Vogels die volop hun nestem hadden gebouwd en hun eitjes snel zouden leggen. En zoals vele merrie's die hengstig stonden en gedekt zouden worden. Blaadjes die langzaam groeide om het land weer vol in groei te maken en alles zou gauw weer verradelijk prachtig zijn. Ja want bmh was niet de sprookjes wereld waar vele in dachten. maar al gauw vielen ze in een val van de schimmen. Zehlia was er een levende voorbeeld van .. Ookal wist ze van het bestaan van schimmen .. toch droeg ze gauw een veulen van een schim. Een knappe jonge man was het maar toch maakte ze zich zorgen om de jonge ..

Ze droomde wat tegen een boom aan leunend alsof ze elk moment in kon storten., Maar ze stond stevig op haar smalle beentjes en niks zou haar overkomen. Ze wilde enkel weten hoe het met haar zoon was... haar zoon die ze uit het oog was verloren, Is ze een slechte moeder ?? Enkele vragen tolde door haar bolletje, zorgend maken over haar zoon. Was het overdreven ? Nee eigenlijk niet, moederliefde was gewoon iets wat door merg en been ging en dus mocht ze zich ook druk maken over haar jonge die ze al een tijd niet gezien had .. Geen levenverschijnsel niks ....

Ze rukte zichzelf uit haar nare gedachtes en ze zuchte eens diep teleurgesteld over zichzelf, toch drukte ze alle gevoelens weer achter slot en grendel hoopend dat haar gezichtsuitdrukking niet te opvallend zou zijn geweest voor de buitenwereld. Want wat als ze merkte dat de merrie emotioneel niet zo sterk was dan vele verwachten van haar .. wat dan ... Ze rechte haar lichaam weer perfect, schudde haar hals zodat haar manen weer ter plaats kwamen en dan pas viel het haar op. Een gestalte enkele bomen verderop die zich vermaakte bij de appelboom. Ze benijde zijn groote gestalte waarmee hij makkelijk bij de appels kon komen. Zei moes maar altijd veel moeite doen of afwachten tot er appels op de grond vallen .. Rustig zet te haar lichaam in beweging,licht nieuwschierig . Wie was deze hengst ? 'Hallo daar ?' Haar warm zachte stem was eigenlijk niet bedoeld om vragend over te komen. Ze zoch gezelschap om haar gevoelens weg te kunnen kroppen..

Ze kon de vertouwde glimlach weer op haar lippen zetten, de glimlach die haar nog nooit in de steek had gelaten. Ze luisterde aandachtig naar zijn stem terwijl haar blauwe ogen langzaam van borst naar zijn hoofd gaat. Ze had het niet nodig om de hengst helemaal te bekijken. Het was tenslotte geen keuring of een stuk vlees dat achter het glas ligt. ze hoorde hoe hij haar naam eens uitsprak maar de zijne volgde niet , misschien later wel.

Even voelt ze hoe de lente briesje haar manen laat opwaaien, en als de hengst haar blikken had gevolgt en appels voor haar bezorgde op zijn manier glimlachte ze breed. "Dankje "Klonk haar stem nu wat hees. Ze schrok er zelf van dat haar stem zo oversloeg, Haar ogen glijden naar een appel en snel neemt ze de appel om er een hap van te nemen. Het ontbijt van de dag. Wanneer ze de appel op heeft recht ze haar ogen weer tot de hengst. Aan de ene kant begreep ze zijn reactie wel.. Hij was groot en viel al gauw op, enkel de donkere nachten zou hem kunnen verstoppen met zijn lichaam.

[srry inspriloos ...]

Ze luisterde naar zijn stem, de vriendelijke stem die warm aankwam liet haar glimlachen en hem weer aankijken met haar helderblauwe ogen. ' Axis' zacht herhaalde ze zijn naam, de naam was vaker gevallen maar niet echt dat ze dacht dat ze voor hem moes oppassen. Nee helemaal niet. Hij bleek met alles eromheen toch de verstandige geest te zijn.Iets wat haar aanstond. Wat natuurlijk vooral kwam door de verhalen, en ze eigenlijk wel zeker kon zijn dat ze waar waren.

Even kijkt even raar op als de hengst het goed heeft. Ja Amosis de laast geborene zoon van haar. Een jonge man die ze nu uit het oog was verloren... Ze had hem misschien beter moeten vasthouden, ookal kon ze het niet tegenhouden... Hij was spontaan weg en dat was gewoon iets wat elke moeder gek kon maken. geen zekerheid tussen moeder & zoon .. ' Dat klopt ..... ' Haar stem was zacht maar zeker niet schamend. Nee ze was trots op de mooie hengst die hij geworden was en schamen deed ze niet .. ook niet omdat zijn vader schim was .. nee het bleef haar kleine zoon....