Jennifer
Administrator
Profile
Number of posts : 4988
Status : Active
Contact
|  Onderwerp: Axis za 7 jan 2017 - 15:44 | |
|
Name: Axis // Erebus // Kracht van de Storm
Gender: Stallion
Breed: Friesian x Shire
Parents: Black Proud X Avareth
Coat: Black
Eyes: One black, one purple
Personality
Ik ben mijn vaders zoon. Dat betekend dat ik een heel groot deel van zijn trots en koppigheid heb meegekregen. Dat betekende misschien ook mijn redding op dit zieke en slechte land. De enige reden waarom ik hier nog rond loop is omdat ik volhard ben, ik ben zo gefocust op het welzijn van anderen dat ik mezelf meer dan eens in de steek laat. Ik geef om anderen, ik ben goed, ik ben rustig, ik ben wijs. Ik leef al veel te lang om eerlijk te zijn en heb mijn deel al wel gehad. Ik wet evenveel over de schimmen dan dat ik over de leiders weten dus ik heb wel de levenservaring opgedaan. Desalnietemin schuilt er achter al dat goede ook iets zeer slechts. Ik ben een paarsoog dus ik draag de vloek voor potentieel slecht. Ondanks dat ik dat deel van mezelf opsluit komen soms kleine strenge van die wraakzucht en haat naar boven. Ik kan je enkel maar goed behandelen, zolang je me die wederdienst bewijst. Test me niet uit, mijn geduld reikt misschien veruit maar ik kan heel snel veranderen van gedachten. Alsnog, het is mijn doel je te beschermen en ik ben zeer bekwaam mijn leven te geven voor al wie dat verdiend.
Past
Mijn leven is een ware nachtmerrie … en alsnog, hier sta ik noch steeds. Ik weet niet wat het ergste is, het feit dat ik op dit vervloekte land blijf of het feit dat ik noch steeds helder kan denken na alles wat ik heb moeten verdragen. Op een land als BMH heb je geluk of ongeluk … ik ben geboren met het ongeluk aan mijn zijde. En dat ligt niet aan wie ik ben geworden of welke keuze is heb gemaakt. Dat ligt helemaal aan mijn afkomst, mijn geboorte, afstamming want ja … Ik ben één van die legendarische paars ogen. Wat dat betekend? Ik ben familie van hem, die schim, dat duister in het bos. Hij en ik gaan een heel eind terug en het is alsof we de connectie nooit zijn verloren. Ik ben een paarsoog en dus ben ik gedoemd om de rest van leven beoordeeld te worden door iedereen die naar me kijkt. Maar dat betekend ook dat ik geviseerd word door hem want we weten allemaal dat er maar één paarsoog op BMH mag zijn, en dat is de almachtige Avanti zelf. Dus als je je afvraagt van waar alle littekens komen … wel, hier komt mijn verhaal.
Mijn vader is Avareth, noch zo’n legendarische hengst van BMH, als ik naar een deel van de familie moet opkijken dan is het naar hem. Hij is volhard, ijzig bijna. Hij heeft me nooit echt als een zoon beschouwd maar ik had altijd het gevoel alsof hij me in de gaten hield. Langs zijn kant is er al even veel drama als aan mijn moeders kant. Maar een groot deel van mijn gigantische bouw hem ik aan hem te danken, hij was imposant, hij werd gevreesd maar op een goede manier. Iedereen had respect voor hem en hij was mijn voorbeeld om naar op te kijken. Mijn moeder … wel daar zit het hele paarsogenbloed. Mijn moeder heette Black Proud en zij was de dochter van Alvaro en hij … hij is de tweelingbroer van Avanti. Dus eigenlijk is die schim mijn oom. En net als iedere paarsoog was ook zij onbevreesd en droeg ze niet veel emoties met zich mee. Ze vermoordde me niet, maar ze hielp me niet echt ook. Ze liet me gewoon achter. Ik heb nooit iets van haar vernomen tot ze besloot terug te keren naar BMH, iets moet haar toen wel veranderd hebben want ze gaf haar leven op voor mij, Avanti vermoordde haar, zij gaf haar leven voor mij. Dat is de enige herinnering waar ik blijf bij hem, dat is het enige wat ertoe doet, ze redde me. Dus ergens was er misschien iets van moederlijk instinct aanwezig toen.
Black Proud liet me achter bij de geboorte, dat zorgde ervoor dat ik bij Alvaro terecht kwam. Ik ben geboren op BMH en net als iedere paarsoog had ik het potentieel om slecht te zijn. Alvaro was toen de rechtmatige schim en voedde me op binnen de gruwelijkheden van Vyranthium. Ik heb dingen gezien, dingen gehoord … meegemaakt. Ik moest rennen, voor uren tot ik er moe van werd en moest me voeden op de dood. Hij maakte me de ideale schim, ik werd hard, kende geen vrees, geen angst. Ik observeerde de kuddes voor uren lang en nam alle details in me op vanuit mijn omgeving. Ik was er klaar voor, klaar om schim te worden. Ik groeide immens, ik werd volwassen en pas na die eerste drie jaar voelde ik voor het eerst twijfel. Alvaro was geen standaard schim, hij was zwak, meer begaan, hij hoorde daar niet te zijn. Dus toen ik het leven van een schim begon te vergelijken met dat van een leider liet hij me begaan. Dat kwam absurd tot een einde toen hij BMH kwam binnen gegaloppeerd. Alvaro droeg me meteen op om in de kudde te gaan, om te kiezen voor het leiderschap. Hij dwong me weg van de schimmen en waarom … Vyranthium kende chaos bij de komst van Avanti. In een heel erg korte tijd was de oorspronkelijke Alpha niet langer een Alpha. Avanti nam zoveel over, veranderde zoveel en de angst werd toen pas echt. Hij was de koning en de kudde was bang. Alvaro werd vergooid, hij werd een verbanneling op de eenzame woestijnen. Zijn eigen broer nam zijn ziel waardoor de hengst tot op vandaag nog steeds doelloos rond wandelt. Ik zou Alvaro uit zijn lijden moeten verlossen maar ik wilde niet Avanti’s aandacht op mij gericht krijgen. Maar hij was zo ontzettend grondig … iedere paarsoog die familie was van Alvaro werd opgespeurd en neer gehaald. Tot hij bij mij kwam … en op één of andere manier leek hij het leuker te vinden alles rondom me te verwoesten dan daadwerkelijk mij te doden.
Ik werkte mezelf omhoog in het leiderschap, van één tot vier waar hij me niet kon raken. Het heeft me jaren gekost om het respect te winnen van de kudde, ik was tenslotte een paars oog, een halve weliswaar maar alsnog, ik behoorde toe aan hem. En in die eerste jaren als leider ontpopte ik me tot de rechtvaardigheid zelf. Ik leerde liefde te kennen, vriendschap maar ik kreeg nooit een veulen. En iedere keer opnieuw ik dacht dat het goed zou gaan dook hij op. Hij nam me liefde af, hij nam me vriendschap af en keer op keer bleef ik alleen achter. Waarom maakte dat geen monster van me? Waarom maakte hij me niet leeg? Ik ben een paars oog, ik ben volhard en ik maakte het mijn doelstelling om hem neer te halen voor hij mij kon neerhalen. Het is een kat en muis spel waarin ik grotendeels de muis ben. Ik ben onderhands al zo ver, ouderdom haalt me in en alsnog ben ik hier. Geboren op BMH en er nooit van weg geweest. We kunnen elkaar uren aankijken, hij met die zelfgenoegzame glimlach en ik met die verbitterde blik. Hij zal me nooit vermoorden, dat besef ik nu, hij heeft teveel plezier aan me. Hij verwoest alles rondom mij, buiten ik zelf. Het is alsof hij wil zien wat er zal veranderen aan me, alsof hij wil kijken hoeveel paarsoog ik echt bezet. Hij vermoordde zeker zeven leden van de familie, twee liefhebbende, een tiental echte vrienden. Ik ben hard en koud maar ik vecht, ik zal altijd blijven vechten want hij kan dit niet winnen. Ondanks dat ik mezelf degradeerde van rang vier naar één, hij zal me niet fysiek raken. Soms wil ik dat hij me dood, of Ayana in ieder geval, maar hij doet het niet, hij staat me gewoon te bespotten. Het zou niet erg zijn om te sterven. In ieder geval weet ik dat ik goed heb gedaan voor deze wereld. En tot die tijd zal ik dat blijven doen, ik zal paarden motiveren om hoger te gaan, ik zal ze beschermen ookal is dat niet mijn plicht. Ik ben goed, ik zal altijd goed zijn, ik zal het duistere in me opgesloten houden …
Er bestaat niet zoiets als geluk, er is enkel hoop,
Wacht … en hoop …
|
|
Jennifer
Administrator
Profile
Number of posts : 4988
Status : Active
Contact
| | Onderwerp: Re: Axis za 7 jan 2017 - 19:04 | |
| Geaccepteerd
Welkom op Blue Moon Horses! |
|
