A strange noise

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Daar sta ik dan, rustig te genieten van winterlucht die mijn neus binnenwaait en zo recht naar mijn longen gaat. Mijn neus hoog in de lucht. Vanaf dit moment stond ik bovenaan in het leiderschap van rang één. Diablo was verplaatst naar rang 3, maar dit ging me eindelijk allemaal wel goed af. Als jonge hengst van slechts één jaar en al alpha van een kudde. Ik was best wel trots op mezelf, toch liet ik dat niet merken. Er was nog niets gebeurt en dat was alles wat ik moest hebben. Rust en vrede.

Na een tijdje te hebben staan genieten draai ik mezelf om en ga richting ander veld. Met grote passen ven een volwassen en volgroeid paard wandel ik als jaarling alpha rustig verder. Al gauw ga ik over naar een rustige draf en nog voor ik het zelf door heb staat er iets verderop een paard. Een bonte merrie met een paarse pluk in haar manen. Ze is speciaal en dus zou ik haar wel gezien hebben moest ze hier al langer zijn. Met andere woorden, ze is nieuw hier.

Na even twijfelen ga ik naast haar staan. ”Morax is de naam en wie mag deze toch wel aardig knappe dame zijn?” Ik ben altijd vriendelijk en zeg tegen elke merrie dat ze mooi is, of ze nu ze lelijk is als de straat of net zo schitterend als een diamant. Mijn stem klinkt zacht en rustgevend. Wanneer ik de traan zie die over haar wang loopt, duw ik mijn neus tegen haar kaak en vang het kleine druppeltje water op. ”Je hoeft niet te wenen, indien het wenen is om verdriet of gemis moet je onthouden dat, dat paard of dier voor altijd in je hart zal zitten. Wel uit het zicht, maar niet uit het hart.” Weer klinkt mijn stem zacht en rustig, maar nu ook meelevend en duidelijk wijs en beleefd. Ik ben nu eenmaal een slimme en wijze hengst voor mijn leeftijd en neem mijn taak als alpha van rang één enorm serieus.

**Profile** Number of posts : 26 Status : Active

Code:

Ik knipperde met mijn ogen en keek deze goudkleurige hengst rustig aan.
Het was de eerste keer dat een "vreemd" paard zoiets liefs en poëtisch tegen me gezegd had. Ik besefte dat ik te lang stil bleef en antwoordde toen zachtjes Flecha, mijn naam is Flecha. Ik liet mijn hoofd zakken en begroete zo deze nieuwe hengst die me toch wel vertrouwelijk leek.

Ik dacht even terug aan mijn kinderjaren, vandaar het verdriet. Zei ik toen en gelijkertijd liet ik mijn hoofd zachtjes hangen. Ik vroeg me af wat deze hengst in een kudde zou betekenen, waarom hij zo vriendelijk was en vooral wat hij was.

Ik keek even op omdat er een wolk voor de maan dreef waardoor het lichte paarse lokje in mijn manen niet meer te zien was. De zin die de hengst gezegd had sprak ik nu zachtjes uit:
Wel uit het zicht, maar niet uit het hart. Meteen verscheen er een lichte glimlach op mijn gezicht.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Zijn oren draaien mee, naar waar het geluid van de merrie vandaan komt. Hij legt teder zijn neus onder haar hoofd en duwt hem zo weer omhoog. ”Niemand moet onderdoen, of zijn hoofd laten hangen en al zeker niet voor mij.”Zijn stem zacht en hij was niet veel luider dan een simpele fluister. Morax’ zijn ogen zaten vol liefde en vriendschap en zelfs voor zijn jonge leeftijd, vol wijsheid. Hij luistert aandachtig naar haar woorden en streelt eens zacht met zijn hoofd langs haar hals. ”Flesha…” Zijn stem stierf weg. ”…Wat een mooie naam.” Wanneer ze over haar kinderjaar iets vertelt, vliegen weer de gedachten door zijn hoofd over zijn kinderjaren. Zowel Zircon als Amor vliegen door zijn hoofd. Bij de vreemd gekleurde merrie heer laatste woorden glimlacht hij eens. Ja, wel uit het zicht, maar niet uit het hart. Morax kon er niet echt over meepraten, toch voelde hij met deze merrie mee, ondanks dat hij het verhaal niet kende.

Zijn ogen keken de merrie, genaamd Flesha, nogmaals zacht aan. ”Zin om een eindje te wandelen in de nacht?” Even kijkt hij haar aan om vervolgens zijn zin verder te zetten. "Ik weet magische plekken, 's nachts en in het maanlicht"Hij wacht geduldig op haar antwoord, niets moest overhaast gebeuren. Om haar toch wat aan te zetten, plaatste hij één van zijn voorbenen al naar voor. Zijn bruine vacht glom lichtjes onder de sterren en maan die tussen de donkere wolken door te zien is. Nu zet hij een paar passen vooruit. Weer wacht hij even en iets daarna wandelt hij langzaam verder. Hopend dat deze bonte merrie hem zou volgen.

**Profile** Number of posts : 26 Status : Active

Ze vond het best wel fijn dat iemand haar zo vriendelijk behandelde. Even dacht ze na, maar langzaam en zeker hield ze har hoofd mooi recht en trots. Ze draaide haar hoofd zodat ze met haar rechteroog in de ogen van Morax keek. (in haar linkeroog was ze namelijk gedeeltelijk blind) Ze zag de zachtheid in zijn ogen, en vertrouwelijke blik kon ze niet vergeten.

Toen hij enkele stappen verzette dacht ze toch nog even na. Is dit wel te vertrouwen?
Ach waarom ook niet, deze hengst leek niets kwaads in zich te hebben. Langzaam maar zeker draafde ze tot naast de hengst. Het maanlicht deed haar blinde oog nu een beetje oplichten.
Wat zijn hier zoal de magische plekken in dit gebied? vroeg ze zelfverzekerd en heel nieuwsgierig.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Hij gaat over tot een soepele galop en kijkt de merrie aan. "Dat zul je wel zien." Al gauw versnelt hij en rent naar een van zijn favoriete plekken, die hij heeft leren kennen toen hij nog bij Zircon leefde. Een prachtige berg met een riviertje dat zelfs in de winter nog niet bevroren is. De bomen rond om rond zijn dennen en verliezen dus maar weinige 'bladeren' Morax vind het daar prachtig. Eenmaal daar aangekomen maakt hij een sliding stop en kijkt de merrie nogmaals aan. "Prachtig niet? Het is volgens mij een van de mooiste plekken in de winter." De beklimming was zwaar, maar dat deed hem niets. Hij keek nog eens snel naar beneden, naar de vallei onder zijn voeten. Die maakte het plaatje helemaal compleet.

-> Moet gaan slapen, anders was het veel langer --" Stomme stiefvader !!

**Profile** Number of posts : 26 Status : Active

Moedwillig galoppeerde ze achter Morax aan. Toen hij plots versnelde ging ze trager galopperen maar bedacht zich en versnelde haar galop.
De beklimming was zwaarder dan ze verwachtte, Morax stond al bovenaan en keek naar haar om. Eindelijk aangekomen keek ze ademloos rond. Ze zag de rivier die niet eens bevroren was, dan het landschap en de bomen om haar heen.
Het is hier inderdaad magisch mooi. antwoordde ze met ingehouden adem.
Ze keek nog eens naar het landschap en ging even liggen. De beklimming had haar namelijk meer energie gekost doordat ze door de koude sneeuw moest rennen. Ook had ze minder energie dan gewoonlijk door de koude winter.

- luisteren naar je (stief)ouders moet ook hé, ik ga zelf ook slapen nu.

**Profile**

» A strange horse ~ Flecha
» No answer yet so strange to the world out there! {Open}

A strange noise

A strange noise

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen