.  T A R Q U A N D O  . Tarquando draafde door de bossen. Zijn sterke lichaam baande zich behendig tussen de bomen door. Hij maakte een overgang naar galop. Met sterke passen rende zijn zware lichaam. Hij boog zijn nek naar voren en maakte zijn nek langer. Zijn benen maakte lange en grote passen en zijn hoeven stapte op de zachte bodem. Hij zakte door zijn achterbenen en stopte plots heel voor een meertje. Was hij daar net bijna ingevallen. Zij lange manen schoten naar voren en bedekte zijn bruine ogen. Hij keek in de verte of er iets te zien was. Zijn bruine kijkers waren gericht op een stel zwanen die over het meer vlogen en met veel gespetter neer kwamen in het water. De zwanen zwommen nu vrolijk door het water. Tarquando richtte nu zijn blik op de overkant van het meer waar een paard liep. Hij wou eigenlijk naar dat paard toegaan maar bleef toch stil staan. Hij had inmiddels afgesproken met zichzelf dat hij zijn verleden zou gaan vergeten, dat zou hem beter doen. Hij wou nooit zo'n tiran als zijn vader worden. Hij had veel van zijn vader geleerd, hij had van hem geleerd hoe hij zich niet moest gedragen, daar was hij hem stiekem blij om. Waar hij niet blij om was was dat zijn vader zijn moeder had vermoord. Tarquando had de kans gekregen zijn vader te vermoorden maar hij wou geen moordenaar zijn zoals zijn vader, hij wou het tegenovergestelde zijn van zijn vader. Zijn moeder was meer zijn voorbeeld alleen had zij zijn vader meer onder controle moeten houden toen ze dat nog kon. Zijn moeder was enorm ziek en hij had altijd al voor haar gezorgd omdat zijn vader dat niet deed. Toch zou Tarquando nog steeds met liefde terug willen om zijn vader te vermoorden, of nee iemand inhuren want zelf wou hij dat niet doen. De bijnaam moordenaar wou hij niet krijgen, nooit. Een geluid kwam uit de bosjes en hij draaide zijn lichaam om. Hij bekeek de omgeving maar zag niets. Zachtjes hoorde hij een paard briesen en wist nu zeker dat er een paard was, alleen zag hij hem of haar nog niet verschijnen. Hij liep nu richting het geluid van het briesen en zag daar een paard staan. "Hallo wie is daar?"Vroeg ze aan het paard dat daar stond. (Open voor normale paarden) FEAR IS TO CONTROL AS YOU DO IT RIGHT

.  T A R Q U A N D O  . 'Hallo, ik ben Siboyo en wie ben jij dan wel niet?'Zei de merrie. Tarquando glimlachte vriendelijk naar de merrie. "Tarquando is mijn naam."Zei hij warm en charmant. Tarquando was altijd een warme hengst en snel boos werd hij niet. Hij was zeker een goede vriend. Hij had veel geleerd van zijn jeugd en van zijn vader en moeder, van zijn moeder wat hij wel moest doen en van zijn vader wat hij niet moest doen. De zwarte gespierde hengst deed een stapje naar voren. Een zonnestraal die zijn weg door het bladerdek had gevonden kwam op zijn hoofd terecht en liet zijn vriendelijke gezicht zien. Hij begon nu nieuwsgierig te worden naar wat ze hier deed en besloot dat ook aan haar te gaan vragen. "En wat bracht deze mooie merrie naar het meer?"Vroeg hij warm en charmant zoals hij altijd praatte, het was inmiddels zijn vaste stem geworden. Hij kon wel anders klonken bijvoorbeeld bij verdriet of als hij boos zou zijn, maar dat gebeurde zelden. Een charmante glimlach sierde zijn lippen maar wel op een vriendelijke manier. Zijn blik richtte zich nu even op de zwanen die samen weer met een luid gespetter uit het water opvlogen. Het mooie van zwanen was dat een paar voor eeuwig bij elkaar bleef, echte liefde werd het ook wel genoemd. Bij paarden was dat soms anders, daar bestond ook wel ware liefde maar het was harder om te vinden. Tarquando keek nu weer de merrie aan en wachtte op het antwoord op zijn vraag... FEAR IS TO CONTROL AS YOU DO IT RIGHT

.  T A R Q U A N D O  . 'Na de dood van mijn moeder ben ik opzoek gegaan naar mijn vader, alleen ik heb geen idee wie het is. Het is niet zo zeer zoeken naar hem wat ik doe. Ik ben eerder opzoek naar een nieuwe plek om te wonen. Waar ik vandaan kom is het niet veilig om alleen te zijn. Ik ben naar het meer gekomen omdat ik zwamen prachtige wezens vind. En toevallig kom ik jou tegen, al geloof ik niet zo in toeval. En wat is jou verhaal?'Zei ze en stapte voorzichtig rond hem heen. Hij keek haar vriendelijk en charmant aan. "Tja mijn moeder is ook overleden, nou ja eigenlijk vermoord door mijn vader. Ik ben hier dus omdat ik niet meer bij die tiran van mijn vader wil zijn. Ik heb altijd al voor mijn moeder gezorgd die erg ziek was en mijn vader deed dat niet. Toen hij haar had vermoord wou ik hem niet meer zien.Zei hij kort samengevat met zijn warme charmante stem. "Nou is het hier anders ook niet zo heel veilig."Zei hij nog waarschuwend tegen de merrie. Hijzelf had al een paar keer gehoord over de schimmen maar kende ze niet en wist ook niet dat ze echt waren, maar de angst in de paarden waren wel echt dus hij geloofde er wel in. Ze keek hem nu verlegen aan en hij keek haar weer warm en charmant aan. Een kleine glimlach sierde zijn lippen toen hij diep in haar ogen keek... FEAR IS TO CONTROL AS YOU DO IT RIGHT

.  T A R Q U A N D O  . 'Het spijt me van je moeder.'Had ze gezegd naar dat hij zijn verhaal aan haar had verteld. "Je hoeft geen spijt te hebben, jij hebt haar niet vermoord, dat deed me vader."Grapte hij een beetje om de sfeer weer wat te verbeteren, niet dat het een slechte sfeer was maar het kon beter. Siboyo was er aardig vond hij en ze was hier duidelijk ook nieuw net zoals hij nieuw was, dat vond hij op zich best fijn. 'Wat zit hier voor kwaads dan?'Vroeg ze onzeker naar dat hij had gezegd dat het hier ook niet zo veilig was. 'De duivel zelf zal het niet zijn toch?'Voegde ze er aan toe met een glimlach. "Ik heb gehoord dat hier schimmen zijn. Die moeten dan voorstellen als slechte paarden die paarden vermoorden ofzo. Ik weet niet of ze echt zijn maar de angst in de ogen van de paarden hier is echt. Ik weet niets zeker maar het zal wel iets zijn dat niet veel goeds betekend."Zei met weer zijn warme charmante stem. "Maar als ze je iets zouden aandoen zal ik je beschermen en redden van die monsters."Zei hij met een warme charmante glimlach tegen de merrie die de naam Siboyo droeg. FEAR IS TO CONTROL AS YOU DO IT RIGHT

.  T A R Q U A N D O  . ´Samen verjagen we ze wel!´Zei ze tegen hem en een hij lachte zachtjes. "Ja, die schimmen mogen wel oppassen want wij zijn in het land."Zei hij lachend tegen de merrie. Hij keek haar in de ogen aan. Opeens sprong de merrie Siboyo tegen hem aan met schrikreactie op de kraai die luid krassend over hun heen vloog. Tarquando zelf had de vogel al gezien alleen Siboyo dus niet en schrok. ´Oh sorry, ik..'Zei ze vlug en Tarquando keek haar aan met een vergevende blik. Hij wou wat zeggen maar het zag er naar uit dat ze nog iets wou zeggen tegen hem. 'Ik krijg het zo, hoe zeg je dat'Zei ze en hij had al door dat ze niet uit haar woorden kwam. Zijn rustige blik ruste op haar gezicht.'Ik krijg het warm van je hoe je me zo aankijkt, ik ben gewoon mijn omgeving ervan kwijt.'Zei en Tarquando keek haar vragend aan. Hij wist niet of dit een compliment was of niet of dat hij haar misschien anders moest aankijken, hij zou het niet weten. "En is dat goed of slecht?"Vroeg hij haar met een vragende warme stem.. FEAR IS TO CONTROL AS YOU DO IT RIGHT

.  T A R Q U A N D O  . 'Goed'Zei ze en dat vond hij fijn om te horen, het was dus positief. Nu vlogen de ganzen weer het water in met veel kabaal en zij richtte haar blik daarop, maar Tarquando niet, hij keek haar aan. 'Hoe doen ze dat toch?'Vroeg ze hem een en voegde er nog wat aan toe. 'Als ze een partner hebben blijven ze een leven lang samen'Zei ze. Tarquando keek kort naar de zwanen en daarnaar weer naar Siboyo. "Zwanen geloven in ware liefde, denk ik."Zei hij warm en charmant, maar die denk ik hoorde er niet bij want hij wist het wel zeker. Paarden geloofde niet in ware liefde, niet alle paarden maar helaas de meesten wel. Het probleem was dat als je er niet in geloofde het je ook niet zou overkomen, dacht hij. "Dat is het mooie van zwanen, ze geloven in ware liefde en dat is alles wat je moet doen. Je moet gewoon erin geloven. Helaas geloven de meeste paarden niet in ware liefde, slechte enkelen doen dat wel en die zullen ook de ware liefde vinden. Tenminste zo denk ik erover." Zijn moeder had hem veel goeds geleerd over het leven en zo ook over ware liefde. Zijn moeder geloofde met heel haar hart in ware liefde en zijn vader deed dat ooit ook, maar zijn vader werd gek toen zijn moeder ziek werd en alles ging kapot in zijn leven. Zijn vader was zo een griezel van een paard geworden en ook echt slecht. Zijn moeder bleef altijd geloven in al het goeds op aarde, ze geloofde zelfs dat het goed zou komen met vader maar toen vader moeder had vermoord wou Tarquando hem niet meer zien. Toch had zijn moeder volgehouden maar Tarquando kon dat niet, hij kon zijn vader niet meer uitstaan. 'Kom laten we lopen, ik wordt stijf van het stil staan.'Zei ze en hij knikte. Langzaam zette hij zijn lichaam in beweging naar stap. Zijn gespierde zware lichaam liep naast de merrie. "Hoe denk jij over ware liefde?"Vroeg hij haar voorzichtig met zijn warme charmante stem.. FEAR IS TO CONTROL AS YOU DO IT RIGHT

.  T A R Q U A N D O  . 'Hoe weet je of het ware liefde is?'Vroeg ze hem. Hij had het zelf nog nooit gevoeld maar zijn moeder had hem er veel over verteld. Zijn moeder had hem dat al verteld toen hij nog een klein veulentje was want zij vond dat dat het belangrijkst op de wereld was, liefde. "Ik heb het zelf nog nooit gevoeld. Volgens mijn moeder voel je het meteen als het ware liefde is, je voelt het in je hart en in je gevoel. Ze word warm van binnen en je krijgt kriebels in je buik. Je wilt de hele tijd bij diegene zijn. Het voelt alsof je zweeft door de wolken en je voelt je zo licht als een veertje. Ware liefde zul je meteen herkennen als je diep in de ogen kijk en naar je hart luistert, je hart heeft altijd gelijk en liegt nooit. Sommigen luisteren niet naar hun hart en zullen ook nooit de ware betekenis van liefde vinden."Zei hij alsof hij er alles van wist en dat kwam omdat hij geloofde. Hij keek opzij in haar ogen en maakte oogcontact. "Volg altijd je hart."Zei hij warm en charmant tegen haar en glimlachte. Langzaam liep hij naast haar langs het meer en een rustige stap. De zwanen zwommen nu tegenover elkaar en raakte met de borst elkaar aan. Ook raakte de snavels elkaar en dit vormde een hartje. "Kijk."Zei hij warm en wees naar de 2 zwanen die een hartje vormden. "De betekenis van ware liefde."Zei hij warm en vol geloof. Sommige straaltjes licht tussen de bomen door bereikten zijn zwarte vacht en zijn vacht glinsterde eronder. Het was een warme winterdag en af en toe waaide er een koude windvlaag door het bos. Een koude windvlaag blies door zijn manen en hij keek weer opzij naar de merrie naast hem. FEAR IS TO CONTROL AS YOU DO IT RIGHT

.  T A R Q U A N D O  . Na alles wat hij had vertelt was zij weer aan het woord. Hij had alles recht uit zijn hart gezegd en ook gemeend. 'Hoeveel paarden ken je nou eigenlijk hier op BMH?'Vroeg ze en daarnaar zei ze dat hij voor haar de eerste was. Dat vond hij leuk eigenlijk, dat hij voor haar de eerste was die ze hier tegen kwam. "Ik heb wel wat paarden gezien en gedag gezegd, maar nog nooit echt verder dan hai of hallo."Zei hij tegen Siboyo met een warme glimlach. Tarquando was zo'n iemand die graag wist waarom iemand iets vroeg, hoe iemand voelde en hoe iemand ergens over dacht. "Waarom vroeg je dat?"Vroeg hij aan Siboyo omdat hij wou weten waarom ze dat vroeg, echt typisch Tarquando die zoiets vroeg. [beetje kort, echt flut XD] FEAR IS TO CONTROL AS YOU DO IT RIGHT

.  T A R Q U A N D O  . 'Ik heb er hier nog niet zoveel gezien en vroeg me eigenlijk af hoe die zijn, al ben ik wel blij dat ik jou ontmoet heb.'Ze ze met een glimlach. Hij was blij te horen dat ze het fijn vond dat ze hem had ontmoet, dat deed hem goed om te horen. Hij kon haar dus niet echt vertellen hoe de andere paarden waren. Hij hoeven kwamen zwaar op de zwakke aarde terecht, hij was een zware hengst maar dat kwam vooral door al zijn spieren. Zijn loop was sterk evenals zijn lichaam. Zijn gekrulde manen sierden altijd achter zijn lichaam aan. Een windvlaag blies door de bomen door en maakte een suizend geluid. Siboyo brieste zachtjes. 'Ik ben niet graag alleen en jou gezelschap bevalt me wel, prima zelfs.'Ze ze en hij keek nu weer haar in de ogen aan. Hij keek warm uit zijn ogen zoals hij altijd wel deed. "Ik ben ook niet graag alleen en ik vind het ook best leuk hier met jou."Zei hij met zijn warme charmante stem. Hij glimlachte naar haar. "Waar kom je dan vandaan als ik vragen mag?"Vroeg hij haar daarnaar met zijn warme charmante stem.. FEAR IS TO CONTROL AS YOU DO IT RIGHT

.  T A R Q U A N D O  . 'Ik kom van best ver, ik ben in een kleine kudde geboren en heb daar 3 dagen tussen geleefd. Mijn vader de leider verliet de kudde zonder dat ze het wisten vertelde mijn moeder en ze wou er niet meer blijven dus nam ze me mee. We zwierven wat rond, het was leuk maar ik leerde niet echt iemand kennen."Zei ze als antwoord op zijn vraag. Ze liep met haar hoofd laag en het leek even alsof ze het er moeilijk mee had. Tarquando brieste zachtjes en vredig in de stilte tussen de twee paarden. Het was stil in het bos, misschien wel iets te stil. Gelukkig vulde een roodborstje de stilte met zijn mooie gezang. Het was koud maar de zon scheen wel door het bos geen. De stilte werd verbroken tussen de twee paarden en Siboyo stelde hem een vraag. 'Kom jij van ver?'Vroeg ze hem en gelijk had hij haar antwoord. "Ja ik heb een lange reis naar hier afgelegd. Maar ik herinner me de besneeuwde bergen nog en de verse grasvelden. Het was er prachtig tot...Nou je mijn vader mijn moeder een einde haf. Toen wou ik er weg."Zei hij met een kalme,warme en charmante stem tegen Siboyo. FEAR IS TO CONTROL AS YOU DO IT RIGHT

Het roodborstje leidde Siboyo een beetje af maar ze luisterde aandachtig naar Tarquando´s verhaal. ´Ja ik heb een lange reis naar hier afgelegd. Maar ik herinner me de besneeuwde bergen nog en de verse grasvelden. Het was er prachtig tot...Nou je mijn vader mijn moeder een einde haf. Toen wou ik er weg,´ zei de hengst. Siboyo begreep het wel. Ze dacht na over veel dingen, vaak wist ze niet meer precies wat ze moest doen. Overleven was nummer 1 maar ze voelde zich alleen. 'Ik hou er niet van om alleen te zijn, we zijn tenslotte kuddedieren, maar mn moeder had daar geen problemen mee. Ik voel me alleen echt eenzaam. Heb jij daar tijdens je reis geen last van gehad?' vroeg ze de hengst. Een klein zonnetje scheen door de bomen en maakte het wat warmer.

[Ik even niks]

.  T A R Q U A N D O  . 'Ik hou er niet van om alleen te zijn, we zijn tenslotte kuddedieren, maar mn moeder had daar geen problemen mee. Ik voel me alleen echt eenzaam. Heb jij daar tijdens je reis geen last van gehad?'Sprak ze en Tarquando nam haar woorden in zich op en dacht erover na. Hij moest daar even over na denken voor hij antwoord kon geven. Het was inderdaad wel eenzaam maar toch had hij dat even nodig, hij had de tijd nodig om alles te begrijpen en te realiseren dat zijn moeder er niet meer was waar hij altijd voor had gezorgd. Hij had ook de tijd nodig zijn woede voor zijn vader te handhaven aangezien hij hem met veel geweld had willen vermoorden maar dat eigenlijk toch niet wou, hij wou zijn vader op een rare manier toch niet vermoorden ookal was de drang enorm sterk het wel te doen. Het was niet makkelijk om zich erbij neer te leggen bij het feit dat zijn moeder er niet meer was en dat tenslotte zijn bloedeigen vader de reden was waarom ze er niet meer was, en het was net zo moeilijk om te beslissen zijn vader niets terug te doen. "Het was inderdaad heel eenzaam, maar op een een of andere manier had ik het nodig om even alleen te zijn."Zei hij tegen de merrie met de naam Siboyo. "Ik had tijd nodig om na te denken en het te realiseren. Nu is alles alweer een beetje gezakt en ben ik blij in het gezelschap te zijn van jou."Klonk zijn warme charmante stem en keek de merrie aan met zijn bruine ogen. Zijn pony kronkelde over zijn gezicht heen bij elke stap die hij zette met zijn sterke benen. "Heb jij niet de tijd nodig gehad om na te denken en te realiseren wat er was gebeurt en wat je nu moet doen?"Vroeg hij haar nu met zijn altijd warme stem... FEAR IS TO CONTROL AS YOU DO IT RIGHT