I'm here to proove you my qualities. ~ Avanti.

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

Mitch stapte ongemerkt door de donkere bossen, zijn spieren rollend onder zijn gitzwarte vacht. Zijn donkere kille ogen voor zich gericht. Hij had maar éen liefde in zijn leven gekend, Zehlia. Maar hij was zeker dat ze hem nooit meer wou zien nadat hij had gezegt dat hij na de dood van zijn ouders een monster was geworden. Koudbloedig had hij alle paarden op zijn pad vermoord. Verschillende merries verkracht en daarna meteen gedood zodat er nooit een veulen van hem op de wereld zou komen. Voorkomen kon hij niet, maar die veulens zouden nu toch al lang uitgemoord zijn doordat ze mijn bloed in hun zielige lijven hadden. Krachtig zette hij zijn stap voort tot het midden van het bos. 'Avanti, I'm here.' zei zijn lage stem.

AVANTI
It's getting harder and harder to breath

Tevreden maar nooit voldaan. Zelf met een blauwe maan achter de rug zou Avanti nooit tot weinig tevreden kunnen zijn. Het was gewoon wie hij was ... hij moest gewoon bloed proeven, zijn daden kunnen voldoen voor hij echt tevreden was. Maar dat was hij nooit, nooit voldaan dus dat vertelde al genoeg over hoe hij zijn dagen vulde en slijtte. Toch was het gevoel dat hij nu had goed, hij had een goede vruchtbare blauwe maan achter de rug. Beide zijn schimmen hadden hun taken vervuld en naast dat had hij er twee schimmen bij en daar was hij heel tevreden bij.

Met een actieve geruisloze draf dreef hij zichzelf terug naar het bos, dieper en dieper tot enkel de paarse twinkel van zijn ogen hem onderscheidde van de rest. De andere schimmen waren er zoals altijd, ze rusten of deden zich tegoed aan het vlees van dode lichamen. Paarden die ooit nog over het veld gehuppeld hadden en uiteindelijk onder hun hoeven waren gestorven. Hij gaf zijn schimmen ieder een blik van zijn angstaanjagende ogen en hij voelde de rilling door hun lichamen glijden. Zelf zij, de onsterfelijken leken soms nog bang van de leider. Hij plaatste zich aan het hoofd, zijn plaats en zijn eigendom. Ayana, zijn rechterhand kwam trouw rechts staan terwijl de andere in een slordige cirkel voor hen stonden. Ze hadden het allemaal gehoord van hun oren schoten allemaal naar dezelfde kant. Avanti blikte zijn paarse ogen richting het geluid, wie waagde zich in het schimmengebied, het gebied waar je nooit levend van terug kwam. 'Blijf.' Beval Avanti zijn schimmen één voor één omdat hij wist dat ze hun prooi toch achterna zouden gaan. Uiteindelijk bewoog hij zichzelf tussen de bomen door naar zijn prooi. 'Wel wel. Wat brengt jou hier ...' Hij zweeg en gooide zijn hoofd omhoog. 'Nee, wacht ik weet het, je wilt schim worden?' Vroeg hij geamuseerd.

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

Hij ademde diep in, of hij gespannen was? Een beetje. Maar wie is nou niet gespannen als je dé lord ontmoet. Toen Mitch bleef staan hoorde hij geritsel voor hem. Daar verscheen Avanti, zijn paarse ogen dood en kil. 'Wel wel. Wat brengt jou hier... ' Hij zweeg en gooide zijn hoofd omhoog. 'Nee, wacht ik weet het, je wilt schim worden?' vroeg hij op een geamuseerde toon. Mitch' donkere ogen keken hem aan en hij knikte. En of hij dat wou, hij wou niks liever dan moorden zonder ervoor gestrafd te worden. Het was net voor de blauwe maan, waardoor hij zichzelf nog gevaarlijker voelde. Hij voelde de kracht van het bos in hem stromen.

AVANTI
It's getting harder and harder to breath

De zwarte hengst voor hem knikte enkel maar en Avanti lachte bij vruchteloos om dit stille gebaar. Hij zette zijn lichaam in stap en cirkelde rond de hengst heen. Zijn paarse ogen streken schaamteloos langs diens lichaam alsof hij een stuk vlees aan het keuren was. En uiteindelijk bleef hij dan toch terug staan en snoof kort en minachtig. 'En waarom in de duivels naam denk jij dat je in mijn groep kan behoren?' Vroeg Avanti nochalant. Zijn oren gleden wat dieper in zijn hals, zijn paarse ogen glijden naar de zon die langzaam onder gaat. Straks zou een blauwe maan naar de hemel stijgen. Avanti voelde de energie door zijn lichaam gieren. Een energie die hij anders nooit krijgen kon. Zijn oude lichaam leek zou jong als dat van een driejarige hengst die volgroeid was. De blauwe maan gaf je wat je anders nooit krijgen kon ... onsterfelijkheid. Maar in ruil daarvoor moest je paarden offeren zodat nooit vergeten zou worden wie de baas is, wie op de wereld regeert anders dan God. 'Waarom denk je dat ik je zo'n geschenk zou geven?' Vroeg Avanti vervolgens op een sissende toon. Het zag er niet echt een spraakzaam type uit maar dat was niet nodig, zolang er naar hem geluisterd werd was het goed en anders .. oprotten.

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

Avanti's paarse ogen staken in zijn lichaam. Van zijn eigen kracht trilde hij een beetje. Bang was hij niet voor Avanti, maar respect had hij wel hem.. 'En waarom in de duivels naam denk jij dat je in mijn groep kan behoren?' Vroeg Avanti nochalant. 'Omdat ik anders nergens meer voor te leven heb. Nu heb ik nog een doel inzicht.' zei Mitch' lage stem. Vermoorden zonder ervoor gestraft te worden, merries verkrachten en daarna toch hun mieserige leventjes maar beïndigen, was waar hij voor leefde. 'Waarom denk je dat ik je zo'n geschenk zou geven?' Vroeg hij vervolgens op een sissende toon. 'Omdat ik er respectvol mee kan en zal omgaan. En ik u niet zal teleurstellen.' Hij bleef hem aankijken. Hij was bereid om z'n mieserige leventje achter te laten en in een heel nieuw leven te stappen.

AVANTI
It's getting harder and harder to breath

Avanti, de schimmenleider, bleef lange tijd stil. Hij hoorde een uil op de achtergrond roepen maar voor de rest was er niets in een straal van één kilometer rondom hen. Vele dieren kwamen nooit veel dichter in de buurt van de schimmenleider. Zijn geur, die enkel bloed en verderf met zich meesleepte deed je al omdraaien en hollen. En dan was er nog zijn fixerende blik die zelf de wolven liet wegrennen. Hij liet de woorden langzaam tot zich inzinken en snoof wat verbitterd. 'Heb je wraakplannen?' Vroeg Avanti uit het niets. De laatste tijd waren er veel van die types die wraak uitoefende tegenover familie of vrienden. En er was niets waar Avanti een grotere hekel aan had dan dat. Hij kon het niet verkroppen dat paarden enkel schim wouden worden omdat ze het hun vader of zus betaald wouden zetten. Zo werkte hij niet, schim zijn was een levenswerk, geen ééndagsdroom. De tweede zin uit de hengst zijn mond stond hem al wat meer aan. Hij was bereidt er respectvol met om te gaan maar vooral ... hij zou Avanti niet telleurstellen. 'Precies wat ik wou horen.' Siste Avanti met een vage tevredenheid, toch was dat nog steeds niet voldoende voor hem ... hoe goed was deze hengst werkelijk ...

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

'Heb je wraakplannen?' vroeg Avanti uit het niets. Wraak? Waarvoor moest hij wraak hebben, degene die hij haatte zijn al lang onder zijn massieve hoeven vertrappeld. 'Wraak staat niet in m'n woordenboek, dus nee.' Mitch keek hem aan, afwachtend welke zet hij zou maken. Toen hij zei dat hij er respectvol mee om zou gaan en hem niet zou teleurstellen zag hij een vage tevredenheid. 'Precies wat ik wou horen.' Mitch glimlachte binnenin, maar van buitenaf was niks te zien behalve een kleine knik.

AVANTI
It's getting harder and harder to breath

Met zijn paarse kille ogen bleef Avanti toekijken hoe het veulen in kleine stukjes werd gebeten. Alsof het zo dagdagelijks was. Zijn houding was geheel ontspannen terwijl ieder ander paard zou paniekeren omdat er weer een veulen werd vermoord. Het leek alsof het dagelijks voor zijn ogen afspeelde, geen emoties, geen twijfel, geen pijn. Zo was Avanti en zo ging zijn leven vol haat en wraak. Hij was een egoist, dacht alleen aan zichzelf en zijn wensen. Wat anderen deden tolereerde hij niet. Zolang hij kon blijven wreken, kon blijven heersen dan was het goed, dan was hij tevreden. Zijn schimmen wisten dat en ze waren op vele vlakken als hem anders zouden ze zo ver niet komen. Hij keek naar het leveloze lichaam van het veulen en de terugkeer van de hengst waarvan hij de naam niet eens wist. Maar voor hem deden namen er niet toe, zolang maar naar zijn wens werd geleefd en gediend. Toen de hengst terug naast hem stond keek Avanti hem niet aan. 'Goed.' Was zijn simpele botte antwoordt. Hij snoof en blikte opzij, de pijn die de hengst nu zou doormaken was vier maal erger dan de pijn die door gelijk wat veroorzaakt kon worden. Zelf Avanti, de sterkte was bezweken onder het gif van de blauwe maan. Zonder waarschuwing boorde hij zijn tanden in de slagader van de hengst ... liet het gif los en trok zich dan terug. 'Welkom in mijn kudde, maak dat ik er geen spijt van krijg.' Siste Avanti dodelijk terwijl hij een stap terugdeed en plezier toekeek naar de marteling die de hengst doormaakte.
* Proficiat!

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

'Volg' siste Avanti. Dat liet Mitch zich geen twee keer zeggen en hij volgde hem. Hij wandelde naar een gebied waar een veulen iets verder van de kudde was verwijdert. 'Zie je dat veulen? Dood het.' Hij glimlachte en stapte geruisloos door de laatste paar meters van het bos. Ergens had hij iets meer spanning en moeilijkheid verwacht, maar een opdracht was een opdracht en geen enkele opdracht zou Mitch laten schieten.

Met een langzame pas liep hij naar het veulen toe, kijkend of niemand keek. Toen hij bij het veulen was glimlachte hij kil. 'Hi little, ready to say goodbye to your mommy and your life?' Hij wachtte niet op een antwoord maar hapte meteen in het kleine zielige ding z'n slagader. Het bloed zat over zijn lippen waarnaar hij terugkeerde naar de donkere bossen en weer bij Avanti ging staan.

Jennifer schreef:

AVANTI
It's getting harder and harder to breath

Met zijn paarse kille ogen bleef Avanti toekijken hoe het veulen in kleine stukjes werd gebeten. Alsof het zo dagdagelijks was. Zijn houding was geheel ontspannen terwijl ieder ander paard zou paniekeren omdat er weer een veulen werd vermoord. Het leek alsof het dagelijks voor zijn ogen afspeelde, geen emoties, geen twijfel, geen pijn. Zo was Avanti en zo ging zijn leven vol haat en wraak. Hij was een egoist, dacht alleen aan zichzelf en zijn wensen. Wat anderen deden tolereerde hij niet. Zolang hij kon blijven wreken, kon blijven heersen dan was het goed, dan was hij tevreden. Zijn schimmen wisten dat en ze waren op vele vlakken als hem anders zouden ze zo ver niet komen. Hij keek naar het leveloze lichaam van het veulen en de terugkeer van de hengst waarvan hij de naam niet eens wist. Maar voor hem deden namen er niet toe, zolang maar naar zijn wens werd geleefd en gediend. Toen de hengst terug naast hem stond keek Avanti hem niet aan. 'Goed.' Was zijn simpele botte antwoordt. Hij snoof en blikte opzij, de pijn die de hengst nu zou doormaken was vier maal erger dan de pijn die door gelijk wat veroorzaakt kon worden. Zelf Avanti, de sterkte was bezweken onder het gif van de blauwe maan. Zonder waarschuwing boorde hij zijn tanden in de slagader van de hengst ... liet het gif los en trok zich dan terug. 'Welkom in mijn kudde, maak dat ik er geen spijt van krijg.' Siste Avanti dodelijk terwijl hij een stap terugdeed en plezier toekeek naar de marteling die de hengst doormaakte.
* Proficiat!

**Profile**

» I want my revenge. [AVANTI]
» In dreams he came to me | Avanti |
» AVANTI - dogs of war
» Blind to what is right - AVANTI
» Somewere only we know ~ Avanti

I'm here to proove you my qualities. ~ Avanti.

I'm here to proove you my qualities. ~ Avanti.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen