Senety the new mare

**Profile** Number of posts : 32

Senety liep door de bossen rustig en relaxed. Ze dacht aan veel dingen, zou haar vroegere baasin nog leven?, zou de Rance nog wel bestaan?. Senety kon niet terug, de mensen zouden haar weer vangen en in het wild leven was alles waarvan ze had gedroomd. Ze zakte bij elke stap diep in het zachte mos. Opeens rook ze een lekkere geur van water, er zou dus water in de buurt zijn. Senety versnelde haar pas omdat ze best dorstig was. Even dacht ze dat hier misschien helemaal geen paarden leefde, maar die gedachte werd weggelegd toen ze een paard rook. Senety had nog nooit eerder een wild paard gezien, alleen maar tamme. Ze begon te draven maar het meertje dat eindelijk zichtbaar werd. Nu rook ze meer paarden, ze werd wat onzeker. Ze legde haar oren in de nek om te laten merken dat ze zich niet gemakkelijk voelde en een beetje bedreigt, natuurlijk werd ze niet bedreigt en waarschijnlijk wouden de paarden haar ook helemaal niet bedreigen dacht ze, maar gewoon voor de zekerheid.
Senety liet duidelijk merken dat ze zich echt heel ongemakkelijk voelde, de energie spatte van haar af. Ze vond het moeilijk haar hoofd naar beneden te doen en te drinken, want ze had zo het gevoel dat ze elk moment aangevallen zou kunnen worden. Toch deed Senety haar hoofd naar beneden en begon langzaam te drinken. Ze bleef alert op geluiden en bij elk geluid zou ze opspringen. Opeens hoorde ze iets ritselen en de geur van een paard was dichtbij. Senety deed uit schrik van het geritsel haar hoofd omhoog en begon te steigeren, ze spande elk spiertje in haar lichaam. Ze was een beetje bang om een wild paard te ontmoeten en die vragen vlogen door haar hoofd, is een wild paard wel aardig?, hoe ziet wilde paarden eruit?, zouden ze zien dat ze een tam paard was?.....

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Nu ik leider van de eerste rang ben, draag ik een zekere verantwoordelijkheid op mijn schouders. Alle nieuwkomers in BMH staan onder mijn toezicht, ik moet hen door hun eerste blauwe maan leiden, en zorgen dat ze er levend uit komen. Zorgen dat ze na de blauwe maan gewoon weer bij hun partner en kinderen kunnen zijn. En hoezeer ik ook van mijn positie geniet, het leiderschap vergt veel tijd en eist het meest van mijn energie op. Kayleigh heb ik al meer dan een week niet meer gezien, na de ontmoeting met Avanti en Achilles was ze van mij en E'vesdar weggerend, gevlucht, op zoek gegaan naar hulp. Eerst had ik me daar slecht om gevoeld, nu begreep ik het nut van haar beslissing op dat moment. In haar plaats had ik zonder twijfel hetzelfde gedaan.

Terwijl mijn gedachten wegdrijven naar Kayleigh, mijn allerliefste merrie, denk ik ook terug aan die vreselijke schimmennacht die we allebei meegemaakt hebben. Eerst was alles zo onschuldig, alles leek zo perfect, we hadden elkaar teruggevonden en elkaars liefde verklaard. Maar toen kwamen die paarse ogen, ik had ze niet zien aankomen, de grootste fout in mijn leven, een fout die ik mezelf nooit meer vergeef. Kort daarna dook nog een tweede monster op, en daaropvolgend een zwarte hengst die voor mij en Kayleigh in de verdediging ging. Als E'vesdar er dan niet was geweest, had ik daar nu nog gelegen, badend in mijn opgedroogd bloed, bedekt met een vliegenharnas.

Wanneer ik mijn ogen over de groep paarden laat glijden, vallen mijn ogen vrijwel meteen op het lichaam van een - voor mij - onbekend paard. Als een paard mij onbekend is, betekent dat dat het een nieuw kuddelid is. Ik neem mijn taak als leider volledig serieus, en daarom breng ik niet veel later een krachtige hinnik uit, waarna ik mijn lichaam in een krachtige draf breng. De nieuwkomer, duidelijk een merrie, was intussen de bossen al ingegaan. Ik volg haar op de voet, en realiseer me dat ze van geluk mag spreken dat ik haar heb opgemerkt. Alleen in de bossen als merrie is hier immers niet bepaald aangeraden. Ik benader haar stilletjes van achteren, zodat ik ze niet al te veel op stang zou jagen. 'Wat doet een eenzame merrie zo diep in dit gevaarlijke woud?'

**Profile** Number of posts : 32

"Ooooh uhm....nou ja"Senety zocht een vriendelijke blik, want ze wou het paard wel vertrouwen. Ze wist niet wat ze moest zeggen want dat ze tam was wou ze niet zeggen. "Niets hoor"Zij ze zachtjes en verlegen tegenover een wild paard. Ze vond het heel spannend en ook wel wat eng. Haar uitstraling liet al merken dat ze niet uit het wild kwam.
Senety deed haar hoofd naar beneden uit respect omdat ze niet wist hoe een wild paard zou regeren. Nog enger was dat het een hengst was en ze had op de Rance veel verhalen gehoord over enge bloeddorstige hensten, maar Senety wist zelf wel dat bloeddorstig een beetje overdreven was maar eng was wel het juiste woord.
Senety realiseerde zich snel dat ze het ook niet alleen kon in een onbekende wereld. "Uhm......Nou ik ben hier nieuw"Klonk zachtjes uit haar mond...

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Ik probeer mezelf een positie te geven door al de spieren in mijn lichaam lichtjes op te spannen. Mijn bloed circuleert iets sneller dan normaal door mijn aderen en dat is duidelijk zichtbaar aan de bloedbanen die door mijn vel lijken te prikken. Mijn lichaam voelt warm aan en ook al is het warm buiten, er vormen zich lichte dampwolkjes wanneer ik mijn mond open om haar toe te spreken. 'Als je niet van plan bent hier iets te doen, kan je beter maken dat je hier wegkomt. Er bestaan geen grotere gevaren dan wat tussen deze bomen schuilgaat, jongedame.' Ik zucht, want ik weet hoe het voelt om in een nieuw, en vooral onbekend, gebied aan te komen.

Ik zie de schichtige blik van de merrie, de manier waarop ze naar me kijkt doet me op de een of andere manier denken dat ik een monster ben. Oké, ik heb een verschrikkelijke, gapende wond op mijn schouder, maar maakt mij dat een monster? 'Dat je hier nieuw bent, dat wist ik al van de eerste seconde dat ik je zag. Ik ben de leider van de eerste rang, en merk nieuwe gedaantes meteen op.' Ik stap langzaam naar de merrie toe. 'Kom met me mee, als we uit deze narigheid zijn kan ik je het gebied leren kennen.'

**Profile** Number of posts : 32

Senety zei daarnaar zachtjes terug "Ja als je me de gevaren wil vertellen is dat erg fijn. Ik ben namelijk geen wild paard, ik ben ontsnapt en ik wil niet meer terug.Ze keek de hengst aan ik de hoop dat hij haar zou leren in het wild te leven en waarvoor je moest oppassen, want ze nam aan dat er daar geen veearts zou zijn aangezien er geen mensen waren.
Ze liep naar hem toe en stopte 2 meter voor hem. Senety had een enorm lange staart en die sleepte over de grond heen, ze was namelijk een ras zuivere arabier en lange staarten waren nodig voor shows, die ze vaak deed. Ze had ook een slank sierlijk lichaam, wat ook noodzakelijk was voor shows

**Profile** Number of posts : 651 Status : Active

Spartan liep naar de twee paarden in de verte. De hengst was duidelijk de leider. De merrie was onzeker en wist niet in het wild te leven. Spartan was ooit een kudde leider tot zijn kudde werd meegenomen door de mensen. Hij was heel zorgzaam, en zachtaardig. Hij dacht even na en kwam op een geweldig idee, die hengst had wel iets beters te doen en hij kom prima die merrie helpen. "Ik zorg wel voor haar dan kan u u weer bezig houden met uw kudde"Hij klonk rustig en respecterend. Hij kon wel verantwoordelijkheid nemen en zij was een makkelijke leek hem. Hij keek haar zorgend kalm en vriendelijk aan zodat ze niet bang zou worden. Hij had natuurlijk ook wel nagedacht dat de hengst dit gedrag ook voor dominantie zou kunnen aanzien, maar dat bedoelde hij niet zo.

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Ik heb even de tijd nodig om alles op een rijtje te zetten. Ik heb een doodnormaal gesprek met een doodgewoon nieuw lid van mijn kudde, wanneer een onbeschofte boer tussen ons beide inspringt en zich moeit met mijn zaken. Als is het een automatische reactie, schieten mijn oren in mijn hals en worden mijn tanden lichtjes ontbloot. Ik voel de pijn in mijn schouder maar de pijn wordt al snel door mijn woede overmeesterd. 'Geen idee wie jij mag zijn, maar maak dat je als de bliksem uit mijn buurt komt. Ik zou niet weten waar jij het lef vandaan haalt me te storen, en me bovendien bevelen te geven over wat ik eigenlijk zou moeten doen.' Mijn woorden komen verbitterd uit mijn mond, alle woede die ik al jaren in me heb opgekropt, lijken opeens allemaal tevoorschijn te komen. 'Verdwijn.' Enkele seconden gooi ik mijn volledige gewicht naar achter, waardoor ik op mijn achterbenen sta. Daarna kom ik met een harde dreun weer op de grond, nog geen centimeter van de gitzwarte hengst verwijderd. 'Niet straks, maar nú.' Ik knik met mijn hoofd richting de merrie, en geef haar zo het teken dat ze met me mee moet stappen. Kort gooi ik mijn hoofd nog een laatste keer naar achter, in de hoop dat de hengst ons niet meer lastigvalt. Zo niet, dan zou ik mijn taak als leider even héél serieus moeten nemen.

Dan richt ik me weer tot de merrie, mijn oren komen langzaam maar zeker weer uit mijn hals wanneer ik haar stem hoor weerklinken. 'Maak je geen zorgen, er zijn wel meer paarden die uit het mensenleven in de weide wereld terechtkomen. Je bent hier zodanig vrij, dat het niet lang duurt vooraleer je je hier volledig thuis zult voelen. En daar zal ook ik je in begeleiden.' Mijn staart zwiept ijverig heen en weer om de bijtende vliegen van me weg te houden. Tenzij je liever hebt dat die onbeleefderik het van me overneemt? Met mijn oren in mijn hals richt ik mijn blik nogmaals naar achteren. Tenslotte moest zij het weten, ik kon haar niet dwingen mij te volgen.

**Profile** Number of posts : 651 Status : Active

Spartan proestte alsof het hem niets intresseerde wat her hengst te vertellen had, hij wou tenslotte ook alleen maar helpen. Spartan voelde zich nu niet zo thuis meer in de kudde. Hij draaide zich met zijn kont naar de hengst toe en liep weg. Hij dacht nu aan de tijd dat hij leider was in zijn verre verleden ergens ver van deze plek, hij had wel een veel kleinere kudde maar dat scheelde hem niet zo veel. Nu was hij zijn hele kudde kwijt. Ook Spartan keek nog even boos achteruit. Spartan had het niet zo op de hengst en wou eigenlijk nog even op een arrogante manier weglopen, maar zoiets kon hij niet maken, de hengst was wel sterk en Spartan had tenslotte geen zin in wonden. Hij liep dus maar gewoon weg. Hij schudde zijn hoofd nog even in zin dat hij misschien wel fout zat want dus waren inderdaad zijn zaken en niet die van hem. Hij trok zijn staart hoog op, zoals arabieren wel vaker doen..

**Profile** Number of posts : 32

Het gesprek dat plaats vond tussen de hengsten vond Senety best wel spannend , en was ze bang dat ze gingen vechten. De zwarte hengst zag er eng uit dat was al een reden om met de witte hengst mee te gaan. Senety vond het even heel moeilijk want er werd nooit zo om haar gevochten, en ze had ook geen idee wie ze nu moest kiezen. De witte hengst was de leider, zoizo waren leiders al eng voor haar maar hij kon haar misschien meer leren. En de zwarte hengst zag er gewoon eng uit, maar ze zag er ook wel iets moois in. Senety kon geen keus maken dus besloot ze dat de hengsten het maar moesten uitzoeken maar zonder vechten, want vechten vond ze eng. "Maakt mij niet uit"Zei ze verlegen en keek eerst naar de witte en daarnaar naar de weg lopende zwarte. Ook haar gevoel liet haar in de steek en wist ze het gewoon echt niet, die keus was haar te moeilijk..

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Ik schudde ongelovig mijn hoofd. De merrie was duidelijk niet van wilde komaf, maar opgevoed bij die verdomde tweebenigen. De zwarte hengst schudt een arrogante blik uit zijn mouw, maar dat laat me meer dan koud. Ik was hier de leider, en niets of niemand moet zich met mijn zaken bemoeien. Ik heb meer dan vijftig paarden onder mijn hoede, en wanneer ik een doodgewoon welkomstgesprek wil aanknopen met een nieuwe merrie, komt een nutteloze ziel tussenbeide gesprongen. Waarom koos hij geen ander iemand om een gesprek mee aan te knopen, en koos hij uitgerekend de merrie uit waar ik mee bezig was? 'Respect voor een leider kent men tegenwoordig dus ook niet meer.' Ik wend mijn lichaam naar rechts en galoppeer langzaam maar zeker aan. Vechten met de hengst zou ik niet doen, enkel als hij me zou hebben aangevallen, zou ik in de verdediging zijn gegaan. Dan nog niet om mezelf, maar om de merrie, te beschermen. Snel schudt ik de gedachte van me af, wie mij niet respecteert, krijgt ook geen respect van mij terug. Luid briesend verdwijn ik in de verte. Ze moesten het samen maar weten uit te vechten.

-- Hier eindigt mijn inmenging in het gesprek, tenzij Senety beslist achter Lerav aan te gaan Wink

**Profile** Number of posts : 32

Senety besloot toch maar met de witte hengst mee te gaan. "Wacht op mij...Ik ga toch met u mee"Zei ze beleefd. Ze hoopte de zwarte hengst niet te kwetsen. De zwarte was wat te eng voor haar. Senety rende naar de witte hengst toe en ging naast hem rennen. Senety rende mooi als een echt arabier, maar ze was ook een arabier, een showpaard zelfs. Haar sierlijke slanke benen bewogen snel en ze hief haar staart. behendig ontweek ze alle bomen waar ze heel trots op was. Toen ze weer bij ze witte hengst was vroeg ze gelijk "Wat is uw naam als ik vragen mag?". Ze was heel beleefd en wou hem goed respecteren zodat hij niet boos op haar zou worden.
"En wat zijn die gevaarlijke dingen waar u het over had?"Vroeg ze zachtaardig. Ze keek hem aan met een glimlach..

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Wanneer ik het hoefgetrappel van de merrie achter mij opmerk, draai ik enthousiast mijn hoofd, en grijns breed naar de zwarte hengst die alleen en versuft achterblijft. Met een vriendelijke glimlach ontvang ik de merrie, en maak een korte knikbeweging ter begroeting, wanneer ze weer naast me stapt. 'Je hoeft je niet verplicht te voelen, maar ik ben niet van plan mij uit te sloven voor niets.' Het valt me op dat de merrie een speciale manier van lopen heeft, sierlijker dan ik een merrie ooit heb zien bewegen zelfs. Daarom kom ik terug op de gedachte die ik al eerder heb gehad, namelijk dat ze afkomstig is uit de mensenwereld. 'Ik zie dat je uit de mensenwereld komt, en dat zullen de schimmen ongetwijfeld ook opmerken. Je moet je dus zo snel mogelijk weten in te burgeren, en ik ben er om je te beschermen, dus ook om je te helpen je hier thuis te voelen.' Een glimlach siert mijn lippen. 'En voor ik het vergeet, mijn naam is Lerav, leider van de eerste rang. En die van jou?' Het valt me ook op dat ze me steeds met u aanspreekt, en dat wil ik ten zeerste vermijden. Het is niet omdat ik de leider ben, dat ik daarom meer ben dan de gewone kuddedieren. Ik sta gewoon in voor hun veiligheid, en ik draag misschien wat meer verantwoordelijkheid, maar meer houdt het allemaal niet in. 'Je mag me gerust met een je aanspreken hoor, ik hou er niet zo van met een u aangesproken te worden.'

**Profile** Number of posts : 32

Senety zag dat de witte hengst grijnsde naar de zwarte, en daar moest Senety ook wel een beetje om lachen maar ze kwam niet verder dan een onderdrukt lachje. Senety voelde zich niet verplicht het was tenslotte haar eigen keus. Het leek alleen alsof hij zij dat zij niets was en ze voelde zich een beetje gekwetst, maar waarschijnlijk bedoelde hij dat niet zo. Ook zag hij goed dat ze uit de mensenwereld kwam en zei dat schimmen dat snel opmerkte, maar ze wist totaal niet wat schimmen waren en zo te horen moest ze ervoor oppassen. Zijn naam was Lerav, een mooie naam vond ze. "Mijn naam is Senety"Zei ze glimlachend en vriendelijk. Ze begon te letten op hoe ze liep. Het werkte niet echt, het was intussen een gewoonte geworden bij de mensen. Ze liep nu heel raar omdat ze erop lette maar nog steets sierlijk. "Oke ik zal je geen U meer noemen"Zei ze een beetje giechelend. "Maar wat zijn die schimmen?"Vroeg ze..

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Dat ik me meer voel dan anderen, is onzin. Nog steeds ben ik diezelfde, kwetsbare hengst, net zoals ieder ander organisme van de kudde. Het enige verschil is dat ik een grote verantwoordelijkheid op mij heb genomen door me in te zetten voor de bescherming van de kuddedieren. Dat maakt me niet machtiger, noch geeft me dat een hogere positie. Theoretisch misschien wel, maar zeker niet praktijkgericht. Toch zeker niet in mijn ogen. 'Mooie naam' Mijn glimlach staat nog steeds mooi op mijn gezicht te blinken. Bij haar volgende woorden breng ik een klein schaterlachje uit. 'Schimmen, dat zijn paarden, net zoals ons. Alleen bestaan ze niet meer uit vlees en bloed, het is enkel hun ziel die hier nog rond dwaalt. Begrijp me niet verkeerd, je kan ze wel zien staan, maar ik bedoel hiermee dat ze niet meer zichzelf zijn, ze zijn allemaal slecht van inborst, één voor één. Iedere dag vallen er doden, en er zal een dag komen dat ook jij en ik aan hun macht moet geloven. ' Ik probeerde haar geen schrik aan te jagen, ik probeerde haar enkel duidelijk te maken dat dit een serieuze zaak was.

**Profile** Number of posts : 32

Senety was blij dat hij haar naam mooi vond, ookal had ze die van de mensen gekregen. Van het verhaal over de schimmen schrok ze even, wat een afgrijselijke beesten dacht ze. Hoe kon een paard nou zo slecht worden en paarden vermoorden?. Daar had ze op de Rance nooit van gehoord. Ze keek de hengst angstig aan, ze werd er wel bang van. Het liefst zou ze nu dichterbij naast hem gaan lopen gewoon voor steun maar ze besloot zichzelf groot te houden. Ze liet haar hoofd zakken, ze voelde de angst door haarzelf heen prikkelen en een trilling ging door haar lichaam. Even dacht ze aan haar zoon die er altijd voor haar was als ze bang was maar die was er nu niet meer voor haar. Hij was heel dapper en hij nam haar altijd tegen zich aan. Senety miste dat even maar ze zou zich er wel doorheen vechten, ze wist het zeker. "Hoe herken je een......Schim?"Haar stem trilde maar erg bang kwam ze niet meer over...

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Meteen dringt het tot me door hoeveel werk ik aan deze merrie zal moeten wijden. Ik besef dat ik haar als een onaangetaste blok klei zal moeten boetseren tot een paard met wilde roots. Eveneens zie ik het verbaasde twinkeltje in haar ogen, en haar vraag bevestigd haar twijfel. 'Geloof me, een beschrijving is niet nodig om ze te herkennen. Wanneer de kilte het van je warme lichaam overneemt, moet je al je conclusies getrokken hebben, en gevlucht zijn. Voor het te laat is.' Dan druk ik langzaam maar zeker mijn neus tegen die van de merrie, terwijl we verder stappen. 'Breng op z'n minst een kreet uit, dan weten Amor en ik waar er hulp nodig is.' Sierlijk stap ik verder, met mijn neus hoog in de lucht geheven en met mooi opgehoffen benen.

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Upje (:

**Profile**

» New mare in the sunlight ~Serah
» The new mare
» new mare in town.
» Just need some attention. Oh, hello new mare ~ Zehlia
» I don't know what i'm looking for, maybe for you sweet mare? ~ Mayalynde

Senety the new mare

Senety the new mare

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen