A new start, something new

**Profile** Number of posts : 23

Siboyo

The brave ones will live forever.

Ondanks de ijzige kou stapt Siboyo flink door. Ze is nog maar net geariveerd in BMH en weet nog
niet wat ze kan verwachten. Maar ze laat zich dit keer niet kennen, ze geeft niet op. Siboyo mag dan
wel geen tengere bouw hebben toch draaft ze zo sierlijk mogelijk door de bossen. Ze laat haar beste
kant zien,
wie haar ook mag zien.

Ze mist haar moeder best wel, ze was met haar tenminste niet alleen. Siboyo heeft namelijk nog
nooit een vriend of vriendin gehad. Alleen haar moeder, haar vader heeft ze nooit gekend.
Volgens haar moeder heeft hij zijn ziel verkocht maar daar gelooft ze niks van want zij is helemaal
niet zo dapper en moedig of wat dan ook, nee ze is onzeker. En als het echt zo was dan zou zij
toch ook een moorddrang moeten hebben?

Bij een kleine afdaling stuikelt ze omdat ze niet meer oplette waar ze liep. Zag ze daar nou iemand staan?
Of was het haar verbeelding. Snel staat ze op en likt ze de wond op haar been schoon. Voorzichtig
gaat ze dit maal verder terwijl ze goed rond kijkt. Ze zag toch echt iemand..

**Profile** Number of posts : 231 Status : Active

ηρεμήσει άνεμο
IREMISEI ANEMO

Het knarsende geluid van de sneeuw onder haar hoeven irriteerde Ireane mateloos. Het irriteerde haar zelfs alle drie de winters die ze eerder had meegemaakt. Op een of andere manier klonk het zo onnatuurlijk, alsof iemand het gewoon net verzonnen had. Daarom liep ze ook graag over het kronkelende paadje vlak langs de bomen waar geen sneeuw had gelegen. Of ze sprong van de ene sneeuwloze plek naar de ander, als het natuurlijk niet ver was. En alleen als ze geen keus had, als er geen enkele sneeuwloze plek in de buurt was, liep ze over de witte substantie heen. Nee, sneeuw vond ze er wel leuk uit zien, ook was het best wel handig aangezien ze erdoor deels een schutkleur kreeg, maar het geluid wat het produceerde als je er over heen liep..
Daarom bleef ze ook stil staan toen ze het geluid opnieuw hoorde. Haar ogen gingen even kort naar de grond onder haar, waar geen sneeuw te vinden was. Vreemd. En hoewel ze stil was blijven staan, toch hoorde ze het geluid nog steeds. Geluidloos zette Ireane nog een paar stappen en keek ze even in het rond, totdat ze niet ver van haar vandaan een paard zag staan. Een merrie, om specifieker te zijn, haar vachtkleur lijkend op wat je zag bij een vliegenschimmel en met bruine benen die door de struiken niet goed te zien waren. Haar oren gingen even naar voren, totdat ze merkte dat de merrie haar ook had opgemerkt. Stilletjes verschool ze zich achter een boom, waarna ze daar weer achter vandaan ging toen de merrie weer verder liep. Moest ze hoi tegen de merrie zeggen of zou ze gewoon een andere weg op gaan? Er klonk wat gestommel en opnieuw twijfelde ze, maar toch ging ze de kant op van het geluid. Totdat ze bij een afdaling kwam en tevergeefs bleef staan, kijkend naar de merrie die daar onder stond. Niet echt een hoge afdaling, op z’n minst een meter.
“Uhm..” zei ze zachtjes, geen idee hoe ze moest beginnen. Haar blik ging naar de been van de merrie, waarbij Ireane concludeerde dat ze vast gevallen moest zijn. Voorzichtig nam ze ook de afdaling, waarbij zij niet viel. “Ik hoorde je vallen..” vervolgde ze zachtjes en haar blauwe ogen staarde naar de wond. Het leek niet echt heel erg te bloeden, gelukkig maar.

**Profile** Number of posts : 23

Siboyo

The brave ones will live forever.

Siboyo stond oog in oog met een prachtige merrie, ze was onder de indruk want ze kende alleen donkere paarden. Ze zag er vriendelijk uit, niks mis mee dacht ze. 'Uhm.. ik hoorde je vallen..' zei de merrie. Siboyo moest een lachbui in houden en liet een giegel ontsnappen. Als ze rood kon worden was ze zo rood als een tomaat geworden dacht ze. 'Uhh ja, dat vervelende rot sneeuw ook, ik kan niet wachten tot het weg is!' antwoorde ze. 'Hoe krijg je het voor elkaar om hier doorheen te lopen, het maakt te veel geluid en sommige stukken zijn veelste glad? vroeg ze verbaasd.

Siboyo liep naar een onbesneeuwd stukje onder een boom zodat ze wat steviger kon staan. Niets is zo ongemakkelijk als sneeuw vond ze. Ze keek naar de merrie en zei 'Oh wat erg ik heb me niet eens voorgesteld ik ben Siboyo'. Ze keek nu wat onzeker. Verman jezelf dacht Siboyo zo eng is het nou ook weer niet om andere te ontmoeten. 'Is het elke winter zo erg hier?' vroeg ze daarom maar. Ze keek even naar haar been, het is gelukkig maar een schrammetje en het brand ook maar een klein beetje. Dat zal wel snel overgaan dacht ze blij. Ze bedacht wat de merrie ook alweer zei en begon te lachen.

**Profile** Number of posts : 231 Status : Active

ηρεμήσει άνεμο
IREMISEI ANEMO

Toen er een giechel klonk, schoten haar ogen naar het gezicht van de merrie die duidelijk geamuseerd leek te zijn. Een beetje bezorgd keek ze nog even naar de wond, maar ze schudde al snel haar hoofd even heen en weer. Nee het viel mee. Een beetje ongemakkelijk keek Ireane de merrie aan. Het was altijd nog even vreemd om een nieuw iemand te ontmoeten. De paarden hier kende ze niet en ze waren allemaal zo onvoorspelbaar..
"Uhh ja, die vervelende rot sneeuw ook. Ik kan niet wachten tot het weg is!" Ze knikte zachtjes instemmend. "Hoe krijg je het voor elkaar om hier doorheen te lopen? Het maakt te veel geluid en sommige stukken zijn te glad." Een retorische vraag? Misschien.
“Onbesneeuwde stukken,” zei ze zachtjes, bijna fluisterend. Het feit dat ze altijd zachtjes praatte was omdat ze het zelf meestal niet nodig vond en ze gewoon wat onzeker was over hoe het op anderen over kon komen. Daarom luisterde ze vaak ook gewoon naar wat anderen te vertellen had in plaats van dat zij maar wat stond te vertellen. Waarover moest ze eigenlijk dan gaan praten? Het weer? Lekker interessant. Haar verleden was nogal saai, dus dat was geen optie. Haar avonturen? Die had ze ook niet echt. De merrie ging naar een onbesneeuwd stuk grond onder de boom staan, terwijl Ireane daar maar bleef staan op het droge stukje onder aan de helling.
"Oh wat erg, ik heb me niet eens voorgesteld. Ik ben Siboyo." Ach, zo erg was dat ook niet. Had ze zelf ook nog niet gedaan.
“Iremisei Anemo,” zei ze zachtjes. “Noem me maar Ireane,” vervolgde ze er vluchtig achter aan. De bijnaam was tenminste makkelijker te onthouden.
"Is het elke winter zo erg hier?" Ze knikte zachtjes. Het was heel even stil, totdat de andere merrie opeens begon te lachen.
“Elke winter,” herhaalde ze Siboyo. Een zucht ontsnapte uit haar mond en ze schudde haar vacht uit, waar nog wat sneeuw in zat.

**Profile** Number of posts : 23

'Onbesneeuwde stukken' antwoordde de merrie zachtjes bijna fluisterend. Siboyo dacht dat de merrie net als haar verlegen was en dat ze daarom fluisterde. Zelf fluisterde ze alleen maar als ze het zelf niet meer weet. Nadat ze zichzelf had voorgesteld zei de merrie ook haar naam: 'Iremisei Anemo, noem me maar Ireane.' Een mooie maar moeilijke naam vond ze, gelukkig mocht ze haar Ireane noemen. Ze moest goed luisteren wat de merrie zei zo zachtjes praatte ze.

Toen ze vroeg of het elke winter zo erg was knikte de merrie zachtjes. 'Elke winter,' herhaalde ze Siboyo. Een zucht ontsnapte uit haar mond en ze schudde haar vacht uit, waar nog wat sneeuw in zat.

Siboyo vond het moeilijk om gesprekken aan te gaan en zag dat Ireane er ook moeite mee had. Ze wist zelf ook totaal niet waar ze over moest praten. 'Wat doe je hier zoal?' vroeg ze voorzichtig.

**Profile** Number of posts : 231 Status : Active

ηρεμήσει άνεμο
IREMISEI ANEMO

Ze probeerde een beetje te glimlachen om niet zo kil en stil over te komen, maar Ireane glimlachte meer als een boer met kiespijn. Waarschijnlijk haatte Siboyo haar nu. Of gewoon niet mogen. Ach, wat maakte het uit. Ze was altijd niet echt de populairste geweest, maar de omega ook weer niet. Gewoon een beetje stil en afgezonderd. Niet echt zoals haar moeder, ze had het een beetje van haar vader geërfd. Uiteindelijk glimlachte ze een beetje zachtjes toen ze aan haar moeder dacht. Een moeder waar ze trots op mocht zijn. Ze was moedig, volhoudend, kon tegen een paar stootjes, beschermde haar dierbaren en was een goed luisterend oor. Maar misschien kwam het wel doordat elk veulen wel op keek naar zijn of haar ouders. De laatste keer dat Ireane ze gezien had, was toen ze net een weekje twee was. Aangezien ze de kudde saai vond, had ze besloten om in haar eentje weg te gaan. En nu was ze hier. In een prachtig gebied wat perfect leek, behalve als je natuurlijk alle horrorverhalen nog niet had gehoord. Nou ja, hopelijk overleefde ze het de volgende blauwe maan. Anders dan was ze hier eigenlijk niets voor niets gekomen. Je gaat niet ergens heen om er te sterven. Je gaat er heen om te ontdekken, nietwaar?
'Wat doe je hier zoal?' Haar blauwe ogen, die waren afgedwaald naar de sneeuw toen ze aan het denken was, gingen naar de merrie toe.
“Ik ben hier nog niet zo lang,” begon ze zachtjes, er van overtuigd dat het misschien wel netjes was om met de merrie een gesprek aan te knopen. “Ontdekken, nieuwe paarden ontmoeten, leven.. en..” Ze pauzeerde even. Wat als ze haar hoorden? “En overleven,” plakte ze er haastig achter aan. Hopelijk wist de merrie wel wat ze bedoelde, anders dan was ze nog onnozeler en naïever dan zij was.

**Profile** Number of posts : 23

Ireane glimlachte moeilijk, waarschijnlijk om niet zo kil over te komen dacht Siboyo - ze kon het ook fout hebben. Het was voor haar waarschijnlijk ook raar om een nieuw iemand tegen te komen en keer op keer een awkward situation te hebben. De merrie glimlachte wat zachter waarschijnlijk dacht ze aan iets want precies zo lachte haar moeder als ze een prettige gedachten had. Wat miste ze haar, nu moest ze alleen in een vreemde omgeving lopen. En het verhaal wat ze hoorde over die schimmen sprak haar niet aan. Zou Ireane over die schimmen weten, dacht ze.

Ireane vestigde haar aandacht weer op Siboyo toen ze haar vroeg wat ze hier deed. 'Ik ben hier nog niet zo lang,' zei Ireane, 'ontdekken, nieuwe paarden ontmoeten, leven.. en..' ze pauzeerde even. Siboyo keek om zich heen want het leek net of de merrie wat zag, ze zag niks en Ireane vervolgde haar verhaal 'en overleven'. Ja dacht Siboyo ze wist van de schimmen. Of zou er nog wat anders zitten.

'Ken je al veel paarden hier?' vroeg ze om het onderwerp op gang te houden. Siboyo was niet zo goed in praatjes houden.

**Profile**

» Let's start again
» A fine start? ~ Madalyn
» A new start.
» The start of a whole new life in a wonderful place. ~
» When you start to realise ... [Ayana]

A new start, something new

A new start, something new

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen