It flashes bright, then fades away
it can't protect, it only destroys

De brand had haar doen beseffen dat er toch echt haast zat als het ging om jezelf opwerken. Hoewel haar eerste zorg altijd voor haar zus was weggelegd, zou ook zij zich moeten opwerken. Niet dat ze dit niet van plan was geweest, maar het leren kennen van dit gebied had langer geduurd dan verwacht. Light zou Serah als een speer naar boven duwen, maar misschien was het een goede stap om zichzelf eerst naar boven te werken, zodat ze betere bescherming kon bieden. Hoe je het ook bekeek, het was van belang dat ze een rang hoger kwam te staan en snel ook. In haar oude woonplaats was het gelukt, als ze op haar eigen volharding vertrouwde dan moest het lukken. En dus bevond de lichte merrie met haar aardbeiblonde manen zich in het gebied waar de zee aan grensde. De zilte lucht van het water prikte licht in haar neusgaten, maar het was niets wat niet doorstaan kon worden. Enkel een kwestie van gewenning. Als er iemand was die niet zou zeuren over haar omgeving of kleine ongemakken, dan was het Lightning wel.
Haar ijzig blauwe ogen gleden over de golven die wild omsloegen aan het strand dat iets verderop lag. Zij prefereerde voor het moment de wat hogere duinen, gezien ze van hieruit veel beter kon zoeken naar de befaamde leider van rang 2. Light was iemand die normaal direct op haar doel afstoof. Ze had echter besloten om het dit maal eens anders aan te pakken. Hoewel de jonge merrie erop gebrand was verder te komen hier, was het niet onbelangrijk om te weten wie je boven je had staan. Als er iemand was waarnaar ze enige nieuwsgierigheid voelde, dan was het op dit moment Theron wel. De alfa van de tweede rang. Viel hij haar niet in de smaak, dan was dit natuurlijk jammer voor haar, maar het was veel beter om toch wat te weten over de leider die jou veilig moest houden. Maar misschien, heel misschien, was hij wat zij zocht in een persoon die over haar en haar zuster zou moeten waken. Misschien kwam hij er vandaag af met een nieuw persoon dat respect toonde. Iets dat ze heel goed kon, maar enkel bij degenen die het echt verdiende naar haar maatstaven. Al snel schoot haar hoofd wat omhoog, terwijl ze een luide, heldere hinnik slaakte. Eentje bedoeld voor de leider van dit gebied.
-Theron-

Zijn lange tweekleurige manen dansde op de wind terwijl hij de bossen uit draafde. Zijn gevlekte hoofd stijf op zijn gespierde borst wat zijn nek deed buigen. Hij leefde hier al een tijdje en al snel was hij doorgegroeid naar de tweede rang. En het onmogelijke was gebeurd. Hij was gevraagd om onderleider te worden van de tweede rang. Zijn hart had even stilgestaan maar de bonte hengst had zo snel hij kon die rang geaccepteerd. Wellicht iets te gretig, maar eindelijk had hij de kans om zichzelf te bewijzen. Zijn rechteroog speurde even licht het gebied af. Elk moment kon er een schim zijn, maar Theron zou vechten.. Hij was wellicht van de kudde afgedwaalt maar alles in hem riep om even rust. Theron was er wel honderd procent zeker van dat hij wou sterven om deze paarden te beschermen die hij zo snel al als kameraden had kunnen zien. Toch was hij bang, bang voor wat er komen ging. Bang voor de gevaren die die monsters met hen mee brachten. Niet alleen bang voor de dood die ze met zich mee brachten. Maar vooral voor wat ze aan zouden kunnen richten. Mismaakte veulens.. Ze zouden merries kunnen verkrachten, meenemen.. Alles zouden ze kunnen doen. Als hij niet zou opletten. Als hij enkele seconden niet op iedereen zou letten. Als hij zijn gedachten naar een ander zou brengen.. Theron zou zichzelf dat niet kunnen vergeven. En nooit zou hij dat ook doen. Als er iets zou gebeurden met een van zijn kudde.. Hij was niet bang voor de dood. Hij was bang voor de pijn van andere.. En vooral nadat zijn vader..

Wild schudde de hengst zijn manen. Daar mocht hij niet aan denken, niet meer.. Ze was weg voorbij over niets meer te vinden van haar.. Daar had zijn vader goed genoeg voor gezorgt. Bovendien had hij nu Kayleigh. Hij hielt van haar en ze nam de herinnering aan Whisper weg. Ook had Kayleigh hem iets gegeven wat Whisper nooit had kunnen doen. Twee dochters.. Zijn schitterende kinderen voor wie hij gerust de wereld zou geven. Ze waren van hem voor altijd. En dat was waar hij nu aan moest denken. Met uitgebrijde passen draafde de bonte hengst tussen de bomen door. Zijn hoofd laag en licht onbezorgd, al zou hij het wel moeten zijn. Bezorgdheid zou door zijn aderen moeten stromen. Maar inplaats daarvan gunde de hengst zichzelf een klein beetje rust. Gewoon even.. Rust.. Er was zo veel gebeurd, Thowra was niet meer leader, dat was hij nu.. De blauwe maan rees weer en Theron had een gebied te beschermen.

In stilte ging hij over tot stap. Hij had weer de gehele grens gehad en was nu op terugweg naar zijn kudde. Schuimend zweet liep over zijn schouderbladen. Normaal zouden ze dit met ze tweeën doen maar Theron had zijn nieuwe beta Qzarina de kans gegeven om geheel met de kudde in contact te komen. Hen een beetje bij elkaar houden en hen wat dingen laten doen zodat ze goed wist wat ze moest doen als het zover was. Met alle gevolgen vandien.
Want ja Theron stond letterlijk te baden in het zweet. En daarom bracht hij nu eerst zijn lichaam in een vlotte pas naar de zee. Het was een heerlijke avond en het mulle zand onder zijn hoeven deed hem goed. Met snelle pasjes liep hij door over het strand tot zijn hoeven al het water raakte.

In stilte had hij een absolute affectie opgebouwd voor het zoute water. Hoewel als het zout opdroogde je vacht vreselijk prikte. Daarom spoelde Ther zich altijd nog even af in een klein meertje niet ver van waar hun kudde huishielt.

De golven spoelde tegen zijn bovenbenen aan toen Ther plotseling een hinnik achter zich hoorde. Meteen draaide zijn oren zich naar achteren en draaide de hengst zich om om uit het water omhoog te komen. Hij was verder gegaan dan hij eigenlijk had gedacht en sprong dus met een paar soepele passen naar een wat stevigere ondergrond. Vervolgens schudde hij zich uit en hief zijn hoofd even. Een plaatje ja dat kan je zo zeggen. Ze was schitterend met haar lichte vacht en roze manen. Hetgeen wat Theron echter maar al te goed deed beseffen dat deze merrie geen suikerspin was zoals ze er uit zag waren haar koude blauwe ogen. Ze leken maar een doel te hebben en eigenlijk kon Theron wel raden welk doel dat dan was.

Hij zette al zijn oordelen over de merrie opzij en stapte naar voren met een zachte glimlach. "Hoe kan ik een schone godin zoals u helpen." Sprak hij soepeltjes en lachte wat breder. Het was gewoon zijn manier van spreken, en Kayleigh wis dat dus er was geen enkel probleem met vreemdgaan of whatever. Zijn hart behoorde haar toe niemand anders. "Theron Hunter of the West is de naam. Alpha van Rang twee. Zeg maar gewoon Theron." Hij sprak kalm en glimlachte terwijl hij heel even richting de kudde keek. Ze hadden nog tijd zat voor het echt donker zou worden en hij terug zou moeten naar de kudde. Bovendien zou Qzarina nooit van hem verwachten dat een oude bok zoals hij zo snel zou kunnen rennen. Dus een gesprek kon er altijd wel af.

It flashes bright, then fades away
it can't protect, it only destroys

Enkele passen brachten haar dichter bij het strand, waar iemand in het water haar aandacht trok. De hengst die na haar gehoord te hebben uit het water liep, kwam in alle opzichten overeen met de beschrijvingen die ze had verkregen van andere paarden. Een bonte hengst met een vriendelijke uitdrukking. Ergens hoopte ze dat hij niet te veel op het uiterlijk van een persoon afging, al genoeg paarden hadden de grote fout gemaakt. Een merrie met licht roze manen, een plaatje, je zou een suikerzoet antwoord verwachten als je niet eerst naar die waarschuwende ogen had gekeken. Helaas ontging de ijzige waarschuwing in haar lichtblauwe poelen de ander nog wel eens, waarna deze de grote fout maakte haar met zoete woordjes aan te spreken. Hier moest Light echter niets van weten. Het gesprek was dus meestal al snel over, met de vreemdeling verbaast en gepijnigd kijkend naar de plaats waar ze hem of haar een trap had verkocht. Dat was natuurlijk niet de beste manier om jezelf voor te stellen aan een leider.

De manier waarop de hengst begon liet haar ogen zich voor een tel vernauwen, waarna ze enig ongepaste opmerking inslikte. Schone godin.. charmerende woorden. Light bleef echter staan met een serieuze blik op haar gelaat. De hengst stelde zich gelukkig voor, waardoor ze de kans had de zin onopgemerkt achterwegen te laten. Wat eruit kwam was een mond vol, maar het lag niet in haar karakter hier een probleem van te maken. Je stelde je voor hoe je wilde, een ander zou dat niet beter kunnen begrijpen als zij. 'Aangenaam Theron. Mijn naam is Lightning' sprak ze hem toe met een beleefd knikje. Hoewel Light bekend stond als een kritische dame die niet zomaar haar respect aan iemand gaf, wist ze dat dit gesprek zo goed mogelijk moest beginnen. Enkel dan was het mogelijk om zo veel mogelijk van de echte Theron op te vangen, dat was waar ze in eerste instantie op uit was. Nu zij deze rang zou proberen te betreden, betekende het dat ook Serah snel in haar voetsporen zou treden. Ze zou haar zus nooit opschepen met een leider die niet deugde. 'Ik ben hier natuurlijk voor het overgaan naar de tweede rang, maar ik reken erop dat dit al verwacht werd' sprak ze koeltjes, maar niet onbeleefd. In haar oude kudde had ze ook onder anderen gestaan en bevelen moeten opvolgen. Wanneer iemand dit in haar ogen verdiende, had je een trouw lid achter je staan. Met dit nieuwe gebied was het logisch dat ze alles nog rustig aftastte. De manier van het kiezen van deze leiders was haar namelijk onbekend.

Theron keek op naar de merrie en meteen herinnerde hij haar. Of nou ja het gesprek dat hij met de nieuwe Alpha van rang vier had gehad, Diablo. De hengst had hem verteld dat hij binnenkort een nieuwe Beta zou krijgen, een plaatje om te zien maar een een monster van binnen, nou ja monster. Eerder een echte soldaat. Iemand die zou vechten tot het einde. Nu begreep Theron dat Diablo het gehad had over haar. Hij begon te lachen terwijl hij even zijn hoofd schudde en haar opnieuw aankeek. Doordrongen staarde Theron in haar ogen terwijl hij een rondje om haar heen stapte, hij kon twee dingen doen. Of hij zou haar meteen vertellen wat zijn meerdere hadden besloten voor haar, of hij zou haar even laten zweten, daarbij ook er achter komen wat voor merrie ze was.

Nou ja, zo was hij niet en uiteindelijk begon hij maar zacht te glimlachen. "Laten we het voor vandaag even niet over jouw overgang hebben Lightning, als je even mij wil vergezellen op een wandeling richting de kudde dan leg ik je alles uit." Sprak hij simpel en glimlachte nogmaals even voor hij zijn al wat oudere lichaam in beweging zette. Ja hij was de oudste leider nu. Wat hem een oude bok zou kunnen maken al boeide het hem niet erg. Bijna alle leiders keken naar hem op niet dat dat hem ook zo veel deed. Hij mocht ze, ze waren broeders en zusters en dat zou hun band altijd blijven.

"Vertel me eens Lightning, wat gaat er op dit moment door je heen?" Klonk zijn stem langzaam terwijl hij nog even geïnteresseerd naar haar keek voor hij rustig aan door stapte.

-vind je dit niet leuk zal k t ff veranderen x'3

It flashes bright, then fades away
it can't protect, it only destroys

Light draaide even met haar oortjes toen de hengst vertelde dat ze het niet over haar overgang zouden hebben. Wat was dit? Een soort grap? Met een ijzige blik keek ze hem aan, klaar om weerstand te bieden. Zij kwam hier om over te gaan naar de volgende rang en hij had niet het recht om haar één blik te gunnen en vervolgens te zeggen dat ze het vandaag niet over die zaak zouden hebben. Ondanks de stormvloed die langzaam aan het op komen was, hield ze zich van buiten kalm en gecontroleerd. Lightning knikte even en stapte met hem mee. 'Ik kom hier om over te gaan, wat is de reden dat mij deze kans word ontnomen?' beet ze hem toe, haar ogen strak op hem gericht. Hij had nog een vraag gesteld, een vraag over wat er in haar omging nu. Ze was niet zeker of ze dit wel eerlijk moest vertellen. Het had geen zin om nu op hem te gaan razen en tieren, hem een klap verkopen had ook geen zin. Hij was een leider en wilde ze haar kansen niet helemaal laten lopen, dan hing het nu af van de manier waarop ze antwoordde. Plots kwam het in haar op dat dit net zo goed een test kon zijn. Zijn manier van peilen hoe een paard reageerde op bepaalde dingen. Als het zo moest, dan moest het maar zo. 'Veel, maar ik vraag me toch echt af wat de bestemming is van dit gesprek' sprak ze kalm. Control your emotions. Haar woedde van daarnet was alweer gezakt door de nieuwe manier van kijken. Ze had zich nooit echt laten leiden door emoties, enkel een paar ogenblikken in haar leven. Wellicht de grootste fouten van haar leven. Zoals de keus om niet direct achter Hope aan te gaan, of de keus om Snow te laten voor wat hij was. Maar dankzij deze keuzes was haar zus nog veilig, dat kon niet fout zijn. Haar aandacht leek geen moment van hem af te zijn geweest, maar in werkelijkheid liep ze verzonken in gedachten. Niemand hoorde zo veel los te maken, maar misschien was het omdat er meer op haar doel gefocust moest worden.

Haar stem was kalm al wist de wat oudere hengst zeker dat het bloed door haar aderen klopte als een gek. Ze wou weten wat voor rare streken de hengst in zijn hoofd haalde en Theron besloot ook maar dat hij haar niet te lang in de duisternis liet grijpen. Een lichte lach krulde rond zijn lippen terwijl hij haar aankeek. "Wel Lightning." Begon hij rustig aan en liet zijn donkere oog diep in haar licht blauwe zakken. "Vandaag zal je wel overgaan in Rang twee er enkel niet uit kunnen. Tenzij je natuurlijk nee zegt op mijn vraag." Hij trok even met zijn oren voor hij door stapte haar half achter zich latend tot ze bij de kudde aankwamen.

De kudde, ze waren het belangrijkst. Alles, Theron en Lighting zouden moeten vechten voor elk leven van deze kudde, maar Theron was er nu al zeker van dat Light een goede Beta zou zijn. Wellicht ook een goede Alpha als Theron uiteindelijk dood zou neervallen. Dan van ouderdom het liefste natuurlijk.

De gedachte deed hem half grijnzen voor hij zijn hoofd weer naar Lightning draaide. "Lightning, jij bent geselecteerd door de Emperor om mijn Beta te worden. Om Rang twee te beschermen met je eigen leven. Om jezelf voor de schimmen te gooien mochten we daarmee de kudde kunnen beschermen. Accepteer jij dit of ga je liever door het leven jezelf een weg omhoog vechtend?" Zijn stem was serieuzer geworden en ook harder terwijl hij naar de merrie staarde. Tja hij was nou eenmaal niet helemaal zacht en doeterig. Er school een ware leider in hem. Een leider wellicht half gemaakt door zijn vader maar toch had hij het bloed in zich om een leider te zijn. En een leider zou hij altijd blijven..

It flashes bright, then fades away
it can't protect, it only destroys

Lightning stapte een tikkeltje ongeduldig met hem mee, wachtend op een verklaring van deze plotselinge verandering. Ieder paard zocht een leider op om met hem of haar te spreken over het overgaan naar de volgende rang. Ze had nimmer een verhaal gehoord over iemand die zo direct was afgewezen. Toen de hengst begon te spreken lag haar volle aandacht weer bij hem. De woorden zette haar aan het denken. Naar de tweede rang, maar niet verder. Dom was de merrie zeker niet en dus begon het vermoedden langzaam op te komen. Dit was duidelijk te merken in de sfeer, gezien ze van geïrriteerd naar nieuwsgierig ging. Theron was zeker niet direct goed gevallen bij haar, maar dat kon nog komen. Afhangend van wat hij haar zou vertellen natuurlijk. Wanneer er een geldige reden zat achter deze omleiding, zou ze het hem kunnen vergeven.

Beide paarden kwamen in een stevige stap bij de kudde aan, waarna ze vaart minderde. Haar lichte ogen gleden strak over de paarden heen. Degenen die zich al waardig genoeg hadden bewezen om in de tweede rang te zitten. Zich een weg om hoog vechtend, uit angst voor de schimmen of simpelweg om de macht die werd verworven. Een kudde die beschermd werd door hun leiders. Deze groep was toegewezen aan Theron, maar een beta was er niet meer. Daar kwam het. Eens hij begon te spreken werden haar vermoedens de waarheid. De nieuwe stem die hij opzette, was die van een leider. Geen paard dat overal met een zachte blik bij stond, iemand die wist wat hij deed. Even keek ze naar de kudde, om daarna weer zijn blik te vangen. Dit zou zeker een uitdaging worden, maar het was een kans. De kudde beschermen, voor zo'n taak was ze gemaakt. En daarbij, met de kudde kwam ook Serah. De merrie knikte, waardoor haar roze manen langs haar hals schudde. 'Ik neem het aanbod aan. En ik vergeef u voor uw vage manier van duidelijk maken dat ik hiervoor gevraagd zou worden' sprak ze kalm en helder. Haar stem doordrongen van zekerheid. Voor Lightning was dit een doel, een doel om zich op te focussen. Een doel waarmee de rest losgelaten kon worden en ze de kans had haar gedachten rustig te houden. Hope was er niet, Fang en Vanille niet, maar ze kon de kudde beschermen en Serah.

Theron keek op bij haar woorden maar knikte opgelucht. Ze had toegezegd iets waar hij bang voor was geweest dat ze niet zou willen. Je wist nooit of een merrie of hengst wel de verantwoordelijkheid van de kudde op zich wou nemen. Gebeurde er iets werden hun als eerste aangekeken. Dan zou zij gestraft worden. Maar het bracht ook geweldige dingen met zich mee. Niet enkel het respect maar ook het gevoel van geluk als je naar de kudde keek wetend dat ze allemaal jou in vertrouwen namen. En dat was het gevoel waar Theron het altijd voor zou doen. Hij hoefde geen oppermachtige hengst te zijn. Al wat hij wou was andere geluk geven. En als hij andere geluk gaf door dag en nacht te waken zou hij dat doen. Hij zou alles geven voor degene om wie hij gaf..

Haar andere woorden deden hem breed grijnzen terwijl hij schuin naar haar keek. "Ik wou gewoon zien van wat voor vlees je gemaakt was." Sprak hij zacht en grijnsde even. "Alpha en Beta zouden zich door en door moeten kunnen vertrouwen. Moeten alles van elkaar weten. Is er iets dat je kwijt wilt aan mij of wil je iets van me weten?" Hij draaide zijn hoofd iets serieuzer naar haar en glimlach nog even voor hij zijn hoofd heen en weer schudde en van een afstandje naar de kudde bleef kijken met zijn oren omhoog wachtend op het antwoord van Lightning.