De blauwe maan verdween achter de horizon en Avanti had Shade niet gezegd of hij een schim zou worden of dat hij hem later zou doden. Shade had de grote hengst met zijn licht gevende paarse ogen zien vertekken in het donkerste van het duistere bos. Even had hij zich nog niet durven te bewegen, niet tot de eerste zonnestralen de hemel verlichten. Zonder enige moeite had hij zijn alsmaar dieper zakkende hoeven uit de modder getrokken en zich omgedraait. Misschien was de test wel om later weer terug te komen en als hij dat deed zou Shade zich nog beter laten zien dan hij nu gedaan had. Twijfel over viel de jonge hengst over waarom Avanti geen antwoord gegeven had en stapte het bos uit met dezelfde stevige tred als dat hij die in gegaan was. Anderfels liep hij nu op en zag het landschap voor zich uit strekken. Het was vreemd na een lange nacht opgebleven te zijn. Shade schudden zich uit en liet het stof van zijn vacht vallen. De andere paarden van de kudde moesten nog steeds voor hem uitkijken, want Shade was nog steeds van plan om hen uit te roeien met of zonder dat hij schim zou worden! Zijn stappen waren zwaar van de slaap en hij moest zijn stekkie bij de heide weer op gaan zoeken. Daar lag een lekkere ondiepe kuil waar hij zich in kon leggen die groot genoeg was voor een tiental paarden. Het zou nog even duren voor hij er aankwam en halverwegen bleef Shade even stil staan en keek over zijn schouder naar het duistere bos achter hem. De volgende blauwe maan zou hij er zeker weer in gaan. Zijn besluit stond vast!

Konijnen sprongen vrolijk door de heide toen Shade zijn eerste stappen in de grote kuil maakte en zocht het bosje op waar hij zijn rug altijd tegen aanlegde. Hij was moe van alle spanning die hij bij Avant gevoelt had en zijn eigen ervaringen van die nacht. Langzaam zakte hij door zijn benen en legde zich neer tegen het bosje heide aan. Een geeuwde Shade en legde zijn neus tegen het zachte gras en viel al snel in slaap. Dromen over andere paarden te doden bleven uit, nee hij droomde over vroeger en over de tijd dat Ela nog leefde. Shade had haar voor het ongeluk al vroeg zijn liefde verklaart, maar nadat ze gedood was door beide leiders van de twee kudde's was zijn liefde ook gedood en zou Shade er alles voor over hebben om alle twee de kudde's uit te roeien. Een geluid bracht Shade uit zijn slaap en hij sprong meteen op. 'Wie stoort mij!' snauwde Shade kwaad en hij brieste woedend voor een paard zich liet zien.