I hope you welcome me||AVANTI

**Profile** Number of posts : 126 Status : Absent

Deshas

I'm here for your'e entertainment

Rustig en koeltjes liep ik daar over de kiezelbank van de rivier. Mijn manen waaide rustig in de warme wind, terwijl mijn neusgaten elke geur oppikten, voor de veiligheid, toch voelde ik me volkome rustig, alsof er nergens en nooit gevaar had geloerd. Toch, mijn ogen schoten van de ene plek naar de andere, ik nam alles in mij op. Mijn hoeven schraapten over de kiezels, sommigen vielen de rustieke, kabbelende rivier in, het leek een doodnormale lentenacht. Maar ik had het gevoel dat er iets ging gebeuren, iets speciaals. Mijn hart ging sneller kloppen, ik voelde me onrustig worden, mijn hart pulsde, en het bloed gierde door mijn aderen. Bang was ik niet, opgewonden ook niet, maar rustig ook niet, dit gevoel kon ik niet plaatsgeven, het was totaal onbekend. Terwijl ik me van de rivier verwijderde, en de stoffige bergen introk leek ik het gevoel te hebben dat iemand me volgde. Voor het eerst sinds dagen n de blauwe maan voelde ik de angst opkomen. morgen was het blauwe maan, of vandaag? Hoorde ik nu bij mijn kudde te zijn? Ik wist zeker dat het pas morgen was, en sloeg de angst van me af. Toch prbeerde ik het. Langzaam draaide ik me om, mijn ogen richtte zich een voor een op de schaduwen.''Come and get me then..'' Sprak ik rustig, en mijn hoef schraapte over de grond.

AVANTI
It's getting harder and harder to breath

Tevreden maar nooit voldaan. Zelf met een blauwe maan achter de rug zou Avanti nooit tot weinig tevreden kunnen zijn. Het was gewoon wie hij was ... hij moest gewoon bloed proeven, zijn daden kunnen voldoen voor hij echt tevreden was. Maar dat was hij nooit, nooit voldaan dus dat vertelde al genoeg over hoe hij zijn dagen vulde en slijtte. Toch was het gevoel dat hij nu had goed, hij had een goede vruchtbare blauwe maan achter de rug. Beide zijn schimmen hadden hun taken vervuld en naast dat had hij er twee schimmen bij en daar was hij heel tevreden bij.

Met een actieve geruisloze draf dreef hij zichzelf terug naar het bos, dieper en dieper tot enkel de paarse twinkel van zijn ogen hem onderscheidde van de rest. De andere schimmen waren er zoals altijd, ze rusten of deden zich tegoed aan het vlees van dode lichamen. Paarden die ooit nog over het veld gehuppeld hadden en uiteindelijk onder hun hoeven waren gestorven. Hij gaf zijn schimmen ieder een blik van zijn angstaanjagende ogen en hij voelde de rilling door hun lichamen glijden. Zelf zij, de onsterfelijken leken soms nog bang van de leider. Hij plaatste zich aan het hoofd, zijn plaats en zijn eigendom. Ayana, zijn rechterhand kwam trouw rechts staan terwijl de andere in een slordige cirkel voor hen stonden. Ze hadden het allemaal gehoord van hun oren schoten allemaal naar dezelfde kant. Avanti blikte zijn paarse ogen richting het geluid, wie waagde zich in het schimmengebied, het gebied waar je nooit levend van terug kwam. 'Blijf.' Beval Avanti zijn schimmen één voor één omdat hij wist dat ze hun prooi toch achterna zouden gaan. Uiteindelijk bewoog hij zichzelf tussen de bomen door naar zijn prooi. 'Wel wel. Wat brengt jou hier ...' Hij zweeg en gooide zijn hoofd omhoog, zijn oren plat en zijn scherpe hoektanden ontbloot.

**Profile** Number of posts : 126 Status : Absent

Deshas

I'm here for your'e entertainment

Stilletjes deed ik een stap achteruit bij het herkennen van het nachtzwarte paard. Een paard dat veel paarden leidde, haast teveel voor mij. De schimmen tonden achter hem, klaar voor de aanval. Mijn hart bonkte, het leek te exploderen terwijl mijn ogen van de ene schim naar de andere gaan. Dit was een Lose-lose situatie, ik zou nooit winnen. Maar ik overwon mijn angst een paar tellen later, en deed moedig een aantal stappen richting Avanti. Zijn scherpe hoektanden blikkerden in het maanlicht, haast angstaanjagend, maar koeltjes beantwoorde ik zijn vraag, terwijl mijn staart onrustig heen en weer zwiepte.''Ik kan u hetzelfde vragen Avanti, ik woon hier, en het is nog geen blauwe maan, wat doe jij hier?'' Ik sprak koeltjes, onbevreesd erwijl ik rechttegenover hem stond. Mijn oren lagen ook plat naar achteren, en ik stijgerde met een luidde hinnik, hij kon mij geen angst aanjagen, dat kon alleen ikzelf. Mijn hoeven stonden klaar om hem te vertrappelen, al ging ik er dood aan. Hij kon niet doodgaan, net als alle andere schimmen, dit werd de allrlaatste nacht van mijn leven, maar dat wilde ik niet inzien. Ik had een vol leven voor mij, maar niemand zou merken dat ik weg was, ik was onpopulair, niemand mocht mij, behalve zij dan.

Jennifer schreef:

AVANTI
It's getting harder and harder to breath

Zijn paarse ogen schoten met een verrukte blik over het paard zijn lichaam. Zonder zich te schamen, zonder zich ook maar ergens zorgen om te maken. De andere liet een vaag gefluister horen en sommige lachten kort vals om wat voor Avanti stond en zijn stem liet horen. Avanti sprong niet zo goed om met dreigementen, of vragen die hij liever neit hoorde van een ander. Wat de hengst hem nu vroeg was meer dan die twee samen. Achter zich hoorde hij één van zijn schimmen naar adem happen. Ze wisten hoe zwaar Avanti uit kon schieten, hoe kort zijn lontje was. De hengst voor hem had hier zojuist gezegd waar het op stond, dat hij hier woonde en dat het nog geen blauwe maan was ... er kwam een sissend geluid op zijn keel, hoe graag hij deze hengst ook wou vermoorden om wat hij net gezegd had ... hij hield zich dus maar gewoon stil. 'Je weet toch tegen wie je het hebt?' Vroeg Avanti dreigend. Zijn lichaam kwam in stap en ging rond de hengst heen. Hij bestuurde hem van alle mogelijke hoeken en lachte dan luid toen de hengst wat van zijn idiote actie-moves liet zijn. 'Zielig, echt zielig, wist je dat?' Gromde Avanti nijdig. Ja, de hengst had zijn dagje enorm om zeep geholpen. 'Maar als ik je een plezier kan doen door op je vraag te antwoorden dan doe ik dat ...' Hij zweeg en keek met zijn paarse ogen kort naar zijn medeschimmen. 'je vermoorden.' Antwoordde hij uiteindelijk doodnormaal. Zijn paarse ogen gingen terug naar de hengst, recht door diens ziel en een valse lustige grijns speelde op zijn gezicht ...

**Profile** Number of posts : 126 Status : Absent

Deshas

I'm here for your'e entertainment

Deshas is een Merrie

Blijkbaar ontving Avanti mijn boodschap niet goed, en leek hij het niet erg te waarderen dar ik deze woorden zei. Ik briestte, mijn neusgaten sprongen open, dit was nu een gevaarlijk leven waar je je doorheen moest slaan. Ik schraapte met mijn zwarte hoeven over de droge grond, wolkjes stof kwamen op. De lucht was droog en vol spanning, ik voelde het, als energie dat binnekort ging losbarsten. Ik schudde mijn hoofd, geen angst kwam in mijn lichaam voor, moed, daar ging het nu om. Mijn ogen gingen naar de donkere schaduwen achter de leider, getrappel van ongeduld, gehinnik, gelach, ze vonden me dom, dom dat ik Avanti zo uitdaagde, maar wat had ik nog te verliezen? Ik briestte, Avanti sprak met kille stem, zoals gewoonlijk. 'Je weet toch tegen wie je het hebt?' Vroeg de hengst dreigend, ik knikte rustig. ''Avanti, Lord of the Shades.'' Avanti ging langzaam om mij heen lopen, zijn aanwezigheid maakte mij alert en ik steigerde met een luide hinnik. De donkere hengst lachtte, ik voelde me bekeken, door hem en door de schimmen die klaarstonden om op mijn commando zich op mij te storten en mij te vermoorden. 'Zielig, echt zielig, wist je dat?' Gromde Avanti nijdig, Ik hield me stil en liet alles over me heen komen. 'Maar als ik je een plezier kan doen door op je vraag te antwoorden dan doe ik dat ...' ik voelde iets opkomen, iets verschrikkelijks, het woord stond al klaar, maar ik wilde het nooit horen. 'je vermoorden.' Daar was het. Ik voelde zijn ogen in mij branden en met een ruk draaide ik de andere schimmen de rug om en keek ik recht in zijn gezicht. Mijn ogen richtte zich op de zijne, prachtige paarse ogen, mijn hoeven schraapte zich over de grond, ik briestte, angst stond in mijn lichaam niet in mijn ogen. Ik was bang ja, bang om dood te gaan, maar dat zou niet zonder slag of stoot gaan.''U mag het doen van mij, ik heb toch niets meer.'' Sprak ik rustig, en ik boog mijn kop naarbeneden.

AVANTI
It's getting harder and harder to breath

Toen zijn naam als een zachte melodie door haar werd uitgesproken straalde de macht over hem heen voor de enkele seconden. Ja, hij was de grote koning, al legde hij de lat soms wel heel hoog in zijn eigen gedachten. Hij vond zichzelf de koning, zijn schimmen aanbeden hem als een koning maar de buitenstaanders keken met een afgunst op hen neer alsof hij het kleinste miertje was op de aardbol. Zij kozen dan oprecht voor de machtige leiders. Avanti walgde van het idee om onder de leiders te leven, als hij uit zijn schimmenpositie werd getrokken nouja dan ging hij toch gewoon voor de rechtstreekse dood. Hij zou niet in een kudde willen leven onder het gezag van de leiders. Hij dacht er nog niet aan. Hij liep de rest van zijn leven nog liever in het bos rond, helemaal in zijn eentje. 'Dat klinkt vier maal beter.' Zei hij grimassend. Hij blikte over zijn schouder naar de anderen en met een knik verbande hij ze uit het gesprek. Geen van zijn schimmen met uitzondering van Ayana mocht zijn gesprekken bijwonen. Maar ook nu stuurde hij de merrie weg. 'Je bent daarvoor niet gekomen ...' Concludeerde Avanti minachtig. Hij hoorde haar hart als een razende te keer gaan, zo hoorde het ook te zijn in het bijzijn van de schimmenleider. 'Waarom ben je hier? Wat wil je van me?' Hij kon het al wel raden, ze wou een schim worden ...

**Profile** Number of posts : 126 Status : Absent

Deshas

I'm here for your'e entertainment

Ik aarzelde, en voelde een lichte bries door mijn manen heen kruipen. Terwijl ik keek hoe de andere schimmen afdropen leek Avanti wat rustiger te zijn geworden na mijn onrespect tegen hem. Ik leunde wat op mijn rechterbenen en wisselde dan naar de linkerkant, waardoor ik een beetje heen en weer wiegde, het maakte me rustig. Hij wist wat ik hier kwam doen, het was namelijk niet normaal dat een paard als ik zo ver van de kudde af was op de nacht dat de nacht erna blauwe maan zou worden, maar ik was nou eenmaal vreemd.''Ik kom hier om een gunst van u te vragen Avanti.'' Begon ik rustig, ik was opgehouden met wiegen en stond nu ijzig stil en kaarsrecht, ik durfde hem nog net in zijn paarse ogen te kijken. In mijn donkere ogen was de maan weerspiegelt, en leek op te heldere elke keer dat ik met mijn ogen knipperde.''Ik wil een schim worden, ik heb niets meer om te leven, dat heb ik nooit gehad, maar ik wil blijven leven.'' Ik wilde inderdaad niet dood, maar ik wilde herboren worden, en sterker zijn, ik wilde niet afhankelijk zijn van iemand die zei wat je moest doen, maar dat deed Avanti ook, dat wist ik, maar ik haatte mijn leventje, elke keer poolen gras eten op ieder uur van de dag, het was saai, futloos.''Ik hoop dat u daarmee instemt Avanti.'' Ik keek hem hoopvol aan, maar mijn hoop was klein.

Jennifer schreef:

AVANTI
It's getting harder and harder to breath

Avanti wachtte tot zijn schimmen buiten de verplichte afstand waren. Hij wou niet dat ze zich zouden moeien, laat staan het gesprek meeluisterde. Dat was nu eenmaal één van de vele eisen die Avanti had in zijn leven. Hij blikte naar de merrie voor zich, schimmel, lange manen en die albeheerende typische merriebouw. Niets aan haar liet zien dat ze ook maar een beetje slecht bezat, het was al goed met zo eentje in zijn kudde, laat staan dat hij er zou twee zou willen. Hoe ze heen en weer wiegde tussen haar rechter en linkerbeen ergerde Avanti maatloos. 'Wil je daar mee ophouden of ik geef je iets om heen en weer van te wiegen, als je het dan nog zal kunnen.' Siste hij nijdig. Hij luisterde naar haar woorden en lachte kort, luid en vals. 'Ik ben niet zo vrijgevig, zeker niet als het gaat om gunsten.' Siste hij op zijn dodelijke toon. Hij snoof kort en gooide zijn oren dieper in zijn hals. Zijn blik bleef met een dwingende fixatie op haar gericht. Ze wou schim worden, waarschijnlijk, waarom zou ze hier anders geweest zijn. Hij had het wel kunnen denken. Haar stoere acties hadden al iets laten doorschemeren. 'Wat ben je bereidt om daarvoor te doen?' Vroeg hij eentonig. Hij had dit gesprek al duizend keren gehad, misschien, misschien kon hij voor deze keer niemand minder dan zijn rechterhand laten komen. 'Ben je bereidt te vechten tot de dood?' Vroeg hij uitdagend ...

**Profile** Number of posts : 126 Status : Absent

Deshas
I'm here for youre entertainment

Ik weigerde hem aan te kijken, angst ging door heel mijn lichaam heen en liet mij trillen, ik was niet zo'n bang paard, meer van het machogebeuren, maar dit paard liet iedereen de schrik aanjagen, zo ook mij. 'Wil je daar mee ophouden of ik geef je iets om heen en weer van te wiegen, als je het dan nog zal kunnen.' Siste Avanti nijdig, ik deed wat er van me werd gevraagd, mijn ogen zochten hem nu op, terwijl mijn bloed als een snelstromende waterval door mijn lichaam pompte, ik was onrustig, zoals altijd, maar dit was een andere onrust. Hij lachte, kort en vals, de kilte was duidelijk hoorbaar, waarom was ik hier ingodsnaam aan begonnen? maar ik hield me sterk en richtte me op, ookal stond er geen uitdagende blik in mijn ogen, ik durfde hem aan te kijken, en dat vond ik al heel wat. 'Ik ben niet zo vrijgevig, zeker niet als het gaat om gunsten.' Siste hij op zijn dodelijke toon. Hij snoof kort en gooide zijn oren dieper in zijn hals, ik volgde zijn voorbeeld, een hoef schraapte over de kiezels, maar ik hield me stil, alleen onze ademhaling was in een kort moment te horen. Ik zuchtte even, staarde even om me heen, als ik kon vluchten moest ik een uitweg kiezen, maar ik kon niet vluchten, nu niet meer, ik was ten dood opgeschreven. 'Wat ben je bereidt om daarvoor te doen?' Vroeg hij eentonig. Hoe vaak moest hij dit wel niet doen? Deze gesprekken, het bepalen of je wel door kon gaan of niet, het maakte me nerveuser als ik was, maar mijn brutale blik kwam terug, en ik keek hem strak aan. 'Ben je bereidt te vechten tot de dood?' Vroeg hij uitdagend, ik schudde mijn manen.'Ik ben bereid om alles te doen heer Avanti, alles, ik heb niets meer te leven, maar ik wil blijven leven.' Ik wilde niet dat hij het verkeerd interpeteerde.

**Profile**

» Hope
» There is always hope, Vestival.
» There is hope for everyone of uss. [Zehlia]
» There is no balans, there is just hope. [Morax]
» When you believe and fight there is hope to find

I hope you welcome me||AVANTI

I hope you welcome me||AVANTI

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen