Graag wil ik met jullie één van mijn meest vreemde dromen ooit delen. Maar eerst even wat informatie vooraf:
Ik heb altijd al realistische dromen gehad... Soms word ik lachend wakker, soms ook huilend. Onlangs ben ik van een pony afgevallen. No big deal zou je zeggen. Sommigen zullen denken dat ik daarom deze rare droom heb. Ik zelf zou het andere zeggen.
Jarenlang ben ik afgezeken en hebben ze me bekritiseerd. Ik trek mij dan ook alles persoonlijk aan en zie alles als een aanval. Het moment dat de eigenaresse me vertelde dat ik Romera, mijn pony, beter niet zelf kon beleren... deed pijn. Ik neem het advies ter harte en geef het beleren uit handen. Maar toch... Oké... hier gaan we.
Mijn droom begon met een echt luxe manege. Hoe stom het ook is, het leek wel een winkelcentrum met roltrappen en meerdere etages. Romera stond op de tweede of derde etage en ik had haar geborsteld. Ik had haar gelongeerd en alles ging goed. Ik ging haar lekker naborstelen. Opeens was mijn zusje daar die me een knuffel gaf. "Wat een onverwachte verassing" zei ik tegen haar. Mijn vader en moeder waren er ook. "Kijk, ik kan er al op zitten." zei ik. En ik leidde Romera naar een bankje zodat ik makkelijk op kon stappen.
Een vriendin van mij hield haar vast en ik wilde opstappen. Mijn vader raakte Romera haar kont echt met één vinger af. Romera schrok en trok zich los, rende weg. Ze rende over het terrein. "Ik hoop dat ze haar stal in rent." zei ik. Maar die rende ze voorbij. Iemand blokkeerde haar pad en ze draaide om, terug in dezelfde richting. Tussen mij en Romera was een soort opening waardoor we naar beneden konden kijken. Drie etages naar beneden. Iemand anders blokkeerde de andere kant waardoor ze nergens meer heen kon.
Romera draafde nog wat rondjes en galoppeerde aan. En zo opeens rent ze op de glazen afscheiding af en springt. Ik hoopte dat ze het zou redden. Mijn vriendin rende naar de afscheiding toe... Maar Romera redde de sprong van de ene naar de andere kant niet. Ze viel naar beneden. Een doffe klap, een schreeuw van mijn vriendin... Ik rende ook naar het glas en keek naar beneden. Ik zag Romera daar liggen. Haar hoofd te ver naar achteren... Haar ogen leeg... Haar benen gebroken... Ze was dood. Ik hoorde mezelf schreeuwen. "Nee! Nee! Romera! Papa ik haat je! Je kan ook niets! Nee! Romera"
En toen schrok ik wakker... Mijn vriend had me wakker gemaakt omdat ik aan het schreeuwen was. Ik huilde, vertelde mijn vriend het verhaal die heel nuchter zei dat het maar een droom was. "Eerder een flinke nachtmerrie. En het leek zo echt." vertelde ik hem.
Het is nu kwart voor elf en ik ben vanaf zes uur wakker. Ik hoor de klap van Romera op de grond nog steeds... Het was maar een droom, maar het was zo echt... Ben dus helemaal uit mijn doen...
De reden dat ik dit post is omdat ik me afvraag of iemand hier ook van dit soort rare dromen heeft.... Ik heb er al eerder zo één gehad waarin mijn vriend van de brug af rijd en sterft. Ik ben als de dood voor dit soort dromen. En toch krijg ik ze in korte periodes achter elkaar... Iemand... advies of een tip?
