Naam paard: Ayana
Geslacht: Merrie
Rang: Shade
Naam Speler: WazBeer
Karakter: Ayana is sluw, slim, maar bovenal gevaarlijk. Als zou je het op het eerste gezicht niet verwachten, deze mooie merrie is een echte killer. Haar charmes en sierlijke bouw gebruikt ze om haar slachtoffers een lieflijke indruk te geven. Wanneer ze hen eenmaal in haar bereik heeft, veranderd dat lichaam in een moordmachine. Want onder die mooie glimlach, zitten vlijmscherpe hoektanden verborgen. Onder haar lange manen, haar grootste geheim voor de paarden die haar niet kennen, haar litteken van Avanti's beet. Ayana geniet ervan om paarden te zien lijden, ze is een sadist en dood niet simpelweg meteen. Ze speelt graag met haar prooi, voor ze deze afmaakt. Ayana is zeer loyaal, eens je haar respect hebt. Dit is echter niet makkelijk, gezien voor wie dat nu geldt, enkel Avanti is. Ze houdt er niet van om te verliezen en is daarom ook niet bang om vol voor haar doel te gaan. Eenmaal een missie voorhanden, en ze focust zich hier totaal op. Emoties zijn niet welkom, in het uitbannen ervan is ze heer en meester. Misschien is Ayana niet zo fors als sommige hengsten, dit maakt zij meestal goed met een goed staaltje denkwerk en snelle acties. Ze is trots op wat ze behaald, maar schept niet graag op. Grote groepen zijn ook niets voor haar, ze prefereert stilte en duisternis. Kortom, Ayana is een pittige merrie met een vurige passie voor wat ze doet en waar ze goed in is.
Verleden: 'Ayana' fluisterde haar moeder zachtjes in haar oor. Het was de eerste keer dat ze haar naam hoorde, maar de betekenis was haar nog niet duidelijk. Voor haar was het gewoon een woord, nu tenminste, want later zou het veel meer betekenen. Later zouden ze haar naam kennen, maar dat lag nog te ver in de toekomst. De eerste maanden van haar leven gingen snel, maar goed voorbij. Haar moeder leerde haar overleven en ook haar broers en zussen kwamen regelmatig langs om te helpen. Een vader had ze nooit gehad, hij had nooit echt van haar moeder gehouden. Ayana deed alsof het haar niet zo veel kon schelen en vertelde de anderen dat ze niet wist wat ze miste, maar eigenlijk vond ze het vreselijk. Andere veulens hadden wel mannelijke bescherming en zij niet, zij had niets om haar vader te zijn. Geen grote hengst om over op de scheppen tegen de rest. En dat deden zij wel. 'Kijk, dat is mijn vader!' Het gemis verdween toen haar karakter wat meer door kwam. De andere veulens zouden het weten wanneer ze iets hadden gedaan waar Ayana het niet mee eens was. Ze had geen vader nodig, ze kon zichzelf prima beschermen. De leider van de kudde keek steeds strenger toe hoe ze, als ze dat nodig achtte, alle regels aan haar laars lapte.

De leeftijd van 3 jaar kwam al snel in zicht en tegen die tijd had haar karakter zich volledig ontwikkeld. Ayana was een echte rebel. Deed je iets waar ze het niet mee eens was, dan kon je het weten. Ze had geen vrees voor pijn, ook niet die van anderen. Het gaf een vreemd soort bevrediging wanneer er iemand pijn leed door haar toedoen. Nu ze gedekt kon worden nam de leider van de kudde haar maar al te graag in zijn bezit. Al was dit dan een opstandige merrie, ze was mooi en sterk, dus hij kon haar niet zomaar laten gaan. Maar Ayana was het hier duidelijk niet mee eens. Wanneer hij haar mee wilde nemen of haar ook maar met het puntje van zijn fluwele neus aanraakte werd ze woest. Dit gedrag werd steeds erger naarmate de tijd verstreek. Ze bleef weigeren en ging daarmee recht tegen de regels van de kudde in, maar de hengst was volhardend in zijn leidersschap en regels. Ayana's karakter werd er niet beter op en uiteindelijk maakte de hengst een fatale fout. Zonder ook maar iets te zeggen of vragen stak hij zijn neus onder haar staart en sprong bovenop haar. Bijna meteen besefte hij dat hij een grote fout had gemaakt, want de ranke merrie gooide hem met een ongekende kracht van haar af. Er volgde een hevig gevecht waarbij een van hen bijna het leven werd ontnomen. Sarkan, de hengst, in zijn zware nederlaag, was woest en kon niet anders dan haar verbannen.

Vanaf die tijd was ze alleen. Ze werd harder en haar karakter scherper. Het kon haar niets schelen dat ze geen kudde meer had. Zelfs haar moeder verdiende geen liefde meer van haar. Iedereen die ze daar achter had gelaten, was niets meer in haar ogen. Ze was begonnen als een klein vuurtje dat door de juiste hoeveelheid brandstof, zuurstof en temperatuur was aangewakkerd tot een gevreesde, allesverwoestende bosbrand. Ayana werd hard en verbitterd. Haar rebelsheid groeide uit tot pure slechtheid. Ze genoot van het lijden van anderen en haat liet haar verder gaan waar een ander paard zou stoppen. Het duurde niet lang voor ze een aantal prachtige moorden op haar naam had staan. Haar oog was echter gevallen op iets anders. Ze had horen spreken over een gebied met gevreesde wezens die zichzelf schimmen noemde. Paarden zo donker als de nacht, ware dienaren van de duivel. Het klonk als de schreeuw van pijn die ze zo graag aanhoorde, het trok haar aan. Dus duurde het niet lang voor ze op zoek ging naar dit gebied, en een tijd later aankwam om haar plaats te nemen onder het regiem van Avanti, de duivel.