Can't change the way I am.

Gast **Profile**

E'vesdar
My hands are cold my body's numb, I'm still in shock what have you done
My head is pounding, my vision's blur, your mouth is moving, I don't hear a word

Ergens was hij nog steeds zeer geïnteresseerd in wat Delaney met hem zou hebben gedaan, waarschijnlijk omdat hij al jaren niet meer de warmte van een merrie lichaam had gevoeld. Maar eveneens ook omdat het voor het eerst in jaren was geweest dat hij ook maar lichtjes opgewonden werd van een merrie. Niet dat het onmogelijk was natuurlijk, E'vesdar was gewoon niet echt het typ om direct in een val van een beeldschone, maar vrij lege, merrie te trappen. En nu vroeg hij zich dus af wat er zou zijn gebeurt als hij gewoon het spel had meegespeeld, zou ze hem hebben behandeld als alle hengsten die ze op haar rug zou hebben gehad? Zou hij één van de vele zijn? Zou ze zijn hart breken, zou hij überhaupt voor haar vallen? Het was te laat om ook maar antwoord te krijgen op één van de vragen, en E'vesdar beseft dat hij het beter kan laten voor wat het is. Waarschijnlijk was het beter zo, en zou hij nog enkele jaren moeten door gaan zonder een merrie aan te raken. Niet iets wat moeilijker werd met de jaren, het werd juist makkelijker. Hij had genoeg dingen om zich zorgen over te maken, en zijn wantrouwen zorgde er voor dat hij vrijwel niemand in zijn omgeving dulde.

Een korte zucht verlaat zijn lippen en hij ademt hierna de frisse lucht weer zijn longen in. Een klein grinnekje verlaat zijn lippen als hij een compliment krijgt over zijn naam. Het was lange geleden geweest dat hij een compliment had ontvangen, het was überhaupt lang geleden geweest dat hij een gesprek had gevoerd met iemand. 'Dankje, ik heb mijn naam zelf verzonnen' Hij grijnst lichtjes en pretlichtjes dansen in zijn ogen. 'Mijn ouders zijn overleden voor ze mij een naam konden geven' Hij haalt zijn 'schouders' op en kijkt wispelturig de andere kant op. Iets wat je niet kende kon je uiteindelijk ook niet missen. Ook al deden de verhalen over hoe zijn ouders waren vermoord hem nog wel altijd pijn. 'Ik ben opgetraind tot persoonlijke wacht van een hoge leider uit het Noorden. Na een fatale fout door één van de hengsten die onder mij stond is hij vermoord, en kreeg ik de schuld. Ik ben gevlucht zover ik kon, maar ze hadden me al eerder ingehaald dan ik had gedacht. Ze hebben me uiteindelijk vast gehouden tot ik kon vluchten' Met vluchten had E'vesdar het altijd al moeilijk gehad, hij vocht liever tot hij zou sterven dan dat hij de benen nam. Maar in deze situatie had hij geen keuze gehad. Hij was uitgemergeld tot op het bot geweest, en kon amper een stap verzetten zonder in te storten. Het had jaren geduurd voor hij er boven op was gekomen, en nu was hij krachtiger dan hij ooit was geweest. De gruwelijke details uit zijn verleden laat hij achterwege en hij richt zijn ogen weer op Delaney. 'En de rest hoor je later wel, een hengst als ik heeft zijn geheimen nodig. Anders blijf ik nooit interessant voor een merrie als jij' Hij grijnst lichtjes en zijn blik glijdt over haar gelaat heen. Zijn lach is charmant, en zijn ogen staan vriendelijk, hij deed zijn best om sociaal te zijn, om zich over zijn wantrouwen heen te stappen.

Can't change the way I am. - Pagina 2 Dc3cc30dfa978e529b3de79

'Dankje, ik heb mijn naam zelf verzonnen' Hij grijnst lichtjes en pretlichtjes dansen in zijn ogen. 'Mijn ouders zijn overleden voor ze mij een naam konden geven' Hij haalt zijn 'schouders' op en kijkt wispelturig de andere kant op. 'Ik ben opgetraind tot persoonlijke wacht van een hoge leider uit het Noorden. Na een fatale fout door één van de hengsten die onder mij stond is hij vermoord, en kreeg ik de schuld. Ik ben gevlucht zover ik kon, maar ze hadden me al eerder ingehaald dan ik had gedacht. Ze hebben me uiteindelijk vast gehouden tot ik kon vluchten. En de rest hoor je later wel, een hengst als ik heeft zijn geheimen nodig. Anders blijf ik nooit interessant voor een merrie als jij' Hij grijnst lichtjes en zijn blik glijdt over haar gelaat heen. Zijn lach is charmant, en zijn ogen staan vriendelijk.

Delaney lachte vriendelijk terug al stonden haar ogen licht verdrietig. Zijn verhaal bracht pijn in haR op. "Wat vreselijk, ik wou dat ik je had kunnen helpen." Fluisterde ze zacht terwijl Delaney even wegkeek. Ze wou hem helpen. Maar hoe, ze kon het niet onder woorden brengen. Niets was genoeg dat wist ze. Even zuchtte ze opnieuw en keek hem recht aan. "Vertel me hoe ik je kan helpen en ik doe het voor je." Ze glimlachte breed en keek hem recht aan.

Sorry voor de flut m'n mobiel werkt tegen

Sexy, Naughty, Bitchy me.

[/quote]

Gast **Profile**

perfectperfection schreef:

E'vesdar
My hands are cold my body's numb, I'm still in shock what have you done
My head is pounding, my vision's blur, your mouth is moving, I don't hear a word

Een charmante grijns siert zijn lippen. E'vesdar was dan misschien niet het type om voor iedere merrie te vallen, laat staan één merrie, maar hij deelde met Delaney dat hij het heerlijk vond om met andermans gevoelens te spelen. Vroeger was dit heel onschuldig geweest, had hij enkel grappen uitgehaald en zo nu en dan een test uitgevoerd over hoe makkelijk te geloven zijn leugens waren. Maar de laatste tijd vond hij het heerlijk om het kwetsbare in de ogen van een merrie te zien, hen te laten voelen hoe het was als je in de steek werd gelaten nadat het paard in kwestie had gekregen wat deze wilde. Hij kon het niet aanzien hoe sommige hengsten merrie's gebruikten, daarvan gingen zijn hoeven kriebelen, en kreeg hij de nijging om sommigen uit het niets aan te vallen. Maar merrie's vond hij soms nog erger, hengsten lieten al niet snel hun gevoelige kant zien, en als ze dan eenmaal gevoelens kregen voor zo een prachtig elegante merrie, dan brak ze zijn hart in tweeën.

Op dit moment staat E'vesdar dan ook in tweestrijd over hoe geloofwaardig Delaney tegen hem is, of ze zijn verhaal echt meelijwekkend vond, of dat ze simpelweg deed alsof ze het erg vond om hem alsnog over te halen tot andere dingen. E'vesdar richt zijn ogen weer in de hare en beseft dat het zijn gedachtes zijn die hem parten spelen. Ze meende het, en hij laat een waterig lachje zien. 'Dat is lief, maar je kan helaas weinig voor me betekenen' Hij glimlacht ditmaal oprecht en wend zijn blik weer af. Zijn amber gekleurde ogen glijden over de schaduwen van de bomen en hij heft zijn hoofd weer omhoog. 'Je zou me misschien een rondleiding kunnen geven?' Hij glimlacht en geeft haar een zacht duwtje.

'Dat is lief, maar je kan helaas weinig voor me betekenen' Hij glimlachte ditmaal oprecht en wende zijn blik weer af. 'Je zou me misschien een rondleiding kunnen geven?' Hij glimlachte en gaf haar een zacht duwtje. Delaney grinnikte ook even en knikte zachtjes terwijl ze even rond keek. "Niet dat ik hier zo heel lang ben. Maar ik kan je wel proberen wegwijs te maken." Ze glimlachte even en kwam opniew in beweging. Hem nog even over haar schouder aankijken. Hopelijk geloofde hij haar, hopelijk wist hij dat ze oprecht was. Voor een van de eerste keren in haar nieuwe leven op zoek naar elke hengst die ze kon vinden was ze echt oprecht tegen hem. Die vastgestelde oprechtheid deed haar even glimlachen terwijl ze over haar schouder keek. "Kom je nog?" Riep ze hem glimlachend toe terwijl ze ongeduldig op hem wachtte.

Sexy, Naughty, Bitchy me.

Gast **Profile**

E'vesdar
My hands are cold my body's numb, I'm still in shock what have you done
My head is pounding, my vision's blur, your mouth is moving, I don't hear a word

Ze verteld hem dat ze ook pas net hier was, en E'vesdar denkt er over na. Hij was blijkbaar niet de enige nieuweling in de kudde. Hoe kon dat überhaupt in zo een grote kudde als deze. Hij had een grotere kudde gekend in een ver verleden, maar daar dacht hij liever niet aan terug. Niet nu hij probeerde te ontspannen en zich te concentreren op de merrie voor hem. Met een elegante wending draaft Delaney van hem vandaan en hij zet zijn grote lichaam al snel in een draf. De spieren rollen onder zijn dikke huid, en zijn hoofd draagt hij statig. Bijna zoals een leider, het was een manier van lopen die hij met de jaren had aangeleerd, en nu hij geen hoge rang meer had moest hij het eigenlijk zichzelf weer af leren. Alleen dat was stukken moeilijker.

Zijn ogen glijden over de dansende witte manen van Delaney en hij merkt hoe een voorzichtig lachje haar lippen siert. Hij ziet hoe ze achterom kijkt en hem vraagt of hij nog komt. E'vesdar gooit zijn hoofd de lucht in en schud zijn lange manen los van zijn hals. Hij zet zijn benen krachtig onder zijn lichaam en gaat er vandoor in een snelle galop. Zijn manen klapperen achter hem in de wind, en in het voorbij gaan van Delaney geeft hij haar opnieuw een duwtje en kijkt haar met een uitdagende blik aan.

E'vesdar gooide zijn hoofd de lucht in en schudde zijn lange manen los van zijn hals. Hij zette zijn benen krachtig onder zijn lichaam en ging er vandoor in een snelle galop. Zijn manen klapperden achter hem in de wind, en in het voorbij gaan van Delaney gaf hij haar opnieuw een duwtje en keek haar met een uitdagende blik aan.

Delaney begon te lachen terwijl ze toekeek hoe hij voor haar uitstoof. "O dacht het niet dat je sneller bent als ik." Riep ze grijnzend uit en schoot achter hem uit in een uitgestrekte galop. Haar spierwitte manen dansend op de wind. Met een brede grijns kwam ze dichter en dichter op de hengst ingelopen. Met haar neus raakte ze zijn zij aan toen ze eenmaal met moeite naast hem gallopeerde. "Kom op slome."[b] Riep ze glimlachend boven de wind uit waarna ze haar ogen weer recht naar voren bracht en door bleef galloperen.

[b]Sexy, Naughty, Bitchy me.

Gast **Profile**

E'vesdar
My hands are cold my body's numb, I'm still in shock what have you done
My head is pounding, my vision's blur, your mouth is moving, I don't hear a word

Hij haalt diep adem, ademt de frisse lucht diep zijn longen in. Hij maakt zijn gedachten leeg en sluit voor een moment zijn ogen. Hij moest zijn vooroordelen vergeten, hij moest even vergeten wat hij dacht toen hij Delaney voor het eerst zag. Hij moest even vergeten dat hij waarschijnlijk aan haar verleidelijke houding had toegegeven, anders zou hij haar nooit meer normaal kunnen aan kijken. Hij perst een lachje over zijn lippen en richt zijn ogen op het landschap voor hen. Hij strekt zijn nek en steekt zijn neus in de wind. Met grote ogen staart hij naar de schoonheid van de natuur. Hij had nooit echt de tijd, of de kalmte om te genieten van zijn omgeving. Maar hier en nu, totaal op zijn gemak neemt hij even de tijd om te genieten. Een klein, oprecht, lachje glijdt over zijn lippen en een kleine twinkeling speelt in het licht van zijn ogen.

Hij voelt hoe de wind langs zijn vacht strijkt en ziet hoe de witte staart van Delaney een meter voor hem in de wind danst. Haar woorden laten hem zachtjes lachen en hij versnelt zijn pas. Hij zou haar laten winnen, dat bedacht hij zich nu al. Hij wist dat hij sneller zou zijn, misschien had zij een mooi lichaam en stond ze bekend als moeders mooiste. E'vesdar stond bekend om zijn kracht en snelheid. Hij had lange sterke benen en een korte rug, zijn spieren waren goed getraind en zijn uithoudingsvermogen was groot. Hij versnelt opnieuw zijn pas en hapt naar de staart van Delaney, plagend galoppeert hij haar voorbij. 'Ik zou maar op passen met jouw woorden' Grijnzend duwt hij tegen haar schouder in de hoop haar uit balans te brengen.

De wind die haar vacht streelde voelde goed. Ze begon zachtjes te lachen. Alsof ze nog jong was. Alsof er niets meer was gebeurd in haar leven. Alsof ze niet meer die pijn hoefde te voelen die ze elke dag voelde. Alsof haar leven nog gelukkig was.. Ze voelde zich vrij en blij. Delaney wist dat hij haar liet winnen. Het maakte haar aan het lachen. Terwijl ze hoorde hoe E'vesdar zijn pas versnelde en ze in haar staart zijn tanden voelde begon ze te lachen. 'Ik zou maar op passen met jouw woorden' Grijnzend duwde hij tegen haar schouder in de hoop haar uit balans te brengen. Even lukte het en iets kwam ze achter op hem. Met een ferme sprong probeerde ze hem weer in te halen. Ja, hij was een renner, maar zij was ook niet niets. Met een lachje versnelde ze nogmaals. Altijd zou ze het uiterste uit haar lichaam halen. En zo nu ook. Pas toen ze weer naast hem galoppeerde kon ze een beetje uit haar concentratie komen om hem lachend aan te kijken. "Wil je stoer doen?" Glimlachte ze. Ze zat op haar limiet van snelheid, maar een beetje uitdagen kon nooit mis. Breed glimlachte ze terwijl ze hem even aan bleef kijken om vervolgens haar ogen weer naar voren te richten.

Sexy, Naughty, Bitchy me.

Gast **Profile**

E'vesdar
My hands are cold my body's numb, I'm still in shock what have you done
My head is pounding, my vision's blur, your mouth is moving, I don't hear a word

E'vesdar krult zijn hals en briest luid. Ademt vervolgens weer diep in en maakt zijn passen ruimen. Hij voelt hoe zijn spieren werken, hoe de warmte steeds duidelijker word. De adrenaline giert door zijn aderen en een lach siert zijn lippen. Wat voelde hij zich toch vrij als hij rende, soms voelde het alsof hij kon vliegen. Hij kon gaan en staan waar hij wilde, hij wilde niks liever dan alles achter laten en rond te trekken voor eeuwig. Maar dit was onmogelijk, vooral nu Lye'et hier was. Hij moest haar beschermen, hij kon haar niet achter laten. Het was een taak die hij zichzelf had gedwongen uit te voeren. Misschien was het stom om te zeggen dat ze op elkaar leken, maar hij voelde zich verbonden met haar op een speciale manier. Iets wat hij nog niet eerder had gevoelt, behalve bij die hengst, die hengst die hem binnenstebuiten keerde en zo erg intrigeerde dat hij zonder woorden stond. Het was E'vesdar een raadsel wat de hengst met hem deed, maar hij verloor zichzelf elke keer als hij in de buurt kwam. En nu was er Delaney die ook vele vragen en gevoelens bij hem op riep. Ze was misschien geen weerspiegeling van Lye'et, maar ook zij gebruikte haar schoonheid om hengsten te verleiden.

Nu hij haar pijnlijke geschiedenis kende maakte het veel meer indruk op hem, maar maakte het hem ook verdrietig. Al het pijn dat er was maakte hem verdrietig, misschien had hij een verleden gekend, maar hij was lang niet de enige. Het was dan ook niet zijn doel om medelijden te ontvangen, en dat zou het nooit worden. Toch voelde hij verdriet voor deze witte schoonheid, en wilde hij niets liever dan de onschuldige lach die haar lippen nu sierde koesteren en onthouden. De volgende keer dat hij haar zou zien zou ze misschien onder het zwetend lichaam van een hengst staan. Een beeld dat hem deed huiveren en maakte dat hij zijn blik op Delaney opnieuw aanpaste. Ondanks dat de merrie eerlijk was geweest over haar verhaal, de vele maskers die ze had maakte dat hij in de war raakte. Zijn vragen werden niet goed beantwoord, maar hij wilde ze evengoed niet stellen om de sfeer te verbreken.

Hij besluit zijn vragen te bewaren en haar te laten genieten van haar rust, de complete vrijheid die ze even bezat. Totaal vergeten dat ze hunkerde naar een hengst die haar kon bevredigen. E'vesdar laat een waterig lachje zien als hij haar woorden hoort. Hij wilde niet stoer doen, absoluut niet, zo was hij eerlijk gezegd nooit ingesteld geweest. En heel even zag hij de grap niet van haar woorden, verdrietig om zijn verleden. Hij krijgt zichzelf al snel weer in de hand en versnelt zijn pas om naast haar te komen. 'Ik hoef niet te doen alsof' Hij grijnst en heft zijn hoofd quasi-arrogant.

Haar manen dansde op de wind, vrijheid was het.. Pure vrijheid wat ze nu voelde. Niets deed haar hunkeren naar het lichaam van een hengst. Niets deed haar verlangen naar waar ze normaal naar verlangde. Even leek ze weer jong en vrij te zijn zoals ze hoorde te zijn. Doch vergat ze het niet.. Enkel hem zou ze het nooit weer vragen. Dat was een fout geweest.. En fout waardoor ze nu eigenlijk wel een vriend had.. Tenminste als ze hem zo kon noemen.. Haar grapje moest vast even doordringen en gelijk voelde ze zich er licht schuldig over.. Zijn trots gekrengt wellicht? Dat maakte haar even verdrietig maar met haar blauwe ogen op de horizon gericht hoorde ze hoe hij weer naar voren kwam tot hij weer naast haar rende. 'Ik hoef niet te doen alsof' Hij grijnst en hief zijn hoofd quasi-arrogant. Delaney begon te grijnzen terwijl ze hem aankeek. "O dat geloof ik maar graag" Ze begon even breed te lachen waarna ze weer naar voren keek. Haar ogen even met een glimlachje sloot en genoot van de rust. Doch bleven er een aantal dingen aan haar knagen, vragen.. Hoorde hij niet of haar het hemd van haar lijf te vragen of haar gestoord aankijken voor haar verhaal? Zo was het tenminste gegaan in het begin toen ze haar verhaal nog had durven delen met paarden die zich haar vrienden hadden genoemd tot ze eenmaal wisten dat Delaney niets te bieden had qua vriendelijkheid. Hoewel ze het wel had, je moest het enkel vinden.. En deze hengst had dat bij haar losgekweekt, hoe had ze geen weet van. Maar hij had het voor elkaar gekregen haar weer even normaal te laten voelen. Het deed haar glimlachen maar gelkijk werd ze er troosteloos van. Had ze echt zo weinig vrienden? Had ze echt nietmand die ze kon vertrouwen in deze wereld? Het leek er op.. al deed het pijn..

Sexy, Naughty, Bitchy me.

Gast **Profile**

E'vesdar
My hands are cold my body's numb, I'm still in shock what have you done
My head is pounding, my vision's blur, your mouth is moving, I don't hear a word

Misschien was het voor haar normaal geworden dat ze werd aangekeken alsof ze een monster was, en misschien in een bepaalde context was ze dat ook. Maar E'vesdar was wel de laatste om een oordeel te vellen over de merrie, hij had zijn eigen vijanden waar hij vele meningen over had. Daarnaast wist hij maar weinig over haar leven eigenlijk, ze had het één en ander verteld, en daar was hij van geschrokken, maar hij wist niet genoeg om te weten of hij het haar kwalijk moest nemen. Natuurlijk verdiende ze een beter leven, daar was hij zeker van, en het liefste gaf hij haar dat direct. Maar onbewust knaagde dat wantrouwende gevoel aan hem, hij kende haar nog maar amper, en om zijn leven voor haar aan te passen en haar te helpen weer haar vreugde te vinden zou weer een opgave voor hem zijn. Natuurlijk wilde hij haar maar al te graag helpen, maar hij was bang zichzelf weer te verliezen of dat ze hem te dierbaar werd, en hij bang was dat hij uiteindelijk weer iets fout zou doen.

E'vesdar beseft dat hij weer veel te veel aan het na denken is en schud zijn hoofd lichtjes heen en weer om zichzelf weer bij de les te roepen. De lach op de lippen van Delaney maakt dat hij eveneens even zacht lacht, het was niet zozeer de merrie die hem iets deed, het was het kwetsbare dat ze toonde, ze had zich open en bloot aan hem getoond en verteld uit welke hel ze was gekomen, en nu in al haar kwetsbaarheid stond ze toe om zichzelf te laten genieten. E'vesdar wilde dat hij dat kon, zijn gedachtes afsluiten en simpelweg genieten van alles dat om hem heen is. Maar het lag een stuk moeilijker, zijn gedachten lieten hem geen moment met rust, dat was iets dat hij zeker wist. Het was voor hem dan ook de vraag of ooit weer de rust zou terug keren die hij in zijn jeugd nog had gevoelt. En dan keert er dat beeld terug van de zwarte hengst met de gouden ogen, heel even had hij rust gevoelt, vrede haast toen de zwarte hengst zijn hoofd op E'vesdar's rug had geplaatst en hem volledig had vertrouwd. Het had hem een gevoel van acceptatie en rust gegeven, iets wat al velen lang niet was gelukt.

Dan was het ook een feit dat E'vesdar maar weinig dieren in zijn buurt liet, laat staan dat er ook maar iemand was die zich in zijn gezelschap wilde verkeren. E'vesdar was vroeger altijd fijn gezelschap geweest, hij was slim, charmant en had humor. Toch was hij altijd vrij nuchter geweest, en had niet te veel van zijn macht genoten. Nu dat allemaal uit balans was gebracht wist hij zichzelf amper een houding te geven, en bleef hij maar eindeloos door malen over alles in zijn gedachtes. Een zachte zucht ontglipt hem en hij sluit even zijn ogen terwijl zijn hoeven door denderen over de vlaktes. Heel even geniet hij van de vrijheid, de wind die zijn vacht streelt, de zon die hem warm maakt. Een waterig lachje siert zijn lippen, hij kon wel genieten, als hij zijn best maar deed.

Wanneer hij echter opzij kijkt ziet hij dat Delaney haar lach weg is en hij gaat langzamer lopen, duwt zachtjes zijn neus tegen haar hals aan. 'Wat is er? Heb je het niet naar je zin? We kunnen ergens anders heen gaan als je dat fijner vind, ik vind alles best' Zijn amber gekleurde, bijna oranje ogen staan vriendelijk, warm op de hare gericht. Dat was iets wat hij niet was verloren zijn warme blik die je snel op je gemak kon laten voelen, hoewel deze hem ook wel eens in de steek liet helaas.

**Profile**

» A new life, A new change
» Change isn't always bad | Wilson
» change brings opportunity. ~Hayyel.
» Don't let the waves change the face of tomorrow
» Alone for a moment, a moment to change your mind |Lerav|

Can't change the way I am.

Can't change the way I am.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen