Chilaili galopeerde of het strand met de zon achter haar galopeerde ze verder. De wind door haar manen vond ze het fijn om hier te zijn. Chilaili hield van deze plek en ze wilde hier nooit meer weg.
Chilaili had alleen lang gegalopeerd en ging over naar draf en toen in stap. Chilaili stak haar neus naar het water en begon wat te drinken. Het zee water proefde zoutig aan, maar tog dronk ze verder. Chilaili stapte weer verder en zag niet ver van haar vandaan een grot. Ze ging er in een drafje naar toe en toen ze aan kwam bij de grot was hij een stuk groter. Chilaili liep naar binnen en zag dat het een onbewoonde grot was op een paar spinnen en insecten na. Chilaili ging liggen en keek naar buiten naar de lucht. Er kwamen wat donkere wolken opzetten en een paar bliksem schichten in de verte aan de horizon van de zee. De bliksem schichten waren helder en kwamen steeds dichter bij. Chilaili ging weer staan en dacht: Dit is geen goeie plek om te schuilen. Ik moet hier weg.
Chilaili draafde met grote passen weg tussen de kustgrotten van het strand. Chilaili ging over naar stap. Het regen viel op haar vacht. De regen druppels zorgde voor spattende modder vlekjes van de stenen op haar vacht, haar vacht was nu niet meer zo stralend wit maar stralend grijs tot zwart. Chilaili kwam in een grot waar verder geen losse stenen boven op lagen en ging naar binnen. Chilaili hoopte dat de storm snel weer voor bij was. Ze ging liggen en viel in slaap.

De volgende ochtend werd Chilaili wakker. Ze stond op en ging weer uit de kustgrotten weer richting het strand achter de kustgrotten.
Na een tijdje lopen kwam ze weer aan bij het strand en nam een bad. Ze liep voorzichtig naar het water en ging er tot haar schoft in. Chilaili kwam er weer uit en haar vacht was weer stralend wit. Chilaili spitste haar oren, ze hoorde wat en riep:"Kom te voorschijn!" Het was niet boos bedoeld maar meer vrolijk.

{Open voor aardige paarden!}

Daar liep Jules dan over het strand. Het was koud maar niet stervend. Met een sierlijke loop liep de merrie door het natte zand, het zand was nog nat van de vloed. Haar hoeven zakten een heel klein beetje door het zand, maar 1 centimeter. in de verte zag ze een merrie staan en Jules versnelde haar pas naar de merrie toe die het water uit liep. Ze hief haar hoofd met een snelle beweging en draafde snel op de merrie af, zonder dat ze het wist was ze over gegaan in draf. Ze remde af toen ze dichterbij de merrie stond en stopte vlak voor haar neus. "Hallo, wie hebben we hier?"Vroeg ze de merrie en de bracht haar lichaam weer in beweging door om het paard heen te draven. Jules zat vol energie en ze moest dat kwijt op een een of andere manier. Toen ze het rondje had gemaakt voegde ze haar achterwerk met een zijwaartse beweging weer in een rechte lijn voor de merrie. Haar ogen gleden over de witte vacht van de merrie en ze bekeek haar grondig. "Wat doe jij hier?"Vroeg ze daarnaar met een vriendelijke stem aan de merrie

De volgende ochtend werd Chilaili wakker. Ze stond op en ging weer uit de kustgrotten weer richting het strand achter de kustgrotten.
Na een tijdje lopen kwam ze weer aan bij het strand en nam een bad. Ze liep voorzichtig naar het water en ging er tot haar schoft in. Chilaili kwam er weer uit en haar vacht was weer stralend wit. Chilaili spitste haar oren, ze hoorde wat en riep:"Kom te voorschijn!" Het was niet boos bedoeld maar meer vrolijk. Er kwam een merrie haar kant op draven en zei:"Hallo, wie hebben we hier?" De merrie maakte een rondje om Chilaili heen en bekeek haar grondig en zei toen:"Wat doe jij hier?" Chilaili keek de merrie aan antwoorde op de vragen van de merrie:"Hallo, ik ben Chilaili en ik reis gewoon wat rond door BMH. En wat doe jij hier, en wie ben je?" Chilaili vond het altijd leuk om vrienden te maken, en ze vond de merrie wel aardig. Maar vond de merrie haar ook aardig? Dat maakte voor haar niet zoveel uit. Ieder paard is anders. Chilaili keek naar de zon die steeds hoger kwam te staan. Haar spier witte manen en vacht glansden in het zonlicht. Haar grijze onderbenen waren mooi ter opzichte van de stenen achter haar zag je alleen haar boven lijf. Chilaili keek weer naar de merrie op wachtend naar een antwoord op haar vragen.