De kleine Hazelaar had al succes gehad in Blue Moon Horses, ze was de grote hengst Kracht van de Storm al tegen gekomen en nu was het een andere imposante hengst die ze zocht. Het was Waterval bij Maanlicht, de schitterende hengst die ze toen des tijds de naam had gegeven waarvan Hazeltje vond dat deze het beste bij hem paste. Hij was immers schitterend als een waterval bij maanlicht, imposant, prachtig, oogverblindend.. gevaarlijk. Want net als bij de waterval bij maanlicht waren de onderliggende stromingen gevaarlijk, dodelijk en zou je door zijn pracht dus danig kunnen zijn afgeleid dat je het gevaar niet herkent tot het te laat is. Hazelaar was niet zo, Hazel herkende en erkende het gevaar en, nouja je zou niet direct kunnen zeggen dat ze het gevaar negeerde, maar ze danste hier behendig omheen met 1000 woorden, een haast kinderlijk opgewekt karakter en pientere opmerkingen. Uiteindelijk was kleine vossige Hazel gaan houden van de intrigerende hengst en in plaats van op haar hoede was ze zich veilig gaan voelen wanneer ze in de buurt van Waterval bij Maanlicht was, want wanneer ze bij hem in de buurt was hoefde ze niets anders te vrezen.

Deze beweegredenen maakte dus dat ze momenteel met haar kleine, vlotte maar zeer efficiënte tred naar het gebied wandelde waar Waterval bij Maanlicht, naar wat ze heeft horen zeggen, de leiding had. Het was een vreemde gewaarwording voor de kleine Hazel geweest toen ze hoorde dat hij leider was, ergens was het niet meer dan logisch want niemand zou kunnen opboksen tegen de gigantische Waterval bij Maanlicht.. Maar sociaal gezien was Waterval bij Maanlicht, nog niet eens zozeer erg slecht, eerder erg verwarrend en misschien te intelligent voor de meeste.

Wanneer kleine Hazel langs een riviertje loopt blijft ze gebiologeerd staan, kleine bruinvacht heeft altijd een voorliefde gehad voor rivieren maar nu was het er een daadwerkelijk prachtig schouwspel. De nacht was ingevallen en de maan stond hoog aan de heldere hemel, de maan die grillig reflecteerde in het vlot stromende water. Boven het water dat bruisend en bubbelend in zijn oevers stroomt vlogen duizenden vuurvliegjes die het geheel een onwerkelijk, haast magisch aanzicht gaf. Als aan de grond genageld bleef de kleine Hazel kijken naar de kleine lichtjes boven de bruisende rivier die alle lichtjes nogmaals reflecteerde en het geen probleem leek te vinden dat ze daar vlogen. Voor een moment was kleine Hazel Rah vergeten dat ze opzoek was geweest naar Waterval bij Maanlicht en stond ze daar enkel maar, te kijken naar het schitterende schouwspel dat zich daar onaangekondigd afspeelde.

Hazeltje had niet staan opletten, iets wat de kleine Hazel overigens wel vaker overkwam omdat ze gewoon het belang er niet zozeer van inzag. De stevige duw, waarschijnlijk niet veel meer als een aanraking voor Waterval bij Maanlicht deed haar even wankelen maar was niet hard genoeg haar ook daadwerkelijk echt uit balans te duwen. Ze staarde in de gouden ogen van Waterval bij Maanlicht en een glimlach brak rond haar lippen die in korte tijd heel haar gelaat deed laten opleven. "Waterval bij Maanlicht!" roept de kleine Hazel enthousiast uit. En alhoewel de vraag die hij stelde niet echt als een vraag klonk, meer als een eis om antwoord op iets wat hem niet zinde voelde het als een uitnodiging tot kletsen voor Hazel.. En uiteraard zodra iets maar in de verste verte op een uitnodiging tot praten leek greep kleine Hazel het aan, overigens ook als de uitnodiging er niet was. "Ik heb je gezocht Waterval bij Maanlicht, ik ben weggeweest heb duizenden dingen gezien, gehoord en geroken maar uiteindelijk ben ik terug gekomen om jouw op te zoeken. Ik heb je gemist, alles aan je Waterval bij Maanlicht. Ik wist niet zeker of je hier nog zou zijn moet je weten, je bent niet echt het type dat gebonden is aan een plaats, of aan een dier, eigenlijk ben je eerder het type dat helemaal nergens gebonden aan is. Het is dus natuurlijk geen wonder dat ik verbaast was te horen dat je bevel hebt over een groep paarden. Je bent er natuurlijk prima tot in staat, zowel fysiek als mentaal maar ik had nooit verwacht dat het je genoeg kon schelen. Uiteindelijk lijk je me er geknipt voor, maar ik had het niet verwacht" Zoals altijd kan hetgeen dat ze wil zeggen niet gezegd worden in weinig woorden zoals bij Waterval bij Maanlicht wel het geval was, juist dat was kenmerkend voor de Babbelende Hazelnoot.

Telkens wanneer Waterval bij Maanlicht zijn oren verder naar achteren draaide priemde die van de kleine Hazel verder naar voren. Alles glom en bruiste van energie aan de jonge merrie. Wanneer de bruuske vraag over een hengst waarvan Hazel nog niet eerder had gehoord kwam schut ze even kort haar kleine hoofdje waarbij haar warrige manen voor haar oogjes vielen. "Nog nooit van gehoord Waterval bij Maanlicht, ik ben hier nog maar net" Even kijkt ze naar de rivier voor haar "Is het niet wonderlijk, de duizenden vuurvliegjes boven het snelstromende water waarin de maan grillig reflecteert. Het doet me een beetje aan jouw denken, de rivier dan. Het stroomt daar, krachtig en onverwoestbaar als het is. Je kunt er uit drinken wat je wilt, je zult het nooit kunnen uitputten, en wanneer je er een gat in slaat vult het zichzelf gewoon met nieuw water. De vuurvliegjes doen het hem vind je niet? Ze geven de rivier gouden ogen, zoals die van jouw. Maar wanneer er gevaar dreigt zullen de vuurvliegjes vertrekken en doven de gouden ogen tot zwarte poelen die je doen huiveren. Ja een wonderlijk schouwspel is het Waterval bij Maanlicht, prachtig en haast magisch." Voor een korte tijd zwijgt de kleine Hazelnoot om vervolgens weer door te gaan met haar onuitputtelijke woordenstroom "Met mij gaat alles goed, het reizen heeft me goed gedaan maar het terug komen doet me nog beter. Ik heb veel gezien, veel paarden ontmoet en alhoewel ik ze allemaal mag en ze allemaal zal onthouden zijn er maar weinig die het terugkeren waard zijn. En met jouw? Hoe gaat het met jouw Waterval bij Maanlicht?"

Een moment kijkt kleine Hazel hem beduusd aan wanneer hij het water in springt en daarmee Hazel nat spat, een actie die ze niet had zien aankomen, een kort moment daarop klinkt er een vrolijke schaterlach van de merrie die hem met vrolijke twinkeloogjes aankijkt. Hij stond daar, sterk als hij was in die rivier die haar zo aan hem deed laten denken. "Ik luister niet alleen Waterval bij Maanlicht" spreekt ze vervolgens als antwoord op zijn woorden "Ik hóor ook, ik kijk niet alleen, ik zíe ook. Ik durf te verwedden dat ik meer luister en ook daadwerkelijk meer hoor als jij Waterval bij Maanlicht, ik durf te verwedden dat je de helft van mijn gebabbel niet eens in je opneemt, ik kan het zien aan de manier waarop je naar me kijkt, of eerder niet naar mij kijkt" Hazel zoekt opnieuw zijn inmiddels zwarte ogen op en tuurt hierin met haar hazelnootbruine glimmende oogjes.

Voor een wonderbaarlijk moment zweeg de kleine babbelende hazelnoot ook echt, ze keek hem aan terwijl hij zijn hoofd laag bij de hare hield en liet haar oogjes in zijn diepzwarte ogen rustten. Af en toe zag ze een gouden twinkeling oplichtten in zijn ogen en kort strekt ze haar neusje iets schuin omhoog tot die tot vlak voor de zijne zweeft. "Als je wilt zal ik hem eens opzoeken Waterval bij Maanlicht" spreekt de kleine merrie vervolgens op een wat zachtere toon "Als je wilt zal ik praten met de hengst die je zonet noemde, je weet dat ik dat zou doen als je dat wilt" Ze kantelt haar hoofdje iets en kijkt hem schuin aan "Wil je dat Waterval bij Maanlicht? Wil je dat ik hem opzoek?" Het was een directe vraag, en voor het eerst in deze conversatie zwijgt kleine Hazel ook echt om hem te laten antwoorden, het was een vraag waar hij niet omheen kon en haar zwijgen maakte duidelijk dat ze er ook daadwerkelijk een antwoord op verwachtten zoals ze dat niet vaak deed in haar conversaties.

Kleine Hazelnoot luisterde naar wat Waterval bij Maanlicht allemaal te zeggen had en knikte af en toe verwoed om hem te kennen te geven dat zij het met hem eens was. Wanneer hij begon over het beklimmen van rangen knikte ze nogmaals met haar hoofd, dat zou ze doen... Ze zou rang naar rang stijgen tot ze in de juiste zat om hier rond te wandelen, echt rond te wandelen dus meer dan dit vluchtige bezoek aan de hengst waarvan ze zoals ze had verwacht niet uit het gebied zou worden gezet. Wanneer Waterval bij Maanlicht weg begint te lopen zet ook de voskleurige Hazel haar lichaam in een vlotte stap. Haar pasjes waren klein als haar postuur maar ook net zo energiek en efficiënt wat maakt dat ze net zo vlot vooruit kwam als het grote gestalte van Waterval bij Maanlicht.

"Je hebt gelijk Waterval bij Maanlicht, ik heb geen idee wat je ziet, denkt of hoort, dat is waarschijnlijk maar goed ook" na deze opmerking speelt er een glimlach rond haar lippen door de kleine binnenpret die ze overhield aan de gedachten van zijn gedachtes. Want alhoewel Hazel vrij jong was, op sommige vlakken wat naïef en overal het positieve in zag, ze was niet achterlijk. "Ik zal de rangen beklimmen Waterval bij Maanlicht, en ik zal hem ontmoeten en dan zal me duidelijk worden waarom je deze interesse in hem koestert" Kleine Hazel Rah zet haar lichaam in een drafje wanneer ze om een boom heen moet om hem nog fatsoenlijk te kunnen volgen en begint weer te stappen wanneer haar lichaam weer op gelijke hoogte als die van hem bevind "De dood heeft geen belichaming Waterval bij Maanlicht" Komt ze vervolgens terug op zijn woorden van even tevoren "Maar als de dood een lichaam had, zou het dan niet slimmer zijn om vriendschap met hem te sluiten als er vijand mee te worden? Alles en iedereen heeft ergens iets goed, zelfs de dood. Want de dood moet je weten neemt ook de paarden die zich ellendig voelen tot zich, en is dat niet een daad van barmhartigheid?"

Kleine Hazel springt met een paar korte pasjes door het water om vervolgens wanneer er weer plaats is met een sprongetje op de oever naast Waterval bij Maanlicht te landen om weer naast hem te kunnen meelopen. "Ik kwam jouw opzoeken Waterval bij Maanlicht, dat is wat ik hier doe. Dat is me heel aardig gelukt al zeg ik het zelf, je ziet er goed uit overigens Waterval bij Maanlicht" zegt Hazeltje terwijl ze instemmend met zichzelf van ja knikt. "Maar ik had ook niet anders verwacht, er zijn er maar weinig die beter voor zichzelf kunnen zorgen, althans op de meeste vlakken dan" Even grijnst de kleine merrie "Want op het vlak van liefde ben je onbegrijpelijk Waterval bij Maanlicht, interessant en onbegrijpelijk"

Kleine babbelende Hazelnoot was inmiddels wel gewend aan de dreigende handelingen van Waterval bij Maanlicht en had er de volste vertrouwen in dat hij haar nooit, maar dan ook nooit echt pijn zou doen. Het was een positieve, misschien wat naïeve insteek die haar nog nooit in de steek had gelaten en haar dus geen reden gaf anders te denken. Terwijl kleine Hazel opgewekt naast het gigantische gestalte trippelt luistert ze naar de trieste woorden van Waterval bij Maanlicht, want triest was het wat ze waren. Even schut kleine Hazel haar hoofd terwijl ze de hengst zijdelings aankijkt "Hoor je zelf ook de triestheid die achter de woorden schuilen Waterval bij Maanlicht?' Vraagt ze hem vervolgens alhoewel ze geen antwoord verwachtte en daarom ook direct daarop door babbelde "Hoe kun je nu uit de buurt blijven van liefde maar niet uit de buurt blijven van haat? Het zijn juist de twee samen die ons in balans houden en wanneer we een van de twee verwaarlozen kun je nooit een gebalanceerd paard zijn." even zwijgt de kleine Hazel en kijkt ze voor haar uit voordat ze weer begint te babbelen "Ik ken haat Waterval bij Maanlicht, ik ken en herken haat maar ik kom er zelden mee in aanraking, weet je hoe dat komt Waterval bij Maanlicht? Omdat ik liefde beter ken, en het is gemakkelijker iets bij een ander naar boven te halen dat je goed kent dan dat je niet zo goed kent"

Hazel wist niet hoe Waterval bij Maanlicht de woorden zou opnemen, ze was er ook niet echt bang voor zoals ze eigenlijk voor niets echt bang was als het om converseren ging. Ze had de veranderingen van Waterval bij Maanlicht feilloos opgepikt toen hij het had over de liefde, had gezien dat zijn gedachtes ergens mee aan de haal gingen alhoewel zij natuurlijk geen idee kon hebben waarmee. Waterval bij Maanlicht was een gesloten boek, ze zou meer succes hebben met het leren spreken van een pinda als het geheel openen van Waterval bij Maanlicht zijn hart. Het maakte de kleine opgewekte Hazel niet zoveel uit, ze koesterde een liefde voor de hengst zoals hij nu was en daar zou op korte termijn absoluut geen verandering in komen.

"Wanneer je altijd uit de buurt blijft van liefde zul je het nooit goed leren kennen Waterval bij Maanlicht, en wanneer je het niet goed leert kennen zul je het nooit echt succesvol bij een ander omhoog kunnen halen. Dan wordt het giswerk, viswerk en gehengel en misschien, heel misschien als je geluk hebt zul je ooit een visje aan de haak slaan. Waarschijnlijker is dat ze niet zullen bijten omdat er niet het juiste aas wordt gebruikt" Hazel knijpt even haar oogjes dicht, genietend van de aanwezigheid van de grote Waterval bij Maanlicht. Ze wist wel dat hij haar 9 van de 10 keer niet uit kon staan, ook wist ze wel dat hij haar geweldig vond en ergens diep in zijn kleine hartje een plekje voor haar had gereserveerd. In Hazel haar beduidend grotere hart was allang een plek vrij gemaakt en daar had de Waterval bij Maanlicht zich al tijden geleden gesetteld.

<3 Waterval bij Maanlicht . Kracht van de Storm .

Hazeltje nam al een teug lucht en opende haar mond om wat nieuws te zeggen tot ze zich lijkt te bedenken en haar mond weer sluit, even kijkt ze peinzend voor haar uit en vervolgens zijdelings naar de grote hengst. Even liep ze zwijgzaam naast hem. haar blik strak op de grond voor haar gericht, en met haar blik nog steeds op die grond vlak voor haar mompelt de kleine Hazel "Je weet dat ik je nooit kwaad zou toewensen, laat staan aandoen hè Waterval bij Maanlicht?" zegt ze vervolgens haar blik op de grond gericht zonder oogcontact te zoeken met de grote hengst naast haar. Het was misschien een belachelijk gezicht zo'n zin te horen uit een kleine merrie als Hazel rah maar er waren meerdere manieren om een paard kwaad te doen, dat was niet alleen fysiek.

Even nog lijkt ze wat beteuterd voor haar uit te staren, dan begint opnieuw haar gezicht te stralen en haar oogjes schieten naar die van Waterval bij Maanlicht. Die wist waarschijnlijk al wat deze verandering in haar houding betekende, namelijk nog meer woorden, een ander verhaal. "Ik ben Kracht van de Storm ook tegen gekomen hier" verteld ze hem vervolgens op diezelfde enthousiaste toon "Met hem gaat het ook goed, los van de gebruikelijke ellende natuurlijk" zegt Hazel met een glimlach rond haar lippen "Hij houd het meeste van de zee, mijn voorkeur gaat uit naar de rivier en de waterval met haar kleine meertjes. Waar hou jij het meeste van Waterval bij Maanlicht? Waar ben jij het liefst?" Hazeltje babbelende alweer op haar gebruikelijke toon, haar gebruikelijke opgewekte zelf door terwijl ze met haar energieke pas naast de hengst liep. "Ik vind de zee wat te groot, teveel onbekenden, je kunt er het einde noch het begin van zien en hoe ver je ook loopt, hoe hard je ook probeert je zult nooit beide kunnen zien. De rivier daarentegen is overzichtelijker, je kunt er nog steeds lang niet alles zien maar je krijgt er meer van mee dan de zee. Daarbij vind ik het gemakkelijker om naar de rivier te luisteren dan naar de zee, en de rivier lijkt meer te geven aan de dieren en planten om haar heen terwijl de zee zichzelf heeft vergiftigd met gigantisch veel zout. Aan de oever van de zee is niets meer te vinden dan kaal zand, pas meters verder begint er weer droog, stug gras te groeien. In de zee zal vast een hoop leven zijn dat zich heeft aangepast aan die hoeveelheid zout" Even zwijgt Hazeltje peinzend. "Misschien denken de wezens in de zee wel hetzelfde over zoetwater" zegt ze plots met een grijns rond haar lippen "Eigenlijk zijn het gewoon twee verschillende werelden en hebben we weinig met elkaar te zoeken. De rivier hoort wat meer bij mijn eigen wereld, de zee is de wereld van een ander." Hazeltje kijkt de grote hengst zijdelings aan, even zwijgend om te wachten op een respons.

<3 Waterval bij Maanlicht . Kracht van de Storm .