Save me from myself~

Haar schitterende spierwitte manen danste op de wind. Haar staart hoog en trots. Geen enkel paard in de omgeving hier kon toch bijna mooier zijn als zij? Haar hemelsblauwe ogen staarde over het water dat kalm kabbelde en zicht niets leek aan te trekken van de wind. Het voorjaar had al haar intocht gedaan en de bomen hadden hun groene blaadjes terug en sommige van hen stonden zelfs in de bloei. Het was allemaal schitterend, maar Delaney kon er niet echt van genieten. Rond deze tijd van het jaar gingen haar gedachtes weer terug naar de kinderen die ze had.. Die bij de mensen die voor vele onderling werden verkocht net zoals zij.. En die bij de wilde hengsten.. Of die zouden leven wist ze niet.. Ze had ze verbannen uit haar leven.. Maar om merries met veulens te zien maakte haar jaloers.. Jaloers om te weten dat hun wel de liefde van hun leven hadden gevonden..

Zachtjes zuchtte ze en sloot haar ogen. Wanneer was de laatste keer dat ze een hengst had gevoelt. Het was al voor ze naad dit nieuwe gebied genaamd BMH kwam. Zacht zuchtte ze opnieuw. Ze was naar dit gebied gekomen niet voor een nieuwe start, maar voor een nieuw terrein. Nieuwe hengsten die zo veel moeilijker te verleiden leken te zijn als. Toen ze haar ogen weer opende begreep Delaney waar ze was. Het gebied van de vierde rang. Even keek ze zoekend om zich heen en toen ze een paard zag hinnikte ze licht. Het was een hengst, zou ze dan toch geluk hebben vandaag?

Avareth <3

Sexy, Naughty, Bitchy me.

Gast **Profile**

Hijgend, zijn borst hevig op en neer bewegend. Wit zweet dat op zijn schouders schuimt. Het wit van zijn ogen duidelijk zichtbaar. Met een krachtige beweging gooit de shire zijn voorhand de lucht in en laat een schelle hinnik horen. Zijn hoeven klappen over de grond en zijn groffe hoofd schiet de lucht in. Zijn manen striemen als zweepslagen tegen zijn nek aan en woedend zet hij zijn tanden in de schoft van de hengst voor hem. Zijn aderen kloppen en zijn kaak is strak getrokken. Met ogen die vuur spuwen volgt hij elke beweging die er word gemaakt. Hij maakt zijn lichaam groot en spant al zijn spieren op. Met zijn hoofd hoog torent hij boven het scharminkel uit dat niet uit zijn weg was gegaan. Met zijn oren plat in zijn nek ramt hij met zijn volledige gewicht tegen het brutale dier aan en klapt zijn tanden woest op elkaar.

Een schelle, waarschuwende hinnik volgt en Avareth zijn ogen glijden spottend over het schriele lichaam heen. 'Maak dat je weg komt' Zijn woorden zijn sissend, spottend en doordrenkt van haat. Zijn schichtige ogen glijden over de vele paarden heen die hem aanstaren alsof hij gestoord is. Hij gromt zacht en een diep gebrom vormt zich diep in zijn keel. In een korte tel heeft hij zijn spieren aangespannen en verkeerd zijn lichaam in een rengalop. Zijn nek gestrekt en zijn manen striemend tegen zijn hals. Zijn oren liggen plat in zijn nek en zijn ogen zijn gericht op de kale vlakte voor hem. Hoe durfde hij, hoe durfde hij. Het maalt maar door in zijn hoofd, maar geen antwoord leek te komen. Opnieuw moet hij een lage grom onderdrukken en versnelt zijn pas.

Zijn hoeven dreunen over de gescheurde aarde, en steentjes stuiteren over de droge grond. Zijn benen gaan sneller en sneller, continu blijven versnellen tot zijn hart op knappen stond en zijn longen niet meer konden. Half stikkend komt hij tot stilstand en zuigt zijn longen vol met lucht. Het witte zweet druipt van zijn schouders af, glijdt over zijn bebloede benen. Met zijn gouden oog kijkt hij over de omgeving, neemt ieder shillouette in zich op. Luid briesend draait hij zich en beweegt zich verder voort in een lome stap. Zijn hoofd is hoog gedragen, haast statig zoals hij zich gedroeg. Maar zijn ogen zijn bot en kil op de paarden voor hem gericht. Zijn tanden zijn ontbloot en zijn spieren staan aangespannen op zijn schouders. De meeste dieren zijn verstandig en negeren hem. En langzaam baant hij zich een weg door de kudde richting het bos.

Zijn lichaam ontspant meer bij elke stap die hij zet, maar zijn hoofd word niet leeg. Zijn ogen vliegen van de ene kant naar de andere kant en nemen binnen enkele secondes alles in zich op, niets bleef onbekend voor hem. Hij was niet van plan om voor gevaren te komen staan en er niet op voorbereid te zijn. Een hinnik dringt zijn gehoor binnen en hij heft zijn hoofd. Zijn lange manen klappen tegen zijn schouders, en de littekens van zijn gezicht krijgen een spookachtige gloed in het blanke zonlicht. Zijn ogen glijden over het pure witte lichaam van de merrie, en met een brede grijns likt hij zijn lippen af. Hij had een hekel aan witte merrie's, en het feit dat de merrie zijn pad kruiste nu hij in een zeer slechte bui was, was iets dat ze later zou berouwen. Een krachtige hinnik verlaat zijn lippen en hij steigert verticaal de lucht in. Hij maait door de lucht met zijn benen alvorens hij weer neer komt en in een imposante tred haar kant op komt. Zijn blik hangt verlekkerd op haar lichaam, maar is eveneens gevuld met een gevaarlijke flikkering. Avareth was nooit de liefste geweest, maar in een bui als deze was hij overal toe in staat.

I have the tendency of getting very physical,
So watch your step cause if I do you'll need a miracle

Delaney zag hoe zijn ogen zich te goed deden aan haar lichaam. Zacht glimlachte ze. De littekens die zijn gezicht sierde zagen er duister en pijnlijk uit. Maar Delaney was erger geweest. Alles in haar leven was wel erger geweest. En dit was slechts een normale dag in haar leven. De hengst maakte haar niet bang, nog onderdanig als ze dat al moest zijn. Niets in haar leven had enige onderdanigheid getoond, dus waarom nu wel? Terwijl de hengst op haar af kwam draven glimlachte ze zachtjes en zelfverzekerd. Angst was niet te lezen in haar ogen. Net zo min blijdschap of welke andere emotie dan ook. Haar o zo blauwe ogen waren leeg en hol. Hoewel haar vacht glimde was er niets in haar zelf wat glom. Ze was doods en dat zou ze altijd blijven ook. Geen enkele cel in haar lichaam zou ooit nog lief hebben. Daar was het te laat voor, haar ziel was gebroken. En zo ook haar geest. Niets maakte haar nog bang. Niets deed haar nog iets. Het was allemaal een herrinering aan een pijnlijke en moeilijke tijd. En die hengst, wat hij haar ooit zou doen. Het was niet erger als wat er al met haar was gebeurd.

Zijn ogen flikkerde gevaarlijk maar zijn ogen deden haar niets. Het liet haar koud. Hij was niets anders als al die andere hengsten. Noch in haar gevangenschap, noch in haar vrijheid. Ze waren allemaal hetzelfde, de een ruwer als de ander. De een die met haar een toekomst wou opbouwen. De ander die haar enkel wou voor het genot. Het deed haar niets. Nou ja, misschien deed het haar wel ooit wat. In het begin maakte het haar boos. Nu was ze misschien enkel nog wat jaloers, jaloers op het nooit worden zoals ze ooit had gedroomd te worden. Nooit zou zij de moeder worden zoals ze sommige merries zag met hun jonkies. Nooit zou zij.. Een familie hebben. En het leek nieteens meer een droom voor haar. Het was enkel een nachtmerrie van haar veulentijd. Haar veulentijd waarin ze nog had gedacht dat ze ooit lief zou hebben. Waarin een hengst enkel de hare zou zijn. Waarin ze geen talloze harten zou breken en daarna vertrekken zonder enkel antwoord. Zonder ooit nog van haar te laten horen. Het was allemaal voorbij. En daar nam Delaney genoegen mee. "Goede avond." Glimlachte ze zachtjes. Een verleidende glimlach terwijl haar oogjes ondeugend mee twinkelde. Haar ware ziel verboren onder een dik masker. Een masker dat het genot wou om haar verdriet te vergeten. En deze hengst was haar nieuwste doelwit. Hij zou haar haar gedachten afnemen. Of hij het nou wou of niet.

Sexy, Naughty, Bitchy me.

Gast **Profile**

Met grote ruime passen nadert hij de merrie, zijn grote lichaam torent ver boven haar uit. Soms had het voordelen om een shire te zijn, soms voelde hij zich lomp en idioot. Nu gaf het hem een soort gevoel van macht. Wat de merrie ook zou proberen, Avareth zou sterker zijn, groter en zo veel meer sneller. Met zijn ogen verfijnd tot spleetjes kijkt hij tegen de zon in om haar lichaam langzaam vorm te zien krijgen. Haar lange witte manen vallen in weelderige krullen langs haar gezicht en omlijsten haar als een schilderij. Een charmante grijns siert zijn lippen en opnieuw likt hij over de blanke littekens heen die rond zijn lippen zitten. De korsten zijn her en der open en enkele spetters bloed glimmen in het zonlicht. Zijn blinde oog staart dor de horizon in en glimt spookachtig wit, zijn andere oog echter lijkt als vloeibaar goud in het licht. Een schoonheid die hij zelf nooit zou hebben, enkel zijn ene oog bezat het. Het enige pure dat hem misschien ooit nog zou sieren.

Avareth grijnst en moet opnieuw een grom onderdrukken, zijn ogen glijden over het slanke lichaam van de merrie, haar hoge benen en haar perfect gevormde hoofd. Haar ogen zijn op de zijne gericht en rond haar volle lippen hangt een verleidelijk lachje. Wat deze merrie wilde was maar al te duidelijk, en als het aan haar lag dan kreeg ze het direct. Avareth spant zijn spieren op en zijn grove lichaam komt tot stilstand. Zijn hals is krachtig gebogen, en op zijn schouders kloppen zijn aderen van uitputting. Hij had de onnozele verslaving om zijn lichaam te duwen tot het niet meer kon, en dan alsnog over de grens te gaan. Hij hield van de pijn die hij voelde als zijn benen verzuurde, hij genoot van het gal dat achter in zijn keel naar boven kwam. Het gaf hem het gevoel dat hij leefde, hoe zeer hij ook van zichzelf walgde. 'Hallo Liefste' Avareth zijn ogen glijden over de horizon, de ondergaande zon.

Een flikkering slaat over in zijn ogen, niet lang meer en het zou donker zijn. Het bos zou hen op slokken in zijn schaduwen en wat er in de nacht zou gebeuren zou tussen hen blijven, tussen hen en het woud. Avareth zijn oren gaan plat in zijn nek, het woud. Hij haatte het woud, vanuit het diepst van zijn hart. Zijn hart begint te kloppen en zijn spieren staan strak gespannen onder zijn glanzende vacht. Zijn ogen glijden over haar gezicht, waarschijnlijk was hij maar één van de vele voor haar. Maar zij was eveneens maar één van de velen, over het algemeen was Avareth de hartenbreker geweest. Ondanks dat ze wisten dat hij niet goed snik was en geen goede intenties had, uiteindelijk werden ze allemaal verliefd omdat hij een goed hart bleek te hebben. Met een scheef grijnsje kijkt hij haar aan en duwt ongegeneerd zijn neus tegen haar hals, streelt langs haar manen en duwt zijn lippen tegen haar schoft. Als hij het woud in zou gaan dan zou ze hem een zeer goede reden moeten geven.

I have the tendency of getting very physical,
So watch your step cause if I do you'll need a miracle

'Hallo Liefste' De woorden van de hengst klonken haar bekend in de oren. Ja zo ongeveer iedere hengst gebruikte die woorden wel, of in die contend, slechts een enkeling kom nieteens wachten tot die woorden waren uitgesproken en sprongen gelijk bovenop. Het deed Delaney walgen. Het mannelijk ras was absoluut te misselijkmakend voor woorden. Vooral hoe ze met merries omgingen. En ze wist dat het niet enkel aan haar lag. Als ze zo tegen haar deden deden ze zo tegen elke merrie. Zo simpel was het. Het maakte Delaney lichtelijk boos. Maar ze hielt braaf haar mondje. Altijd zou ze braaf haar mondje houden. Het had geen zin om te vechten tegen iets wat toch niet te winnen was. Dus waarom zou ze het nog proberen? Ze zou enkel zichzelf er mee pijn doen en dat was alles behalve wat Delaney wou. Ze wou zichzelf gelukkig maken. Hoe dan ook. Haar geluk stond bovenaan. Wat welk smerig mannelijk wezen dan ook mocht denken.

Met een scheef grijnsje keek hij haar aan en duwde ongegeneerd zijn neus tegen haar hals, streelde langs haar manen en duwde zijn lippen tegen haar schoft. Delaney genoot van de aanraking zoals ze van elke mannelijke aanraking genoot. Het deed haar tintelen wn streelde haar gemoedsrust. Ze wist dat de hengst ongetwijveld ook haar wou beminnen. Maar ze wist ook dat ze minimaal een fatsoenlijke rede moest geven. Deze hengst was nu al duidelijk niet zo makkelijk als haar voorgaande slachtoffers. Maar ze zou hem krijgen. Ze was niet voor niets wie ze was. Haar zachte neus streelde heel even over zijn nek heen terwijl ze zacht grinnikte. Eem achitterend lachje dat in haar oren alleen al klonk als duizend belletjes. Dodelijk vergif voor menig hengst. En voor deze twijvelde ze of dat heel anders zou zijn. Met haar blauwe oogjes keek ze hem verleidelijk aan terwijl de lievelijke bijna te ontschuldige glimlach hAr lippen bleef sieren. Ze had hem in een oogopslag helemaal onderzocht en op wat littekens hier wn daar na was de hengst absoluut een schoonheid om aan te zien. Ze glimlachte bij die gedachte en keek eventjes ongeïntereseerd weg. Zij zoudan misschien wat moeite moeten doen. Maar dat zou die hengst ook wel mogen doen. Daar was Delaney overtuigd van.

Sexy, Naughty, Bitchy me.

Gast **Profile**

perfectperfection schreef:

Misschien had de merrie nog niet goed gekeken, misschien lagen zijn manen er voor. Maar het waren niet simpelweg her en der wat littekens, het was veel meer dan dat. Zijn blinde oog lag in een krater van blanke littekens en bloedende korsten. Een gedeelte van zijn gezicht zat onder de brandwonden, en over zijn lippen liepen de aftekeningen van de klauwen van een bergleeuw. Maar dat was het niet alleen, zijn vacht was amper te zien door alle littekens. Zijn gezicht had iets alsof het gemuteerd was. De andere kant van zijn gezicht was precies het tegenover gestelde, met een scherp jukbeen en een hoekige kaak en een glanzende vacht had hij een charme die elke normale hengst kende.

Sommige zeiden dat zijn littekens hem maakte tot wie hij was, maakte dat zijn woorden een dramatische gronding kregen, dat de waanzin in zijn ogen een bepaalde reden hadden. Zijn grove lichaam beweegt hij in één krachtige beweging bij haar vandaan, en hij steigert laag. Hij maait met zijn voorbenen door de lucht en laat een binnensmondse hinnik horen. Zijn ogen flikkeren en schieten van haar hoeven naar haar gelaat en dan weer terug naar het woud. Zijn ogen blinken en zijn hart bonkt in zijn keel, een gewoon paard zou maken dat hij/zij weg kwam. Uitschreeuwen dat Avareth gestoord was, deze merrie niet, ze staat er kil en verveeld voor zich uit te staren. iets wat op zijn zenuwen werkt en hij legt zijn oren plat in zijn nek. Zijn charme van even hiervoor ebt totaal weg en een koelte, een haast hatelijke blik siert zijn gelaat. Zijn lippen trekken strak en zijn blinde oog staart haar doelloos aan. Zo blijft hij staan, zijn ogen spottend in de hare gericht.

Merrie's waren niet de enige die een hekel hadden aan haar gedrag, Avareth voelde hoe ze op zijn zenuwen werkte met haar 'oh-zo-verleidelijke' act. Hij moest de neiging onderdrukken om 'Let's get it over with' te zeggen. Een brede gevaarlijke grijns siert zijn lippen, niet om haar angst aan te jagen. Het boeide hem geen flikker wat zij dacht om wilde, hij had zin om ergens zijn tanden in te zetten. Hij was het braaf in lijn lopen meer dan zat. Zijn zoon had hij al enkele dagen niet meer gezien, Axis zou wel een oogje kunnen dicht knijpen. Hij heft zijn hoofd en schud zijn klittende, maar golvende manen los. Zijn gemuteerde gezicht word even zichtbaar, en de pijn van het zonlicht dat in zijn wonden prikt maakt dat hij een pijnlijke kreet uit. Luid briesend schud hij zijn hoofd en danst met een plotselinge elegantie naar voren, duwt zijn borst tegen haar flank en zet hard zijn tanden in haar rug. Met oren plat in zijn nek steigert hij, en duwt met zijn voorbenen tegen haar rug/schoft aan. Hij hapt naar haar oren en hinnikt opnieuw schel.

Hij komt weer met een dreun neer en draait en halve cirkel om haar heen totdat hij weer recht voor haar staat. Haar hoofd is licht geheven en haar ogen staan verleidelijk en uitdagend. Een grinnik verlaat zijn lippen, en hij likt deze kort af. Hij moest de nijging onderdrukken op zijn lippen niet op de hare te drukken. Zijn ogen glijden over de hemel, de laatste oranje zonnestralen glijden over de donkere bomen en hij grijnst breed, haast charmant. 'What do you want m'love?' Zijn lichaam staat aangespannen, maar zijn hoofd word beetje bij beetje leeg en hij krijgt weer controle over zichzelf. 'Ik heb niet eeuwig de tijd' Hij ontbloot zijn tanden, maar heft vrijwel direct zijn hoofd en laat een lach zien. Wispelturig als hij was stapt hij weer naar voren om zijn neus brutaal tegen haar staart aan te duwen, ze was niet hengstig. Ze zou behoorlijk wat uit de kast moeten halen om hem zo ver te krijgen dat hij op haar rug zou springen.

• Omg, als ik ook een animatie serie van Av ga maken dan krijgt hij sowieso een brits/schots accent, dus denk daar maar aan als je zijn tekst leest (A)

I have the tendency of getting very physical,
So watch your step cause if I do you'll need a miracle

Hij hief zijn hoofd en schudde zijn klittende, maar golvende manen los. Zijn gemuteerde gezicht werd even zichtbaar, zodra het zonlicht zijn huid raakt slaat hij een pijnlijke kreet uit. Luid briesend schudde hij zijn hoofd en danst met een plotselinge elegantie naar voren, duwde zijn borst tegen haar flank en zet hard zijn tanden in haar rug. Met oren plat in zijn nek steigerde hij, en duwde met zijn voorbenen tegen haar rug aan. Hij hapte naar haar oren en hinnikte opnieuw schel. Met een dreun kwam hij opnieuw neer en draaide en halve cirkel om haar heen totdat hij weer recht voor haar stond. Een grinnik verliet zijn lippen, en hij likt deze kort af. 'What do you want m'love?' Delaney grinnikte zachtjes en keek hem recht aan. heb niet eeuwig de tijd' Hij ontbloote zijn tanden, maar heft vrijwel direct zijn hoofd en laat een lach zien. Opnieuw stapt hij naar haar achterhand om zijn neus brutaal tegen haar staart aan te duwen.

Delaney wist dat ze niet hengstig was en dit nog knap lastig kon gaan worden. Een zacht hinnikje verliet haar mond terwijl ze zich zachtjes omdraaide naar hem. Haar ogen verleidelijk en glimlachend. Ja ze zou hem krijgen. Hoe vreselijk hij er ook uit zag met zijn vacht waar haast geen zuivere haar meer op te bekennen was dankzij de littekens. Zijn angstaanjagende hoofd en zijn ruwe gedrag. Al met al was het niet echt een paard om meteen dikke maatjes mee te worden. Maar des te charmanter was hij wel op een of andere zieke masochistische manier. Ze grinnikte bij die gedachte terwijl ze hem recht aan bleef kijken. "Well dear let me tell you." Zacht grinnikte ze, haar heerlijke zachte stem die zelfs zo mooi in haar eigen oren klonk zou de hengst ongetwijveld beïnvloeden. "You set me free my body's yours. It feel the best when you're involved..." Fluisterde ze bijna. Waarna ze naar voren stapte en haar ranke hoofdje naar zijn oor bewoog. "I want you to take over control.' Met een zachte giegel eindigde ze haar zin en deed ze een stap naar achter terwijl ze hem verleidelijk bleef aankijken.

-Britse Av ._.
ik stel het me voor x33
anyway WAAROM HEB JIJ ZULKE GROTE POSTS EN IK NEIT X'D
Shame (A)

Sexy, Naughty, Bitchy me.

Gast **Profile**

Woeste ogen, kwade blikken. Het witte deel van zijn oog duidelijk zichtbaar, de hengst was opgefokt. Zijn spieren kloppen op zijn hals en zijn gouden oog is verraderlijk donker. Zijn blik glijd over de merrie en luid snuivend heft hij zijn hoofd. Haar woorden zijn mierzoet, zacht en verleidelijk. Uitdagend en sensueel word haar stem zachter totdat het enkel een fluistering is. Avareth klapt zijn tanden op elkaar als ze is uitgesproken en grijnst, likt nogmaals zijn lippen af. Een zachte giechel, helder en rinkelend als het fluiten van een vogel. Ze was getraind, misschien niet zoals Avareth, maar haar hele houding maakte duidelijk dat ze wist wat ze deed en dat ze over lijken zou gaan om het te krijgen. Hij briest en schraapt met zijn hoef over de grond, hij kromt zijn hals en spant opnieuw al zijn spieren op, maakt zich groot. Avareth was geen held met woorden, daardoor zweeg hij wijs. Zijn ogen glijden af naar het woud, en haat welt op in zijn binnenste. Een gekwelde hinnik verlaat zijn lippen en zijn pupillen worden kleiner. Hij steigert alweer en springt naar voren, hapt naar haar manen en draaft langs haar heen. Schuimend zweet druipt over zijn bebloede benen en zijn borst gaan onregelmatig overnieuw. Als hij niet snel zou kalmeren dan zou zijn hart het weldra begeven.

Hij draaft richting de rand van het woud, zijn knieën hoog opgetrokken, zijn hoofd hoog gedragen. Zijn oren liggen plat in zijn nek en zijn tanden zijn ontbloot. Zijn ogen schieten over de schaduwen van het woud. Zijn hoofd word wild en gedachtes nemen zijn concentratie af. Hij vergeet de merrie volledig en concentreert zich op de geuren van het woud, de geluiden en de vormen die hij zag. Niks, hij voelde helemaal niks. Ze was hier niet, ze was er niet voor hem. Hij hinnikt en gooit zijn hoofd in de lucht, gromt zacht en schud zijn manen los. Hij laat zijn hoofd vervolgens zakken en laat zijn ogen weer naar de witte merrie glijden. Ze was niks vergeleken met zijn zwarte schone, niemand zou aan zijn geliefde tippen. Nooit en te nimmer. Maar ze was er niet, het maakte hem woest, onvoorspelbaar en zo gebroken.

Hij kijkt naar de ogen van de merrie, en de verleiding spoelt door zijn lichaam. De opwinding trekt van zijn binnenste naar zijn ledematen en hij spert zijn neusgaten wijd open om haar merrieachtige geuren op te nemen. Hij hinnikt binnensmonds en nadert haar weer. Hij wilde haar, hij wilde niks liever. Hij wilde alles vergeten en enkel de warmte van een merrie lichaam voelen. Zijn ogen worden kil en zijn gezicht is niet langer een open boek vol emoties. Hij duwt grof en brutaal met zijn neus tegen de merrie aan, dringt haar achterwaarts te stappen, richting de grotten even hier achter. Hij hield niet van het woud, maar hij wilde wel de schaduwen hebben die zijn lichaam zouden op slokken. Niemand hoefde op de hoogte te zijn van wat hij wilde. Niemand hoefde zijn diepe gore verlangens te kennen. En vooral zijn zwarte geliefde hoefde er niet achter te komen wat voor zonde hij nu weer zou begaan. Avareth blijft maar malen dat het haar schuld is, dat ze er niet voor hem is, maar word dan woest omdat hij haar zelf ook niet had opgezocht. Hij duwt de witte merrie tegen de muurwand aan en laat zijn lippen over haar hals glijden, drukt een kus net achter haar oor en bijt vervolgens in haar maantop. 'Dat overleef je niet, love' Zijn stem is diep en ruig, een sensuele klank klinkt door en een flikkering slaat over in zijn ogen.

• I DON'T KNOW! Eindelijk inspiratie met Avje ^^

I have the tendency of getting very physical,
So watch your step cause if I do you'll need a miracle

Een gekwelde hinnik verliett zijn lippen en zijn pupillen werden kleiner. Hij steigerde alweer en sprong naar voren, hapte naar haar manen en draafde langs haar heen. Schuimend zweet droop over zijn bebloede benen en zijn borst ging onregelmatig overnieuw. Hij draafde richting de rand van het woud, zijn knieën hoog opgetrokken, zijn hoofd hoog gedragen. Met langzame passen liep de merrie licht achter hem aan. Een slap lachje over haaf mond. Bijna had ze hem, dat wist ze. En hoe gruwelijk hij er ook uit zag. Ze kon niet wachten om hem in haar te voelen. Dat wist ze zeker. Zachtjes grijnsde ze terwijl ze de hengst aan bleef kijken. Hij hinnikte binnensmonds en naderde haar weer. Hij duwde grof en brutaal met zijn neus tegen de merrie aan, dwong haar achterwaarts te stappen, richting de grotten even hier achter. Gewillig liet ze het toe terwijl ze zachtjes begon te lachen. Hij duwde de witte merrie tegen de muurwand aan en laat zijn lippen over haar hals glijden, drukte een kus net achter haar oor en beet vervolgens in haar maantop. 'Dat overleef je niet, love' Zijn stem is diep en ruig, een sensuele klank klonk door en een flikkering slaat over in zijn ogen.

Delaney lachte zachtjes terwijl ze haar hoofd even hief en haar ogen zacht sloot. "Er zijn wel meer dingen die ik niet hoor te overleven" Zachtjes lachte ze weer terwijl ze hem recht aankeek. Ën toch schein ik ze te overleven nietwaar." Zachtjes glimlachte ze maar toen werd ze weer serieus, bijna zakelijk terwijl ze hem aan bleef kijken. Wachtend tot hij over zou geven aan haar. En dan zou zij weer hebben wat ze wou en kon ze weer even doorgaan tot ze haar armzalige gelukje weer zou vinden in de zielig liefde van een hengst voor haar.

Sexy, Naughty, Bitchy me.

Gast **Profile**

Avareth moest zich inhouden om niet te lachen, de merrie dacht hoog van haarzelf. Ze wist dat ze mooi was en gebruikte dit ook om te krijgen wat ze wilde. Oh ja, ze was zeker verleidelijk en in de pissige bui die Avareth op het moment had zou hij haar zeker niet kunnen weerstaan. Maar nu hij haar bijna nuchter aan kijkt krult een lach rond zijn lippen, een spottende lach. Misschien dat als ze subtieler te werk was gegaan, dat Avareth nu niet zo zou staan kijken, alsof ze de ergste merrie was die hij ooit had gezien. Niets was minder waar natuurlijk, Avareth had behoorlijk wat merrie's hun taak zien uitvoeren. Hunkerend naar meer, elke keer weer. Avareth had zich er vroeger altijd aan toe gegeven, het had goed gevoelt, alsof hij had gevonden waar hij al die jaren al naar op zoek was. Maar daarna schaamde hij zich diep. Hij vervloekte zichzelf, en liep veel te vaak littekens op van de pijn die hij zichzelf aan deed. Een zachte zucht ontglipt hem en hij luistert naar haar woorden. Ze had al veel overleefd, blijkbaar ja. Het irriteerde hem ergens dat ze trots was dat zo veel hengsten op haar rug hadden geleden. Ze zou discreet moeten zijn.. zo onschuldig mogelijk.

Hij beseft dat hij niet langer meer viel op de merrie's die hij ooit had aanbeden. Misschien kwam het omdat hij haar nu had, zij was de onschuld zelve bijna. Hij ademt de lucht diep zijn longen in en schuurt met zijn tanden over de nek van Delaney. Hoeveel ze ook had overleefd, als Avareth zichzelf niet onder controle hield nu, dan zou ze het niet overleven. Hij voelde zich nog altijd schuldig voor die ene keer dat hij een merrie had vermoord, toentertijd had het hem amper wat gedaan. Ze was één van de velen, verkocht haar lichaam voor een nacht vol genot. Avareth walgde nu van zichzelf dat hij over de grenzen was gegaan, hij had zichzelf niet in de hand gehad. Toen hij ontwaakte uit zijn woedeaanval had hij neergekeken op het sidderende lichaam van de merrie. Hij was weg gerent, tot de dag van vandaag hoopte hij nog steeds dat ze leefde. Maar hij betwijfelde het.

Het punt is dat als Avareth los gaat, dan overleefd Delaney het niet. Dus probeer hij zichzelf te beheersen. Maar met één blik op haar gekrulde witte staart, haar slanke hoge benen slaat hij om en word zijn hartslag sneller. Wat bezielde hem? Het was niet zozeer de merrie die hem in de macht hield, het was het gevoel alsof hij op het punt stond om de fout van zijn leven te begaan. Het voelde zo goed, de adrenaline stroomt door zijn aderen, en hij briest opgewonden. Hij liep zichzelf op te jagen, hij wilde niks liever dan weer de fout in gaan, vergeten dat hij op zijn passen moest letten. Hij wilde alles behalve voldoen aan de regels. Een lage binnensmondse hinnik verlaat zijn lippen en hij streelt met zijn neus over haar wang, over haar neus, en uiteindelijk over haar lippen. Hij vroeg zich af hoe de merrie van plan was hem te laten doen wat zij wilde, hij wilde zelf ook wel eens in de watten gelegd worden. Meestal was hij degene die de merrie tevreden stelde. Een grijns siert zijn lippen wanneer hij zijn lippen op de hare duwt en haar opnieuw klem zet tegen zijn borst en de grot.

* Geen idee of jij voor zoenende paarden bent, of niet, maar anders negeer je het maar :')

I have the tendency of getting very physical,
So watch your step cause if I do you'll need a miracle

Hij brieste opgewonden en zachtjes glimlachte Delaney. Gesprekken die ze had gevoerd, redenen waarom ze hier werkelijk was, alles leek ze even te vergeten. Nu was het haar tijd. En hoewel ze overdag van zichzelf kon walgen en kon walgen van waarom ze zo ver was gegaan. De nacht bracht iets in haar vrij dat ze niet kon controleren als iets nieuws in haar wat hunkerde naar dat bevredigende gevoel. En ze zou het krijgen, dat wist ze. Een lage binnensmondse hinnik verliet zijn lippen en hij streelde met zijn neus over haar wang. De vacht onder zijn neus begon zacht te tintelen. Over haar neus en haar lippen. De zachte glimlach sierde haar lippen terwijl ze voelde hoe hij grijnsde en zijn lippen vol tegen de hare duwde en haar klem zette met zijn borst. Ze glimlachte zachtjes terwijl ze zacht haar hoofd even bewoog. Haar zachte neus over zijn hals gleed. Haar hoofd langs zijn borst streelde. Ze zou niet proberen zich te bevrijden uit de klem van zijn lichaam en de muur. Alles vergat ze terwijl ze langzaam haar hoofd weer hief en haar neus zacht tegen die van hem legde. Haar ogen straarde recht in de zijne terwijl ze zachtjes begon te glimlachen. Langzaam leek ze zich nog uit te strekken terwijl ze haar mond zachtjes opende in een half glimlachje.

Sexy, Naughty, Bitchy me.

Gast **Profile**

AVARETH
I have the tendency of getting very physical,
So watch your step cause if I do you'll need a miracle

Zijn gouden oog flikkert kort, en zijn oren gaan plat in zijn nek. Ondanks dat de opwinding door zijn aderen gierde, de merrie deed totaal niet haar best om hem op welke manier dan ook te verleiden. Avareth zet enkele stappen naar achter en kijkt toe hoe de neus van de merrie de zijne raakt, haar ogen staan verleidelijk en rond haar lippen hangt een half lachje. Maar dat was alles wat ze deed, Avareth briest kort en heft zijn hoofd hoog de lucht in. Met spottende ogen kijkt hij op haar neer. In een vlaag, zo onvoorspellend als de wind, is zijn opwinding verdwenen en word zijn lichaam warm van de woede die hij diep in zijn lichaam voelt broeden. Zijn ademhaling is zwaar, en zijn blik laat geen moment de hare los. Hij was niet van plan alles op te geven voor een merrie die niet eens haar best deed, als ze hem wilde hebben, zwetend op haar rug, dan zou ze meer moeten geven. Er voor zorgen dat Avareth alles vergat behalve de verleidelijke lach en de uitdagende houding. Maar dit gebeurde niet en met een verbeten lachje kijkt hij spottend op haar neer.

Het was maar een kleine verandering in zijn houding eigenlijk, Avareth had altijd al een soort van spot om zich heen hangen, hij vond het moeilijk om ook maar iets kwalijk te nemen. Alsof hij gekwetst zou worden als hij zich ergens om bekommerde, natuurlijk was dit al vaker gebeurt, en was zijn angst niet uit niks voortgekomen. Zijn ogen glijden over de kleine hoeven, de lange parelwitte benen en het fijn gevormde hoofdje van de merrie. Ze zou zo perfect zijn geweest als ze hem zou verleiden, niet als ze hem al het werk zou laten doen.

Een tergende zucht verlaat zijn lippen en hij wend zijn ogen af, het was überhaupt de moeite niet waard. Wie hield hij voor de gek? Hij stond hier alleen maar omdat hij Myou miste, hij miste haar met elke vezel in zijn lichaam. Ze was hier niet, en op de één of andere manier wilde hij haar zo kwetsen, laten zien dat als ze er niet was dat hij haar gewoon zou vergeten. Maar het was enkel een leugen die hij zichzelf vertelde, zelfs als Myou er niet was verliet ze zijn gedachte niet. iets wat maakte dat hij zich bar slecht kon concentreren op dit moment. Natuurlijk waren ze niet in het woud, absoluut niet, vooral niet met de aanvallen die Avareth zou kunnen krijgen als dat zou gebeuren. Maar toch wist hij zeker dat als Myou in de buurt was, dat ze dan elk woord en elke beweging zou kunnen ontraadselen. En dat was iets wat hem in het hart stak, het laatste wat hij wilde was nog wel haar kwetsen. Een woede vlamt echter op, en hij herinnerd zich weer dat zij hem ook niet was komen op zoeken, en met zijn oren plat in zijn nek stapt hij op de witte merrie af.

Na al die jaren had hij nog steeds een hekel aan witte merrie's, vanuit het diepste van zijn hart. Ze deden hem op de één of andere manier altijd denken aan al het slechte dat hem ooit was overkomen. Een lage grom verlaat zijn lippen wanneer de parelwitte vacht onder zijn lippen beweegt, en zonder enkele waarschuwing schuren zijn tanden over de zachte vacht heen. Zijn ogen flikkeren gevaarlijk op bij de sterke smaak van ijzer in zijn mond, en een warme opwelling borrelt vanuit zijn ledematen richting zijn binnenste. De macht die hij nu bezat wond hem op, hij kon doen en laten wat hij wilde, de merrie zou geen kans hebben tegen hem. Misschien kon hij na al die jaren al zijn haat uit laten op een witte merrie die hij toch niet kende. Hij snuift luid en bijt in zijn voorbeen, schuurt met zijn tanden over de huid, en zorgt voor een krakend geluid in de littekens op zijn gezicht. Zijn ogen glijden weer naar die van de witte merrie, en met een toch vrij charmant lachje heft hij zijn hoofd. 'Ik ga me niet uitsloven, Love' Een grijns trekt rond zijn lippen terwijl hij rond haar heen cirkelt. 'Laat maar eens wat van je kunstjes zien, entertain me'

**Profile**

» am I save?
» I hate this miserable life, save me please

Save me from myself~

Save me from myself~

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen