I'm not the person I used to be. [open]

**Profile** Number of posts : 74 Status : Active

Leeg... Zo voelde ze zich vanbinnen. Haar herinneringen had ze verbannen naar een plek die ver weg was. Af en toe hoorde ze de vage stem van haar moeder die probeerde haar weer op het juiste pad te krijgen. Emoties negeerde ze. De wereld rondom haar bleef bestaan, ook als ze er niet om gaf. Het had bevestigd dat het leven, de aarde, de lucht, de zee, dat alles en iedereen niet doodbloeden als ze zichzelf afsloot van de buitenwereld.

Rain had een lange tocht achter de rug. Haar zwarte lichaam bevond zich in het gebied waar het ooit allemaal begonnen was. Haar leven, haar verdriet, misschien ook wel vreugde maar daar herinnerde ze zich nauwelijks iets van. Haar paarse ogen glijden langs het strand, maar veel zin om naar de zee te staren had ze niet. Ze sloot haar ogen voor een seconde en bedacht zich even waarom ze was terug gekeerd. Als ze echt eerlijk was wist ze het niet meer. Jaren had ze rondgetrokken van de ene plek naar de andere, en elke keer het aantal paarden toe nam, trok ze verder. Op zoek naar de eenzaamheid die haar weer een veilig gevoel gaf.

Een aantal keer had ze overwogen terug te keren naar haar geboorteplek, maar geen enkele keer had ze de moed gevonden de aanwezigheid van andere paarden op te zoeken. En daarbovenop twijfelde ze aan de gedachten dat diegenen die zij ooit lief had gehad nog aanwezig zouden zijn. Waterval bij maanlicht, hij was de enige hengst wie haar hart veroverd had, maar ze was er van overtuigd dat hij, geleid door de storm in zijn hoofd, hoogstwaarschijnlijk naar een andere plek was getrokken. Axis, diegene die zij als haar vader had beschouwd, zou ze niet in de ogen durven kijken. Ze had hem in de steek gelaten, zo besefte ze. Ze had hem niet met eerlijkheid behandeld door te vertrekken, had geen vaarwel gezegd daar ze niet wist wanneer ze terug zou komen. Eigenlijk plande ze niet ooit terug te keren naar dit vervloekte gebied.

Ze zet haar prachtige zwarte lichaam in beweging, draaft met een sierlijkheid tussen de bomen door die voor haar opdoemen. Haar paarse ogen turen tussen de bomen. Dit gebied had een grote verandering ondergaan, en ze twijfelde eraan of ze zich hier ooit nog tuis zou voelen. Ze werpt haar hoofd op met haar oren in haar nek wanneer een aantal vreemden haar aankijken. Wanneer ze een groep paarden ziet vertraagd ze haar pas en komt uiteindelijk tot stilstand. Ze laat haar hoofd zakken en laat haar lippen een aantal grassprieten strelen. Maar honger heeft ze niet. Haar ogen dragen een dreigende blik en haar oren liggen diep in haar nek. Ze had duidelijk geen zin andere paarden te leren kennen.

The times that you hurt me and put tears on my face
And even now, while I hate you, it pains me to say
I know I'll be there at the end of the day

» The person who I've been lately, ain't who I wanna be.
» So this is It? (OPEN)
» Open - For the sea is all I need.
» Where am i? [open]
» From there to here [Open]

I'm not the person I used to be. [open]

I'm not the person I used to be. [open]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen