THE CROWNLESS AGAIN

SHALL BE KING

Het waren schimmen van de zwarte nacht, ze zouden geruisloos moeten zijn en zich dansend op de wind moeten verplaatsen. Geen sporen achter laten als ze een dier van de kudde stalen. Niemand zou weten wie ze waren, en iedereen zou staan trillen om dat gene dat niemand kende. Maar zo was het niet hier. Iedereen was op de hoogte van de schimmen en wist wie ze waren, net zoals de leiders.

Reducto’s manen plakken tegen zijn brede schoft aan, zijn adem is zwaar en komt als dampende wolkjes uit zijn neusgaten gezet, het werd kouder, de herfst maakte plaats voor winter en het zou niet lang duren of de regen zou plaats maken voor sneeuw. Witte vlokken die de gebieden een hele andere sfeer gaven dan normaal. -dreigender- benauwder.., Roofdieren zouden zich makkelijk kunnen verschuilen tussen de sneeuwstormen. En de kudde zou een grotere prooi vormen voor dat geen waar Reducto het meest voor vreesde.  schimmen. Hoe geruisloos ze zich ook tussen de blaadjes door konden begeven, hoe stiller ze hun lichaam door de sneeuw verplaatste. Alsof ze konden zweven. In gedachten verzonken stapt de zwarte hengst verder tussen de bomen door. Een schuilplaats zoekend voor de regen, of wat nog komen moest. Red kende dit gebied maar al te goed, hij had er het meerendeel van zijn leven gesleten.

Zijn hoofd hangt laag, de regendruppels die tussen de bomen door kwamen ontwijkend. Ook al zag hij er niet bepaald oplettend uit, toch hield hij alles in de gaten. Zijn oren gespitst op wat er komen moest. Hij kende elk beestje, ieder levend, ademend wezen wat zich schuil hield in de bossen. Enkel was er nu een geur bijgekomen die hem tot op dit moment nog niet bekend voor kwam. kort heft de zwarte hengst zijn hoofd op en merkt de lichte verschijning op, zijn lichaam stilzettend en zijn neusgaten gaan zacht op en neer.

PAST THE POINT OF NO RETURN