The little thrill that makes you Psyche

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

mare, rank 1

Zoals altijd had Darlica zich apart van de kudde voortbewogen, in een boog erlangs, maar nooit er ver vanaf. de ontmoeting die ze met Zircon had gehad, had haar laten schrikken en liet haar nog elke dag nadenken over de keuzes die ze in haar leven maakte, want, zo had ze gezien, het kon zó voorbij zijn. ookal had de schimmenhengst haar laten gaan, zijn kille ogen toonden wat hij werkelijk was, een schim, een monster, iets wat zó kon doden, met een vingerknip je leven kon nemen.

Hoe ze haar veulen had achtergelaten, hoe ze E'vesdar had verleid, hoe ze haar kudde uitgetrapt was. dat alles ging meermaals per dag door haar hoofd, liet haar denken, denken aan een toekomst, denken aan manieren om het goed te maken. maar wat ze ook bedacht, alles leek nutteloos.

Ze brieste kwaad, liet haar lenige lichaam overgaan in een galop die de grond liet daveren en haar manen en staart liet wapperen, en deed haar ogen half dicht, genietend van de pure, schone lucht om haar heen, vrij van gedachten.

Overgaand in een rustige stap, weer afgekoeld van haar kwade gedachten, kwam ze bij de rivier uit, waar ze al snel nog een ander paard zag staan. gelijk toen hij oogcontact maakte herkende ze hem. het was de schim Zircon, die haar had laten leven. ookal was ze doodsbang geweest, ze vertrouwde hem min of meer. ze knikte naar hem, niet al te erg afgeschrokken door zijn levenloze ogen, die ze al eerder had gezien, en liet eerst haar ranke neus het water raken om gulzig enkele slokken te drinken voor ze zich weer omdraaide naar hem. 'Dag Zircon.' beantwoordde ze hem, ietwat glimlachend, terwijl ze dichterbij kwam. ze was wel bang, maar toonde dit niet.

The little thrill that makes you Psyche Darlica

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

mare, rank 1

Zijn honingzoete stem laat even een rilling over haar lichaam schieten, niet alleen van wantrouwen, maar aan de andere kant ook van plezier. juist het enge randje aan de hengst, de uitdaging dat het een schim was, de angst voor haar leven, dit alles maakte dat Lica hem begeerde, dat hij een uitdaging voor haar was, precies zoals E'vesdar dat vóor hem had geleken.

Ookal had ze spijt van haar acties, had ze gezworen tegen de leider van de 2e rang, Libertad, dat ze het nooit meer zou doen, dat ze zich zou gedragen, alles om in de 2e rang te komen, ze was haar streken nog niet vergeten en ging er maar wat graag mee door. hengsten in palmen, dat was Darlica's leven. haar sombere gedachten van zo even was ze alweer vergeten, en ze ging over op de flirterige, vrolijke Darlica.

Haar hoge, maar zachte stem weerklonk tussen hen in, ietwat galmend over het water. 'Ik moet jóu bedanken, omdat je me hebt laten leven..' de glimlach op haar lippen deed haar ranke gelaat goed en ze schudde even haar hoofd, haar dikke manen bos zich opnieuw verdelend, het litteken even zichtbaar zoals altijd wanneer ze haar hoofd bewoog, en daarna weer verborgen.

Enkele passen liet ze haar lichaam over het vochtige gras dansen in zijn richting, terwijl ze grinnikte om zijn poging om een gesprek aan te knopen. haar ranke, fluwelen neus bereikte zijn schouder, en heel even aarzelde ze nog, maar haar spel ging door. ze raakte hem aan, haar ogen twinkelend. 'gelukkig kunnen wij elkaar warm houden.' haar hoge, zoete lach klonk en ze keek hem ontdeugend aan. ver weg in zich wist ze dat ze nu héel verkeerd, en héel gevaarlijk bezig was, maar ze had het naar haar zin, en haar leven was toch al verpest, dus wat maakte het uit. misschien paste ze zelfs beter bij de schimmen dan bij die kuddepaarden die toch niks met haar te maken hadden. als een soort loner ging ze nu toch al door het leven, niet bij de kudde, en toch dichtbij.

haar ogen twinkelden nog steeds terwijl ze weer een pas achteruit zette. 'ik vind het leuk om je weer te zien.' een korte rilling schoot over haar rug toen de wind wat aanzette, en haar nog dunne vacht haar in de steek liet. 'Wat doe je hier? ik dacht dat schimmen alleen met blauwe maan hier konden komen?' de ontwetendheid was niet gespeeld, darlica was serieus. het feit dat ze al van de schimmen afwist, was alleen maar geluk, E'vesdar had haar over het gevaar verteld, maar meer ook niet.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

mare, rank 1

het gespierde, grote lichaam naast haar liet haar nog maals rillen, meer van plezier dan iets anders dit keer. ze kon zijn warmte voelen en zijn vacht ruiken. ze had verwacht om een meer dierlijke geur te ruiken, zweet, bloed, dat soort dingen, maar het enige wat ze rook was bos, bos en paard. ze glimlachte en zette een pas opzij, waardoor haar ranke lichaam tegen het zijne aan stond. ze leunde niet en deed verder niks, stond gewoon tegen hem aan terwijl ze naar hem luisterde, gewoon een nieuwe poging om toenadering van de schim te zoeken, iets waarvan ze altijd had gedacht dat het niet kon, dat schimmen geen emotie en geen gevoelens hadden, maar die indruk kreeg ze niet van Zircon.

Zijn woorden laten haar hoofd ietwat schuin hangen terwijl ze luistert. plots duwt hij zijn neus in haar manenkam, wat haar geschrokken een pas achteruit deed zetten, nog altijd op haar hoede voor de enorme kracht en tanden waarvan ze wist dat hij die moest bezitten. maar haar spel, en het kleine beetje vertrouwen wat Zircon al in haar had aangewakkerd, wonnen het, en ze zette haar lichaam weer tegen het zijne.

een oprechte glimlach speelde om haar lippen terwijl ze hem aankeek. 'Dat je anders was had ik al door.' haar stem was vriendelijk, niet gemaakt en niet angstig, gewoon normaal. 'en ik ben blij dat je gezelschap zoekt, want zoals je ziet ben ik ook maar alleen.' dat was een gevaarlijk iets om te zeggen tegen een schim, zomaar jezelf op een presenteer blaadje geven; ik ben helemaal alleen, pak me dan! maar darlica's angst was totaal verdwenen. schimmen? pff, zircon had haar bewezen dat niet alles is wat het lijkt. 'en, je bent ook fijn gezelschap.' haar ogen glinsterden en ze drukte haar fluwelen neus zacht tegen de zijne, haar ogen open en kijkend in die bijzondere, levenloze van hem.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

het voelde heerlijk om gewoon even haar gevoelens te laten lopen, ze was nu eerlijk gezegd niet meer met haar spel bezig. Zircon had, als een van de weinigen, misschien wel dé enige hengst hier, haar vertrouwen gewonnen. ookal werd hij, en dan tenminste zijn kudde, afgeschilderd als monster, onbetrouwbaar, moordlustig.. Darlica had het vertrouwen gekregen dat Zircon haar niks aan zou doen, niet nu, niet nu er geen blauwe maan was, daar was ze zeker van. ze wist dat het niet goed was, maar de gevoelens die ze voor de zwarte hengst ontwikkelde waren niet in verband te brengen met het spel dat ze met elke andere hengst zou hebben gespeeld. hij leek oprecht geïnteresseerd, leek haar ook écht te mogen. ook had hij haar niet veroordeeld voor het feit dat ze hier liep met nog half opgezwollen uiers van de melk, maar nergens een veulen te bekennen. want, dat veulen, liep bij zijn 'machtige' vader E'vesdar in Anderfels rond.

Zijn vleiende woorden, het hele verhaal, ze stond nog altijd tegen hem aan, ademloos te luisteren, haar ogen groot en op zijn gespierde lichaam gericht. een enorme glimlach siert haar lichaam zodra hij uitgesproken was. als het kon, zou ze zo rood zijn als een aardbei.
Ze voelde zijn neus op de hare, en merkte dat hij zijn adem inhield. ze glimlachte zo mogelijk nóg breder en duwde haar neus nog iets steviger tegen de zijne, haar warme adem tegen zijn hoofd blazend, haar stem zacht, hoog en fluisterend. 'Dankje.' meer dan dat kwam er niet uit. tegen zoveel vleierij was ze niet opgewassen. zelfs zij, de merrie met duizend hengsten, haar eigen spel geperfectioneerd tot ze elke hengst kon krijgen die ze wilde, zelfs de leider van de 3e rang was er in getrapt, maar tegen dit beetje vleierij kon ze niet op. Zircon begon haar te laten voelen zoals een merrie zich hóorde te voelen bij een hengst, niet alleen lust, ook échte gevoelens. en misschien, zou dat wel haar grootste fout ooit blijken te zijn, overgeven aan haar gevoelens, echte gevoelens in plaats van gespeelde.

The little thrill that makes you Psyche 2nbt25v

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

even schudde ze ongelovig haar ranke hoofd, haar dikke manen bos wapperend er om heen. `maar, als je zo verlangt om bij mij te zijn, waarom geef je het schim zijn dan niet op?´ haar stem was ietwat sarcastisch. ookal begon ze zelf gevoelens te krijgen voor de hengst, ze geloofde niet dat hij, nu al, na elkaar 2x gezien te hebben, niet meer zonder haar kon of whatever.

Ze wist wel dat hij nooit zomaar het schim zijn op kon zeggen, het zat in hem, hij wás het nou eenmaal, en daarbij, Avanti zou het nooit toestaan. Zircon zou het waarschijnlijk met de dood bekopen. haar ogen lieten even de zijne los en ze keek om zich heen, half verwachtend de paarse ogen in de bosjes om hen heen te zien zitten. ze briest, grinnikend om haar eigen gedachten, en kijkt hem weer aan. ´waarom ben je in gevaar bij mij, Zircon? volgens mij ben ik dat eerder.´ ze had opnieuw de glimlach op haar gezicht, haar ogen twinkelend.

Iets in haar vertelde haar dat de hengst misschien wel net zo goed een spel met haar speelde, als dat zij bij elke hengst voor hem had gespeeld. maar haar gevoelens voor hem, die begonnen echt te worden.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

zijn prachtige stem en de heerlijke woorden die hij sprak lieten haar opnieuw rillen, rillen van plezier en de gevoelens die door haar heen schoten. wat moest ze hier nou mee? ze wist totaal niet of ze de hengst kon geloven, of dat haar eigen spelletje op dit moment tegen haar gespeeld werd. het enige wat ze op dit moment wist, was dat de gevoelens haar torendol maakten, en dat ze niet meer weg wilde, niet meer weg van de schim, bij hem wilde blijven tot elke kost. haar ogen waren op de grond gericht, haar lichaam ontspannen tegen het zijne aan. 'ik ben nog veel erger in gevaar bij jou. haar stem was zacht, hoog en lieflijk als altijd. 'wat zou er wel niet met mij gebeuren als een van je mede schimmen ons zou zien?'

ze draaide haar hoofd, keek hem recht aan, niet afgeschrokken door zijn levenloze ogen omdat ze wist wat er achter schuilde. 'zoals je al zegt, jij hebt alle voordelen van het schim zijn, en daarbij, je zou ze zo kunnen zeggen dat je me wilde vermoorden ofzo.. ik.. ik ben maar een simpele merrie, zonder een schijn van kans.' haar stem beefde bij die laatste zin, zich realiserend dat ze, door haar gevoelens, haar leven in de waagschaal legde voor een relatie die nooit zou kunnen werken. hoezeer zijn woorden en zijn verschijning haar ook lieten genieten, ze moest deze gevoelens onderdrukken, anders zou zíj het volgende slachtoffer van deze schim worden.

De sneeuw blies om hen heen en darlica rilde nog eens, dit maal van de kou. ook met Zircon naast haar en een dikke wintervacht had ze het ijskoud. daarbij kwam nog, dat Zircon eerder koel dan warm aanvoelde, iets wat haar bij de vorige ontmoeting al was opgevallen. het zou wel met het schim zijn te maken hebben. ze richtte haar neus de lucht in, en haar ogen vonden al wat ze zocht. de lucht, donkergrijs van de samenpakkende wolken. de al besneeuwde grond zou het nog erger te verduren krijgen. de kleine merrie keek Zircon nog eens aan. 'we moeten beschutting zoeken, die sneeuw gaat zo losbarsten.' honingzoet als altijd, maar met een trillende ondertoon. haar gevoelens speelden haar parten. ze was maar een kleine merrie, gevangen in het gevoelige web van een grote schimmenhengst.

**Profile**

» When my red bows makes everyone confused.
» People will hate you, rate you, shake you, and break you. But how strong you stand is what makes you.

The little thrill that makes you Psyche

The little thrill that makes you Psyche

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen