Maureen's Drop it

**Profile** Number of posts : 333 Status : Absent

~ C H A R A C T E R S ~

~Belvedere~
There you are & Úni (Liesl)

Don't let me down & Moon (fantasyFair)

~Yew~
Let's rule the world ~ Vanth (Happyboy-silveryet)

~Aphrodite~
The only thing we want, is a little bit of fear & Kratos (triptune)

~ K A D E R S ~

~Aphrodite~

Maureen's Drop it Aphrodite_by_yewtrex-d5a9kry

Het was midden in de nacht toen de grauw grijze wolken dreigend over het Minanter zweefde, enkele regen druppels maakte het bekende tikkende geluid terwijl ze op de grond, stenen en bomen vielen eigenlijk op alles wat ze maar konden raken. Daar stond ze dan, aan de rand van een gigantisch bos vol met dennen bomen, haar manen en staart wapperde wild naar achteren terwijl een gure wind langs haar lichaam streek. Het mocht dan wel lente zijn, erg lekker weer was het nog steeds niet in de nacht, zeker niet in een nacht als deze, waarin de storm over het Minanter raasde. Waarom was ze ook al weer hier heen gekomen? Hierheen, naar het vervloekte land van de blauwe maan? Daar waar de schimmen heerste, waar zij iedere maand tevoorschijn kwamen, bebloede lijken achter latend, alle paarden in rep en roer makend. De angst voor die blauwe maan was haast te ruiken in het gebied, de angst voor die schimmen was haast te ruiken. Ze wist waardoor ze hier heen gekomen was. Ze was geroepen door de blauwe maan, de spanning en de angst ervan, het was alsof de schimmen haar langzaam naar zich toe trokken, alsof ze haar riepen en hoe dichter ze bij kwam, hoe harder de roep ging, ze proefde de angst haast zelf, de sensatie die de blauwe maan voor haar met zich mee zou brengen, de angst die overal op aarde was, de angst die zij wou proeven, of het nu bij een ander was, of bij haarzelf. Zij wou de angst proeven, de angst voor de schimmen en de blauwe maan. Het was alsof ze er naar uit reikte, maar haar arm net niet lang genoeg was, alsof ze iets dichter bij moest komen, maar als ze dichterbij kwam, zou dat haar het leven misschien komen, het was alsof ze op het randje van een ravijn balanceerde, in pogingen om dat gene te pakken waar ze naar hunkerde, dat kleine beetje angst wat ze wou proeven, dat kleine beetje angst wat ze wou voelen, maar ze werd tegen gehouden door het ravijn. Ze zat te aarzelen of ze die sprong zou wagen die ene sprong over het ravijn, die ene sprong die haar dan daar zou brengen daar in het bos. Toen bracht ze uiteindelijk zelf de genade klap toe, met grote passen liep ze zelf verzekerd het bos in. Het was alsof ze zichzelf van een afstand zag lopen terwijl ze daar op weg ging, naar dat ene kleine beetje angst...

Code:: [table align="center" bgcolor="#1b5113"][tr][td][center][img]http://img266.imageshack.us/img266/9217/aphroditekaderkopie.jpg[/img][/center]<table align="center" width="400"><tr><td align="left"> </td></tr></table>[/td][/tr][/table]

~Belvedere~

De hoge golven braken tegen de rots punten die ferm uit het water staken, de wind blies de golven hoger en hoger om vervolgens te zorgen dat de rotsen of de kliffen de genade klap uit deelde, waardoor de golven met veel lawaai braken, het was typerend dat hier in het Orlais, bij de zee veel kabaal en lawaai was. Als het al niet de golven waren die het parel witte strand opkropen om zich vervolgens weer terug te trekken, of dezelfde golven die met veel geweldig braken tegen de kliffen en de scherpe rotspunten die uit het water staken, dan waren het wel de meeuwen die hier met zijn allen rond vlogen en krijste alsof hun leven ervan af hing. Om nog niet te spreken over de wind die hier altijd heerste en die in je oren krijste. Maar al met al genoot de hengst van de wilde natuur van de ontembare zee. Hij bewonderde moeder natuur en haar krachten. De zee over wie niemand de baas ooit zal zijn, de zee die de baas was over alles en iedereen samen met die wind, de ene keer zacht, de andere keer onheilspellend, guur en hard. Het was lente en het was te merken, de eens zo witte sneeuw die had geregeerd over het land van de blauwe maan lag nu alleen nog her en der verspreid in miezerige hoopjes, hier op het strand was het bijna helemaal weg en waren de parel witte stranden alweer zichtbaar. Een paard, daar voor hem, rustig draafde hij op het paard af, geen moeite nemend zijn hoeven goed op te tillen sleepte hij een heel spoor van zand mee naar de jonge hengst. Bij de hengst aangekomen schudde hij zich goed uit. ,,Een goedendag, met wie heb ik vandaag het genoegen of ongenoegen?''

Code:: [table align=center cellpadding=0 cellspacing=0 background=http://i.imgur.com/PqUCd.png width=534 height=675][tr][td width=420][/td][td valign=top]<div style='padding-right: 5px; margin-top: 100px; margin-right: 50px; margin-left: 0px; margin-bottom: 60px; width: 430px; height: 260px; overflow: auto; text-align: justify;'>[color=#c9ccd2][font=tahoma][size=12]*Tekst hier*[/font][/size][/color]</div>[/td][/tr][/table]

~ A F B E E L D I N G E N ~

~Aphrodite~

Maureen's Drop it Aphrodite_by_yewtrex-d5a9kry

~Belvedere~

Maureen's Drop it Belvedere_by_yewtrex-d582f68

~Yew~

**Profile** Number of posts : 333 Status : Absent

Voor Julya (fantasyFair);

Maureen's Drop it Dc3cc30dfa978e529b3de79

Het was midden in de nacht toen de grauw grijze wolken dreigend over het Minanter zweefde, enkele regen druppels maakte het bekende tikkende geluid terwijl ze op de grond, stenen en bomen vielen eigenlijk op alles wat ze maar konden raken. Daar stond ze dan, aan de rand van een gigantisch bos vol met dennen bomen, haar manen en staart wapperde wild naar achteren terwijl een gure wind langs haar lichaam streek. Het mocht dan wel lente zijn, erg lekker weer was het nog steeds niet in de nacht, zeker niet in een nacht als deze, waarin de storm over het Minanter raasde. Waarom was ze ook al weer hier heen gekomen? Hierheen, naar het vervloekte land van de blauwe maan? Daar waar de schimmen heerste, waar zij iedere maand tevoorschijn kwamen, bebloede lijken achter latend, alle paarden in rep en roer makend. De angst voor die blauwe maan was haast te ruiken in het gebied, de angst voor die schimmen was haast te ruiken. Ze wist waardoor ze hier heen gekomen was. Ze was geroepen door de blauwe maan, de spanning en de angst ervan, het was alsof de schimmen haar langzaam naar zich toe trokken, alsof ze haar riepen en hoe dichter ze bij kwam, hoe harder de roep ging, ze proefde de angst haast zelf, de sensatie die de blauwe maan voor haar met zich mee zou brengen, de angst die overal op aarde was, de angst die zij wou proeven, of het nu bij een ander was, of bij haarzelf. Zij wou de angst proeven, de angst voor de schimmen en de blauwe maan. Het was alsof ze er naar uit reikte, maar haar arm net niet lang genoeg was, alsof ze iets dichter bij moest komen, maar als ze dichterbij kwam, zou dat haar het leven misschien komen, het was alsof ze op het randje van een ravijn balanceerde, in pogingen om dat gene te pakken waar ze naar hunkerde, dat kleine beetje angst wat ze wou proeven, dat kleine beetje angst wat ze wou voelen, maar ze werd tegen gehouden door het ravijn. Ze zat te aarzelen of ze die sprong zou wagen die ene sprong over het ravijn, die ene sprong die haar dan daar zou brengen daar in het bos. Toen bracht ze uiteindelijk zelf de genade klap toe, met grote passen liep ze zelf verzekerd het bos in. Het was alsof ze zichzelf van een afstand zag lopen terwijl ze daar op weg ging, naar dat ene kleine beetje angst...

Code:: [table align="center" bgcolor="#000000"][tr][td][center][img]http://img687.imageshack.us/img687/1895/dc3cc30dfa978e529b3de79.jpg[/img][/center]<table align="center" width="500"><tr><td align="left"> [size=10][color=#ffffff]*Tekst hier*[/color][/size] </td></tr></table>[/td][/tr][/table]

» Let's drop it~
» ✯ Liesl's drop it ✯
» Smoeltje's drop it
» {Yew} A drop in the ocean will make no different {{Furian}}

Maureen's Drop it

Maureen's Drop it

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen