War of head vs heart

**Profile** Number of posts : 1162

Tyr ♂
And its haunting me, but I feel fine
War of worlds in real time

Hoe lang was hij onderweg geweest? In het begin telde hij de dagen maar na verloop van tijd had Tyr ook dat opgegeven. Hij miste het leven rondom hem, hij miste de zachte aanrakingen van geliefden, een vriendelijke babbel, genegenheid... In zijn hoofd woedde een storm van pure vernietiging en chaos, het soort leed dat niemand verdiende. De voortdurende marteling van beelden, stemmen en schreeuwen had hem bijna tot het uiterste gedreven. Klaar om van de eerste de beste klif af te springen die hij tegenkwam, had Tyr nieuwe hoop geroken. De geur van paarden had hem geprikkeld en hij had zonder pardon zijn tocht verder in gezet. Natuurlijk nog steeds in zwakte en in pijn, maar de nieuwe hoop had hem laten doorbijten.

Zijn emmer van vreugde liep over vanaf het moment dat hij ook daadwerkelijk paarden begon te zíen. Ze stonden hier nog niet in een kudde, maar een enkeling had zich aan de rand van het gebied verschanst. Niet iedereen kan even sociaal zijn... Mompelde de jonge hengst in zichzelf. Tyr had dan ook niet direct de neiging om deze enkelingen aan te spreken, hij had behoefte aan iemand die zou praten, iemand die hem even erboven op kon helpen. Een vriendelijk woord, de warmte van iemands stem die zijn ijzige hoofd even kon verwarmen. Vriendschap vergroot het geluk en vermindert ellende, door onze vreugden te verdubbelen, en ons verdriet te delen. Kort schudde de donkerbruine hengst zijn hoofd. De stem van Yuma galmde nog steeds door zijn hoofd alsof hij vanmorgend nog tegen hem had staan praten. Tyrs kaken spanden kort samen maar wanneer hij doorhad dat hij al even knarsetandend en met zijn hoofd vol zorgen had zitten ronddwalen, hield hij abrupt halt.

Zo ging niemand hem aanspreken, als de knarsetandende chaos die hij nu was. Wat waren zij er ook mee? Niemand zou zich zomaar in zijn zorgen willen storten om hem te troosten. Hij moest vriendelijk zijn om vriendelijkheid te willen krijgen, al was het maar voor even. Dus schudde de hengst zijn hoofd, brieste even kort en liet alles los, al was het maar voor even.

**Profile** Number of posts : 193 Status : Active

Met twee ferme zwiepen knalde haar staart tegen haar flank aan. Nog even en de winter was voorbij. De zon zou schijnen en haar gladde zomervacht zou tevoorschijn komen. Glanzend in de zon zodra die zijn schijnwerpers op haar richtte.
Het was de blauwe maan. Het was haar eerste blauwe maan. Door verhalen wist Dhaeru een beetje wat het inhield, de blauwe maan. Het leek op een fabeltje, maar Dhaeru geloofde niet in fabeltjes. Dit was geen fabel, Dhaeru wist dat dit geen fabeltje was. De vraag was alleen, wie of wat waren de shades. Het was irritant. Het voelde alsof ze maar half/half was ingeleid in de verhalen van blue moon horses. Naja, message was wel duidelijk, verstop je als het blauwe maan is, en blijf in het minanter. Duidelijk.

Met haar oren neutraal opzij liggend vervolgde ze haar tocht door het minanter. Ze snoof, het was koud, niet lekker. Dhaeru rilde zachtjes en kromde haar hals.
De jonge merrie was alert en keek nuchter uit haar ogen. Dhaeru was slim, leergierig, maar ook ongeduldig, snel geïrriteerd en met een kort lontje. Haar karakter veranderde met de dag, met de ontmoeting. De ene keer was ze miss arrogance, de andere keer was ze miss i-love-unicorns. De merrie drukte ook geen stempel op zichzelf, ze beschouwde zichzelf niet als goed, neutraal of slecht. Ze was Dhaeru-like. Met haar eigen stempel. Misschien was ze wel alledrie.

Alhoewel. Kanten kiezen kon ook leuk zijn. Naja. Ze was dus gewoon in perfect harmony met haarzelf.
Dhaeru grinnikte en schudde haar hoofd. U R crazy Dhaeru, dacht ze. Vrolijk ging ze vlotter lopen. Haar aandacht ging weg van de blauwe maan, whatever. Dhaeru was geen druktemaker, tenminste, niet voor een lange tijd. Behalve in het donker. Dat was een grote dislike voor mylady. Het donker was gewoon eng. Nee, het donker was om in te slapen, was het ook weer snel voorbij. Zonder de blauwe maan was het al griezelig, mét de blauwe maan was het onnatuurlijk eng.
Dhaeru snoof hard en schudde nog een keertje met haar manen.

Haar hoofd schoot omhoog en haar oren spitsten zich, haar bruine ogen richtten zich op een aantal bomen. Ze had wat gehoord, gebries ofzo. Was het een paard. Ja vast wel. Dhaeru zwiepte met haar staart en liep langzaam in de richting van het geluid. Haar, voor de helft witgekleurde, hoofd was geheven, Dhaeru was bijna blij om nog een paardgenoot te zien. Alleen zijn was niets voor haar, vooral niet met de blauwe maan.

Algauw verscheen een bruin paard op haar netvlies. Haar oortjes sprongen weer naar voren en Dhearu bleef lopen naar het paard toe.
Eenmaal aangekomen bij de hengst knikte ze ter wijze van een begroeting. ’Goedemorgen,’ Dhaeru grijnsde, terwijl ze dat deed bekeek ze de hengst voor haar eventjes.

**Profile** Number of posts : 1162

Tyr ♂
And its haunting me, but I feel fine
War of worlds in real time

De bruine merrie die Tyr naderde liet hem even haperen. Buiten de geur van paarden had ook ondertussen de geur van dood en verderf hem bereikt. De geur die hij zo wanhopig had verdrongen. Er was iets aan de hand in deze kudde, iets wat rook naar vernieling en moord. Het werd even zwart voor zijn ogen, maar even snel als dat was opgekomen verdween het weer. Ruw schudde hij zijn hoofd en vestigde zijn blik weer op de merrie.

Ze begroette hem, dus knikte Tyr statig terug, hij had niet meteen de neiging om te spreken. Hij wist ook niet wat hij zou moeten zeggen. Er hing een zodanig vreemde sfeer in dit gebied dat hij de neiging had om ineen te krimpen. Hey, besloot de hengst de knoop door te hakken, staan kniezen had evenmin zin in deze situatie. Is dit een kudde, of ...? Met die woorden knikte hij even in de richting van de eenzaam dwalende paarden die hier en daar stonden.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Vanth
SHADE

Vanth smeet haar hoofd in de lucht en grinnikte eens naar niets. Dit zou haar eerste echt blauwe maan zijn. De vorige werd ze tot dit wezen gemaakt en dus was het nu haar kans om aan, Avanti te bewijzen dat ze het waard was om een schim te zijn. En dat ze zelf kon weten af het die afschuwelijke pijn allemaal wel waard was.

Met grote passen bewoog ze zich verder is het gebied waar ze leefde voor ze de bossen van de schimmen introk, Minanter. Haar witte ogen glijden over het gebied en een gemene, stille hinnik glijd over haar lippen naar buiten. De zijkant is altijd het best, langs daar komen nieuwkomers binnen en langs door zullen ze ook weer vluchten. Wanneer ze in de verte twee paarden ziet staan, brengt ze langzaam haar hoofd wat naar voor om het allemaal iets beter te zien. haar neusgaten gaan wijd open en bijna meteen weet ze dat het een merrie en een hengst is.

Met een soepele galop beweegt ze zich richting het stel en stopt vlak naast de hengst. "Zo, zo, zo. Heeft Blue Moon Horses er een nieuwkomer bij?" haar blik staat strak in die van de hengst gehaakt. Haar scherpe, glimmende hoektanden worden geaaid door Vanth's tong en liggen daarna met hun puntjes op haar onderlip.

**Profile** Number of posts : 1162

Tyr ♂
And its haunting me, but I feel fine
War of worlds in real time

Veel had Tyr niet nodig, instinctief wist hij dat er iets niet klopte. De geur van dood werd alleen maar sterker en wanneer er een merrie naderde die naar rottende lijken rook wist hij het zeker. Jij bent niet levend, bevestigde hij zijn eigen gedachten terwijl hij twijfelend een stap naar achteren zette. Hij had niet veel nodig om zijn eigen woorden te gloven: in een indianenstam worden wel meer bovennatuurlijke dingen beheerst en levende doden waren daar een van. Hij wist niet meteen wat denken, was deze kudde toch niet zijn ding of was het puur toeval dat die duistere merrie hun pad kruiste?

Wanneer ze spreekt, zwijgt Tyr stijfjes. Bijdehand worden had in deze situatie niet veel zin en de merrie wist duidelijk dat ze nieuw waren.

**Profile** Number of posts : 193 Status : Active

Dhaeru keek tussen de bomen door naar de ritselende struiken en de langzaam smeltende sneeuw. Het werd lente, het zou later officieel lente worden. Het was leuk om te mijmeren naar haar eerste lente in blue moon horses. Haar vacht zou dan weer glimmen, de grijze vlekken, aftekenend op haar bruine vacht zouden nog meer glimmen en haar mooi sieren.
Dhearu schudde haar hoofd en keek naar de bruine hengst. 'Hey,' zei ze zachtjes, nadat de hengst iets gezegd had. Dhaeru was zwijgzaam en hoopte dat de hengst nog iets zou zeggen wat het ijs zou breken. In dit punt was Dhaeru bescheiden.
De hengst vroeg haar iets. Dhearu keek om zich heen en knikte. De eenzame paarden struinden een beetje rond. Sommigen keken naar Dhaeru en de hengst. 'Ja, ik geloof dat dit een kudde is. Ja, van rang 1. Ik ben trouwens Dhaeru, aangenaam kennis te maken.'

De vieze geur van dood en verderf waaide haar neusgaten in. Argwanend hief ze haar hoofd en snoof hard. Vies. Haar blik gleed onzeker naar de hengst naast haar, die leek zich ook niet op zijn gemak. 'Zo zo zo. Heeft blue moon horses er een nieuwkomer bij?' Hoorde Dhaeru opeens achter zich. Geschrokken draaide ze haar achterhand om en ging naast de hengst staan. Dhaeru legde haar oren in haar nek, ze was niet gediend voor brutale wannabe praatjes. 'Yes mylittlepony. Ik ben nieuw hier in blue moon horses. Maaar ach, voor iedereen een eerste keer toch?' Dhaeru wist dat ze zich hiermee in de nesten zou werken, maar het boeide haar niet. Geen grote monden tegen Dhae graag. Dhaeru snoof en zwiepte met haar staart. Wat dacht deze merrie wel niet?

Haar blik ging weer naar de onbekende hengst. Deze was geen schim, dat wist ze al gelijk nu. Dit wezen voor haar, de merrie was geen levend wezen. Ze zou een schim kunnen zijn, deze hengst rook gewoon normaal naar paard, niet naar dood. Gelukkig. Dhaeru haalde haar neus op en schudde nogmaals met haar kop, haar bruine ogen boos gericht op die van de merrie. Al wist Dhaeru wel dat dit helemaal niet slim was.
Met haar oren weer naar voren keek ze weer naar de hengst naast haar, haar staart nogmaals tegen haar flank zwiepend. Ja, ze had wel een grote mond. Grote mond voor degenen die het verdienden, hehe het was toch simpel? Grote wannabe mond tegen Dhaeru, grote mond terug, schim of niet. Bang of niet bang.

Sorry voor spellingsfouten, zit op ipad. ik zal hem op fouten nakijken op laptop en dan gelijk postsheet omheen zetten :3

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Vanth
SHADE

Nijdig schudde ze met haar hoofd. Ze schoot richting de merrie en zette haar hoektanden snel rond haar kaak. Tussen haar greep door siste ze kwaad. "Niemand noemt mij MyLittlePony en al zeker niet zo'n nutteloos wezen als jij, stomme merrie." De smaak van bloed kwam haar mond binnen en ze gromde nog eens voor ze haar tanden verder naar benden trok tot haar kaakbeen verdwenen was. Haar witte ogen branden in die van de merrie die Vanth net heel nijdig en pissig had gemaakt. Ze grinnikte naar naar de hengst en gaat naast hem staan. Haar tand glijd zacht over zijn rug om hem iets daarna in de spier op zijn rug te planten, de gevoeligste spier van een paard.

Ze wandelt weer naar achter, kijkend naar beide paarden. "Avanti zou blij zijn met een lijk erbij... Op de auto snel weg... Hmmm.." Hoor hoofd gaat van de merrie naar de hengst. Moeilijke keuze. Vanth zou nog niemand doden, dat hield ze wel voor Tresaure, dat zou haar eerste echte slachtoffer worden, dat zou sterven onder haar hoeven. Natuurlijk als deze brutale, nutteloze merrie zo blijft doorgaan, gaat zij als eerst richting paardenhemel.

**Profile** Number of posts : 1162

Tyr had geen idee wat er aan de hand was. Exhter, zijn gart bleef op het normale tempo slaan en alhoewel hij angstig was, veroerde hij geen vin. Hij had genoeg bloed zien vloeien om het hem niet meer te laten schrikken. Wanneer Vanth uiteindelijk haar tanden in zin rug boort, krimpt hij even ineen. 'ik heb genoeg geleden de laatste maanden,' bracht hij moeizaam uit. 'wat ben je en wat is je bedoeling?' hij bleef uitermate rustig, maar dat kwam vooral omdat hij geen energie meer had om zich op te jagen in de hele situatie.

De grote mond van zijn vrouwlijke metgezel doet hem knarsetanden en met zijn oren in zijn nek gooit hij haar een verwijtende blik toe. Die had precies nog niet genoeg afgezien om op haar tellen te letten.

**Profile** Number of posts : 193 Status : Active

Nog voordat ze echt met haar ogen kon knipperen voelde ze een plotselinge pijnscheut rond haar kaak. De schrik was groter dan de pijn en ze rukte geschrokken haar hoofd omhoog en zette als in een reflex een stap achteruit, wat de pijn alleen maar erger maakte. De 'stomme merrie' was overduidelijk voor Dhaeru, nukkig snoof ze en draaide alleen haar oren naar achteren. Dit paard was krachtiger dan de hengst en zij samen, vechten had geen zin, zelfmoord plegen nog minder. Haar bruine ogen staarden strak in de witte van die van de merrie. Om de mond van de onbekende merrie drupte bloed, haar bloed. Dhaeru gromde zachtjes, zo zacht dat het enkel gefluister in de wind was. Nu was haar nijd even groter dan de angs. Of ze hield zichzelf voor dat ze niet bang was, terwijl ze eigenlijk zo goed als in haar broek piste.

Dhaeru draaide haar oren naar voren en zag hoe de merrie nu op de hengst uit was. De merrie deed de hengst nog geen pijn, enkel verleidelijk met de tanden spelend. Damn wat was het jammer dat Dhaeru haar mond hield, anders was haar tong ervandoor gegaan met haar angst en had ze nog wel meer gezegd. Echter, mylittlepony was een leuke bijnaam, dus omdat de merrie haar geen naam had gegeven noemde Dhaeru de merrie in haar hoofd de miss Mylittlepony, gewoon omdat het kon. Om het teken dat ze toch in het verzet zat, tegen de schim voor haar. Dit was insane. De merrie had eerder wat geluld over lijken en ene Avanti. Wie the hell was Avanti?
'Ik heb genoeg geleden de laatste maanden,' bracht de hengst er moeizaam uit. Dhaeru deed nog eens een stap naar achteren, niet begrijpend waarom deze hengst niet levend gevild werd.

Haar blik vestigde zich op de schim, de grote, ugly, stinkende schim. 'Dus je bent een schim? En schim van de blauwe maan? Cool, hoe werkt dat nou eigenlijk?' Dhaeru was nu aan het dollen, in deze situaties, als ze in haar broek kon pissen van angst begon ze lollig te doen. Het was hilarisch eigenlijk, als veulen had ze zich zo vaak in de nesten kunnen werken, alleen al omdat Dhaeru zo had gedaan.
Nu was het feitelijk wel wat anders, nu ging het om leven of dood, iets wat de spanning nog liet opvoeren. Ja, ze had de verwijtende blik van de hengst wel gezien maar ze negeerde het. Geen zin om te vechten met het enige stuk beschaving dat er nu, op dit moment, bestond.
Auw. Die wond begon te kloppen, de wond was groot en het bloedde hevig. Ze voelde hoe het bloed op haar hoef druppelde, ze hoorde hoe er bloed op de grond viel. Nog even en ze zou er misselijk van worden. 'Maar goed, geen.. die naam dus,' voorzichtig wierp ze een blik op de schim, 'maar ik ben Dhaeru, mocht het je niets aan gaan, dan is dat leuk.' Zo, dat was dat, nu kende de schim haar naam, nu kende de hengst haar naam, als die hem niet al had gehoord dan. Nu kenden ze elkaar pas echt.

A C H I L L E S

De blauwe maan gaf hem de kracht die hij nodig had. Achilles voelde hoe de adrenaline door zijn aderen stroomde het liefst wou hij zo snel mogelijk een aantal paarden afmaken en terug gaan naar Avanti om hem te laten zien waar Achilles werkelijk toe in staat was. Hoger kruipen op de ongeschreven ranglijst van hun wereld was nu absoluut zijn hoogste doel. De laagste rang was niets voor hem. En hij weigerde al helemaal om onder of naast Sythka te staan. dat mochten Torak, Aleera, Mitch, Vanth en Zircon maar lekker zijn. Hij niet. Hij was nu op Ayana en Avanti na de oudste schim die nog zijn trouw bewees aan Avanti. Sythka was weliswaar dezelfde blauwe maan Schim geworden, maar hij was eerder als haar geweest. En dat maakte hem het meest woedend. De merrie zou nooit hoger als hem hebben mogen staan. En desnoods zou Achilles het dode lijk van de eerste de beste ongelukkige en vervolgens nog zo veel andere terug slepen naar Avanti, allemaal binnen die ene maan om zijn rang terug te krijgen. Achilles had het voor zichzelf besloten. Amosis zou aan Avanti bewijzen dat hij nuttig was en ze zouden van hem houden! Misschien wou hij niet proberen voorbij Ayana te komen. Maar Sythka, ja Sythka zou nooit hoger als hij mogen zijn.

"Niemand noemt mij MyLittlePony en al zeker niet zo'n nutteloos wezen als jij, stomme merrie." De stem van Vanth deed zijn ogen versmallen. In stilte stapte hij verder terwijl hij zijn oren naar voren hielt. "Avanti zou blij zijn met een lijk erbij... Op de auto snel weg... Hmmm.." De naam van Avanti deed hem grinniken. Langzaam schudde hij zijn hoofd en probeerde te luisteren naar verdere stemmen. 'Dus je bent een schim? En schim van de blauwe maan? Cool, hoe werkt dat nou eigenlijk?' Nu begon Achilles te grommen en stapte met een snellere pas naar voren. Verder luisterde hij al niet meer naar de onzin die de merrie uitsprak en voor Vanth kon antwoorden stapte hij uit de duistere schaduwen. "Zij.." Zijn ogen gleden naar Vanth. "Is nauwelijks een Schim." Hij snoof even en keek naar het bloed dat duidelijk vloeide en vervolgens naar Vanth. Minachtend snoof hij nogmaals en schudde de rode bloederige manen uit zijn duistere ogen. "Werkelijk Vanth." Verzuchtte hij zacht terwijl hij zijn brede hoef liet neervallen. De gestalte van meer als twee meter hoog en bijna een meter breed raakte licht geïrriteerd van Vanth's onoplettende daden. Nogmaals gromde hij zacht. "Let's get this party going." Gromde hij laag en staarde van de merrie naar de hengst om uiteindelijk zijn blik te laten liggen op Vanth.

**Profile** Number of posts : 1162

Tyr ♂
And its haunting me, but I feel fine
War of worlds in real time

De geur der lijken werd alleen maar sterker en Tyr had niet meer keuze dan te blijven staan en toe te kijken. De gierende pijn door zijn rug begon hem te ergeren. Het was een leugen dat ze zeiden dat je pijn mentaal kon verdringen: na maanden oorlog was hij er nog steeds niet beter in geworden. In plaats daarvan had hij geleerd de pijn te accepteren en er zo weinig mogelijk aandacht aan te besteden en dat was een betere methode geweest. Naast de pijn was er nog iets dat hem ergerde: zijn eigen onwetendheid. Wie was die merrie en waarom rook ze naar verderf.

Erger: waarom rook de hengst die zich nu bij het drietal voegde ook naar verderf? Tyr vernauwde zijn ogen, maar weigerde te spreken. Wat had dat ook voor zin? Hij had geen idee waar de hele situatie op sloeg. En de brabbeltaal van de merrie over 'de blauwe maan' had hem enkel een wenkbrauw laten optrekken, waar had dat gekke ding het over?

*Vermoorden jullie hem aub wel niet? Dit is like, zijn eerste topic, en ik zou het heel erg zonde vinden want ik heb nogal over het verhaal nagedacht haha : (

**Profile** Number of posts : 193 Status : Active

Haar kaak lag open, haar gezicht stond in oorwurm-stand, dit is like, so not funny. Toch hield ze wijzelijk haar mond, al werd het met de minuut moeilijker, ookal was het nu even stil. Haar bruine ogen keken brutaal naar de schim voor haar, alert op iedere beweging die het maakte. Dhaeru kon er dan niet tegen vechten, wellicht kon ze er wel een beetje voor uitwijken. Dat zou alles makkelijker maken. Waarom bestond die blauwe maan eigenlijk? Nou, een schim zijn leek haar ook wel weer een beetje leuk. Waarom wist Dhaeru eigenlijk niet eens. Het leek haar gewoon zo. De geur van dood en vederf werd wel steeds sterker, ze haalde haar neus op en liep wat opzij. Nog altijd was de geur aanwezig, nog even erg als zojuist, zo niet erger. 'Ju-' nog net op tijd kon ze haar de mond snoeren. Not right Dhaeru. Don't want to be dead now.' dacht ze nerveus.

Plots zag ze een schaduw bewegen en geschrokken bewoog ze haar hoofd naar het andere paard. Het begon te praten dat de merrie voor haar nauwelijks een schim was. Dhaeru drukte haar oren nerveus naar achteren. Twee schimmen werden haar toch wel iets teveel. Maar de hengst noemde een naam. Dhaeru begreep het niet. Wie was hier dan Vanth? 'Wie is Vanth, u of zij?' en ze knikte naar de merrie die ook een schim was. 'Lets get this party going.' gromde de hengst. Weer hield Dhaeru wijzelijk haar mond, ze had geen zin in vechtpartijtje. 'Maar ik denk.. dat we.. ik... we? Maar eens moeten gaan. Als je het niet erg vindt?' mompelde ze nerveus. Dit werd niet bepaald gezellig óf leuk. Al leken ze beiden erg veel op elkaar.

Dhaeru mag wel lekker verwond worden 8D niet dood, gewond :3 want dit is like, ook haar eerste topic :'D zou zonde zijn als mijn enige rp karakter dood gaat xD in haar eerste topic

**Profile**

» Lay my Head under the Water || Avanti
» Fighting a world war in my own head
» Every voice that cries inside my head, forever drives [Open]
» our heart's ablaze
» I keep runnin' from my heart

War of head vs heart

War of head vs heart

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen