Onderwerp: the dark of the morning (Aeron/Mimi) za 6 feb 2016 - 13:46
Vuur.
Walmende golven van rook, zwart, grijs, gloeiende sintels, haar longen krimpen ineen. Donkere ogen trekken tot een spleet, en een hartverscheurend gil bereikt haar oren.
Ze schud haar hoofd, haar spieren trekken samen, en een snik ontglipt aan haar lippen. “Maddie..” Een rilling trekt over haar ruggengraat, en haar tanden knarsen op elkaar. Ze vult haar longen met zwarte rook, en kucht als de dikke smog haar keel benauwd..
-
Haar hoofd schiet omhoog, en uit reactie hoest ze, alsof de nachtmerrie’s vat hebben op de realiteit. Langzaam verdwijnen de schaduwen, de vlammen, Maddie.. en kunnen haar ogen zich scherp stellen op het water, het groene gras, de blauwe hemel. Een tweede snik ontglipt haar, en ze heft zichzelf op van de grond. Binnen enkele seconden is de droom verdwenen en beseft ze dat ze zich bevind in een andere realiteit. In een wereld waar de vogels niet fluiten, de natuur te wonderschoon lijkt en de schaduwen te donker.
Ze rilt, dit keer omdat de omgeving haar de kriebels geeft.
Ze inspecteert zichzelf zorgvuldig voordat ze richting de bossen loopt, zich bewust van de stilte maar nog meer van de bloederige rotsen die ze gister had gezien. Haar gehele lichaam vertelde haar om de andere kant op te lopen, maar haar hoofd is geïntrigeerd.
Haar nieuwsgierigheid zou haar nog eens de kop kosten.
Ze laat het groene gras achter zich en stapt onder het dichte bladerdak door, zon filtert zich er in stralen doorheen en stofdeeltjes lichten zich op als sterren in de avond. Een kleine lach siert haar lippen als herinneringen haar hoofd vullen-
Sproeten, gedans, vrolijke muziek, de zachte aanraking van Maddie, de linten die in haar haar dansen, haar glanzende groene ogen.. het litteken op haar zuivere vacht..-
Ze schud haar hoofd en ademt diep in. “Hou je hoofd koel.” Fluistert ze zacht. Plotseling hoort ze een geluid, iets dat ze makkelijk waarneemt omdat de vogels niet fluiten, en ze staat stil. Wantrouwend draait ze haar kop en zoekt tussen de bomen, afwachtend tot een dier zich toont.
Michelle ǤØÐ ÂßØVЄ ÂĿĿ
Profile Number of posts : 6870 Status : Active
Contact
Onderwerp: Re: the dark of the morning (Aeron/Mimi) ma 8 feb 2016 - 11:50
Zijn hoeven lieten de barre aarde onder zijn lichaam inzakken terwijl de gespierde hengst zichzelf voort bewoog. Dansende manen dieper dan de donkerste nacht sloegen met elke stap opnieuw tegen zijn nek aan. Het was niet gebruikelijk dat hij zich hier bevond in een gebied waar hij als een verrader uitgezet was. Aan zijn lot overgelaten onder de brandende zon.
Zijn dood had al eerder bezegled moeten zijn. Hij had moeten sterven onder de woedende tanden van de monsters van de blauwe maan maar dankzij de diepe liefde die er voor hem gevoeld was had hij opnieuw opgestaan. Had hij nogmaals de lucht mogen inademen en zijn hart mogen horen slaan. Dit maal was hij van plan om niet zo makkelijk ten onder te gaan. Nee, Aeron had plannen, plannen die nog altijd uitgedacht moesten worden, wraak moest gepland worden en als er iemand goed was in zoiets was hij dat wel.
Daarom had de hengst ook nooit de wil gevoeld om echt te vertrekken uit dit duivelse gebied. In tegenstelling. Zijn geboortekudde leiden leek een ver verlangen dat hij al eeuwen achter zich had gelaten. Want ja, dit land was zo veel interesanter dan de kleine kudde die hij ooit thuis genoemd had.
En hij had de manieren en materialen. Eros en Skyfall, zijn neef en nichtje beide getrained door hem bezaten nu een councillor rang en hij wist dat ze zich naar zijn hand zouden draaien. Zijn broer Thriumph een schim die nog altijd elk woord van lieve grote broer aan zou nemen. Al met al zou alles perfect uitkomen. Het enige wat hij nog moest hebben was de steun van een aantal kudde leden en dan zou hij zijn overwinning kunenn vieren. Steun die hij zo zou vinden.
Verzonken in gedachtes en lust naar de macht die hij ooit in handen zou dragen merkte de donkere hengst nu pas op dat hij niet alleen was geweest. De nabijheid van een ander levend wezen, een merrie was hem compleet ontgaan en met een geirriteerde snuif versperde de hengst zijn neusgaten. Ze had hem al opgmerkt dat was duidelijk. Het zou geen zin meer hebben om zich nu opnieuw in de schaduwen te verhullen en daarnaast. Wat zou een eenzame merrie hem aan kunnen doen? Een halve grijns gleed over zijn donkere lippen terwijl de roetzwarte hengst uit de schaduwen stapte. Zijn amberen ogen heel even sluitend bij het licht dat vel naar beneden scheen en knipperde enkele malen voor hij gewend was en zijn hoofd bij kon draaien. "Ver weg van huis?" Mompelde de hengst simpel en emotieloos terwijl hij haar onderzoekend aankeek.
meghaera
Profile Number of posts : 7
Contact
Onderwerp: Re: the dark of the morning (Aeron/Mimi) do 11 feb 2016 - 22:02
Hij lijkt op haar, of zij op hem. Zijn binnenste lijkt te koken, zijn aderen gevuld met lava, manen rood en vurig. Haar geel-rode ogen zijn gefascineerd, geïntrigeerd door het wezen enkele meters bij haar vandaan. Ze heft haar kop, en stapt uit de schaduwen vandaan, haar lange rode manen vurig tegen haar donkere vacht.
“Ver weg van huis?” het is niet meer dan een mompeling in een stem zo kil dat er rillingen over haar rug lopen. “Hmm,-” ze glimlacht halfjes, “-dat kan je wel zeggen.” Een lach bekruipt haar lippen, openhartig maar donker.
Ze neemt nog een stap voorwaarts. “Des te verder, des te beter.” Ze haalt haar wenkbrauwen op en laat haar blik over de bomen glijden. “Jij ziet er uit alsof je hier thuis hoort,- in de schaduwen.” Ze overbrugt de laatste meters, totdat ze de kleur van zijn ogen kan bekijken.
“Ik ben Megs,-” ze glimlacht, haar hoofd lichtjes gekanteld.
Michelle ǤØÐ ÂßØVЄ ÂĿĿ
Profile Number of posts : 6870 Status : Active
Contact
Onderwerp: Re: the dark of the morning (Aeron/Mimi) vr 12 feb 2016 - 21:02
Hij moest een ding toegeven. Een klein feitje dat hem irriteerde. De merrie, het jonge ding voor zijn neus had praatjes. Ze was niet op haar neus gevallen als het ging om wild vreemden aanspreken en hoewel hij dat meestal zag als een pluspunt bij paarden irriteerde het hem nu meer dan anders.
Haar woorden vlogen aan hem voorbij terwijl zijn amberen ogen over haar lichaam gleden. Hij kon niet ontkennen dat ze er slecht uit zag. Maar goed. Zo dacht hij over 99% van de merries die hier rond liepen. Elk had potentie alleen was het jammer dat niet elke merrie dat zelf in zich zag. Anders konden zijn plannen zo veel makkelijker gemaakt worden.
"Ben je dan niet bang om alleen te zijn zo.." Een kleine grijns verscheen over zijn lippen terwijl hij toekeek hoe de merrie dichter naar hem toe kwam en draaide zijn hoofd langzaam schuin om onderzoekend in haar ogen te kijken zoekend naar de laatste woorden op zijn eigen zin. "Zo.. eenzaam." Mompelde de aszwarte hengst langzaam een zachte grijns op zijn lippen vormend. "Er zijn hier veel slechte wezens. De een nog hongeriger naar macht dan de ander." Zijn stem was verrassend zacht voor zijn doen maar de ruige hardheid was nog altijd aanwezig in zijn keel. "Wellicht hoor ik hier thuis, wellicht ook niet. Wie beslist over iemands lot?" Antwoorde hij haar stelling en grinnikte nog een maal zachtjes. "Aeron is de naam." Met een slag van zijn staart bevestigde de hengst zijn eigen woorden terwijl een halve grijns rond zijn lippen gleed.
"Het is een eer je te ontmoeten kleine Megs."⚡
The man who pulls the lever, that breaks your neck will be a dispassionate man. And that dispassion is the very essence of justice. For justice delivered without dispassion, is always in danger of not being justice.
Gesponsorde inhoud
Profile
Contact
Onderwerp: Re: the dark of the morning (Aeron/Mimi)
