E'ves ~ I'm big, I'm Perfect

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Tresure

Er was één ding waar Treasure zich altijd kapot aan ergerde, of nee, twee dingen. Vliegen natuurlijk en zijn uiterlijk. Ja , hij was knap dat zeker. Maar hij was zo lichtvoetig dat hij vaak zwak werd voorgesteld. Hij werd altijd beschermd hoewel hij zelf juist de sterke was. En ja, hij was niet zwaar en niet heel sterk. Maar hij was slim en lichtvoetig. Hierdoor wist hij zijn weg altijd wel te vinden. En dan nog het andere probleem, vliegen. Omdat hij zo'n smalle, mooie arabier was, was zijn staart niet dik genoeg. Hij werd zo chagrijnig van die vliegen. Hij kon er niets aan doen , maar dan leek hij echt op een merrie.

Hij denderde door het bos. Als je hem nu zag zou je met je mond open staan. Zijn spieren rolde door zijn vacht. En onvermoeibaar ging hij maar door. Maar waar heen? Geen idee, soms deed hij gewoon wat stoer . Om te laten zien dat hij niet zwak was, maar een echte hengst. Dan gooide hij zijn staart in zijn lucht en snoof luid. Of hij galoppeerde met een ontzettend ruime pas, en als hij stilstond steigerde hij dan. Treasure keek om zich heen. Huh? Dacht hij. Waar is hij? Hij was in onbekend gebied beland. Waarschijnlijk van een rang hoger.

Hij dribbelde op zijn plaats en snoof, dit was iets wat hij altijd deed op nieuw terrein. Om te laten weten dat hij er is. Met grote passen liep hij lang de bomen terwijl hij de omgeving in zich op nam. Maar ineens stond hij stil. Een ander paard. Hij wilde zich niet weer zwak opstellen dus duwde zijn neus in de lucht en liep er heen. De hengst leek niet bepaald onder de indruk. Hij draaide enkel even z'n oren naar hem toe maar graasde gewoon door. Ja, hallo? Dacht Treasure inzichzelf. "Pardon? Wie ben jij?" Sprak hij brutaal uit terwijl hij een hengstenpootje in zijn richting gaf.

[i]

Gast **Profile**

E'vesdar
My hands are cold my body's numb, I'm still in shock what have you done
My head is pounding, my vision's blur, your mouth is moving, I don't hear a word

E'vesdar had hem zien aan komen, de gouden hengst op hoge witte benen, met een perfect gesneden hoofd dat niks anders dan een arabier kon zijn, geen volbloed althans, dat was één van de weinige dingen die E'ves wist, Arabische volbloeden konden niet goud zijn. Hij had met zijn ogen gerold om het vreselijke uitsloverige gedrag en had zijn ogen snel weer afgewend van de uitslover. Maar het lot was hem anders gegund, want niet veel later stond de zelfde hengst met een arrogante uitdrukking voor zijn neus. Het hengstenpootje dat hem word gegeven maakt dat E'vesdar zijn tanden ontbloot en een zachte grom zijn lippen verlaat. Zijn lichaam is opgespannen en zijn spieren rollen onder zijn bezweette vacht.

Met gevaarlijk flikkerende ogen volgt hij de bewegingen van de gouden hengst, de manier waarop deze de volgende woorden spreekt maakt dat een spottende lach de lippen van E'vesdar verlaat. Zijn ogen boren zich in die van de andere hengst en een kille blik verschijnt op zijn gelaat. Nu werd hij er weer aan herinnerd waarom hij zo een hekel had aan de hoogpotige arabiertjes, in zijn thuis land waren ze ook altijd voor getrokken geweest met hun prachtige voorkomen, en hier was het niet veel anders.

Het forse lichaam van E'vesdar komt in beweging en met krachtige kniehoge passen nadert hij de hengst, alles aan E'vesdar maakte duidelijk dat hij niet ging voor schoonheid, hij was een brok ongecontroleerde kracht die op springen stond, en op dit moment was dat niet meer zo ver te zoeken. Een vieze grijns hangt rond zijn lippen wanneer hij gracieus voor de gouden hengst tot stilstand komt. 'Leider rang drie' Zijn woorden druipen van de spot en zijn ogen flikkeren gevaarlijk.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

TREASURE
Beauty is in the eye of the holder

Trots schudde hij zijn manen wild door elkaar en keek beleefd E'vesdar aan, nu hij aandacht voor hem had was het goed. "Aangenaam, ik ben Treasure" Sprak hij beleefd uit. Het was een mooie sterke hengst. Echt een droomhengst, stevig , sterk en groot. Maar dat was ook wel zeker nodig als leider. Eigenlijk was hij bets wel van hem onder de indruk. Hoe hij dit allemaal deed als leider. Hij moest ons beschermen, alle paarden in z'n eentje. "Ben je hoer al lang?" Vroeg hij beleefd terwijl hij hem schuin aankeek. Nijdig sloeg hij met zijn staart naar de vliegen die om hem heen vlogen. Hij proestte is hard terwijl hij omkeek naar de vliegen.

Gast **Profile**

E'vesdar
My hands are cold my body's numb, I'm still in shock what have you done
My head is pounding, my vision's blur, your mouth is moving, I don't hear a word

De palomino hengst blijkt zichzelf weer in de houding te krijgen, want zijn verdere woorden zijn beleefd en totaal niet arrogant. E'vesdar staat nog even met een dubbelzijdig gevoel en zijn oren een beetje wisselvallig in zijn nek. 'Een jaar' Kortaf, bot en ijskoud. Toch is zijn stem hees en ruig en even krachtig als zijn lichaam. Zijn houding straalt geen vriendelijkheid uit, laat staan acceptatie van de hengst in zijn persoonlijke ruimte. Maar de stem van E'vesdar had iets dat maakte dat je hem makkelijker vertrouwde, zijn stem was, ondanks dat de woorden kortaf waren, behoorlijk warm. Zijn ogen flikkeren heet en met moeite onderdrukt hij de woedeaanval die onder zijn huid kriebelde als insecten. Hij briest en dampende wolkjes verlaten zijn neusgaten. 'En jij?' Zijn stem is spotten haast wanneer hij zich weer op de hengst richt, hij kon er niks aan doen, de eerste indruk van de hengst was arrogant en daar zou E'vesdar elke keer aan moeten denken als hij Treasure zou zien.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

TREASURE
Beauty is in the eye of the holder

E'vesdar kwam niet bepaald vriendelijk over in zijn richting. 'Een jaar' Sprak de hengst ijskoud en bot. Er ging een rilling door Treasure's rug. Zou hij weg moeten lopen? Voorzichtig zette Treasure een stap naar achter. Hoe bot de hengst overkwam. 'en jij' Vroeg de hengst weer op een spottende manier. 'Ehm, ik ben hier een maand of twee' Zei Treasure zo beleefd mogelijk. Met de hoop dat E'vesdar zich ook zo ging gedragen. Aan Treasure's zat een zwakke glimlach geplakt. Hij voelde zich gewoon niet op z'n gemak bij de leider. Waarschijnlijk omdat hij zo bot overkwam. Tot nu toe waren al de paarden die hij had ontmoet aardig. Dit was nieuw voor hem. "wel, E'vesdar, je boft maar met je leiderspositie " Sprak Treasure twijfelend uit.

* X'D Ben je hoer al lang ?

Gast **Profile**

E'vesdar
My hands are cold my body's numb, I'm still in shock what have you done
My head is pounding, my vision's blur, your mouth is moving, I don't hear a word

E'vesdar was niet echt onvriendelijk, het was simpelweg zijn reactie op de arrogante manier waarop de palomino hem had begroet. E'vesdar recht zijn nek en zijn kaken klemt hij strak op elkaar, een spier klopt gespannen. Echter koelt hij af en ebt het gevoel van de woedeaanval langzaam weg. Met de laatste woorden van Treasure komt het echter weer terug en voel E'vesdar hoe een woedeaanval op borrelt vanuit zijn binnenste en als insecten onder zijn huid kruipt, wachtend tot hij zou flippen en zijn krachten niet meer zou kunnen controleren, en geheid zouden er slachtoffers vallen. Iets wat vroeger nooit zou gebeuren, E'vesdar was altijd vriendelijk en sociaal geweest. Makkelijk in de omgang en vormde zich naar ieder inviduu om de ander het op z'n gemak te maken. Nu was het wel anders, hij was zijn vertrouwen kwijt geraakt. Hij maakte niet snel vrienden en was over het algemeen vrij afstandig. Het maakte hem geen slechte leider, maar er waren zeker eigenschappen die hij nog bij moest schaven om zijn taak als leider echt goed te doen.

Maar de laatste woorden die nog steeds in de lucht hangen maken hem woedend en even moet hij zichzelf in halen om niet uit te barsten in pissige woorden, en volledig tegen de hengst te schreeuwen. Hij schraapt echter alleen zijn keel en wend zijn blik af. 'Als je met boffen bedoelt dat je elke maand je leven in de weegschaal legt om anderen uit de greep van de dood te redden, oh ja, ik bof ontzettend erg' Zijn woorden zijn spottend, maar eerder richting de schimmen dan richting de hengst. Hij moest zich voorhouden dat hij er ook niks aan kon doen, dus wringt hij er een geforceerde lach uit en kijkt de hengst aan. 'In welke rang zit je?'

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

TREASURE
Beauty is in the eye of the holder

Hij wist niet wat het was, maar hij kon zich niet op zijn gemak voelen bij E'vesdar. Hij kwam bot en onaardig over. Maar Treasure geloofde niet dat hij echt zo onaardig was. Voorzichtig zette Treasure een stap achteruit. Onderdanig keek hij in de richting van de hengst. Normaalw as hij weg gelopen. maar Treasure had het idee dat hij een slecht beeld had gevormd bij de hengst. En dat wilde hij absoluut niet hebben. Hij wilde het goed maken. Je kon maaar beter bevriend blijven met een leider. Een zwakke glimlach hing aan zijn lippen. terwijl hij hem nog steeds even voorzichtig aankeek.

"ehh, nee sorry, zo bedoelde ik niet.. ik bedoel. Het leiderschap is toch een eer?" Sprak hij voorzichtig en verlegen uit. Normaal was hij niet verlegen. Maar hij kon maar beter voorzichtig zijn. "Ik zit pas in rang 1, je snapt dus vast weld at ik me heel klein voel als ik naast je sta" En dit zei hij juist wat grinnikend. Maar direct daarna herstelde hij zich en keek hem weer voorzichtig aan. Een glimlach gleed over zijn lippen.

Gast **Profile**

E'VESDAR
RISE, AND RISE AGAIN
UNTIL LAMBS BECOME LIONS

Hoe erg de palomino ook probeerde, hij maakte het enkel en alleen erger. Begrijp me niet verkeerd, E'vesdar is niet slecht, hij heeft gewoon een kort lontje en kan niet goed om gaan met hengsten. Dit is ook niet al te verwonderlijk als je wist wat hij allemaal in het verleden had meegemaakt, hij was meerdere keren in zijn rug gestoken door vrienden. Iets wat je niet snel vergeet. Hij was verbitterd en was niet langer meer uit op vriendschappen, hij deed zijn taak en zorgde voor de paarden die een plek in zijn hart hadden gewonnen, maar daar bleef het bij. Een zucht verlaat zijn lippen en zijn goudkleurige ogen glijden naar de palomino. Hij ging zijn excuses niet aanbieden voor zijn gedrag, dit was immers wie hij was, en hoe graag hij ook wilde het was moeilijk om te veranderen. Uiteindelijk bleven de woedeaanvallen vlak onder het oppervlak zitten, wachtend om te ontploffen. 'Het is niet wat je noemt een eer' krijgt hij er moeilijk uit zonder pissig te worden. Zijn stem is krachtig, maar niet schreeuwend, en zijn woorden zijn kil, maar niet te onaardig.

Rang één, dit had hij wel verwacht, niet omdat de hengst niet goed genoeg zou zijn, meer omdat E'vesdar het idee had dat de palomino hier nog niet al te lang was. Zijn mooie huidje was nog niet geschonden door de schimmen, en mentaal zat alles nog vrij goed in elkaar. Hij vroeg zich af hoe lang het zou duren voor Treasure volkomen gek zou worden door het gevaar dat overal schuilt. Uiteindelijk ging elk paard hier die fase door, of je het nou wilde of niet. 'Overweeg je om hoger te komen?' Besluit hij dan maar een gesprek aan te knopen.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

TREASURE
Beauty is in the eye of the holder

Hij ziet hoe erg E'vesdar moeite deed om zich beleefd te houden. Dit hielp verder niets in de sfeer. Treasure probeerde het de negeren en gewoon aardig door te gaan. 'Het is niet wat je noemt een eer' dit klonk niet heel onaardig. Maar ook niet bepaald vriendelijk. Het was gewoon, neutraal. Treasure besloot ook hier niet op in te gaan.

Hij zag hoe E'vesdar hem wat minachtig bekeek bij het feit dat hij pas in rang 1 zat. "Ja, ik kom graag hoger, en doe daar ook mijn best voor." sprak hij gewoon beleefd uit. Met de hoop dat E'vesdar om zou schakeleken. Hier leek het eigenlijk niet op. Maar hij deed echt zijn best. "Hoe lang ben jij hier eigenlijk al?" Vraagt hij dan maar. Omdat hij niet houd van stiltes.

Gast **Profile**

E'VESDAR
RISE, AND RISE AGAIN
UNTIL LAMBS BECOME LIONS

E'vesdar had de palomino geen enkel moment met een blik van minachtig bekeken, alles behalve zelfs. Het feit dat de hengst in de eerste rang zat was niet een status symbool, dat hij onderaan stond, nee het was een bewijs dat de hengst niet al te lang in het land van de blauwe maan was. Er was niks mis mee, en het zou waarschijnlijk niet al te lang duren voor hij een rag hoger zou komen, hij had een gezond bespierd lichaam en hij wist goed overweg met woorden. E'vesdar begreep het dan ook niet toen de hengst dacht dat hij hem met minachting had bekeken, het zou wel een vergissing zijn geweest besluit hij. Als de woorden van de palomino tot hem door dringen richt hij zijn blik weer op hem en knikt. 'Begrijpelijk, ik ben ook zo snel mogelijk naar rang vier geklommen' En daarna had hij een leiderspositie gekregen. 'Wat langer dan vijf seizoenen' antwoord hij op de tweede vraag, zijn stem is neutraal maar zijn lichaam staat nog opgespannen, groot en klaar om in de aanval te gaan mocht de palomino hem iets doen.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

TREASURE
Beauty is in the eye of the holder

De woorden van E'vesdar deden hem goed. Hij klonk deze keer niet bot, of onbeleefd. Maar aan zijn houding was te zien dat ook hij zich niet op zijn gemak voelde. Al zou Treadure nooit in de aanval gaan. Hij zou op dit moment geen hoef naar voren durven te zetten. Hij spitste zijn oren om vriendelijk te zijn tegen E'vesdar en trok zijn rechter mondhoek omhoog. Om hem te laten zien dat hij niet van plan was om in de aanval te gaan. Zoiezo zou hij geen schijn van kans maken. Maar zelfs al kon hij ooit winnen had hij het niet gedaan. Hij was niet zo'n typ die zomaar aanviel. Dit mocht duidelijk zijn ook. "Jij bent hier dus wel al wat langer." Hij wist niet zo goed wat hij moest zeggen. Dus kwam er maar een nutteloze zin uit. "Je verdient het, dat je leider bent. Jij naar jezelf. Je bent een god. Elk paard zou zo willen zijn. " Hij meende dit half. Maar het was ook omdat hij duidelijk wilde maken dat hij er niet met kwade bedoelingen was.

Gast **Profile**

E'VESDAR
RISE, AND RISE AGAIN
UNTIL LAMBS BECOME LIONS

E'vesdar hield niet van complimenten, alles behalve, hij kon enorm pissig worden wanneer paarden hem anders behandelde om zijn leiderspositie. Hij had in zijn verleden enorme fouten gemaakt, en de schuld die hem toen gegeven was had nog aantrekkelijk geklonken dan de manier waarop hij nu word bekeken. Of word opgehemeld door deze hengts. E'vesdar was immers alles behalve een god, zijn lichaam was getekent door de vele gevechten die hij had gevochten, maar ook door de martelingen die hij moest ondergaan toen hij was vast gehouden. Zijn mentale toestand was nu stabiel maar er was maar weinig voor nodig om hem op de kast te krijgen, en daar zou de palomino hengst nu wel van op de hoogte moeten zijn. Een zachte grom verlaat zijn lippen en hij wend zijn goudkleurige ogen van de hengst af om nog verdere irritatie te voorkomen. Misschien moest hij zich er maar bij neer leggen dat hij niet kon opschieten met hengsten, noch merrie's. Hij was een loner, aangewezen op zichzelf, en dat beviel hem wel.

Een spottend lachje verlaat zijn lippen en hij richt zijn ogen weer op Treasure, fonkelend van woede en pisnijdig. 'Niemand zou zo willen zijn als ik. Dat kan ik je verzekeren' Zijn woorden zijn snijdend en krachtig, nog net niet schreeuwend. 'Jij hoeft niet elke nacht te dromen over alle slachtoffers die zijn omgekomen door jou toedoen. Elk gezicht dat je boos aan kijkt om vervolgens as in je mond te schuiven en je levend te begraven. Niemand wil als ik zijn' Zijn woorden zijn bitter en hard, zijn ogen kil en levenloos. Het liefst was hij weg gestapt, maar hij kon dit niet maken. Hij was een leider, en moest zich alsnog enigzins als een gedragen. Hij was niet slecht, echt niet, maar je moest hem niet behandelen als een god. E'vesdar had nog liever dat je hem vervloekte dan ophemelde, immers was hij de complimenten niet waard.

**Profile**

» And still so perfect.
» The perfect place
» [VERHAAL] Perfect Life?
» Suddenly the world seems such a perfect place

E'ves ~ I'm big, I'm Perfect

E'ves ~ I'm big, I'm Perfect

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen