteeds een half lachje rond zijn lippen. 'Dus wat zeg je, mister My little pony.'

Er knapte iets in Achilles zodra de woorden zijn oren hadden bereikt. Zonder enige aarzeling boorden zijn vlijmscherpe hoektanden zich in het zachte vlees van Rakanto's schoft, hem omlaag sleurend. Zodra zijn tanden het vlees loslieten maakte zijn hoef het af om vol het schouderblad van de hengst te breken. Bloed droop uit zijn mondhoeken terwijl hij zacht gromde. "Hoe noemde je me?" Siste hij zacht en stampte nogmaals met zijn hoef tegen de schouder van de hengst. Zijn ogen waren duistere poelen vol haat geworden en langzaam verlaagde hij zijn hoofd naar de creperende hengst onder hem. "Rakanto Rakanto, dat was het eerste plan al. Niemand zal jou missen. Niemand heeft ooit van jou gehouden. Jouw lichaam en bloed behoort toe aan Avanti." Siste hij zacht en trapte nogmaals met zijn hoef op het lichaam van Rakanto in. Een scheve lach verscheen op zijn gezicht terwijl hij hem recht aanstaarde wachtend op de laatste woorden..

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

Achilles' uitstraling liet hem rillen van de adrealine. Rakanto had hem eindelijk kwaad gekregen, dat was zijn laatste wens. Achilles zijn hoektanden schoten uit en boorden zich in zijn schoft, trok hem in één keer naarbeneden, bloed druipte al snel op de grond en stampte de hengst zijn hoef nog eens op de schouder van Rakanto, wie een pijnlijk gezicht trok wanneer hij ze hoorde kraken. 'Hoe noemde je me?' Siste hij zacht en stampte nogmaals met zijn hoef tegen de schouder van de hengst. Rakanto glimlachte. 'Good boy, word maar zo kwaad als je wil. Je baasje gaat het alleen maar leuker vinden.' siste hij met de adem die hij nog maar amper kon halen. Achilles hoofd kwam dichter en dichter tot hij zijn mond opende en zei: 'Rakanto Rakanto, dat was het eerste plan al. Niemand zal jou missen. Niemand heeft ooit van jou gehouden. Jouw lichaam en bloed behoort toe aan Avanti.' Rakanto kon niks anders meer doen dan zijn gebruikelijke, vuile grijns op zijn gezicht te tonen. 'True story, hunny.' Rakanto begon zacht te hijgen van uitputting toen de hengst zijn hoef weer op zijn lichaam liet belanden en hem recht aanstaarde. 'Now kill me, restore avanti's trust, en doe de groeten aan m'n lieve dochter Omniel.' zei hij zacht terwijl hij recht in de ogen van de schim keek.

'True story, hunny.' Rakanto begon zacht te hijgen van uitputting toen de hengst zijn hoef weer op zijn lichaam liet belanden en hem recht aanstaarde. 'Now kill me, restore avanti's trust, en doe de groeten aan m'n lieve dochter Omniel.' zei hij zacht terwijl hij recht in de ogen van de schim keek. Achilles snoof diep terwijl zijn ogen minachtend naar de zwarte hengst staarde. "Het zal niet lang duren voor je lieve dochter je weer bij je zal voegen Rakanto." Zijn stem was slechts zacht en sissend waarna hij zijn hoef van het lichaam van de zwarte hengst afhaalde. Hij deed een stap naar achteren en hief even zijn hoofd om naar de blauwe maan te staren al verloor die elke minuut een beetje van zijn kracht. Ze waren voorbij het perfecte moment. Wou hij nu nog genoeg kracht hebben moest hij nu een einde maken aan het leven van Rakanto en zo snel mogelijk op zoek gaan naar een volgend slachtoffer. Zijn zoon kon hij wel opzoeken buiten de blauwe maan om.

Langzaam stapte hij nog een maal naar voren en begon zacht te grommen. "Hell is waiting for you.." Gromde hij zacht en sloeg zijn tanden vol in de nek van de hengst. De pure smaak van bloed vulde zijn mond en hij hielt zijn greep lang aan tot de laatste ademhaling het lichaam van Rakanto had verlaten. Uiteindelijk scheurde hij bijna de hele keel open en liet het bloed vloeien in zijn mond. Grijnzend kwam hij overeind en hief zijn hoofd naar de blauwe maan om een kille lach uit te stoten. Vervolgens hinnikte hij laag. Een roep naar zijn leider en meester. Hij had gedood, en daarmee zou hij Avanti gelukkig stemmen. In stilte staarde hij naar het lichaam wat zijn behoeftes even had onderdrukt. Uiteindelijk zette hij zijn hoef vol op de buik van het beest en scheurde het open. Zodra het verse bloed zich opwelden liet hij zijn manen en staart er doorheen gaan. Een nieuwe laag vormend rond zijn manen. Uiteindelijk duwde hij zijn hoeven een voor een in het lichaam zodat zijn witte sokken ook rood waren en hij begon zacht te grijnzen. Rakanto.. Was niet meer en de volgende op zijn lijstje, was Rakanto's lieve dochter Omniel..

**Profile**

» ~I'm so sick of this, so come here and kill!~
» .; Kill the lights ;.
» Curiosity Will Never Fail to Kill the Cat [ENG]
» - Avanti. -- Lord, accept me or kill me.
» Dear aunt, just don't kill me or my little foal. ~ Vanth

Achilles ~ Kill me.

Achilles ~ Kill me.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen