Ik hield van de herfst, dat had ik altijd al gedaan. De herfst herinnerde me aan de goede tijden van mijn leven, de prachtige kleuren die de wereld rijker maakte dan welk ander seizoen dan ook. Ohja, ik houdt van dit seizoen met heel mijn hart, misschien zelfs wel meer dan ik ooit van haar heb gehouden. Die gedachte is als een steek door mijn hart en ik wend mijn ogen af van het speelse tafereel van de veulens in de verte.

Een zucht glijd over mijn lippen als ik mijn rode manen uit mijn gezicht schud en mijn lichtbruine ogen op een merrie laat rusten. Een merrie als geen ander, met een vacht zo diepzwart als de nacht en met de klein van de sterren in haar manen en staart Voor heel even sta ik zo, gegrepen door haar schoonheid maar direct bewust van de onderliggende pijn in haar ogen, zoals ik al bij zo veel in dit gebied had gezien. Misschien werd ik naief gevonden maar ik heb altijd een positieve kijk op alles en ben er zeker van dat zelfs in een verdoemd oord als dit in staat is om me in een staat van verukking te stellen. Een glimlach trekt mijn lippen van oor naar oor en een zachte hinnik verlaat mijn lippen. 'Hey!' Een charmante grijns siert mijn smoel wanneer ik op de boedmooie merrie afstap.