bring me that horizon

Gast **Profile**

Ondanks dat hij zijn thuis had gevonden in het gebied genaamd Ferelden, hij had er vandaag voor gekozen om zijn lichaam te verplaatsen naar de bergen. Terug naar de eerste rang. Zijn grote lichaam beweegt zich moeiteloos voort over de smalle richels, en door het mulle sneeuw. De lucht was koud, en wolkjes kwamen van zijn bezweette lichaam. Hij duwde zichzelf graag tot het randje, totdat hij lichamelijk niet verder kwam, om zichzelf dan voor eeuwig te haten. Hij hield van het gevoel dat hij leefde als zijn knieën niet meer wilde, of zijn hart zo bonkte dat hij dacht dat het zou knappen. Dat waren de momenten dat hij leefde, dat hij voor een kort moment kon genieten van de wereld. Dat hield echter al snel weer op, want net als nu begint zijn zware lichaam uitgeput te raken, en zijn spieren leken bijna te knappen. Ondanks dat zijn lichaam was gemaakt om de hellingen te beklimmen, en lange tochten te doorstaan, hij begaf zich liever over een uitgestrekte vlakte, rennend tot hij er bij neer zou vallen. Toch gaf dit enige wisseling in zijn dagelijkse sleur, en het had hem een goed moment gegeven om na te denken. En dat waren momenten die hij graag had..

Hij legt de laatste paar stappen van de bergen af, voordat hij zijn achterhand onder zijn lichaam brengt en zijn spieren aan spant, om er in een denderende galop vandoor te springen. Hij steekt de ondiepe rivier over, en galoppeert de velden op. Zijn oren liggen plat langs zijn hals, en zijn ogen gaan schichtig over de contouren van het woud. Na al die jaren had hij nog steeds moeite om de schaduwen binnen te dringen. Hij kreeg het benauwd, zijn geest werd troebel, en hij kon aan niks anders meer denken dan aan de chaos die zich afspeelde in zijn mismaakte hoofd. Briesend gooit hij zijn voorhand de lucht in en maait met zijn benen door de lucht, hij maakt een bokkensprong en komt met een klap weer op de grond terecht. Hij wilde het woud niet in, hij durfde het woud niet in. De schaduwen leken aan zijn benen te trekken, en onzichtbare ogen wilde zijn lichaam geen seconde los laten. Hij haatte dit moment, hij wilde niet toegeven aan zijn angstige gedachtes, hij wilde bewijzen dat hij van het woud kon houden. Met net zoals de voorgaande jaren koste hem dat veel moeite. Hij gooit zijn hoofd de lucht in, en steigert luid briesend de hoogte in. Zijn hoeven maaien door de lucht, en zijn manen klapperen achter zijn hals in de wind. Hij komt weer neer en spurt er vandoor, de andere kant op, langs het woud, rennend totdat zijn benen het zouden begeven en hij van uitputting niet anders kon dan het woud betreden.

Hij zou het nooit begrijpen, hoe zijn lieve Myou het woud kon betreden zonder angstig te zijn. Ze had zijn nachtmerrie's gezien, ze wist welke wezens hem achtervolgde, ze wist alles, en nog steeds wist ze zich kalm te houden tussen de schaduwen. Hijgend komt hij tot stilstand en richt zijn gouden oog op de gestaltes die tussen de bomen door lopen, immers zag hij niks met zijn blinde oog. Heel even gaan zijn oren uit zijn nek en ziet hij hoe de zonnestralen zich door het bladerdek wurmen, heel even lijkt het woud niet die hel uit zijn dromen. Maar binnen enkele seconden slaat alles om, een gepijnigde schreeuw maakt hem wakker, en opent zijn ogen weer voor de angsten voor het woud. Zijn oren draaien zijn nek in, en hij spant zijn lichaam op, maakt zich groot en draagt zijn hoofd hoog op zijn brede hals. Opnieuw hoort hij een geluid uit het woud en vogels vliegen op, verlaten de bomen waar zij zich bevonden. Heel even wilt Avareth omkeer maken, maar dan verschijnt er een gedaante aan de rand van het woud. Hij wist niet wat hij moest denken, wat was het? Het was een merrie dat rook hij, overduidelijk. Als hij haar geur niet had herkent, dan zou het wel haar lichaam zijn, Glow Love, God wat hij een hekel aan haar, en eveneens had hij haar lief met heel zijn hart. Avareth krult zijn hals in een boog, en spant de spieren op zijn schouders aan. Hij schraapt met zijn hoofd over de grond en steigert vervolgens even laag. Een binnensmondse hinnik verlaat zijn lippen, en met een dreun komt hij weer neer. Zijn ene oor draait geïnteresseerd haar kant op, hij volgt elke beweging die de merrie maakt met zijn ogen, zou ze zijn kant op komen?
• Ginnnyyyy

I have the tendency of getting very physical,
So watch your step cause if I do you'll need a miracle

**Profile** Number of posts : 248 Status : Active

Nog voor zonsopgang was glow opgestaan, de druppeltjes ochtenddauw hadden het gras nog mooi gesiert en de vogeltjes begonnen ook al wakker te worden. Ze had besloten dat ze vandaag eens richting het woud zou trekken. Even wat stilte en denk tijd voor haar zelf alleen. een beetje rust.

langzaam aan begon ze het woud te naderen, de geur van de bomen deden haar goed En al snel word haar kleine silhouette opgenomen in de schaduwen van het woud, zodra ze haar eerste stappen in het woud gezet heeft komt een bekend silhouet in zicht gemengd met de geur '' avareth '' fluistert ze dan stilletjes een vreemd gevoel bekroop haar, ze kreeg een rilling over haar hele lichaam, zé haten hem net zoveel als ze van hem hield haar relatie met avareth was altijd al apart geweest. Ze wist nu ook echt niet wat ze moest voelen, blijdschap?, haat?, verdriet? nee ze wist het echt niet. zo wist glow nu dus ook niet of ze hem moest gaan begroeten of dat ze zich moest omdraaien en ervandoor sprinten.. als de prachtig grote hengst dan steigert zucht ze diep brengt haar hoofd omlaag en begint naar hem toe te stappen, hij had haar nu immers toch al gezien.

Vlak voor de hengst houd ze halt nogsteeds met haar hoofd laag, gewoon uit teken voor respect respect had ze voor niemand niet, alleen voor avareth en alvaro, de rest deerde haar niet echt. Glow lift haar hoofd op en laat haar ogen over hem heen glijden, nogsteeds had ze geen enkel woord gezegt. Ze kon de juiste woorden maar niet te vinden. '' avareth'' mompelt ze dan zachtjes naar hem om vervolgens even héél voorzichtig haar neusje tegen zijn schouder te drukken. Glow was bij avareth altijd zeer voorzichtig aangezien de hengst nogal explosief kon reageren als het om aanrakingen ging.

bring me that horizon 3390509069_084944ea02

Gast **Profile**

Hij moet een droge lach onderdrukken als Glow haar hoofd laag houdt en een beetje een twijfelachtige houding aan neemt. Waarschijnlijk had ze er beter aan gedaan door weg te rennen, dat zou Avareth hebben gedaan. Een gijns siert zijn lippen, en in een lichte tred beweegt hij richting de donkere merrie die hij maar al te goed kende. Ondanks de haat/liefde relatie die ze hadden, had Avareth altijd een goede vriendin in haar gevonden. En nu hij zich stap voor stap over het liefde gedeelte begon te zetten kon hij een vriendin wel gebruiken. Wanneer ze dichtbij genoeg is om hem te verstaan verheft hij zijn stem en laat een vrolijke 'Nooit gedacht jou hier weer te zien schoonheid' een charmante grijns siert zijn lippen en geniet heel kort van de aanraking die ze hem geeft. Hij blaast zijn warme adem uit tegen haar neus en laat deze even kort langs haar manen glijden. Ze leek te twijfelen over wat ze moest zeggen, was hij zo vreselijk tegen haar geweest dat ze hem niet meer kon aan kijken. Hij duwt haar hoofd omhoog door met zijn neus zacht tegen haar kaak te duwen. Ondanks de frustratie van enige momenten eerder was er geen enkel teken meer van de angst voor het woud. Zijn ogen stonden in een mengelmoes van genegenheid en vriendelijkheid, maar ook een gevaarlijke twinkeling die maakte dat hij even onverwachts bleef als altijd.

Zijn lange krullende manen dansen even op de wind, en hij laat zijn neus even de lucht in gaan om te genieten van de frisse lucht die hij zijn longen in snuift. Hij laat zijn blik over Glow gaan, het was vrij duidelijk dat de merrie jonger was dan dat hij was. Avareth telde nu al zeker zo een 22 jaar, gelukkig begon dit nog niet op zijn lichaam te tekenen. Heel even laat de wind zijn mismaakte gezicht zien, voordat deze weer verdwijnt onder een dikke laag manen. Hij deed veel moeite om te herinneren wat hij met Glow allemaal had meegemaakt, maar verder dan hun veulen, en zijn gemixte gevoelens voor haar kwam hij niet. 'Je ziet er goed uit' een oprechte lach siert zijn lippen.

I have the tendency of getting very physical,
So watch your step cause if I do you'll need a miracle

**Profile** Number of posts : 248 Status : Active

Glow slaakte een diepe zucht oh thank god de hengst was goed gezint haar oortjes schoten naar voren en ze hefte haar hoofd nu gewoon omhoog, haar ogen begonnen lieflijk te twinkelen nu pas besefte ze dat ze er goed aan had gedaan om naar hem toe te komen, eerlijk was eerlijk ze had hem best gemist ze kon zich geen tijd herinneren dat ze zonder av was geweest. Na zijn woorden aan gehoort te hebben grinnikt ze even, ''Onkruid vergaat niet zeggen ze toch altijd en ik kan het zelfde over jou zeggen, dacht dat ik je nu nooit meer terug zou vinden maar hier staan we weer. '' antwoord ze lachend op hem.

Dan kijkt ze hem even vragend aan, duizenden vragen gingen door haar heen. waar was hij al die tijd geweest? Was hij nog samen met icecube of had hij nu een nieuw liefje? Ja glow was weer lekker nieuwschierig zoals gewoonlijk. '' Av wat doe je hier eigenlijk? je hebt toch zo'n verschrikkelijke hekel aan het woud?'' De onzekerheid en twijfel was als sneeuw voor de zon verdwenen en ze voelde zich nu al veel en veel meer op haar gemak bij hem. Als hij haar vertelt dat ze er nog goed uitziet glimlacht ze liefjes naar hem '' Charmeur, jij ziet er ook nogsteeds prima uit ''

Gast **Profile**

Hij glimlacht lichtjes om haar woorden, het laatste dat Glow was, was wel onkruid. Ze was een aantrekkelijke zwarte merrie met bijzondere witte aftekeningen. Het was dat als ze eenmaal haar mond open deed dat ze niet te stoppen viel, maar behalve dat was ze een leuke merrie. Wanneer ze begint over het woud haalt hij zijn schouders op. Ja hij had een vreselijke hekel aan het woud, de nachtmerrie's die hem parten speelde maakte dat hij het simpelweg niet aan kon om het woud in te stappen. De enige keren dat hij zonder moeite het woud was ingegaan was in goed gezelschap, of het nu Glow of Myou was dat maakte niet uit. 'Nee inderdaad' Hij grijnst en stapt om haar heen. 'Maar dat doet er niet toe, hoe is het met jou?'

I have the tendency of getting very physical,
So watch your step cause if I do you'll need a miracle

**Profile** Number of posts : 248 Status : Active

Rustig nam de ze grote zwarte gespierde hengst in zich op. Av leek helemaal niet oud terwijl hij al wel 22 was. Nee de hengst voor haar zag er echt niet verkeerd hij. Het was best apart alle hengsten waar glow goed bevriend mee was of leerde kennen waren zwart, op Rixan na dan.

Liefjes glimlachte ze even naar de hengst voor haar, en hapte even zacht in zijn super dikke manen om vervolgens haar neus tegen zijn hals aan te dieuwen en warme lucht uit te blazen, glow was nogal in een speelse bui vandaag. Ze had geen zin om stil te gaan staan, ongeduldig huppelde ze van het ene op het andere been ondertussen luisterend naar zijn woorden.

Na zijn vraag gehoord te hebben dacht ze eens diep na, tja hoe was het eigenlijk met haar? Dat wist ze zelf niet eens soms goed soms slecht, en vaak voelde ze zich toch wel een beetje eenzaam ze vond het jammer dat zij nogsteeds geen echte liefde had gevonden, ondanks ze altijd zo hard beweerde zat zij dat dus echt niet nodig had. ’’ met mij gaat het goed, en met jou? ‘’ besloot ze dan maar te liegen. zullen we een stukje gaan wandelen? ‘’ besluit ze dan maar voor te stellen, alles beter dan zo stilstaan.

Gast **Profile**

Het was inderdaad een soort rage op dit moment, een heleboel hengsten waren zwart gekleurd, waarschijnlijk straalde dit een bepaalde kracht uit, of zelfs een duistere sfeer. Avareth was gelukkig wel een klein beetje anders, dit te danken aan de rode strepen in zijn manen. Af en toe waren de strepen maar moeilijk te onderscheiden, of deze nu echt rood waren of simpelweg opgedroogd bloed waren. Beiden was net zo mogelijk, want Avareth had behoorlijk wat bloed vergoten in zijn vroegere jaren. Niet dat hij daar nu niet meer toe in staat was, zeer zeker wel, maar dan zou je hem goed de kast op moeten jagen om het monster in hem weer los te maken. De kolossale hengst schraapt met zijn hoef over de grond en spert zijn neusgaten wijd open, Glow rook fijn, vertrouwd.

Alles ging goed met haar, hij glimlacht een zwakke glimlach bloot, het was geen geheim dat Avareth vreselijk met zijn gevoelens kon worstelen, en een simpele glimlach was één van deze vele worstelingen. Hij knikt wanneer ze voorstelt om te gaan wandelen. Avareth zet zijn natte lichaam in een draf en spant de spieren in zijn schouders aan, ondanks dat hij Glow al langer kende dan vandaag, hij bleef een charmeur en pronkte graag met wat hij had.

I have the tendency of getting very physical,
So watch your step cause if I do you'll need a miracle

**Profile** Number of posts : 248 Status : Active

Glow zag gewoon dat hij verschrikkelijk aan t nadenken was, oh wat zou het fijn zijn
als ze eens gedachten kon lezen, dan kon ze horen waar de grote hengst aan dacht
en waar hij dan zat met zijn gedachtes. Av was altijd een beetje moeilijk geweest en
emoties waren voor hem taboe. Toch wist ze dat als je zijn hartje bereikt had het van
goud bleek te zijn.

Als de hengst voor haar aan draaft en even showt met zijn spieren grinnikte ze zacht en schudde haar hoofd, hij bleef ook altijd de zelfde, Hoelang kende ze hem nu al niet en nogsteeds deed hij het. Glow moest iets harder draven aangezien de hengst naast haar
nogal Giganitsische was hij was echt groot.

''Av waar zit jij toch met je gedachtes spreek ze eens uit!'' besluit ze zachtjes te zeggen, ze wilde het gewoon weten wat dacht hij nou? Haar oren bewogen alle kanten op ze hield echt alles in de gaten, de vogels die op vlogen de bomen die zachtjes bewogen op het ritme van de wind het was écht een lekkere dag vandaag.

* sorry even zonder kader
hoop dat je er iets mee kan x

Gast **Profile**

Een plagerig lachje siert zijn lippen als ze om zijn gedachtes vraagt. 'Nieuwsgierig aagje' hij grijnst charmant en geeft haar een duwtje met zijn neus. 'Oke, maar beloof me dat je me niet voor gek verklaard of gaat uit lachen, ik weet dat ik niet de beste hengst ben geweest in het verleden' Hij probeert zijn gezicht serieus te laten lijken, maar al snel breekt er een klein lachje door. Het viel hem mee dat hij zo makkelijk kon praten met de zwarte merrie, hij voelde zich toch lichtjes op zijn gemak bij haar. En hij beseft dat dat al langer was geweest. Waarschijnlijk had hij zich ergens over zijn haat voor haar gezet, en een nieuw gevonden liefde voor haar gecreëerd. Natuurlijk niet een liefde die hij voelde voor Myou, maar een vriendschap die hij maar bij weinige voelde. Daar mocht Glow trots op zijn, want er maar weinig paarden die tot die kring behoorden. Hij hoopte dan ook dat Glow snel een hengst zou vinden die haar altijd zou lief hebben. Dat verdiende ze.

'Oke, wel ik weet niet of je op de hoogte bent, maar op dit moment ben ik samen met Myou, voor zo ik weet echter, heb haar al maanden niet gezien' Mompelt hij zacht. 'maar nu gebeurde het laatst dat een oud liefje uit een ver verleden van mij op dook, een groot probleem genaamd Aleera' Hij grinnikt, een probleem dat was ze ja. 'En tot overmaat van ramp is Icecube hier nu ook, en ik kan al die oude liefdes niet aan' Een plagerige grijns siert zijn lippen. 'En nu is mijn allerliefste Glow Love ook nog eens in het gebied om mijn hoofd op hol te laten slaan' Hij grinnikt.

I have the tendency of getting very physical,
So watch your step cause if I do you'll need a miracle

**Profile** Number of posts : 248 Status : Active

in een rustig tempo stapte zo door naast hem. haar omgeving analyserend en ondertussen luisterend naar av. het was lang geleden dat ze samen waren geweest laat staan een goed gesprek hadden gehad. vroeger was glow helemaal hotel de botel geweest op deze hengst maar nu was hij gewoon een goeie vriend, een goeie vriend waar ze altijd een zwak voor zou houden hij zat nu eenmaal in haar hoofd en hart.

zachtjes begint ze te lachen na zijn woorden en kijkt hem eens bedenkelijk aan.
''je hebt het ook zo zwaar he arme jongen? het is natuurlijk wel heel erg vervelend al die mooie merries die om je heen zwermen en een moord zouden doen voor je aandacht! nee lieverd ik plaag je, het is ook moeilijk.. ''
weer hapt ze even zachtjes in zijn schouder. om vervolgens weer na te gaan denken over zijn woorden, glow had icecube en myou nooit echt leuk gevonden ze vond ze een beetje te bezitterig aleera daar in tegen kende ze nog niet. ''av waarom ben je niet gewoon eerlijk tegen aleera en vertel je haar dat je niks voor haar voelt.. en wat icecube betreft.. nouja dat weet ik niet wat je met haar moet, heb je nogsteeds gevoelens voor haar? wat je met Icecube moet doen kom je vanzelf achter'' spreekt ze hem dan maar bemoedigend toe.

Ze wist immers hoeveel hij had gehouden van de witte merrie ze hadden zeker een speciale band gehad samen ze wist hoe moeilijk het was om iemand waarvan je houd te verliezen. na zijn laatste woorden begon glow te lachen. ''één draak ben je weetje dat?'' zachtjes geeft ze hem een dieuwtje met haar billen tegen de zijne.

*laatste antwoord ever ik weet het maar ik vond deze disc nog wel echt leuk, als je hem weg wilt doen snap ik dat dikke knuf!

**Profile**

» When you look to the horizon ...
» Bring us to a Final Fantasy
» Alvaro • Can you bring me to the path of happiness again?
» Treasure • Small mistakes, bring happiness.

bring me that horizon

bring me that horizon

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen