No ordinairy world. [Open]

Wat was er nog ouder dan de bomen van Ferelden? Wat was er nog ouder dan het mos op de grond, het oudste paard van BMH? De zon streek langs de hemel, vantussen de wolken naar beneden terwijl het oudste wezen op dit gebied langzaam terug keerde naar zijn grond, Ferelden. Axis had het allemaal gezien, hij had de eerste blauwe maan gezien, hij had alle schimmen gekend van de eerste tot de laatste. Hij kon de doden niet meer bijhouden evenals hij het nieuwe leven niet meer kon bijhouden … net als hij de jaren niet meer kon bijhouden. Hij was een halve schim geweest, hij was leider van iedere rang geweest, hij was zelf een Emperor geweest. Hij had veulens onder zijn hoede genomen, paarden opgeleid om te vechten. Maar hij had evenals naast de schimmen gestaan, zelf gemoord, zelf gemarteld en verdriet gezaaid. Er was niets veelzijdiger dan Axis, de hengst die vele namen had gekend. Er was immers één ding dat hij nooit had gedaan en dat was de wereld van buitenaf zien, hij had nog nooit één hoef buiten het land van de blauwe maan gezet.

Dat was wat ervoor zorgde dat hij nu over het land sjokte, van Orlais helemaal terug naar Ferelden. Zijn onsterfelijke ziel had deze trip opgepakt en nooit meer los gelaten. Iedere ochtend vertrok hij naar Orlais om daar de zon te zien opkomen terwijl de horizon ontoereikbaar bleef. Iedere ochtend dacht hij aan de wilde zee en zijn bewoners. En dat bracht hem een zekere vrede in zijn hart, dat maakte hem eerzaam en klaar voor een nieuwe dag. Hij was bijna in Ferelden toen zijn het voelde, het bekende gevoel van bekeken te worden. Hij stopte, zijn gigantische gitzwarte Shire lichaam stopte en hij draaide zijn paarse oog langzaam naar het bos. Dat was het nu net tussen hem en de schimmen, ze wilde hem allemaal vermoorden maar ze deden het niet, want net als zij niet te doden vielen kon je ook Axis niet doden. Daarnaast … hij en Avanti hadden zoals hij het zelf verwoordde “teveel plezier” samen. Hij staarde naar het bos, net zolang tot het gevoel weg ging. ‘Je kunt niets doen.’ Prevelde hij. Toen hij zijn hoofd draaide zag hij een ander paard naderen. Met zijn aandacht half bij de blik uit het bos keek hij het naderende paard aan …

**Profile** Number of posts : 359 Status : Active

Of het lag aan het idee dat zijn familie hier weleens kon ronddwalen of dat hij het gewend was om rond te reizen wist Wilson niet, maar hij was afgedwaald naar een ander gebied binnen BMH. In plaats van na te denken en te dagdromen, waar hij zichzelf weleens op had betrapt, genoot de jonge hengst tijdens het lopen van het landschap. De uitgestrekte vlaktes met hier en daar een heuvel spraken hem erg aan, maar ergens had hij het gevoel dat hij het dichte bos moest vermijden. Waarom wist hij niet. Misschien door de verhalen over zogenaamde schimmen, misschien door het idee dat hij kon verdwalen in het bos... Het kon allemaal. In elk geval zag hij op een gegeven moment een ander paard staan bij de rand van het bos, waarbij Wilson zich bedacht dat hij wel wat gezelschap kon gebruiken. Hij liep nieuwsgierig op het andere paard af, maar merkte pas na een aantal meter dat de zwarte hengst groot was. Erg groot. Hoewel Wilson niet goed wist wat hij ervan moest denken, keerde hij niet om. Het paard had hem gezien en het was duidelijk geweest dat de palomino op hem af kwam, dus het was logischer om gewoon door te gaan. “Hallo daar,” zei hij dan ook toen hij wat dichterbij was gekomen. Nu pas drong het echt tot hem door hoe groot de ander wel niet was. Zó groot dat, ook al zou Wilson zijn hoofd zo hoog mogelijk houden, hij niet eens de schoft van het andere paard zou kunnen bereiken.

Over twee uitersten gesproken. Axis was het grootste paard op BMH, als je de schim niet meetelde en wat kwam afgewandeld behoorde waarschijnlijk tot het kleinste paard van BMH. Daar maakte hij zich eigenlijk meer zorgen om dan je je kon voorstellen. Want hoe kleiner je was, hoe gemakkelijker ze je te pakken kregen. Je mocht dan misschien snel en overal onder geraken dat maakte niets uit bij blauwe maan want dan waren zij sneller en gevaarlijker. Maar ondanks de zorgen maakte het Axis ook een klein beetje blij om het kleine paardje met zo’n vrolijke tred te zien wandelen, alsof alles in de wereld even klein was als hem. Axis draaide zijn hoofd terug naar het bos, kijkend of ze op de loer lagen, voelend of ze aanwezig waren … maar er was niets meer. Enkel het vredige gevoel van Axis terwijl de pony hem naderde.

Het arme dier had heel veel nodig om zijn hoofd zo hoog te krijgen terwijl hij Axis begroette. Hij liet zijn hoofd zakken tot hij op een draagbare ooghoogte stond en glimlachte begroetend. ‘Jij bent aardig klein om hier alleen rond te dwalen.’ Zei Axis op een rustige bijna oude manier. Hij was oud, ondanks dat zijn lichaam er jong en sterk uit zag was zijn ziel wat ouder geworden. Onsterfelijk ja, maar dat maakte niet alles in het leven gemakkelijk. Zijn paarse oog was het andere dat zijn leven niet gemakkelijk maakte, aangezien het direct met de schimmen gelinkt werd. ‘Je bent nieuw, niet?’ Vroeg hij nieuwsgierig. Axis had de pony hier nog niet gezien anders had zijn instinct hem al gewaarschuwd het kleintje beter in de gaten te houden …

**Profile** Number of posts : 359 Status : Active

Gelukkig voor Wilson zou het niet nodig zijn voor hem om zijn hoofd zo hoog te houden, want het andere paard had zijn hoofd wat laten zakken. Het was nu een stuk gemakkelijker voor de pony om het paard aan te kijken dat hem rustig toesprak. Ergens verbaasde het hem dat de hengst haast als een oud, maar wijs paard klonk, terwijl hij juist vrij jong en gespierd leek te zijn. “Ach, ik ben eraan gewend,” reageerde hij rustig op de observatie van de ander, al had hij het vermoeden dat het grote paard het niet enkel had over reizen in het algemeen. De verhalen over schimmen waren in Wilsons hoofd blijven hangen, waardoor hij niet meer verrast werd als een paard erover begon. In elk geval leek de Shire te hebben opgemerkt dat hij hier nog niet zo gek lang was. “Dat klopt,” antwoordde hij, waarna hij even nadacht. “Hoe weet je dat eigenlijk?” vroeg hij nieuwsgierig. Wilson had het vage vermoeden dat het kwam doordat hij vrij zorgeloos door het gebied had gewandeld, maar het kon natuurlijk nog een andere reden hebben – waar hij als jonge pony natuurlijk wel benieuwd naar was.

**Profile**

» A brave new world [open]
» Some say the world will end in fire. ~Open~
» A new world, a new start. (open)
» No answer yet so strange to the world out there! {Open}
» my world is here, my love is here, my heart is here! [Open]

No ordinairy world. [Open]

No ordinairy world. [Open]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen