For the night is dark and full of terrors || Zehlia

Only in their last moments
one shows his true nature

De blauwe gloed in zijn ogen leek ondoofbaar hoe hongerig hij dan ook was. Het was stil te stil. De tijd om opnieuw toe te slaan bleef uit samen met het commando van zijn leider. Avanti was verdwenen. Ayana hielt zich stil en ook Xariv was lange tijd eenzaam geweest. De enige met wie hij contact gehouden had was Thriumph geweest die zijn eigen plannen aan het smeden was. Al met al leek het alsof iedereen van hun 'clubje' bezig was en hij als enige stil bleef staan. Vreemd. Er was geen verlangen naast het natuurlijke bloedlust dat door zijn aderen stroomde. Het was alsof hij een standbeeld was dat eeuwig stil leek te staan.

Het gewicht van de wereld. De belangen van hun kleine leger leken op zijn schouderbladen te drukken. Het was een vreemd gevoel dat hij lang niet meer gevoeld had. Wellicht.. Was het tijd om zijn gedachten over een andere boeg te gooien. Tijd om een oude bekende op te zoeken. Wellicht dat 'zij' nog wat kon beden in zijn dag.

Met de nieuwe gedachte die een sprankje van plezier in zijn achterhoofd opbracht begon hij zijn collosale lichaam in beweging te brengen tot hij de witte merrie wie hij zocht al gouw genoeg in zicht kreeg. "Zeehliaa." Mompelde hij lachend met de wind mee. "Ik zie je wel.~" Met een halve grijns stapte hij door dichter naar het witte wezen toe.

**Profile** Number of posts : 2338 Status : Absent

[table align="center" bgcolor="#0f121a" cellpadding="0" cellspacing="0" width="8"]
For the night is dark and full of terrors || Zehlia 35hpq4z

Haar passen dansen over de winterse vlaktes , hier leek de winter niet zo streng te zijn als in de andere delen . Je kon meer groene plukken gras zien dan sneeuw op de grond, het leek dat hier maar enkele dagen kort had gesneeuwd en de kou overdag niet kon winnen van de zonnen stralen.

"Zeehliaaa" laat de wind haar horen , en haar oren draaien oplettend als antennes rond terwijl haar ogen als sensoren over de het landschap gaan. "Ik zie je wel .. "klinkt het weer en dan kan ziet ze het verschil, een zwarte gedaante komt haar tegemoet. Haar neusgaten nemen de geur waar en gelijk schieten haar oren enkele seconden plat in haar nek. "Ik zie jou ook Achilles " Haar stem klinkt zwaar , hier had ze niet op gerekend niet hier en ze had hier ook geen behoefte aan. Eigenlijk had ze dat nooit alleen al de geur die ze met zich mee droegen was al afschuwelijk vies. Ze probeerd de hengst zo goed mogelijk te volgen met haar ogen terwijl haar oren weer langzaam naar voren gekomen waren om elke beweging die hij maakt een goede plaats kon geven samen met haar zicht.

Only in their last moments
one shows his true nature

Hongerig leef zijn blik gericht op de witte merrie. Oh wat had hij een avontuur met haar beleefd tijden geleen. Echter wraren al die tijden nu veranderd. Hij had gedacht dat het kind dat hij met haar verkregen had meer voor hem zou doen. En toen dat niet het geval bleek te zijn tja.. Misschien zou hij haar dat maar eens duidelijk moeten maken, als ze het zelf al niet verwachtte.

In stilte stapte hij naar voren nog altijd in de duisternis blijvend. "Tja, je oogjes zijn wel altijd goed geweest." Grinnikte hij zacht terwijl hij haar aankeek. De wind aan zijn bloederige manen trekkend. "Zeg eens schatske." Een grijns lag op zijn lippen. "Waar o waar is onze lieve kleine zoon?"

**Profile** Number of posts : 2338 Status : Absent

De heerlijke winterse geuren hadden plaats gemaakt voor de ranzige dooie geur die de hengst met zich mee droeg . ze verafschuwde de geur net zoals vele dit deden , enkel liet zij het niet blijken dat ze dat ook echt deed. "Tja, je oogjes zijn wel altijd goed geweest." klonk zijn stem met de wind mee, en ze gaf een enkele knik ter bevestiging en ze bedankte in haar gedachtes haar samenwerking tussen oren en ogen. De merrie wist zelf beter , haar ogen zouden haar in de loop van de jaren in de steek laten maar dit ging zo geleidelijk dat haar andere zintuigen hun best deden om de plek langzaam te kunnen vervangen.

Terwijl de wind weer langs haar afschuurt slaan haar lange manen wild naar achtere en vallen dan weer op hun plaats. En toen sprak de hengst weer .. "Zeg eens schatske,Waar o waar is onze lieve kleine zoon?" Haar ogen kneep ze kort tot spleetjes terwijl haar lippen tot een kleine grijns vormde. "Ik dacht dat je dat zelf wel wist ?! Ik heb hem al en tijd niet meer gezien. " Haar stem klinkt kalm en word van hun weg getrokken door een windvlaag. Ookal was ze zijn moeder was de jonge hengst oud en verstandig genoeg om zn eigen weg te gaan en Zehlia had daar niet echt de hoesting naar om daar verandering in te maken.

Only in their last moments
one shows his true nature

Een brede grijns lag op zijn lippen toen ze precies het antwoord op zijn vraag gaf waar hij op gewacht had. Het antwoord dat alles in beweging kon zetten. Oh arme ziel dat het was. Ze had noggeen idee dat was duidelijk. En daardoor kwam er alleen maar een bredere grijns op zijn lippen. "Oh ja. dat klopt inderdaad, je hebt hem al een tijdje niet gezien. Maar ik wel net nog voor ik naar jou toe kwam." Grijnzend likte hij zijn lippen af voor hij zijn enorme lichaam omdraaide. "Nou nou niet weggaan he Zeehltje ik haal hem even voor je. Je zal hem vast ontzettend missen en nog zoveel hebben om over te praten."

Zo snel als hij gesproken had verdween hij tussen de schaduwen om even weg te blijven. Oh wat zou ze dit een leuke verrassing vinden. Of.. Moest ie verassing zeggen? Wellicht paste dat beter ja.

Binnen een minuut was hij weer terug een brede grijns op zijn lippen. "Kijk hier is je zoon Zeehltje!" Riep hij lachend en gaf een slinger met zijn hoofd zijn mond openend op het verste punt waardoor hij de plukken witte manen die ondertussen donker bruin van de modder en opgedroogd bloed waren losliet en slingerde het hoofd van haar zoon tot recht voor haar voeten zodat de oogkassen, let op zonder ogen want tja daar hadden de vogels zich al tegoed aan gedaan, voor de hoeven van Zehlia neer kwam. Een brede grijns lag op Achilles' lippen als een klein kind dat net een steentje had gezocht voor z'n moeder. "Hij zegt trouwens hoi ma. Je hebt me in de steek gelaten. Of.. Was het alsjeblieft papa doe me geen pijn? Ahh Het maakt niet uit. Hij kan toch niet meer praten want hij heeft geen tong meer!" Lachend gooide hij zijn hoofd omhoog en schudde de dikke bloederige manenbos uit.

**Profile**

» The night is dark and full of terrors
» Looking on the dark side ~ Avanti
» Beautiful but with a dark side. ~Zehlia
» [ENG] Full of pain
» night owl, day dreamer

For the night is dark and full of terrors || Zehlia

For the night is dark and full of terrors || Zehlia

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen