Counting the trees? -Ossy-

**Profile** Number of posts : 1903 Status : Active

-Ossy-

Het geknisper van gedroogde bladeren klonk owaarschijnlijk luid terwijl de palomino merrie door het bos wandelde, haar aantrekkingskracht hiervoor was altijd al onvooorstelbaar geweest voor anderen. Zelf vond ze het zalig om uren alleen rond te dwalen zonder enige levende ziel tegen te komen en te luisteren naar de bomen die zachtjes hun geheimen met de wind deelden. In dit deel van Blue Moon Horses was ze nog nooit gekomen maar ja, voor alles een eerste keer niet... ?

Haar gedachten sprongen heen en weer tot ze er een uitpikte waarover ze kon nadenken, haar moeder, nooit had ze zich eigenlijk afgevraagd waar haar moeder zou zijn en of ze nog zou leven. Ik was nog maar een veulen toen de kudde me verstoten had, abrupt bleef ze stilstaan bij die gedachte. Haar neusgaten sperden zich wijd open toen ze aan de geuren dacht van haar kudde, de leider die haar had weggejaagd en de hartverscheurende schreeuw die haar moeder had gemaakt toen ze zag dat haar kleine meid achtervolgd werd door hun furieuze leider. Haar leven was nooit simpel geweest maar slecht had ze het ook niet gehad ookal had ze zonder bescherming moeten leven, ze was altijd sterk geweest en een nieuwe omgeving zou daar niets aan veranderen.

Op een slome draf verkende ze het bos dat naar platgetrapte bladeren rook, zacht geristsel maakte er haar op attent dat ze niet meer alleen was maar dat de eekhoorns waren begonnen om hun wintervoorraad aan te leggen. Hoe kon het toch dat zo’n lieve beestjes je konden aanvallen? Ja, soms begreep ze echt niets van… Waarom zit de wereld vol geheimen? Ze schudde met haar hoofd om de gedachte weg te duwen en vertraagde haar pas een beetje zodat haar slanke lichaam zich soepel voortbewoog in de warme ochtendzon die haar vacht verwarmde.

De koude wind speelde met haar manen en deed een hoop bladeren opvliegen als een tornado met haar blik op de bladeren gericht trok een donkere schaduw haar aandacht, haar ogen stonden zo stralend als altijd toen ze naar de onbekende keek en een poging deed om hoogte te krijgen van het paard. ‘Kan ik je helpen?’ Een liefdevolle blik keek naar de natte grond onder haar hoeven. Met een simpele draai van haar lange nek en een paar passen naar links kreeg ze een beter zich op de hengst die aan de rand van het bos stond, zijn oranje ogen waren het enige wat opviel doordat zijn vacht bijna even donker leek als de schaduw.

‘Wat zoekt zo’n grote kerel hier misschien, ben je mischien de bomen aan het tellen..? Meteen keek ze naar de boomtoppen die boven haar hoofd het zonlicht tegenhielden ‘… anders ga je nog lang bezig zijn.’ Een grote glimlach verscheen op haar gezicht als ze er nog maar aan dacht om een paard alle bomen te zien tellen, en meteen na die onschuldige glimlach ontsnapte er een zacht gegrinnik toen ze de haar oren draaide naar de hengst. Wat kon zo’n misterieus brein verbergen…

NOT ALL WHO WANDER ARE LOST

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Counting the trees? -Ossy- OssyrokKader2

ossyrok
But I have grown too strong
To ever fall back in your arms

_{Mijn ogen gleden vluchtig over kudde om de dieren te tellen. Wanneer ik erachter kwam dat enkele paarden ontbreekte in mijn of eigenlijk onze kudde, wenk ik snel naar Zehlia dat ik ze ging zoeken. Mijn stevige lichaam schoot met een ruk naar voren. Mijn ogen hingen aan de maan die de lucht blauw kleurde in het gezelschap van de sterren. In ruime passen hervatte ik mijn reis richting Ferelden, emt de hoop wat paarden te onderscheppen om in veiligheid te brengen

--

De oranje bladeren knesperde onder mijn hoeven wanneer ik me door de bommen voortbeweeg. Mijn pas had ik terug genomen tot een vlotte pas. Mijn ogen glijden onrustig tussen de bomen door. De geur van een paard was allang in mijn neusvleugels gedrongen, ik gokte het dier op zo’n 200 meter afstand. Ik moest en zou het vinden. Bij elke pas die ik zette word de geur sterker. Plotseling zie ik een palomino vacht door de bomen heen. Een lage hinnik verlaat mijn keel. Met mijn hals opgekruld dribbel ik naar haar richting toe. Het verbaasde me dat ik haar niet kende, ondanks ik hier pas een maand was of zoiets. Wanneer ik haar stem hoor kijk ik verbaasd op, zij wist waarschijnlijk ook niet wie ik was. De meeste paarden vroegen niet of ze me konden helpen, aangezien ik leider ben. ”Ja.” Klonk mijn stem kortaf. Mijn blik gleed vluchtig tussen de bomen. ”Zit je in de eerste rang?” Vroeg ik terwijl ik haar doordringend aankeek. Bij haar vraag keek ik verbaasd op. Zag het eruit alsof ik de bomen aan het tellen was? Waar zag ze me voor aan? Een één of andere idioot? Het was überhaupt dom van haar om hier rond te zwerven zonder kudde. ”Ik heb wel wat beters te doen hoor...” Klonk mijn stem rustig...

** Sorry, echt vreselijke post :/}

**Profile** Number of posts : 1903 Status : Active

Haar grote blauwe ogen staarden hem aan toen hij plots “ja” zei, ze schuifelde geschrokken naar achteren, de meeste paarden zeiden automatisch nee. “Zit je in de eeste rang?” hoorde ze hem nog zeggen voordat ze haar aandacht verloor en naar de boeiende verschuivende wolken staarde die langzaam voorbij gleden “Ah! Oei… eeeuuhm, ja, ik zit bij de eerste rang!” En ineens stond er terug een vrolijke en opgewekte merrie.

Een van haar achterbenen ging omhoog en klungelend deed ze een poging om bij een kriebelende plek te komen, “Hmmm,…. Neen, ietsje … verder….” Het lukte niet dus zakte ze door haar benen en rolde zich eens in de gevallen bladeren. Ze leek net op een hond die wou spelen met zijn baasje. “Aaah, dat is beter” Tevreden draaide ze zich terug om naar de hengst die naar haar had staan kijken.
“Sorry, ik had een plek die jeukte” Verlegen richtte ze haar hoofd naar de grond, ze was nu eenmaal geen normaal paard en altijd al een buitenbeentje geweest.

Toen ze hem hoorde zeggen dat hij wel wat beters te doen had werd haar nieuwsgierigheid gewekt en begon ze vragen te stellen “En wat doe je dan?” Vroeg ze poeslief voordat ze met haar neus in de bladeren dook en een blad nam om op te kauwen. Verassend hoe een blad smaakt, houterig maar ook smakelijk.
Ze ging op rust staan en wachtte geduldig op zijn antwoord.

-flut post-

NOT ALL WHO WANDER ARE LOST

**Profile**

» And the trees stay green..
» Burning trees // Viënto

Counting the trees? -Ossy-

Counting the trees? -Ossy-

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen