The fragrance of salt ~Mayalynde

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

TREASURE
Beauty is in the eye of the holder

Hier liep hij dan weer. Op hetzelfde strand van Orlais. Enkel was dit nu zijn thuis. En was hij niet op onderzoek uit. Hij had het tot u toe erg naar zijn zin gehad hier, in Orlais. Hij was gek op de zoute zee en de parel witte stranden. Om gewoon, even te rennen. Door het mulle zand. Of te zwemmen in de wilde golven. Om te trainen, zoals Libertad hem had uitgelegd. Libertad had hem in vertrouwen genomen. Het voelde dan ook op een één of andere reden als een last op zijn schouders. Maar hij vond het ook lekker om te doen. Hij was tenslotte gek op de zee. En met zijn lange benen was het rennen ook niet bepaald een mishandeling. Het totale plaatje hier was fijn. Enkel baalde hij ervan dat hij niet meer paarden had ontmoet hier. Hij had verwacht dat hij hier in een soort 'nieuw vriendenkring' belandde. Ook dat was iets wat hij zich voorgenomen had na het gesprek. Hij besefte nu pas eigenlijk hoe dat gesprek hem eigenlijk aan het denken gezet had.

Langzaam strompelde hij langs het water. Hij voelde hij zijn hoeven elke keer wat wegzakte en hoe hij ze vervolgens met veel kracht er weer uit trok. Hij voelde hij zijn spieren hierbij het werk deden. Hij snoof de geur van het zoute strand eens in zich op. Zijn blauwe ogen schoten lang de horizon van de kust. Langzaam zag hij de golven rollen over het watervlak. Hij weet nog hoe het was, de eerste keer dat hij hier was. Hij had als een jong veulen in de golven gespeeld. Úrenlang.Voorzichtig zette hij zijn hoeven in het water. Hij voelde het zout in een wondje prikkelen. Een kneep hij zijn ogen dicht. Het zout was een tegenvaller van de zee geweest. Hij tuurde naar zijn hoeven die in het water stonden. Steeds als er een nieuw golfje kwam , kwamen zijn hoeven dieper in het zand te zitten. Zo stond hij minutenlang naar zijn hoeven te kijken.

Opeens sprong hij op. Hij moest trainen, niet slapen in de zee. Hij sprong met vier hoeven in de lucht en landde in het water. Het water plonsde ver omhoog. Het water stond op kniehoogte. Langzaam bracht hij zijn lijf in beweging. Zijn spieren bewogen onder zijn glansende vacht. In een mooi verzameld galopje ging hij door het water. Hij genoot van de wind die door zijn manen waaide. Na zo'n 100 meter naar het westen bracht hij zich weer tot stilstand. Zijn glimmende vacht was niet glimmend meer, maar nat van ht spattende water. Dat deed Treasure goed. Hij had het snel warm met dit weer. De water met de wind erop zorgde voor wat heerlijke verkoeling. Hij grijnsde vrolijk. Hij was een paard dat zich prima in zijn eentje kon vermaken. Maar soms was het ook wel saai, zo alleen.

Gast **Profile**

MAYALYNDE
I've got a secret, it's on the tip of my tongue,
it's on the back of my lungs, and I'm gonna keep it

Met gestrekte dansende passen beweegt de zwarte merrie zich voort, haar lange zwarte hals is sierlijk gebogen en maakt dat ze een typische Arabische volbloed is. Haar lange dunne benen voerden haar naar het strand, benen die eigenlijk veel te lang zijn volgens de normale anatomie van een paard. Sierlijk en vol gratie houdt ze halt, heft haar ranke hoofd en priemt haar heldere blauwe ogen richting het strand. Ze stond aan de voet van een duin, het hoge duingras kriebelend tegen haar lange benen. Het mulle zand zorgde er voor dat ze lichtjes weg zakte. De zilte zee lucht dringt haar neusgaten binnen en genietend sluit ze heel even haar ogen, ze hield van de geur van de zee. De sterke zoute geuren gemengd met dat van het heerlijke frisse water. Mayalynde hield niet van het strand, alles behalve, maar de geuren maakte dat ze hier altijd wilde zijn. Echter was de zon te sterk, haar zwarte vacht slokte elk zonnestraaltje op maakte dat ze bijna oververhit raakte. En met geen enkele beek of rivier in de buurt was dat geen goed idee.

Met souplesse zet Maya haar slanke lichaam in een draf, haar diepzwarte vacht glanzend in het zonlicht. De sluier van zwart satijn krult over haar hals en zorgt er voor dat haar helder blauwe ogen niet meer zijn dan donkere kralen die alles in het geheim op nemen. Zoals de palomino hengst verderop, ze had hem vaker gezien. Ze wist hoe de merrie's over hem pratten. Ze aanbaden hem om zijn diepe gouden kleur en heldere blauwe ogen, en Maya kon er niet om heen, hij was een pracht om te zien. Toch ging haar hart geen slag sneller klopper, wanneer deed haar hart dat wel? De laatste tijd had ze het gevoel dat ze een levensloos wezen was dat voldeed aan de eisen van haar gezelschap. Ze had geen dromen en passie's meer, ze was enkel een deel in een spel, en zij had de touwtje in handen. Dat hield ze zich echter voor.

Enkele meters bij de hengst vandaan schud ze haar krullende manen uit haar gezicht, de golvende satijnen plukken die haar gezicht omlijsten als een schilderij. Haar heldere blauwe ogen richten zich in de zijne en met een klein grijnsje kijkt ze hem aan. 'In het water gevallen?' haar stem is donker en hees, verleidelijk en ontzettend zwoel. Iets wat ze van nature had meegekregen, zelfs in normale gesprekken kwam ze verleidelijk over.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

TREASURE
Beauty is in the eye of the holder

Zodra hij een zoete stem, duidelijk van een merrie hoorde , draaide hij zich met een ruk om. Snel bekeek hij de merrie. Langzaam verscheen een uitdagende grijns op zijn smoel. 'In het water gevallen?' vroeg ze. Hij keek de merrie in haar blauwe ogen aan. Dat was altijd het eerste wat hij deed bij een ontmoeting. Alsof hij in de ogen van de merrie kon lezen wie ze was. Rustig zoomde hij uit met zijn ogen en bekeek nu het lijf. De donkere merrie was een mooie slanke merrie die hoog op haar benen stond. Waarschijnlijk net zo'n Arabier als hijzelf. Hij wilde zijn soort niet beledigen , maar deze paarden konden flink wat opscheppen wist hij. "Ja, en het was fijn joh!" Zijn stem klonk uitdagend en laag. Hij zei het om de merrie wat te treiteren. Hij zag en wist duidelijk dat de merrie het wel heet moest hebben in die pikzwarte vacht. "Ook is proberen?" Vroeg hij op een identieke toon. De uitdagende grijns zat nog steeds aan zijn mond gelijmd.

Hij vond het heerlijk om weer eens wat gezelschap te hebben. Het was fijn alleen. Lekker rustig, niemand die nare opmerkingen maakte en geen paarden die hem stoorde. Maar toch was het ook wel saai alleen. Je kon bijvoorbeeld geen leuk gesprek hebben of even lekker spelen met paarden. Zachtjes snoof hij. Waardoor zijn manen die voor zijn ogen hingen wat opveerde. Maar gelijk zakte ze weer terug over zijn ogen. Woest schudde hij zijn manen naar één kant. Zijn heldere blauwe ogen waren nu vrij en verlost van het zicht van haar. Zijn manen en staart deinsde rustig op en neer met de wind. Wat voor een heerlijke verkoeling zorgde. Hij voelde hij zijn vacht langzaam droog werd in de felle zon. " Lekker zeg, dat zuchtje wind " Zei hij heel overdreven alsof hij het totaal niet heet had.

Gast **Profile**

MAYALYNDE
I've got a secret, it's on the tip of my tongue,
it's on the back of my lungs, and I'm gonna keep it

Ze vond dat de hengst zich maar apart gedroeg, zijn woorden waren haast spottend naar haar gericht toen hij zei dat het windje zo heerlijk fris was. Mayalynde stond bijna levend te verbranden zo veel hitte slokte haar donkere vacht op. Toch is er geen glimp frustratie of irritatie op haar perfect gevormde hoofdje te zien. Haar grote heldere blauwe ogen richten zich in de zijne en ze glimlacht vriendelijk, ze liet zijn laatste woorden maar even voor wat ze waren. Ze schud haar lange satijnen zwarte manen van haar hals en deze vallen weer verwilderd golvend over haar ranke hals. Ondanks dat Maya een prachtige verschijning was, donker mysterieus en bloedmooi, haar achterbenen waren getekend met blanke littekens, en eveneens zaten er een paar onder haar manen en rond haar schoft. Het waren niet littekens van de laatste jaren, het was van haar jeugd. Een tijd waarin het totaal was mis gegaan. Ze zet haar lichaam aan om de laatste meters te overbruggen en danst langs de hengst heen, haar neus vluchtig tegen de zijne duwend. 'Satine is de naam' Ze glimlacht, onschuldig, liefjes maar o zo donker en met een haast heet randje.

Vanonder haar wimpers slaat ze hem gade, de strakke lijnen en vormen van zijn gezicht bestuderend. Het zwarte dat zijn gezicht voor een groot deel overheerste stak fel af bij de witte, haast roze bles. Hij deed haar denken aan een zwaan, elegant en knap maar fel en krachtig als je dreigend was naar iets wat hij lief had. Ze had een gave om anderen te lezen, te achter halen hoe ze ongeveer in elkaar zaten. Met dansende passen, die zeker niet onder deden voor de gratie van een katachtige, draaft ze het water in. Miljoenen waterspetters die spatten op en blijven glimmend als diamantjes in haar vacht hangen. 'Wel kom je nog handsome?'

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

TREASURE
Beauty is in the eye of the holder

Treasure bestudeerde het gezicht van de merrie. Netals de rest van het lichaam wat het pikzwart. Op die ene rozekleurige sneb na. Haar hoofd had een elegante vorm. Zo'n eentje waar arabieren mee pronken door hun hoofd in de lucht te gooien. Ze had mooie blauwe ogen. Helder en diep. Net toen hij het andere oog wilde bekien viel daar een pluk van haar lange golvende manen over. Hij zag hoe de merrie in beweging kwam, ze draafde met sierlijke passen het water in. Ze leek te dansen. Haar hele ljf deed mlee met elke pas. Haar golvende manen deinsde op het ritme op en neer. Zijn ogen gleden over het lichaam. Ze was elegant. Met haar hoge benen de perfecte arabier. Maar zijn ogen bleven haken bij de duistere littekens. Ze leken niet heel recent. Ze lagen diep in haar huid gegrafeerd. Het leek jaren uit. Maar toch gaf het haa ook een duistere kant.

Toen de merrie haar riep hoefde ze dat niet twee keer tedoen. Hij schudde enthousiast met zijn hoofd waarbij zijn lippen een opgewonden hinnikje verlieten. Hij zette zijn achterbenen eronder en schoot erachterna, bokkend en springend de eerste paar passen. Maar toen hij bijna bij haar was ging ook hij over naar een mooie veruimde draf. Ijn lange benen plensde in het water. Het water spatte tegen zijn benen op. Het was een heerlijk gevoel. Uit zijn ooghoeken keek hij naar de merrie die er als een prinsees bij liep. Nee, niet een prinses, gewoon een schoonheid. Hij voelde zijn spieren onder zijn natte vacht rollen. Langzaam nam hij zijn agang terryg en ging hij overr in een vloeiende stap. " Dit s beter he " prak hij op een aardige toon uit maar met toch wt charmants erin. Hij had het over de hitte. Eigenlijk waren zijn woorden niet nodig geweest, hij zag direct aan de merrie dat ze ich beter voelde.

Gast **Profile**

MAYALYNDE
I've got a secret, it's on the tip of my tongue,
it's on the back of my lungs, and I'm gonna keep it

Ondanks dat ze kon genieten van het koele zeewater, de zon die haar vel brandde voelde aan alsof ze elk moment in vlammen kon uitbarsten, iets wat niet bepaald bevorderlijk was voor een merrie als Mayalynde. Ze gaf haar voorkeur meer aan water en lucht, twee dingen die haar in leven hielde, en daar waren vlammen er niet één van. Toch kon ze zich nog maar al te goed herinneren hoe ze had gehunkerd naar de vlammen van een hengst uit haar vroegere thuis, de hengst waarmee ze Diablo uiteindelijk had bedrogen. De warmte van zijn vacht had haar koude lichaam opgewarmd in een fractie van een seconde, en in plaats dat zijn vlammen haar verschroeiden had het haar laten verlangen naar meer. Het was lang geleden, zeer lang geleden. Maya kon zich niet meer herinneren wanneer ze voor het laatst haar krachten had gebruikt om met de elementen te spelen. Vroeger had ze er van gehouden, zoals ze van Diablo had gehouden, maar nu verachtte ze het haast.

Waarom wist ze niet, misschien deed het haar te veel denken aan vroeger. Toch voelde ze dat ze het nog beheerste, ze kon de wind door haar manen voelen, en hoe deze aansterkte wanneer ze zich concentreerde. Ze voelde hoe het water tegen haar borst opspatte en als kleine diamantjes in haar vacht blijven haken. Ze schud de gedachte van zich af en richt haar heldere ogen op de palomino. Deze stond duidelijk te genieten van het weertje en besteedde maar weinig aandacht aan haar. Maya steekt haar fijne neus de lucht in en snuift de heerlijke geur haar longen binnen. Soms voelde het als thuis komen, thuis bij Diablo. Het water was nog altijd haar thuis.

De greep van de emotie's word haar te veel en het voelt alsof ze stevig rond haar keel word vast gehouden. Ze stapt het water uit, niet langer meer verlangend naar het verleden, naar haar geliefde. Het was over, en zij was achter gebleven met de resten van hun gebroken relatie. Ze krult haar staart op haar rug en schud haar lange manen droog, verwilderd krullen deze over haar slanke lichaam en zorgt er voor dat ze een onweerstaanbare verleidelijkheid krijgt. Ze lacht naar de hengst en draaft naar hem toe. 'Zin om me te vergezellen naar een andere plek?' Ze kijkt hem aan vanonder haar wimpers en een zwoele donkere grijns siert haar lippen.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

TREASURE
Beauty is in the eye of the holder

Hij wist niet wat er in de fijne hersentjes van de merrie rondspookte, maar hij zag dat ze diep was weggezonken. Hij probeerde zich in de merrie te verdiepen, probeerde te voelen waar het over ging. Echter kon hij dat er niet uit opmaken, wel voelde hij dat het niet iets prettigs was. Hij volgde het lijf van de merrie die ineens besloot uit het koele water te gaan het land op. Hij begreep er niets van wat er in haar hoofd omging maar protesteerde niet. Hij volgde het voorbeeld van de merrie en strompelde de zee uit. Op het strand schudde hij zijn vacht wild uit. Zijn ogen zochten naar de merrie die Satine heette. Ook zei schudde zich uit. Opeens zag hij een andere kant van haar. Ze zag er verleidelijk uit. Het is dat Treasure zich onder controle kon houden als hij wilde. Maar hij wist ook dat het met andere hengsten minder makkelijk kon zijn, zo'n merrie. Hij glimlachte naar de merrie en zocht naar haar ogen. Nu pas vielen haar lange wimpers hem op. De mooie wimpers waaronder ze vandaan keek.

'Zin om me te vergezellen naar een andere plek?' Hij dacht hier niet twee keer overna , maar volgde eerst de grijns op haar gezicht. "Absoluut, schoonheid" Sprak hij op een charmante toon. Er gleed een speelse glimlach over zijn lippen. Zijn helder blauwe ogen keken in die van haar. Hij bedacht nu pas wat er werd bedoeld met de term 'verdrinken in ogen'. Haar ogen waren net als die van hem helderblauw en diep. Alsof je alles uit alleen haar ogen kon lezen. Hij zag hoe de manen er wat verwilderd bij hingen. Het stond haar leuk. Het zag er speels, jong en charmant tegelijk uit. Hij bedacht nu pas dat hij nog nooit een merrie als Satine had ontmoet. Ze had wat bijzonders. Iets wat niet veel paarden hadden,

Gast **Profile**

MAYALYNDE
I've got a secret, it's on the tip of my tongue,
it's on the back of my lungs, and I'm gonna keep it

Na al die jaren verbaasde ze haarzelf er nog steeds over dat ze zich zo makkelijk over haar eigen mening kon zetten en een paard kon accepteren. Als ze niet zo was versleten in andere werelden en daar nare gewoontes aan over had gehouden, dan zou ze werkelijk een degelijk paard zijn geweest. Misschien wel meer zelf, Mayalynde was niet bepaald een merrie die het slechte met andere voor had. Absoluut niet zelfs, ze verloor zichzelf enkel zo nu en dan een beetje in haar eigen spel en dan zei en deed ze dingen die ze niet altijd wilde. Het was het onbewuste dat aan haar trok, haar vertelde dat ze nooit goed genoeg zal zijn, altijd zich anders voor moet doen om anderen naar haar te laten kijken met liefdevolle ogen.

Echter was dit niet altijd het geval, Maya was zich maar al te goed bewust van alle roddels die er de ronde gingen, ze wist wat merrie's over haar zeiden, nare dingen dat ze mentaal gestoord was en het zonde was van haar uiterlijk. Dat ze nooit als haar wilden worden, dat Maya uitschot was van de maatschappij. Ze hoorde hier niet. En dan waren er nog de hengsten, gelukkig waren de roddels hier minder, maar de uitspraken waren schunniger en Maya luisterde er met veel tegenzin naar.

Wanneer de charmante stem van de palomino te horen is lacht ze, een zangerig, helder geluid. Een lach siert haar lippen als haar blik de zijne kruist en zo staart hij haar even aan. Maar het was niet de hongerige blik die ze normaal zag, ze zag niet de vuile bedoelingen die hij zou kunnen hebben. Zijn ogen stonden anders, bijna bewonderend, en ze vroeg zich af wat hij van haar dacht. Ze zou er alles voor over hebben om het te weten. Ze glimlacht lief en draaft aan in een gracieuze draf, één zo dansend en elegant dat ze niet onder deed voor een zwarte panter, welke zich geruisloos en lichtvoetige door het woud kon bewegen. Haar heldere blauwe ogen volgen de palomino, wachtend tot hij kwam. 'Je laat een dame toch niet wachten?' Ze grinnikt.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

:

TREASURE
Beauty is in the eye of the holder

Terwijl hij verdronk in de ogen had hij het gevoel alsof hij naar het verleden wegzonk. Alsof hij nu in de ogen keek van Lucks, de spierwitte arabier met dezelfde helder blauwe ogen. Echter heeft hij nooit haar de liefde verklaard . Vreselijk genoeg zat er elke keer als hij haar zag een andere hengst op. De eerste keer was als een schok voor hem geweest. Maar de keren daarna waS het acceptatie geweest waar hij onder leed. Hij besefte dat hj Lucks nokoit zou krijgen. Hij heeft haar dan ook nooit meer,.Vreemd genoeg kan hij er tegenwoordigu over na denken zonder verdrietof andere nare emoties. Het enige wat hij dacht , fijn dat k haar heb gekend.

"Of course not, " zei hij op een aardige maar speelse toon. Hij bekeek aandachtig haar elegante passen. Snel zette hij een drafje in. Hij tuurde naar de merrie en probeerde stiekem de fijne passen van de merrie na te doe. Echter kwam hij er snel achter dat het hem niet lukte. Snel ging hij maar over naar zijjn eigen passen, minder elegant, meer ruim en krachtig. Zei was aan het dansen hij aan het sjouwen. Een charmante maar voornamelijk speelse glimlach siert zijn lippen. Nauwkeurig volgde hij elke stap van de merrie. Afwachtend waar ze naar toe ging.

Gast **Profile**

MAYALYNDE
I've got a secret, it's on the tip of my tongue,
it's on the back of my lungs, and I'm gonna keep it

Maya had geen idee waar ze naar toe wilde, maar ze wilde weg van de zee, het ruisende water dat haar deed denken aan haar woeste geliefde. De vergelijking was zo duidelijk dat Maya het niet langer meer kon uithouden om in de buurt van de zee te zijn. Ook al waren de geuren zo heerlijk, en de wind ze koel, het water riep zo veel intense emoties bij haar op dat ze niet meer normaal kon functioneren. Hoe verder ze dan ook weg draaft van het strand, moeilijk maar gracieus door het mulle zand, hoe beter ze zich voelt. Een klein lachje siert haar lippen, ze voelde zich idioot dat Diablo nog altijd zo in haar hoofd zat. Het sloeg werkelijk nergens op. Immers had hij haar bedrogen, en had zij er genoeg van gehad. Een zachte zucht ontglipt haar en ze richt haar ogen op Treasure, de prachtige palomino hengst die zich moeiteloos naast haar voort beweegt. Onder de indruk van zijn kracht, iets wat ze niet had verwacht bij zijn vrij ranke lichaam.

'Ik wil naar de bergen' Haar stem is helder en plots in de stilte, een heldere lach volgt en ze kijkt hem lachend aan. 'Ik wil de wind horen suizen en voelen, ik wil naar de bergen' Met een enthausiaste lach kijkt ze hem aan, wachtend of hij zou mee gaan.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

:

TREASURE
Beauty is in the eye of the holder

Een glimlach sierde zijn lippen zodra hij zag dat ze hem bekeek. De bergen, mm, wat was hij daar lang niet geweest. Hij besefte dat hij ook daar gek op was. Het prachtige uitzicht en die heerlijke wind door je manen. Hij knikte enthousiast. Hij was maar een par keer eerder daar geweest. Misschien omdat hij er zelf niet zin in had in zijn eentje, of gewoon omdat het dan saai was? Hij wist het niet, wel wist hij dat hij absoluut mee zou gaan. "owh, ja, geweldig!" Sprak hij met zijn normale toon, maar met een iets enthousiast randje. Hij maakte zijn passen nog groter en krachtiger, alsof hij er nog sneller wilde zijn. "Galopje?" Voeg hij terwijl hij haar aankeek. Maar hij wachtte niet op een antwoord.

Hij sprong aan in zijn favorieten gang, natuurlijk was dat de fijnste gang voor een arabier als Treasure en Satine. Maar naast dat gaf het hem ook een heerlijk gevoel. Die wind die je door je manen voelt, maar ook hoort ruizen in je oren. Alsof je alles achter je laat even. Gewoon je benen strekken en je gedachtes leeg maken. Hij rende regelmatig zo. Hij was begonnen na het gesprek met Libertad, om te trainen. Maar hij merkte dat hij het fijn vond, en deed het tegenwoordig meer voor zijn plezier. Of om op rust te komen. Gehaast keek hij om naar de merrie, die hem blijkbaar volgde. Hij strekte zijn benen ver naar voren en maakte zijn passen ruimer. Het voelde fijn. Een big smile sierde zijn lippen.

Gast **Profile**

Ik ga niet verder met Maya, sorry (:

**Profile**

» Mayalynde
» I don't know what i'm looking for, maybe for you sweet mare? ~ Mayalynde
» MAYALYNDE - I keep ending up in Memorial Lane

The fragrance of salt ~Mayalynde

The fragrance of salt ~Mayalynde

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen