Met een snelheid die zelf de wind niet kon volgen stormde zijn kleine compacte lichaam over het gras. De donkere wolken boven hem gromden wat dreigend en de zon had geen kans om door te schijnen en de eerste lentebloemen in de late winter zijn warmte te geven. Er brak een donderslag door en enkele tellen daarna vielen dikke druppels naar benen op zijn bruine vacht. Toch stopte zijn benen niet, aan een razend tempo, te snel voor een heel doodnormaal paard te zijn bewoog hij zich over BMH naar een beschutte plek tegen de bergen. Zijn zwart staart vloog sierlijk achter zijn lichaam mee, zijn neusgaten waren ver opengesperd en zijn paarse ogen keken met een hoop gemengde emoties naar de weg voor hem. Ja, hij was zo iemand, een paarsoog, zoals ze het hier op BMH zeiden. Hij was een nakomeling van een schim, van de leiderschim. En hij had het overleefd maar daar moest hij de nodige gevolgen van verdragen.

'We worden nat Hades, ren wat sneller. Sneller!' Beval de gretige stem in zijn hoofd. De hengst gooide zijn oren plat en vertraagde even toen de vele dennebomen voor hem opdoemde. 'Waarom stop je, zoek beschutting.' Mijmerde de stem. Trippelend snoof Hades en gooide zijn oren dieper in zijn nek. 'Hou je bek.' Sprak hij luidop. De mismakking aan hem was de stem in zijn hoofd, niemand kon het horen en zodus kon je de gevolgen raden als je Hades tegen zichzelf zag praten. Hij was gek, die uitstraling had hij. Zijn zwarte voorbenen maaiden kort door de lucht en meteen racete zijn lichaam weer verder. Hij sprong heen en weer tussen de bomen bergop. 'Sneller sneller!' Piepte de stem. Geërgend ging hij nog iets rapper als was het maar om de stem in zijn hoofd zijn zin te geven. Soms was hij echt nuttig maar het meest van de tijd hing hij een klein kind uit en daar kreeg Hades de kriebels van.

Ondertussen waren de druppels veranderd in hagelstenen die met bakken uit de lucht vielen. Hij vond maar net op tijd beschutting in een lange brede grot ergens op het eerste plateau van de gigantische bergen. Hijgend draafde hij binnen en schudde hij zijn half natte lichaam uit. 'Sttt Hades, Sttt hoor! Hoor, er is hier iemand.' Riep de stem angstig in zijn hoofd. Hades trippelde nerveus, zoals altijd kon hij geen second stilstaan. Zijn oren vlogen alle kanten op en zijn paarse ogen staarde met die krankzinnige blik in het rond. 'Kijk kijk!' 'Hou je mond.' Riep Hades kwaad. Hij snoof verbitterd en concentreerde zich voor de tweede maal. 'Zo kan ik me niet concentreren.' Fluisterde hij erachter. De stem mompelde nog wat kleine dingentjes en was dan stil. De hengst liep voorzichtig verder tot hij een ander paard zag staan. Meteen gingen zijn oren plat, bang dat het misschien de vijand was ookal leek het dier voor hem enkel maar te schuilen om dezelfde reden als Hades ...

Hades gaf het paard een enkele blik, nerveus draaide hij zich weer en trippelde dieper de grot in. 'Moet je hem niet vermoorden? Hades dat paard is misschien slecht.' Mijmerde de stem. Hades schudde wild zijn hoofd in een poging om de stem doorheen te schudden maar het werkte niet want het ging in zijn vrolijke bui gewoon verder. 'Zouden we hier geheimen vinden? Misschien wel wat lekker vlees? Of of ...' 'Hou je mond!' Schreeuwde Hades kwaad. Hij keek kort over zijn schouder of er niemand had meegeluisterd. 'Ik heb geen mond.' Lachtte de stem luid. Hades knarste zijn tanden en spitste zijn oren kort naar de ingang van de groot waar een andere paard een schuilplaats zocht maar dat paard had wat meer dreiging ookal kwam hij vriendelijk over. In zo'n situaties was de stem in zijn hoofd heel belangrijk, het voorzag hem van informatie die hij zelf niet kon zien.

Zijn paarse ogen keken het paard langere tijd aan voor zijn oren dreigend in zijn hals gaan. 'Niet betrouwen, ruik Hades, Hades ruik.' Beval de stem en instinctief luisterde Hades, hij sperde zijn neusgaten en snoof de geur van het andere paard in. Als plots zijn naam weerklinkt verstard zijn lichaam voor enkele seconden en begint hij dan weer nerveus heen en weer te wiegen. 'Niemand kent je hier, weinigen kennen je naam. Vraag hoe hij je naam weet.' Beval de stem opgefokt. Het maakte Hades opgefokt, hij gooide zijn hoofd in de lucht en richtte zijn paarse ogen op de hengst voor hem. 'Hoe weet je dat?' Vroeg hij standvastig, zeker van zijn stuk was hij wel maar voor hoelang dat zou standhouden wist hij niet. Hij betrouwde het paard zijn zijn geheel niet en daar was de stem in zijn hoofd het absoluut eens mee. 'Wie ben je?' Vroeg Hades vervolgens actief. Niemand sprak met Hades, des te meer vragen hij stelde over deze ontmoeting ...

Hades wist even niet hoe zijn moest gedragen. Zijn oren schoten van links naar recht, naar de hengst en dan weer plat in zijn hals. Opmerkelijk was hoe stil de stem in zijn hoofd was, Hades stelde zich er bijna vragen bij. De hengst voor hen noemde zichzelf Achilles en mocht Hades niet zo afzijdig leven dan zou hij weten dat het een schim was ... maar das wist hij niet. Hij wist amper iets van de paarden hier. Hij wist enkel dat hij moest opletten, opletten voor zijn vader en andere paarsogen. En om zo min mogelijk op te vallen moest hij zich zo afzijdig mogelijk houden. 'Achilles.' Herhaalde de stem in zijn hoofd. Hades steigerde laag en trippelde dan weer nerveus, hij kon niet weg, hij kon niet weg en hij haatte het. De woorden die Achilles uitspraak, over haar paars achter de naam deden Hades als een standbeeld stilstaan.

'Hij weet dat je een paarsoog bent, hij kent een paarsoog!' Gilde de stem kwaad in zijn hoofd. Hades steigerde weer laag en hinnikte luid, bijna angstig. 'Wat moet ik doen?' Vroeg Hades luidop. Zijn paarse ogen gingen weer naar de hengst voor hem die weer sprak. Hij wou weten, hij wou meer weten over Hades maar zo ging dat neit bij Hades. 'Val hem aan ofzo, hij kan naar papa gaan en dat willen we niet.' Riep de stem bevelend. Hades wou een stap naar voor zetten maar stapte dan aazelend terug, bang voor wat komen zou. Hij was echt niet goed in zijn hoofd, dat zag je nu wel duidelijk. 'Vermoord hem!' Riep de stem weer. Hades twijfelde er deze keer niet over en schoot naar de hengst. De stem gaf de bevelen en Hades had daar niet over te kiezen ...
° Beetje dramatiseren e ;-)