When Satan meets Hell. || Avanti

**Profile** Number of posts : 279 Status : Active

Met een kalme tred wandelt de grote, gitzwarte gespierde hengst door het gebied van Blue Moon Horses. Bij elke pas rollen zijn spieren over zijn schouders en voel je de grond zachtjes onder je voeten trillen. Na enige tijd staat de hengst abrupt stil, hij heft zijn hoofd zo mogelijk nog hoger op en de zachte wind speelt met zijn gitzwarte manen die met slierten om zijn gespierde hals wapperen. Zircon was een schítterende hengst om te zien, zijn lichaam goed gespierd met maar weinig echte littekens. Her en der lopen er streperige verdikkingen over zijn lichaam die een onaangename ontmoeting met een wolf suggereren, maar dat maakte hem niet minder om te zien, oh nee het gaf hem net dat beetje extra. Toch had zijn voorkomen ook iets afschrikwekkend, het was iets dat niet direct te definiëren viel maar wanneer je goed keek kon je zien dat het zijn ogen waren die je de rillingen bezorgde. Zijn ogen waren gitzwart en enig teken van leven leek eruit te ontbreken, ze waren levenloos, nietszeggend en afschrikwekkend. Het waren het soort ogen waar je even in keek en vervolgens snel van wegkeek want als je zou kijken, te lang zou kijken dan zou je vallen. Vallen in de eindeloze diepte van vergetelheid.

Het waren deze ogen die zich boorden in die van de hengst even verderop, het was Avanti leider van de schimmen. Zircon had vele dingen meegemaakt, hij had liefde gekend en haat, hij had gevochten en liefde bedreven en juist doordat hij beide goed kende wist hij waar hij waarde aan hechtte. Zircon was een killer, geboren en geschapen als een killer en hij hield ervan, hij hield van de jacht en hij hield van de moord. Nog altijd hield Zircon zijn gitzwarte ogen strak op die van de hengst voor hem gericht en uiteindelijk zet hij zijn lichaam weer in een stap richting de hengst. Op gepaste afstand van het dier zet hij zijn zwarte gestalte weer tot stilstand en voor het eerst laten de ogen die van de hengst los en laat hij ze tergend langzaam over het lichaam van de schim glijden, alsof hij een levende vleeskeuring moest ondergaan. Daarna brak er een grijns rond de lippen van de hengst en spreekt hij "Hallo Avanti" met de stem die een ieder tot verwarring bracht. Het was een honingzoete, vriendelijke, heldere stem met een gouden randje. Iets dat niet te rijmen was bij de levenloze ogen, en die tegenstrijdigheid in combinatie met het schitterende lichaam van Zircon maakte hem een totale verwarring. Het maakte hem exotisch, spannend en levensgevaarlijk.

AVANTI
It's getting harder and harder to breath

Met een actieve geruisloze draf dreef hij zichzelf terug naar het bos, dieper en dieper tot enkel de paarse twinkel van zijn ogen hem onderscheidde van de rest. De andere schimmen waren er zoals altijd, ze rusten of deden zich tegoed aan het vlees van dode lichamen. Paarden die ooit nog over het veld gehuppeld hadden en uiteindelijk onder hun hoeven waren gestorven. Hij gaf zijn schimmen ieder een blik van zijn angstaanjagende ogen en hij voelde de rilling door hun lichamen glijden. Zelf zij, de onsterfelijken leken soms nog bang van de leider. Hij plaatste zich aan het hoofd, zijn plaats en zijn eigendom. Ayana, zijn rechterhand kwam trouw rechts staan terwijl de andere in een slordige cirkel voor hen stonden. De korte onderhandeling over wie dood moest vinden deze nacht ...

Ze hadden het allemaal gehoord van hun oren schoten allemaal naar dezelfde kant. Het geluid van een langezame zelfzekere tred. Avanti blikte zijn paarse ogen richting het geluid. De geur van het wezen kwam hem bekend voor, uit een lang en ver verleden. 'Hmm.' Mompelde Avanti bedenkelijk. Hij had genoeg vervelende paarden achter zich aan gehad en ze waren allen onder zijn hoeven geeindigd. 'Je weet wat ik wil.' Zei hij tegen de anderen voor hij in stap ging richting het geluid. De botten van lijken krakten onder zijn lichaam door. Hijzelf was nooit te horen, plots was hij er zonder dat je het ook maar wist. Hij verscheen op de openblek enkele meters voor de hengst, tuurlijk ... 'Zircon, wel wel.' Fluisterde Avanti op zijn kille eigen manier. De hengst had hij gezien, jaren geleden en hij had hem altijd gezien als een poteniële schim. 'Sinds wanneer ben jij terug en met welke boodschap kom je me nader?' Twee vragen die Avanti eigenlijk zo snel ging stellen ...

**Profile** Number of posts : 279 Status : Active

Zircon zocht de ogen van de hengst op, en alhoewel in die van Zircon niets was af te lezen was er ergens in zijn houding een vleug van respect te lezen. Geen angst voor de hengst, het was respect die hij had voor de leider van de schimmen en er waren maar weinig paarden die Zircon daadwerkelijk respecteerde, eigenlijk maar 1 en of hij nog echt paard viel te noemen was ook een technische kanttekening. Een grijns breekt door op zijn lippen wanneer de hengst zijn naam zei zonder dat hij zich hoefde voor te stellen, het was een bevredigend idee dat hij zijn vijanden en zijn bondgenoten kon onthouden, het onderscheidde hem van de meeste dwazen. Zircon wist dat de hengst zijn titel niet voor niets had gekregen, behalve strek was de hengst ook intelligent en daar was het Zircon vooral om te doen. Nooit zou deze hengst in de voetsporen treden van een dwaas, het waren immers de intelligenten die het uiteindelijk voor het zeggen hadden.

De twee vragen kwamen in een adem en Zircon begon met de eerste. "Sinds kort, niet meer dan een aantal dagen" spreekt de hengst met zijn heldere, honingzoete stem die totaal misplaatst leek in de rest van de omgeving. "Ik kom een eeuwig leven zoeken" sprak hij vervolgens het simpele antwoord op de tweede vraag van de schimmenleider. "Ik ontarm het leven, ik ken zowel liefde als haat en de keuze was snel gemaakt" Even laat Zircon de ogen van de hengst los om achter hem langs naar de plek waar de schimmen huisde te kijken "Ik ben niet als de meeste, moe en verkilt. Oh nee, ik ontarm het leven ik geniet met volle teugen maar niet zoals de meeste dat doen. Ik ben geboren om te jagen, ik hou van de jacht" zijn levensloze, nietszeggende ogen schieten weer terug naar die van Avanti "Dus ik dacht dat ik net zo goed de jagers kan vergezellen"

AVANTI
It's getting harder and harder to breath

Avanti had naast zijn scherpzinnigheid ook een enorm observatievermogen. Niet meteen om de dingen die je zou denken. Hij stond overdag gewoon uren naar de kudde de staren als een halve idioot maar was hij idioot als hij precies wist met welk paard hij eerst moest afhandelen omdat hij daarmee tien anderen kon raken? Waarschijnlijk niet. Hij kende het netwerk aan relaties vrij goed en het maakte hem sterk omdat hij kon dreigen die vriend of vriendin te vermoorden als je niet deed wat hij zei. En zo kon hij lang bezig gaan want ieder paard was verbonden met een ander en onrechtstreeks kwam je terug bij het begin. En zijn observatievermogen was meer dan goed voor gevallen als Zircon. Hij had de hengst vroeger lang genoeg gaande geslagen om te weten wat er in zijn hoofd omging en hoe zijn relaties waren, meestal oppervlakkig en met een dodelijk eind. Hij was het soort hengst dat een langzame genietende jacht nam, beetje zoals Avanti al was de schimmenleider soms vaak te ongeduldig, vooral tijdens blauwe maan. Dus hij kende Zircon min of meer en hij wist dat deze hengst een schim in zijn kudde moest worden.

Bij de woorden gaan zijn oren heel kort naar voor. Zijn paarse ogen kijken met een kille blik in die van Zircon, hij voelde het respect maar naast dat was er niets dat er ook maar naar leidde dat de hengst bang of opgewonden was. Terwijl hij anders de hartklopingen door de grond heen kon voelen hoorde hij nu enkel de regelmatige rustige hartslag van de hengst, boem boem ... boem boem ... boem boem ... als een echt roofdier. Zijn paarse ogen boorden bijna recht door diens ziel, een eigenschap die meerdere paarden wel vaak de rillingen gaven omdat het daadwerkelijk ook leek dat hij door je ziel heen keek. Er komt een valse glimlach op de lippen van Avanti eens Zircon de hongingzoete woorden uitspreekt. 'Had ik gehoopt.' Wenneer had Avanti dat voor het laatst uitgesproken? Hij had weinig hoop maar Zircon was een hengst die hij al langer dan vandaag in zijn kudde wou hebben en hij wou de hengst zoals gewoontelijk, bij iedere nieuwe schim, niet gaan uitdagen tot een gevecht ... want wat had het voor nut? Hij wou Zircon als schim en daar zou hij niet eerst nog eens om vechten. 'Ik kan je geven wat je wil, je staat immers al een tijdje op mijn verlanglijstig.' Meldde Avanti doodnormaal, alsof hij een verlanglijstje had .... met slachtoffers wel. 'Waarom ben je al die jaren eerder niet gekomen?' Vroeg Avanti uiteindelijk ...

**Profile** Number of posts : 279 Status : Active

Een grijns speelt rond Zircon's lippen bij het horen van de woorden van Avanti, de hengst was niet achterlijk en wist dat hij wat aan Zircon zou hebben. Want Zircon was goed in de jacht, hij was anders dan andere gestaltes hier niet direct door en door slecht maar verwarrend en dat kon in Avanti's voordeel werken. En niet geheel onbelangrijk zou Zircon de hengst gehoorzamen, Zircon was absoluut geen schoothondje maar daarbij was hij ook absoluut niet achterlijk en hij wist waar hij het meeste van het leven zou genieten. Aan de zijde van Avanti, en Avanti wist dit ook wat de schimmenleider een sterke positie gaf ten opzichte van Zircon.

"Je zult inmiddels wel doorhebben dat ik niet zomaar ergens induik, ik observeer, proef, plaag en neem mijn tijd" spreekt Zircon terwijl hij de paarsen ogen van de schimmenleider metend aankeek "Ik heb liefde gezocht, ik heb liefde bedreven, ik heb haat gezocht, ik heb gehaat en vergeven. Ik heb het allemaal geprobeerd en juist daardoor weet ik zeker waar ik zou eindigen. Want niets geeft zo veel voldoening als de jacht, een voorzichtig opgezette jacht. Toen ik dit wist heb ik mij daaraan overgegeven maar mijn leven is eindig, mijn honger naar jacht niet." En met deze woorden verklaarde Zircon zowel zijn lange afwezigheid als waarom hij juist nu aanwezig was.

Zircon zet een pas dichterbij en kijkt strak in de paarse ogen van de schimmenleider "Ik sta op je verlanglijstje, dat lijstje kan niet heel groot zijn kan ik mij zo voorstellen" even zwijgt de hengst en kijkt hij de schimmenleider metend aan "Ik denk dat wij veel voor elkaar kunnen betekenen, jij en ik" Sluit Zircon vervolgens zijn betoog af met zijn honingzoete stem terwijl hij zijn levenloze ogen afwachtend in die van Avanti laat rusten.

AVANTI
It's getting harder and harder to breath

Avanti aanhoorde de woorden van Zircon met een groot genot. Ja, hij had Zircon lang genoeg in zijn visier gehad maar hij was niet de hengst die liefjes ging vragen: "Hey Zircon, toevallig zijn om schim te worden, je bent zo de max dat ik je er graag bij wou." Nee ... helemaal niets voor Avanti, daar was hij net dat tikkeltje te trots voor. 'Precies wat nodig is trouwens ...' Hij zweeg en glimlachte vals. 'Wat zou het zijn als we direct voor de pijnloze snelle dood gingen?' Het was niet meer dan een opmerking die wat vragend werd gesteld. De hele kudde zou al uitgemoord zijn mocht Avanti en zijn schimmen iedereen meteen vermoorden die op hun pad kwam zonder een beetje vooraf te lopen spelen. Avanti knikte beduidend ookal was hij van nature enorm ongeduldig. Eigenlijk kon hij niet wachten tot hij zijn tanden in Zircon's hals kon zetten en zijn gif het werk laten doen.

Toen Zircon zich het verlanglijstje zo praktisch gezien voor de geest probeerde te halen grinnikte Avanti enkel donker. 'Van jouw soort niet veel, van de andere soort ....' Hij zweeg en maakte ene kort gebaar van links naar rechts met zijn hoofd. 'Is enorm lang.' Benadrukte hij die drie woorden. Ja, het aantal paarden die daarop stonden om vermoord te worden waren enorm lang. En hoe hoger in het lijstje hoe liever hij je wou vermoorden. Wie stond er aan top, de leiders met Axis als koploper, Lerav en E'vesdar in het gevolg. Dan had hij ook nog wat kleine dingen om mee af te rekenen maar daar had hij een eeuwigheid voor. Na de honingzoete stem van Zircon te hebben aanhoord knikte Avanti langzaam. 'We verstaan elkaar Zircon.' Zei Avanti met een glimlach, zijn scherpe lange hoektanden kwamen tevoorschijn en hij blikten naar de enige plaats waar het bloed zo goed zichtbaar stroomde, in de hals. De pijn die Zircon nu zou doormaken was gelijk aan dat van duizend zielen, al leek het uren te duren, het was slechts vijf minuten maar het was pijnlijk, enorm pijnlijk. Tot het gif zich genesteld had. Avanti schoot naar voor, boorde zijn lange hoektanden recht door zijn slagader en liet het gif zijn weg gaan. Uiteindelijk trok hij zich terug in de schaduw en keek vals grijzend toe. 'Welkom in mijn team ...' Siste hij stil ...

**Profile** Number of posts : 279 Status : Active

Toen Avanti zijn hoektanden in Zircon's nek begroef trok er een withete pijn vanuit zijn nek door tot zijn hele lichaam, zijn knieën knikten van de plotselinge helse pijn en terwijl hij met zijn voorbenen op de grond gezakt zit probeert hij zijn achterhand nog omhoog te houden. Hoe verder het gif van de schimmenleider zich door zijn lichaam verspreiden hoe helser de pijn werd en al gauw klapt ook zijn achterhand tegen de grond. Een witte schuimrand vorm zich rond de mond van Zircon terwijl zijn ogen zo ver wegdraaien dat het witte oogwit duidelijk glanst in de gloed van de maan. Stuiptrekkend ligt het eens trotse gestalte van Zircon op de grond terwijl Avanti zijn grip op hem niet verliest, en hoe hij eerst nog wenste dat het voorbij zou zijn zo kon hij nu inmiddels niet meer denken. Het enige dat hij voelde was een blinde paniek van de pijn die in golven door zijn lichaam giert, een pijn zoals hij hem nog niet eerder had ervaren. Zijn hartslag schoot omhoog en sloeg af en toe een aantal keer over tot hij na minuten die uren leken te duren in zijn geheel stopte. Toen Avanti hem losliet leek het voor een klein ogenblik alsof Zircon het niet overleefd heeft, maar kort daarna spert de hengst zijn ogen open en snakt hij naar adem. Wanneer zijn longen zich vullen met zuurstof voelt hij ook een nieuwe kracht door zijn aderen gutsen, even nog blijft de hengst roerloos liggen om vervolgens met een soepel gebaar op te staan.

Met zijn ogen gesloten blijft Zircon recht overeind staan, luisterend naar elke hartslag die het bos laat horen, en voor een heerlijk moment voelt hij hoe zijn gevoelige zintuigen alles om zich heen opnemen. Zircon opent zijn ogen bij de woorden 'welkom in mijn team' van Avanti en kijkt de hengst récht aan, even erna trekt een grijns over zijn gelaat terwijl hij Avanti kort toeknikt. "The winning team" vult hij vervolgens met een grijns aan terwijl hij zijn sliertige manen los van zijn hals schut die eraan zaten geplakt door de combinatie van zijn bloed en het zweet van de pijn die hij even tevoren had geleden. "Dat was.. Anders dan ik me had voorgesteld" Zegt Zircon terwijl hij zijn hoofd van links naar rechts kantelt om zijn hals wat op te rekken "Ik had voorgesteld dat ik stoer zou blijven staan en het van me af zou schudden als een pijntje dat me even overkomt, ik vrees dat dit er iets minder imposant uitzag" Zircon ontbloot zijn tanden in een grijns en werpt zijn blik vervolgens voorbij Avanti waar enkele schimmen hem stonden gade te slaan.

Ik ga het topic hier stoppen omdat ik het momenteel nog druk heb met de anderen.
Dus sorry, maar we gaan zeker eens een nieuwe starten als het wat minder druk voor
me is. =P

Vergeet Zircon ook zeker niet aan te melden.
Voor de rest heb je nu ook toegang tot het verborgen schimmenbord!
Nochmaals proficiat. =D

**Profile**

» Bad meets Evil.
» It's a hell of a fire ~ o p e n ~
» Does hell have an end? ~ Serah
» I can see the heaven in the hell • Open
» Love is like heaven, buts hurt like hell ~ Axis

When Satan meets Hell. || Avanti

When Satan meets Hell. || Avanti

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen