am I save?

**Profile** Number of posts : 100 Status : Active

Taiyou

Mijn kleine hoefjes droegen me zo vlug als ze mij konden. mijn neusgaten stonden opengesperd om zoveel mogelijk lucht naar binnen te krijgen. Mijn oren staan gericht op wat achtermij komt ... als het al komt.
mijn groenblauwe ogen kijken voor zich uit, om het pad voor mij te zien dat ik aflegde.

Ik rende al dagen en was enkel gestopt in de nacht om te rusten. toch had ik soms moeten doorlopen, vrzend dat zij achter mij aan zouden komen. had mijn moeder did ook allemaal gehad toen zij van die kudde wegvluchte? toen zij mij achterliet?

Ik kon niet meer, mijn longen deden pijn, mijn neusgaten voelden ijskoud aan. Ik was bezweet and mijn goudkleurige vacht glom ervan in de zwakke zon die opkwam aan de horizon. Ik remde af, mijn benen weigerde nog verder te lopen. ze voelden stram, mijnlijk en het leek alsof ik er iedere seconde door kon zakken.

Ik kon mijzelf nog naar de rivier spelen en me in de bosjes verbergen achter vlug wat gedronken te hebben. in de schaduw van de struiken verborg ik mijzelf om op adem te komen. Ik kon enkel hopen dat ze zich niet zover van hun gebied zouden wagen en mij ook hier zouden achtervolgen. Het mocht gewoon niet, ik was doodop ...

al vlug had de slaap zich rond mij gehuld en kon mijn vacht eindelijk opdrogen. Mijn goudwitte manen lagen over mij heen als een deken terwijl ik mijn benen onder me had gevouwd. Ik hoopte enkel dat niemand mij zou vinden nu ik hier zo kwetsbaar lag te slapen.

**Profile** Number of posts : 115

Legend

Een geur. Niet van een paard van zijn rang, niet van een paard van BMH. Hij snuifte even, hij probeerde de geur te plaatsen, maar dat lukte niet. Het paard was onbekend. Geen schim, geen bewoner. Een complete vreemde. Hier moest hij meer van weten.
Met sierlijke stappen begon de hengst zijn pad. Eerst probeerde hij alleen de weg te vinden door zijn neus te gebruiken, later vond hij de kleine voetafdrukjes in het zand. Hij volgde de afdrukken totdat ze steeds groter werden, alsof het paard die ze gemaakt had aan het slepen was. Ze zou dan waarschijnlijk moe zijn.
Net voor een aantal bosjes stopte het spoor. Even controleerde hij de omgeving, daarna stapte hij om de bosjes heen zodat hij het wezentje erachter kon zien. Het was een veulentje {?} met een lichtbruine vacht en witte manen. Hij lag opgerold. Ze zou vast wel moe zijn. Eigenlijk wilde hij haar liever niet wekken, maar het was zijn taak polshoogte te nemen. Een onbekend paard kon altijd een gevaar zijn, hoe klein het ook was. En misschien had het veulentje wel hulp nodig, hulp die hij kon bieden.
Voorzichtig stak hij zijn snuit in de vacht en blies hij even. Hij wilde het veulen op een rustige manier wakker maken zonder dat ze op zou schrikken. Hij wilde haar namelijk niet bang maken. 'Rustig maar, ik doe je niks,' zei hij zachtjes om het veulentje niet van streek te maken. 'Ik ben Legend, leider van rang 1. Kan ik je helpen?' vroeg hij daarna. Zou ze zijn hulp nodig hebben? Waar kwam ze eigenlijk vandaan? Waarom was ze hier. Hij wilde eigenlijk al die vragen op haar afvuren, maar hij hield zich in. Hij wist niet hoe ze zou reageren op zijn verschijning. Hij zou stap voor stap gaan.

**Profile** Number of posts : 100 Status : Active

Taiyou

*een veulen van 15 jaar XD

Eidenlijk kon ik wat slapen. het lek zelfs alsof de vogels een slaaplied zingen en al vlug was ik in dromenland, een plaats waar niks mij kon raken. maar ik was dan zo kwetsbaar in de echte wereld. deels hate ik het om te spalen, zeker als je wisr waar ik had geleefd ... maar slaap bracht mij rust en gaf mijn energy.

Ik lag misschien nog maar 30 min goed en wel neer toen ik opeens een ademstroom langs mijn vacht voelde gaan. Mijn oren schietten recht en mijn ogen schietten open. ik een seconde was ik opgesprongen en snoof ik fel, mijn voorste opgehoffen, klaar om uit te halen als dat nodig was.

Een witte hengst stond voor mij, met een redelijke hoge indruk. maar dat wou niks zeggen, het waren vaak zulke hengsten doe je grepen wanneer je je had omgedraaid. Ik snoof terug en mijn oren waren ondertussen mijn nek in gevallen. 'leider van wat?" vroeg ik op een licht kwade toon.

Ik had geen vertrouwen in hengsten, allesinds, niet meer sinds in ik die groep terecht was gekomen.
"wie ben jij?" wierp ik hem toe terwijl mijn ogen geen seconde van zijn lichaam af gingen.

**Profile** Number of posts : 115

Legend

~ haha, grapje. Ik dacht omdat je kleine hoefjes zei en vertelde over haar moeder, dat ze een veulen was. Negeer het veulengedeelte dan maar xd ~

Hij wilde het juist voorzichtig aanpakken zodat ze niet zou schrikken, maar dat lukte blijkbaar niet. Ze sprong overeind en keek hem kwaad aan. Hij voelde zich deels schuldig, maar ook deels boos. Ze hoefde toch niet gelijk zo kwaad te kijken? Maar wie wist wat ze had meegemaakt. Trouwens, hij zou zo ook reageren, want in deze wereld kon je nou eenmaal nooit rustig slapen. Hij nam het haar dan ook niet kwalijk.

Toen ze vroeg waarvan hij leider was, begreep hij dat ze echt niks van dit gebied wist. Het was dan maar goed dat hij haar had gevonden zodat hij haar alles kon uitleggen. Dat was ook een deel van zijn taak, de nieuwe paarden opvangen. De merrie moest weten in welk gevaar ze verkeerde. Dan zou ze zelf kunnen beslissen of ze hier wel wilde blijven. Want ook al was het gebied perfect omdat er geen roofdieren waren en genoeg ruimte, de schimmen verpeste dat. Niet iedereen vond dat even leuk.

'Ik ben leider van rang 1. We hebben hier vier rangen, dus ook vier leiders. Elk paard begint bij rang 1 en kan zich omhoog werken naar rang vier. Rang vier biedt je veiligheid, daarom wilt iedereen die rang hebben, maar dat kan niet zomaar. Alleen de paarden die het verdienen mogen een rang hoger,' begon hij zijn uitleg over het gebied. Hij wist niet of ze het snapte, maar dat moest ze hem maar vergeven. Het was de eerste keer dat hij zoiets moest doen. 'Snap je dat gedeelte een beetje?' vroeg hij.
'Je hebt bescherming nodig tegen de schimmen. Dit zijn onmenselijke paarden die in dit gebied leven. Elke blauwe maan zijn ze onsterfelijk en verspreiden ze terreur. Dan heb je de veiligheid dus het meest nodig. Maar ook tussendoor, als het geen blauwe maan is, kan je een schim tegen komen. Ze zijn dan verzwakt, maar nog wel gevaarlijk. Schimmen zijn sterker dan andere paarden, bijna niemand overleefd een aanval,' ging hij verder. Ze zou nu waarschijnlijk wel veel vragen hebben. Hij was bereid die te beantwoorden.

**Profile** Number of posts : 100 Status : Active

Taiyou

de hengst begon opeens te praten. ik vatte de helft maar. kort keek ik achter me wanneer ik een tak hoorde breken. daar konden ze toch al niet zijn. zo ver toch niet? nee ... het kon niet. ik had dagen gerend zonker ook maar een uur uit te rusten. ik was kapot, mijn hoofd was moe ..

ik keek terug naar de hengsten. range, schimmen, gevaar ... ik schudde kort met mijn hoofd en zette enkele stappen achteruit. "wat bazel je allemaal?" kwam er wat ongelofig uit. "ik heb 5 dagen gerend om uit de klauwen van die ... monster te blijven en jij komt af met spookverhalen?"
mijn oortjes draaiden in het rond en ik bries kort. dit was teveel om allemaal te vatten. mijn hoofd was moe en alles begon te draaien.

terug zette ik een stap achteruit maar mijn evenwicht liet het afweten. ik zakte door mijn benen en bleef verdwaast zitten op de grond, mijn voorste benen trilden. "ik kan niet meer ...." piepte ik zachtjes.
og hij nu gevaarlijk was of niet,n het zou op dit moment niet uitmaken. ik was te moe om ook nog maar een hooef te verzetten. mijn hoofd bleef draaien en alles leek op zijn kop te staan. langzaam vouwde ik mijn benen ondermij terwijl ik naar adem zocht, al was het maar op eventjes helder te kunnen denken.

**Profile** Number of posts : 115

Legend

Ze leek niet echt blij te zijn met wat hij haar vertelde. Hij was er ook niet blij mee dat hij degene was die het haar moest vertellen, maar als hij het niet deed kon het misschien al te laat zijn. Het maakte voor een schim niet uit of zijn slachtoffer van hem had gehoord of niet. Ze moest het wel weten als ze veilig wilde zijn.
'Het spijt me dat ik het zeg, maar ik kan je beter waarschuwen. Dat is mijn taak. Ik kan het beter nu vertellen dan dat je straks niet weet wat een schim is als je er tegen een aanbotst,' zei hij.
Hij had nog niet door in welke staat de merrie was. Maar nu ze begon te wankelen, schoot hij gelijk naar voren om haar te ondersteunen. 'Rustig maar, ik heb je,' zei hij. Maar al snel zakte ze toch door haar benen. Hij besloot maar bij haar te blijven. Hij zou voor haar waken, totdat ze weer op krachten was gekomen. De merrie zag er moe uit. 'Ga maar slapen, ik hou de wacht. Vertrouw me,' Zei hij, ook al had hij niet echt redenen waarom zij hem zou moeten vertrouwen. Het zou juist beter zijn als ze hem niet vertrouwde, dan zou ze ook geen schim vertrouwen.
Hij keek even om zich heen en probeerde elk geluidje en elk geurtje op te vangen. Wanneer er iemand zou komen zou hij het merken. Toch hoopte hij dat de merrie snel weer op krachten zou komen. Hij zou het niet overhaasten, maar hij wilde toch wel weten hoe ze hier was gekomen.

**Profile** Number of posts : 100 Status : Active

Taiyou

Mijn ademhaling vernelde kort even en ik probeerde me van de hengst weg te trekken maar er was geen spier in mijn lichaam die ook maar dacht om te reageren. Ik legde mijn hoofd op de grond en richte mijn ogen kort op hem, maar al vlug werd alles wazig. Ik sloot ze dan maar voor ik me volledig misselijk zou voelen. Ik richte echter nog een tijdje mijn oren in zijn richting, al was het maar om het kleinste geluid op te vangen maar mijn dromen namen al vlug de overhand.

Die paar uur slapen deed wonderen. rustig deed ik mijn ogen open en keek kort rond. struiken ... zonneschijn die tussen het bladerdak doorbrak. Ik zuchte zacht. het was toch geen droom, ik was kunnen vluchten. Ik snoof eens diep. geen geur van bloed of van lijken die al een tijdje in de zon haddden gelegen. Ik zuchten kort en keek opeens opzij ... om daar die witte hengst te zien.

Mijn oren gingen in mijn nek and ik sprong op ... tot er ene kleine herrinering voor mijn ogen kwam. Hij was hier geweest, had iets verteld maar ik kon me geen woord meer herrineren. Ik keek hem aan met een scheef hoofd, doch ik stond klaar om weg te springen als het nodig was.

**Profile** Number of posts : 115

Legend

Ze deed haar ogen dicht, het leek alsof ze hem vertrouwde. Maar hij wist het niet helemaal zeker. In ieder geval kreeg ze wat slaap, ze zag er namelijk erg moe uit. Misschien is ze na een beetje slaap ook wat aangenamer. Want tot nu toe deed ze nog niet echt heel aardig.

Een paar uurtjes gingen voorbij, terwijl hij zich verveelde. Hij stapte soms wat in het rond, ging ook een tijdje zelf liggen, maar hij gunde het zich zelf niet om ook te slapen. Ze leek bang voor iets of iemand, dus hij wist niet wat hij opeens kon verwachten. Hij zou haar beschermen. En dat zou hij niet kunnen als hij ging slapen. Ook al had hij op sommige momenten echt de nijging gehad om in slaap te vallen. Op wacht staan was nou niet het meest spectaculaire baantje op de wereld. Het was echt saai.

Hij was opgelucht toen hij zag dat ze wakker werd. Ze deed dan niet echt aardig, het was toch afleiding. En nu hoefde hij tenminste niet meer op wacht te staan. Maar toen ze hem weer in de gaten kreeg, sprong ze gelijk weer op. Hij zuchtte, ze vertrouwde hem dus echt niet. Fijn. Hoe zou hij haar vertrouwen kunnen winnen? Trouwens, hij had haar toch nog niet vermoord? Dat moest toch wel iets betekenen? Hij had alle kans gehad, geen getuigen, geen tegenverweer, hij had haar gewoon kunnen doden. Was dat niet goed genoeg voor haar? Moest ze er nog steeds een probleem van maken?
'Moet ik je er op wijzen dat ik alle kans had om je iets aan te doen? En kijk, je bent er nog! Doe dus niet zo schrikachtig,' zei hij iets wat nors.

**Profile** Number of posts : 100 Status : Active

Taiyou

Mijn oren gingen van voor naar achteren en bleven wat rondraaien. Hij had wel gelijk .. als hij me iets had willen aandoen, had hij zonet de kans gehad, tijdens mijn slapp uren. "sorry." zeg ik zachtjes terwijl ik ort naar de andere kant opkeek. "ik ben niet zo op hengsten gesteld ..." komt er zachtjes achter. Mijn oren gaan wat naast mijn hoofd hangen ... zou ik ooit nog een hengst kunnen vertrouwen na die kudde ...

Ik draaide mijn hoofd terug naar hem. "Ik heb niks onthouden van wat je zij voor ik ... " Ik zuchte. ik hate het om mijn eigen zwaktes te vertellen. het deed je gewoon zwak lijken. "voor ik door mijn benen zakte." Ik schudde kort even met mijn hoofd om mijn mmantop vanvoor mijn groenblauwe ogen te krijgen. "had je het over spookverhalen?"

**Profile** Number of posts : 115

Legend

Hij had gelijk spijt van zijn norse toon toen ze zich verontschuldigde. 'Het geeft niet, ik ging ook te ver,' zei hij ook, net zo zachtjes. 'Ik had beter moeten weten. Jij bent nieuw, wie weet wat jij hebt meegemaakt, ik ben hier al langer. Het is juist goed om in dit gebied achterdochtig te zijn,' ging hij verder. Hij wilde zich het liefst voor zijn kop slaan. Hij had haar gewoon rustig moeten laten wennen.

Toen ze vertelde dat ze zich niks herinnerde, zuchtte hij zachtjes. Mocht hij het nog eens zeggen. Ze zou waarschijnlijk weer kwaad worden, en dat was haar goed recht. Maar het maakte niks uit, hij zou het nog honderd keer willen zeggen als dat haar leven spaarde. Dat zij hem haatte was maar een kleine prijs om te betalen voor haar leven. Hij kon haar beter voorbereiden voor het gevaar in dit gebied.
'Spookverhalen zijn het zeker, alleen zijn deze echt. In dit gebied leeft een kudde paarden die geen ziel hebben, ze heten schimmen. Ze zijn sterker dan andere paarden en verspreiden graag terreur. Vooral tijdens de blauwe maan zijn ze erg actief omdat ze dan onsterfelijk zijn. Daarom kijkt iedereen met tegenzin uit op dat moment. Want het is altijd onzeker of je de volgende blauwe maan wel zou halen,' zei hij zacht. 'Maar ook na de blauwe maan kan je een schim tegenkomen. Ze zijn dan zwakker en sterfelijk, maar ze kunnen je nog steeds met gemak aan.'

**Profile** Number of posts : 100 Status : Active

Taiyou

Mijn oren gingen van voor naar achteren en ik trok een verbaazde blik. "dat is alles ..." zei ik kort. Ik richte mijn blik op iets anders en zuchte. nog meer van dat. "ze klinken not zo verschillend van de kudde waar ik vandaan kom ..." voegde ik eraan toe terwijl ik een serieus gezicht op zette.

Moest ik hier wel blijven? aan de andere kant,n hier was ik vrij om te staan waar ik wou ... waar ik vandaan kwam niet. vast op dat ene plekje. ik mocht bijna niet eens bewegen ...ook al klonk de beschrijving van die schimmen hier niet zo anders als de beschrijving die ik aan de hengsten zou geven waar ik vandaan kwam.

"bedankt voor de uitleg, maar ik moet gaan." Ik schudde kort mijn vacht uit en keek nog even naar de hengst.

**Profile** Number of posts : 115

Legend

'Alles wil ik het niet noemen, maar meer is er niet over te vertellen, inderdaad,' zei hij. De schimmen waren niet niets. Ze waren beter af geweest zonder die beesten. Het zou een perfecte wereld zijn als de schimmen weg waren, een wereld waarin elk paard in BMH gewoon in vrede kon leven. Het klonk als een sprookje. Het was zo onrealistisch dat hij het bijna niet kon voorstellen.
'Ohja?' vroeg hij toen ze zei dat het leek op een kudde waar zij vandaan kwam. Waren er nog meer gebieden die met hetzelfde probleem te kampen hadden? 'Waar kom je dan vandaan?' vroeg hij daarna nieuwschierig. Misschien had ze dan nog tips om de schimmen te weren, maar eerlijk gezegd geloofde hij niet dat het daar hetzelfde was. Er konden gewoon niet twee groepen van schimmen zijn. Hij had altijd gedacht dat alleen dit gebied geteisterd werd door de schimmen. En op zijn reizen was dat inderdaad zo gebleken. Hij had last gehad van roofdieren zoals vossen, wolven en zo, maar nooit had hij schimmen gezien buiten BMH.

'Gaan?' vroeg hij toen ze vertelde dat ze weg moest. 'Je bent hier net.' Hint was begrepen. Ze kwam net dit gebied in, dus een afspraak kon ze niet hebben. Ze wilde gewoon niet meer met hem rondhangen. Dat moest hij dan maar respecteren. Niet iedereen kon je aardig vinden. Maar hij dacht nu net dat ze een beetje bijdraaide. Hij dacht dat ze richting een normaal gesprek gingen.

**Profile** Number of posts : 100 Status : Active

Taiyou

Ik keek kort even achter me naar hem and ik zuchte. hij leek wat beledigd. Ik beet op mijn eigen tanden en zuchte terug. "goed dan ..." fezelgde ik door mijn tanden door. Ik draaide me om en keek hem aan.

"om een lang verhaal kort te maken, mijn moeder was een huurmoordenaar. ze kon mij niet houden en heeft me in een kudde ondergebracht. ik ben daar opgevoed. maar wanneer ik volwassen was heeft die kudde van huurmoordenaars mijn kudde gevonden." ik zuchte terug, sloeg mijn ogen neer en keek naar de grond. "de hengsten vocht dapper, maar zij waren niet opgewassen tegen zo'n getrainde bende. de veulens werden genadeloos afgemaakt. alleen de merries hebben zij gehouden ... als speeltjes."

met een kwade blik richte ik mijn hoofd terug op en keek ik de witte hengst aan. "dag en nacht, dat maakte voor hen niet uit. wij waren hun speeltjes en wij hadden niks te zeggen. ons vernedren en misbruiken was het enige was zij wilden. en spraken we tegen, dan mochten we blij zijn dan we nog leefde als ze klaar waren."

Met een ruk keerde ik mijn hoofd in een andere richting, mijn manen vlogen achter me aan. "ik ben kunnen ontsnappen, maar 2 andere mrries hebben het leven gelaten om mij die kans te geven. ik heb een week lang gerend, wetende dat ze achter me aanzitten om me terug te nemen. en geloof me als ik zeg dat ik het maar 1 nacht zal uithouden als ik daar terug ben. eerst een speltje en dat word ik gewoon een prooi ... iemand die ze moeten doden."

**Profile** Number of posts : 115

Legend

Hij luisterde naar het verhaal van de merrie, zonder haar te onderbreken. Wat zij beschreef, klonk inderdaad hetzelfde als de schimmen. Misschien waren een aantal schimmen ergens anders verder gegaan. Het was mogelijk.
'Jouw beschrijving lijkt inderdaad veel op de beschrijving van de schimmen. Maar hier gaat het verhaal dat de eerste schim een pact had gesloten met de duivel. Die eerste schim had dus letterlijk en figuurlijk geen ziel meer. Nu is er een andere baas van de schimmen, en als je door hem gebeten wordt, ben je ook een schim zonder ziel. Het is een leeg bestaan, als je een ziel bent, ben je gewoon geen paard meer. Waren de paarden van die kudde echte paarden, of waren ze ook zielloos? Want misschien zijn er dan een paar geëmigreerd,' sprak hij zijn gedachtes uit. Hij vroeg zich af of dat inderdaad het geval was. Zouden er nog meer schimmen zijn, schimmen waarvan zij niet eens wisten dat die bestonden? Dat zou echt een ramp zijn. Als de schimmen hier dan eindelijk uitgeschakeld waren, waren ze er eigenlijk nog steeds.
Toen ze zei dat ze niet meer terugkom, begreep hij dat. 'Hier kan je ook worden gedood, maar hier heb je denk ik wel meer bescherming. We hebben vier leiders, in vier verschillende rangen. Als je in rang vier terecht komt, ben je zo goed als veilig. Daar wordt je het meest beschermd. Als je hier blijft, zou ik proberen je te beschermen, als leider van rang 1. Dat is mijn taak. De schimmen kunnen je altijd doden, maar de schimmen hebben het niet speciaal op jouw gemunt. Dus ik denk dat het hier veiliger is,' zei hij. Het was haar eigen keuze. Ze mocht hier blijven, maar dat hoefde niet. Hij snapte het als ze weg wilde gaan, ze was gevlucht omdat ze een leven zonder verschrikking wilde, en dan had ze het hier alsnog.

**Profile** Number of posts : 100 Status : Active

Taiyou

Mijn oren vliegen naar achteren wanneer hij luidop begint te denken. "houd nu toch eens op over die spookverhalen." ik kapte met mijn voet op de grond en snoof fel. "ik spreek over paarden van vlees en bloed, die vanaf hun geboorte getraind zijn om te doden en dat ook medogenloos doen. ze vermoorden hun eigen moeder, hun eigen broers enz suter, zelfs hun eigen kinderen als ze daarmee kunnen berijken wat ze willen berijken."

mijn staart gaat fel alle kanten op terwijl ik hem kwaad anstaarde. "ik ben nergesn veilig, ik ben opgejaagd wild voor hen. Het enigtse wat ik kan doe is zo lang mogenlijk uit hun klauwen blijven." Ik snoof fel en keek de hengst aan. had hij dan niet door dat ik niet over spoken bezoig was, maar een kudde die hoier heel de boel kon platwalsen als ze dat wouden? schimmen of niet, ik moest die moordenaars voor blijven ....

**Profile**

» Save me from myself~
» I hate this miserable life, save me please

am I save?

am I save?

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen