Pip
Editor
Profile
Number of posts : 2407
Status : Active
Contact
|  Onderwerp: But I have grown too strong to ever fall back in your arms zo 7 okt 2012 - 20:43 | |
|  ossyrok
But I have grown too strong
To ever fall back in your arms
Soms denk je dat je veilig bent. Dat je weet hoe je moet leven. Dat je denkt dat je wijs genoeg bent, volwassen genoeg om zelf te leven. Totdat je die kennis en wijsheid nodig hebt. Dan word je geconfronteerd met de realiteit. Mijn overkwam dit. Ik wist niet meer wie ik was of hoe je moest leven. Ik had geen idee. En toen pas besefte ik me dat ik dat ook nooit het geweten. Er werd altijd al voor me gezorgd en ineens moest ik maar voor mezelf zorgen. Moest ik zelf maar bedenken hoe ik in leven bleef. En ik ontdekte een manier van leven, maar niet de juiste manier. Ik werd overmoedig en gedroeg me als een jong veulen. Maar eigenlijk was ik ook niet meer, niet opgevoed, niet getraind en geen kegregen, enkel liefde. Maar omdat ik zo was beschermd tegen de wereld dacht ik dat ik alles had wat ik nodig had, ik had geen weten van de wereld die buiten me was. Maar het was bergleeuw die waakte in de duistere nacht die me duidelijk maakte dat ik geen veulen was, dat ik niet zo kon leven als een jong veulen.
Mijn ogen draaide waakzaam over het bloemenveld van Anderfels. Ik wist van mezelf dat mijn zicht niet het beste zintuig was, ik maakte over het algemeen dan ook meer gebruik van mijn reuk. Een hoogbegaaft zintuig. Ik had de bijzondere gave van veraf de paarden en dieren al te ruiken. Echter had je het nadeel van de wind die je reuk met de minuut weg kon nemen. Ik voelde me dan machteloos. Ik was niet blind en kon prima zien, maar het was alsof zien niet genoeg voor me was. Ik had nou niet het beste beeld, het was iets wazig waar door ik de kleinste details als snorharen niet kon zien, maar de kleur ogen de kleinste littekens, geen één bleef buiten mijn zicht. Maar wanneer ik hier alleen liep in een nieuw gebied met zélfs een blauwe maan was het toch anders. Ik vroeg me af waar ik terecht ben gekomen. Waar kleurt de maan zich nou blauw? De geur was ijzig en koud. Kleine rookwolkjes verlieten mijn neusvleugels wanneer ik uitademde.
Mijn passen waren ruim en krachtig, zoals je kan verwachtte voor een grote friese kruising als ik. Maar ik had een bijzondere souplesse voor een dier als ik. Maar mijn snelheid was een mispunt. Ik kon hard rennen, dat wel. Maar mijn reactievermogen was niet zoals dat van een jonge ranke merrie. Maar ik moet bekennen dat ik het nog nooit eerder heb gemist. Wanneer de geur van een dier in mijn neusvleugels dringt spits ik mijn oren. Ik gokte het beest op zo’n 700 meter van mijn lichaam vandaan. Maar ik rook de geur steeds sterker worden. Het liep naar me toe. Ik wist niet of ik opgelucht moest zijn of bang. Eindelijk leven, gezelschap. Maar toch was ik bang weer gevangen te worden, geconfronteerd. Opgevoed. Misschien dat ik daarom mijn comfort zone had, waardoor niemand me zou zien als onvolwassen, dat niemand zijn of haar best zou doen op de vriendelijke reus die ik ben op te voeden.
Wanneer ik het paard gok op 100 meter bij me vandaan doe ik mijn best mzelf nonchalant te gedragen en niet op te kijken. Ik laat mijn hals zakken en scheur de laatste klaprozen af. Het was werkelijk prachtig hoor, de kleurijke velden van Anderfels, maar het was werkelijk niet te vreten. Kuchend spuug ik de bloemen uit. Ik maak een smakend geluid terwijl mijn gezicht zuur staat. Nee, geen bloemen voor mij. Maar toch genoot ik van de kleuren en het groen. Dagen had ik door de zandvlaktes gestruind zoekend naar land en leven, naar voedsel en water. Maar naast deze vlaktes vol kleurrijke bloemen zag ik ook de rotsen waar de wolken omheen hingen. Het was werkelijk een prachtig gebied, Anderfels, het had wat mysterieus. Iets wat mijn aandacht trok. Maar wanneer ik in mijn ooghoeken het lichaam van een paard zie trek ik mijn hoofd snel omlaag en is mijn aandacht weer op die niet zulke lekkere bloemen. Kieskeurig kies ik een aantal grassprietjes uit die tussen de bloemen groeide. Mijn oren strak gericht op het lichaam van het dier dat me hoogswaarschijnlijk zal benaderen. | |
|
|
HappyBoy_SilverJet
Profile
Number of posts : 3079
Status : Active
Contact
| | Onderwerp: Re: But I have grown too strong to ever fall back in your arms di 9 okt 2012 - 17:28 | |
| |
|
